U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca?
Jakie są domowe sposoby leczenia łuszczycy?
Kluczowa jest prawidłowa pielęgnacja ciała za pomocą dermokosmetyków. Zaleca się stosowanie emolientów, szamponów, płynów zawierających dziegieć, czy siarkę oraz preparatów o działaniu keratolitycznym (złuszczają zrogowaciały naskórek).
- ogniska zapalne – np. zapalenie zatok, gardła, próchnica
- infekcje
- palenie tytoniu
- wybrane leki – np. glikokortykosteroidy podawane doustnie.
Aby zapobiec suchości skóry, wskazane jest stosowanie odpowiednich emolientów.
Zapamiętaj
- Łuszczyca jest przewlekłą, nawracającą chorobą, na którą choruje około 2% populacji. W jej rozwoju odgrywają rolę czynniki genetyczne i immunologiczne.
- Łuszczyca nie jest zakaźna.
- Do istotnych środowiskowych czynników wyzwalających łuszczycę należą m.in.: infekcje, niektóre leki, stres, palenie tytoniu, alkohol.
- Łuszczycę rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie objawów klinicznych (nie istnieją badania krwi specyficzne dla tej choroby).
- Większość pacjentów z łuszczycą o nasileniu łagodnym do średniego można leczyć jedynie preparatami o działaniu miejscowym.
- U części pacjentów łuszczyca wymaga leczenia ogólnego.
Łuszczyca w pytaniach i odpowiedziach
Zobacz także
Łuszczycowe zapalenie stawów Łuszczycowe zapalenie stawów to przewlekła zapalna choroba narządu ruchu. Objawy łuszczycowego zapalenia stawów są bardzo różnorodne - m.in. ból i obrzęk stawów, palce kiełbaskowate, ból przyczepów ścięgnistych, ból kręgosłupa i krzyża. ŁZS najczęściej rozwija się po wystąpieniu łuszczycy skóry. Oprócz zajęcia narządu ruchu i skóry, choroba może dotyczyć też innych narządów i powodować przyspieszony rozwój miażdżycy.
Domowe sposoby na łuszczycę
Żadne domowe sposoby nie zastąpią leczenia zaawansowanej łuszczycy. Mogą jednak złagodzić jej objawy i wesprzeć leczenie innymi metodami. Jak już wyżej zostało wspomniane, osoby chore na łuszczycę powinny unikać czynników, które mogą powodować zaostrzanie się zmian skórnych (stres, infekcje, urazy, palenie tytoniu, picie alkoholu), a podstawą leczenia tej choroby jest prawidłowa pielęgnacja skóry. Dlatego też należy używać kosmetyków przeznaczonych do skóry ze zmianami łuszczycowymi oraz regularnie stosować emolienty.
Kąpiel osób cierpiących na łuszczycę powinna być krótka, w wodzie o temperaturze około 30–36℃. Należy unikać stosowania szorstkich gąbek, które mogą powodować uszkodzenia skóry i wysiew nowych wykwitów. Po zakończeniu kąpieli należy dokładnie opłukać ciało wodą oraz osuszyć miękkim ręcznikiem, unikając pocierania skóry.
Do czesania włosów zaleca się używanie szczotek z naturalnym włosiem, gdyż plastikowe szczotki mogą uszkadzać skórę głowy. Należy unikać używania lokówek oraz suszyć włosy przy użyciu niskiej temperatury.
Leczenie łuszczycy skóry głowy
Łuszczyca jest z pewnością chorobą o podłożu wielokierunkowym. To jedna z najczęstszych genetycznie uwarunkowanych chorób o charakterze zapalno– proliferacyjnym i przewlekłym, nawrotowym przebiegu. Cierpi na nią około 2 – 3% Europejczyków dorosłych i około 1% dzieci. Cechuje się zwiększoną proliferacją naskórka, klinicznie objawia się typowymi grudkami i blaszkami pokrytymi srebrzystobiałą łuską, które ustępują bez pozostawienia blizn. Obraz i nasilenie zmian jest różne – od pojedynczych ognisk w poszczególnych okolicach do zajęcia całej skóry oraz stawów podczas tych najcięższych przypadków.
