U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca?
Leczenie
Prawidłowe leczenie łuszczycy zależy od nasilenia objawów. Lekarze zazwyczaj rozpoczynają terapię, która jest dobrze tolerowana przez daną osobę, dostosowując schemat leczenia w zależności od reakcji na objawy.
Zabiegi mogą obejmować:
- Fototerapia: Regularna ekspozycja na światło ultrafioletowe (UV).
- Leki ogólnoustrojowe: leki te można przyjmować doustnie lub przez wstrzyknięcie i obejmują leki, takie jak metotreksat i cyklosporyna.
- Biologia: Te leki oparte na białkach są podawane w infuzji dożylnej (IV).
- Nowe metody leczenia doustnego: wiele nowych terapii doustnych zawiera „małe cząsteczki”, które celują w komórki odpornościowe i są skutecznie wchłaniane doustnie.
- Zmiany stylu życia: Unikanie znanych czynników wyzwalających i natychmiastowe leczenie czynników wyzwalających, takich jak angina, może zmniejszyć częstotliwość i nasilenie ognisk.
- Miejscowe środki zaradcze, takie jak kortykosteroidy, często łagodzą objawy, a niektóre są dostępne bez recepty.
- Uzupełniające i alternatywne środki zaradcze: Niektóre osoby z łuszczycą stwierdzają, że alternatywne środki zaradcze, w tym specjalne diety, akupunktura i homeopatia, zmniejszają objawy.
Odmiany łuszczycy: zwyczajna, krostkowa, stawowa
Łuszczyca jest najczęściej rozpoznawaną chorobą dermatologiczną. Jej rodzaje różnią się wyglądem, lokalizacją, intensywnością zabarwienia wykwitów, charakterem łuski.
Łuszczyca zwyczajna (plackowata) występuje najczęściej (dotyczy nawet 90% chorych). Typowe dla niej zmiany są wypukłe, okrągłe lub owalne, pokryte łuską, wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry, zlokalizowane na nogach, ramionach, kolanach i łokciach, plecach, głowie, rzadziej na twarzy, dłoniach, stopach, czy brzuchu.
Fot. 2. Łuszczyca skóry łokci
Łuszczyca krostkowa – zajęta zmianami skóra jest czerwona, opuchnięta i pokryta krostami z wydzieliną ropną. Ten rodzaj łuszczycy występuje w dwóch postaciach: uogólnionej (jest to jedna z najcięższych postaci łuszczycy) i miejscowej (na dłoniach i stopach).
Łuszczyca stawowa, czyli łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) – manifestuje się przewlekłym zapaleniem stawów z łuszczycą lub bez łuszczycy skóry. Może występować tylko w jednej lokalizacji lub zajmować wiele stawów. Najbardziej powszechną postacią jest łuszczycowe zapalenie stawów obejmujące dystalne stawy międzypaliczkowe, często występują też zmiany łuszczycowe w obrębie paznokci. Choroba ma na ogół łagodny przebieg, w rzadkich przypadkach ciężkiej postaci może prowadzić do zniszczenia stawów i niesprawności.
Łuszczyca paznokci może współistnieć ze zmianami skórnymi lub stanowić jedyny objaw choroby. Jej objawem jest naparstkowanie – w płytce paznokciowej powstają punktowe wgłębienia ułożone liniowo lub przypadkowo. W wyniku zajęcia łożyska widoczne jest żółtawe przebarwienie wyglądające jak kropla oleju po płytką paznokcia. W zaawansowanych postaciach dochodzi do oddzielenia płytek paznokciowych (onycholizy), paznokcie są zgrubiałe, matowe, białawożółte, kruche i poprzecinane poprzecznymi bruzdami. W ciężkich postaciach płytki oddzielają się całkowicie.
Łuszczyca – przyczyny, objawy, leczenie
Łuszczyca jest niezakaźną, przewlekłą, ogólnoustrojową chorobą zapalną, która charakteryzuje się specyficznymi zmianami skórnymi wynikającymi z nadmiernego rogowacenia naskórka.
Dotyczy około 2% populacji w Europie i Stanach Zjednoczonych, w Azji i Afryce występuje rzadziej. Częstość występowania łuszczycy w populacji polskiej określa się na ok. 3%.
- genetyczne – m.in. polimorfizm genu HLA-Cw6
- immunologiczne – zaburzenia funkcjonowania zlokalizowanych w naskórku komórek Langerhansa oraz mechanizmy zależne od limfocytów T, zwłaszcza subpopulacji Th1 i Th17
- środowiskowe – infekcje, niektóre leki (m.in. przeciwmalaryczne, beta-blokery, cymetydyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne), stres, palenie tytoniu, picie alkoholu, ciąża i poród, menopauza.
