U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca?
Przyczyny łuszczycy
Typowe zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skórze osoby w każdym wieku, zdarza się, że to specyficzne zapalenie skóry rozpoznaje się już u niemowląt. Najczęściej jednak pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia (jest to tzw. I typ łuszczycy). II typ łuszczycy dotyczy osób po ukończeniu 50. roku życia.
Łuszczyca należy do grupy chorób o podłożu autoimmunologicznym i charakteryzuje się uogólnionym procesem zapalnym. Ważną rolę w rozwoju łuszczycy odgrywają czynniki genetyczne oraz bodźce środowiskowe takie jak stres, uraz, infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Łuszczyca a dziedziczenie
Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co potwierdza fakt, że jeśli u obojga rodziców rozpoznano łuszczycę, prawdopodobieństwo rozwoju choroby u ich dziecka wynosi około 70%. W przypadku tylko jednego rodzica z łuszczycą dziecko ma około 20% szans, że rozwiną się u niego objawy łuszczycy. Niekiedy dochodzi do przeskoku jednego pokolenia, tzn. zostaje ominięte pierwsze pokolenie, a symptomy łuszczycy rozwijają się w kolejnym (wnuki). Łuszczyca może pojawić się także u osób bez obciążonego wywiadu rodzinnego, gdyż mogą zajść świeże mutacje.
Łuszczyca typu I, czyli objawiająca się pomiędzy 20-40. rokiem życia, dziedziczy się autosomalnie dominująco.
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nią zarazić nawet w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą mającą objawy choroby.
Łuszczyca na paznokciach - objawy
Choroba ta charakteryzuje się wieloma zmianami, a mianowicie:
- brunatnożółte odbarwienia na paznokciach, skupiające się w ogniska łuszczycy, tzw. plamy olejowe,
- naparstkowanie - niewielkie zagłębienia w płytce, pojawiające się w macierzy paznokcia,
- nadmierne rogowacenie paznokci – pod paznokciami robią się widoczne zgrubienia skóry,
- onychodystrofia – biały obszar pojawia się u dołu paznokcia, tworząc półokrągły kształt,
- widoczne rozdwajanie się paznokci, które jest wynikiem osłabienia płytki,
- onycholiza – czyli utrata paznokcia, wskutek oddzielenia się płytki od łożyska. Podczas tego objawu często dochodzi do rozwoju wielu, różnych drobnoustrojów,
- linie Beau – głębokie, poprzeczne bruzdy, które przecinają cały paznokieć.
Rodzaje łuszczycy
Łuszczyca plackowata
Łuszczyca plackowata jest najczęstszym typem łuszczycy. Osoby z łuszczycą plackowatą tworzą wypukłe, czerwone, łuszczące się plamy na skórze. Wysypka zazwyczaj ma dobrze zdefiniowane krawędzie, co odróżnia ją od podobnych do wyglądu chorób skóry, takich jak egzema.
Wysypki związane z tego rodzaju łuszczycą wydają się być grube i suche, z jamami rozsianymi w całym teście. Zmiany są często łuszczące się.
Łuszczyca plackowata występuje często na skórze głowy, łokciach i kolanach, twarzy, dolnej części pleców, podeszwach stóp i dłoniach. Łuski są bolesne i swędzą, mogą pękać i krwawić. Łuszczyca plackowata może ulec zakażeniu, zwłaszcza jeśli nie jest leczona, ze względu na częste drapanie i pękanie skóry.
Łuszczyca łuszczyca
Łuszczyca łuszczycowa jest drugą najczęstszą postacią łuszczycy i często rozpoczyna się w dzieciństwie lub wczesnej dorosłości. Zmiany łuszczycowe w obrębie łuszczycy są małe, czerwone i liczne.
Ta postać stanu często pojawia się nagle i ma kilka czynników wyzwalających, w tym zapalenie migdałków, stres, infekcje górnych dróg oddechowych i uszkodzenia skóry.
infekcje, szczególnie paciorkowce, należą do najczęstszych czynników wyzwalających łuszczycę plackowatą.
Osoby z łuszczycą tęczówki często mają inne formy łuszczycy, takie jak łuszczyca plackowata.
Odwrotna łuszczyca
Łuszczyca odwróconej łuszczycy jest płaska, czerwona i błyszcząca. Są duże i jednolite i zwykle pojawiają się w fałdach skóry, takich jak pod pachą, pod biustem lub w pachwinie. Uszkodzenia te, w przeciwieństwie do innych postaci łuszczycy, zwykle nie są łuszczycowe. To dlatego, że wilgotne środowisko fałdy skóry zmniejsza suchość.
Odmiany łuszczycy: zwyczajna, krostkowa, stawowa
Łuszczyca jest najczęściej rozpoznawaną chorobą dermatologiczną. Jej rodzaje różnią się wyglądem, lokalizacją, intensywnością zabarwienia wykwitów, charakterem łuski.
Łuszczyca zwyczajna (plackowata) występuje najczęściej (dotyczy nawet 90% chorych). Typowe dla niej zmiany są wypukłe, okrągłe lub owalne, pokryte łuską, wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry, zlokalizowane na nogach, ramionach, kolanach i łokciach, plecach, głowie, rzadziej na twarzy, dłoniach, stopach, czy brzuchu.
Fot. 2. Łuszczyca skóry łokci
Łuszczyca krostkowa – zajęta zmianami skóra jest czerwona, opuchnięta i pokryta krostami z wydzieliną ropną. Ten rodzaj łuszczycy występuje w dwóch postaciach: uogólnionej (jest to jedna z najcięższych postaci łuszczycy) i miejscowej (na dłoniach i stopach).
Łuszczyca stawowa, czyli łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) – manifestuje się przewlekłym zapaleniem stawów z łuszczycą lub bez łuszczycy skóry. Może występować tylko w jednej lokalizacji lub zajmować wiele stawów. Najbardziej powszechną postacią jest łuszczycowe zapalenie stawów obejmujące dystalne stawy międzypaliczkowe, często występują też zmiany łuszczycowe w obrębie paznokci. Choroba ma na ogół łagodny przebieg, w rzadkich przypadkach ciężkiej postaci może prowadzić do zniszczenia stawów i niesprawności.
Łuszczyca paznokci może współistnieć ze zmianami skórnymi lub stanowić jedyny objaw choroby. Jej objawem jest naparstkowanie – w płytce paznokciowej powstają punktowe wgłębienia ułożone liniowo lub przypadkowo. W wyniku zajęcia łożyska widoczne jest żółtawe przebarwienie wyglądające jak kropla oleju po płytką paznokcia. W zaawansowanych postaciach dochodzi do oddzielenia płytek paznokciowych (onycholizy), paznokcie są zgrubiałe, matowe, białawożółte, kruche i poprzecinane poprzecznymi bruzdami. W ciężkich postaciach płytki oddzielają się całkowicie.