Łuszczyca skóry głowy prócz podłoża genetycznego, bardzo często jest wynikiem osłabienia układu odpornościowego pod wpływem życiowej traumy czy przewlekłego stresu. Bywają okresy, gdy objawy są znacznie łagodniejsze, często jednak przechodzą do reemisji i choroba znacznie się zaostrza.
Metody leczenia
Podstawą w terapii jest działanie objawowe, ponieważ jest to choroba przewlekła i nawrotowa. Jak leczyć łuszczycę skóry
głowy?
Wszystkie czynności będą opierały się na łagodnym i zarazem skutecznym usunięciem łuski. Łuszczyca skóry głowy nie lubi agresywnego działania, agresywnych składników aktywnych, dlatego receptury preparatów trychologicznych stworzone zostały z najwyższym poszanowaniem potrzeb skóry łuszczycowej.
Leczenie łuszczycy ma na celu:
- przerwanie cyklu, który powoduje zwiększone wytwarzania komórek skóry, zmniejszając w ten sposób stan zapalny
i nagromadzanie zrogowaciałej warstwy. - usunięcie łuski i wygładzenie skóry, co jest szczególnie istotne w terapiach miejscowych
- przywrócenie właściwego poziomu nawilżenia skóry przez odbudowę płaszcza hydrolipidowego.
Leczenie łuszczycy skóry głowy w dużej mierze opiera się na likwidacji ognisk chorobowych specjalnie przystosowanymi do tego preparatami o różnej konsystencji w zależności od obrazu klinicznego i nasilenia zmian.
Łuszczyca paznokci - objawy. Jak wygląda i jak ją leczyć?
Łuszczyca paznokci to przewlekła choroba skóry, którą charakteryzują częste nawroty. Nie jest ona zaraźliwa i często towarzyszą jej objawy łuszczycy zwyczajnej, a mianowicie zmiany na skórze o różnym nasileniu – począwszy od niewielkich, a skończywszy na rozległych ogniskach plackowatych. Niestety łuszczycy nie da się całkowicie wyleczyć, dolegliwości minimalizuje się maściami i odpowiednia dietą.
Łuszczyca to jedna z najczęściej pojawiających się chorób skóry. Do najczęstszych objawów łuszczycy paznokci należą podłużne bruzdy na płytce paznokcia, plamy olejowe oraz ich brunatnożółte zabarwienie.
Maści, które stosuje się do zapobiegania rozwojowi choroby zawierają w składzie pochodne witaminy A.
Erytrodermia w przebiegu łuszczycy
Erytrodermia to stan zapalny skóry, który obejmuje prawie całą powierzchnię ciała. Erytrodermia łuszczycowa jest najcięższą postacią łuszczycy. Żywoczerwonym zmianom przypominającym poparzenia towarzyszy przyspieszone bicie serca, ból, intensywny świąd, gorączka. Chorzy powinni być hospitalizowani. Przewlekła, nawracająca erytrodermia może prowadzić do amyloidozy narządów wewnętrznych.
W razie wystąpienia niepokojących zmian należy się zgłosić do dermatologa.
Łuszczyca jest rozpoznawana na podstawie badania klinicznego po stwierdzeniu wykwitów i ognisk charakterystycznych dla łuszczycy w typowej lokalizacji.
Jeśli obraz kliniczny jest niecharakterystycznym lekarz może przeprowadzić badanie dermatoskopowe (nieinwazyjne badanie, które polega na oglądaniu zmian skórnych specjalnym urządzeniem, w powiększeniu oraz z oświetleniem, pozwalającym na uwidocznienie głębszych struktur ocenianej zmiany) lub wykonać biopsję zmiany do oceny histopatologicznej.