- typ I wykazuje silny związek z predyspozycją genetyczną, rozpoczyna się zwykle przed 40. rokiem życia, często w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym, cechuje go cięższy przebieg w porównaniu z typem II, trudniej reaguje na leczenie
- typ II to tzw. łuszczyca dorosłych, zaczyna się zazwyczaj między 50. a 70. rokiem życia.
Dziedziczenie łuszczycy ma charakter wielogenowy. Ryzyko zachorowania na łuszczycę dziecka zdrowych rodziców wynosi 1–2%, gdy na łuszczycę choruje jedno z rodziców wzrasta do 10–20%, przy obojgu rodzicach chorych na łuszczycę sięga 50–70%.
Rodzaje łuszczycy
Łuszczyca plackowata
Łuszczyca plackowata jest najczęstszym typem łuszczycy. Osoby z łuszczycą plackowatą tworzą wypukłe, czerwone, łuszczące się plamy na skórze. Wysypka zazwyczaj ma dobrze zdefiniowane krawędzie, co odróżnia ją od podobnych do wyglądu chorób skóry, takich jak egzema.
Wysypki związane z tego rodzaju łuszczycą wydają się być grube i suche, z jamami rozsianymi w całym teście. Zmiany są często łuszczące się.
Łuszczyca plackowata występuje często na skórze głowy, łokciach i kolanach, twarzy, dolnej części pleców, podeszwach stóp i dłoniach. Łuski są bolesne i swędzą, mogą pękać i krwawić. Łuszczyca plackowata może ulec zakażeniu, zwłaszcza jeśli nie jest leczona, ze względu na częste drapanie i pękanie skóry.
Łuszczyca łuszczyca
Łuszczyca łuszczycowa jest drugą najczęstszą postacią łuszczycy i często rozpoczyna się w dzieciństwie lub wczesnej dorosłości. Zmiany łuszczycowe w obrębie łuszczycy są małe, czerwone i liczne.
Ta postać stanu często pojawia się nagle i ma kilka czynników wyzwalających, w tym zapalenie migdałków, stres, infekcje górnych dróg oddechowych i uszkodzenia skóry.
infekcje, szczególnie paciorkowce, należą do najczęstszych czynników wyzwalających łuszczycę plackowatą.
Osoby z łuszczycą tęczówki często mają inne formy łuszczycy, takie jak łuszczyca plackowata.
Odwrotna łuszczyca
Łuszczyca odwróconej łuszczycy jest płaska, czerwona i błyszcząca. Są duże i jednolite i zwykle pojawiają się w fałdach skóry, takich jak pod pachą, pod biustem lub w pachwinie. Uszkodzenia te, w przeciwieństwie do innych postaci łuszczycy, zwykle nie są łuszczycowe. To dlatego, że wilgotne środowisko fałdy skóry zmniejsza suchość.
Objawy łuszczycy skóry głowy
Łuszczyca występuje w kilku odmianach i w każdej z nich może dawać inne objawy.
- zmiany najczęściej pojawiają się na czole, z tyłu szyi lub za uszami
- tendencja do umiejscowienia zmian na linii owłosienia
- wykwit pierwotny to czerwono – brunatna grudka
- zmiany na skórze głowy mają charakter dobrze odgraniczonych zlewnych ognisk zapalnych, rumieniowo – naciekowych, praktycznie zawsze pokrytych srebrzystą łuską
- towarzyszy suchość skóry, świąd
- może dojść do czasowej utraty włosów, bez bliznowacenia (łysienie bliznowaciejące jedynie w ciężkich postaciach jak np. krostkowej)
- nie towarzyszą zmian struktury włosa
- przebieg schorzenia przewlekły, cechuje się okresami zaostrzeń i stabilności
- na paznokciach łuszczyca może powodować podpaznokciowe rogowacenie, zgrubienie, zmatowienie, kruchość, naparastkowe wgłębienia, charakterystyczna jest żółta prześwitująca plama pod płytką paznokciową
- objaw Koebnera – występuje w aktywnej fazie choroby – w miejscu zadrapania pojawiają się nowe zmiany łuszczycowe
- odmiana krostkowa – drobne zmiany krostkowe pokryte srebrzystą łuską, w okresie remisji zmiany wyglądają jak w zwykłej łuszczycy, w aktywnej fazie choroby wykwity krostkowe mogą się zlewać, a naskórek może ulegać spełzaniu
- zmiany mogą pojawić się również w okolicy kolan, łokci, dolnej części pleców i pośladków, na dłoniach i stopach, mogą pojawiać się na całym ciele
- łuszczyca stawowa (typu dystalnego, zniekształcającego, reumatoidalnego) – jest bardzo niebezpieczna ponieważ może prowadzić do inwalidztwa – w tej odmianie choroby dochodzi do zajęcia stawów
