U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca?
Przyczyny łuszczycy skóry głowy
Dokładna przyczyna do tej pory nie jest poznana. Niewątpliwą rolę odgrywa tło genetyczne, immunologiczne, środowiskowe jak stres, urazy, ukąszenia owadów, używki, leki. Coraz częściej wskazuje się na rolę komórkowych i molekularnych mediatorów łuszczycy. Przez wielu autorów podkreślany jest szczególnie układ odpornościowy i jest traktowana jako zapalna choroba autoimmunologiczna z udziałem komórek T CD4 i komórek dendrytycznych. Bezpośredni wpływ na rozwój ognisk łuszczycowego zapalenia skóry ma prawdopodobnie aktywacja interleukiny 17, interferonu 𝜸, czynnika martwicy nowotworów i interleukiny 22. Poza stanem zapalnym towarzyszącym chorobie klasyczny jest nieprawidłowy, przyspieszony proces proliferacji naskórkowej. Występuje zjawisko parakeratozy, charakteryzujące się obecnością jąder komórkowych w komórkach warstwy rogowej naskórka przez wspomniany przyspieszony
proces rogowacenia.
Tło genetyczne
Tło genetyczne wskazuje rodzinne występowanie łuszczycy u 70% bliźniąt jednojajowych, a jeśli choroba występuje u obydwu rodziców to u dziecka wystąpi z prawdopodobieństwem do 70%.
Wyróżniamy 2 typy łuszczycy
- Typ 1 – związany z dziedziczeniem autosomalnych dominującym. Początek zazwyczaj w młodym wieku, przed 40 rokiem życia. Charakteryzuje się rozległymi zmianami, nie stwierdza się łuszczycy krostkowej.
- Typ 2 – początek zazwyczaj między 50 a 70 rokiem życia.
Dotychczas nie jest poznany gen odpowiedzialny za powstawanie łuszczycy, natomiast u chorych stwierdza się różne geny, które w wyniku współdziałania tworzą podłoże, na które oddziałują różne czynniki środowiskowe.
Tło immunologiczne
Łuszczyca skóry głowy w literaturze naukowej jest traktowana jako zapalna choroba autoimmunologiczna przez co wkład układu odpornościowego w jej patogenezę jest istotą. Przemawia za tym aktywacja limfocytów T wraz z wieloma cytokinami prozapalnymi. Antygen zaś do tej pory nie został odkryty.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Chorobę tę określa się najczęściej jako przewlekłe schorzenie dermatologiczne o charakterze autoimmunologicznym. Stanowi to przeczącą odpowiedź na pytanie, czy łuszczyca jest zaraźliwa — oznacza to, że rozwija się niezależnie od komórki naskórka. W rezultacie dochodzi do przyspieszenia cyklu życia komórek skóry, co objawia się specyficznymi zmianami, takimi jak zaczerwienienie, łuszczenie się naskórka oraz występowanie srebrzystych łusek.
Dlaczego nie można zarazić się łuszczycą?
Występowanie tej choroby związane z nieprawidłową odpowiedzią układu immunologicznego, który błędnie atakuje komórki własnej skóry, co prowadzi do zwiększonego tempa ich podziału oraz typowych zmian skórnych. Ze względu na zapalny charakter symptomów, jakie ma łuszczyca, często zastanawiamy się, czy jest zaraźliwa. To schorzenie o charakterze autoimmunologicznym — nie ma właściwości zakaźnych i nie można się nim zarazić poprzez kontakt z chorym.
Częste przyczyny występowania lub pogorszenia się objawów łuszczycy
Symptomy mogą się pogarszać pod wpływem różnorodnych czynników zewnętrznych oraz wewnętrznych. To sprawia, że łuszczyca głowy może wystąpić nagle, a pacjent zastanawia się, czy jest ona zaraźliwa. Wśród najbardziej powszechnych przesłanek nasilania się dolegliwości związanych z łuszczycą wymienia się:
- stres,
- infekcje,
- wahania warunków atmosferycznych,
- uszkodzenia mechaniczne naskórka,
- dietę bogatą w nasycone kwasy tłuszczowe,
- spożywanie alkoholu,
- niektóre leki, takie jak beta-adrenolityki czy środki przeciwzapalne.
Świadomość społeczna w kwestii łuszczycy
Główny Inspektorat Sanitarny podkreśla, że zwiększenie wiedzy na temat przyczyn i mechanizmów rozwoju łuszczycy może przyczynić się do lepszego zrozumienia i akceptacji osób zmagających się z tym schorzeniem. Wiele osób widząc chorego zastanawia się, czy łuszczyca jest zakaźna i podświadomie unika kontaktu. Edukacja społeczna pomaga rozwiewać mity i obawy związane z rzekomą zaraźliwością łuszczycy, co jest niezwykle ważne w budowaniu wsparcia i empatii wobec chorych.
Przyczyny łuszczycy
Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.
Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Łuszczyca a dziedziczenie
Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.
Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.