U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca?
Leczenie miejscowe
- preparaty keratolityczne zawierające 5–10% kwasu salicylowego lub mocznika – powodują zmniejszenie ilości łusek, poprawiają przenikanie innych preparatów
- dziegcie (pochodne węgla kamiennego) – używane są głównie w postaci maści i past, mają właściwości antyproliferacyjne
- cygnolina – stosowana głównie w tzw. leczeniu minutowym, w stężeniach 0,5-2%, rozpoczynając od małych stężeń i zwiększając je w zależności od reakcji skóry, preparat jest nanoszony na skórę na kilka minut, a następnie zmywany
- glikokortykosteroidy – mają silne właściwości przeciwzapalne, antyproliferacyjne i immunomodulujące, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych związanych z nieprawidłowym stosowaniem tych preparatów, należy je stosować wyłącznie pod kontrolą lekarza
- analogi witaminy D3 (kalcypotriol, takalcytol) – preparaty te dają dobre efekty terapeutyczne przy mniejszych działaniach niepożądanych w porównaniu z miejscowo stosowanymi kortykosteroidami.
- fototerapia – polega na ekspozycji na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy (wykorzystuje się promieniowanie wąskopasmowe UVB 311nm), musi przebiegać pod nadzorem przeszkolonego personelu
- fotochemioterapia – inaczej terapia PUVA (Psoralen Ultra-Violet A), to naświetlanie promieniowaniem UVA po podaniu psolarenu, leku światłouwrażliwiającego
- metotreksat – jest to najczęściej stosowany w łuszczycy lek cytostatyczny, przed jego włączeniem należy wykonać podstawowe badania laboratoryjne, morfologię krwi z rozmazem, badanie czynności nerek oraz wątroby, RTG klatki piersiowej oraz przeprowadzić ogólne badanie lekarskie, lek może być przyjmowany wyłącznie pod kontrolą lekarza
- cyklosporyna A – to silnie działający lek immunosupresyjny skuteczny we wszystkich postaciach łuszczycy, jednak ze względu na nefrotoksyczność wskazany jest głównie w przypadkach łuszczycy szczególnie rozległej i opornej na inne metody leczenia, podawanie wiąże się z koniecznością monitorowania parametrów laboratoryjnych oraz ciśnienia tętniczego krwi
- retinoidy – normalizują proliferację i różnicowanie keratynocytów oraz ograniczają stan zapalny, wskazane są do stosowania w łuszczycy krostkowej, ponieważ mają działanie teratogenne, kobiety w wieku rozrodczym mogą je przyjmować tylko równocześnie, stosując antykoncepcję, którą muszą utrzymać jeszcze przez 2 lata po zakończeniu leczenia, najczęściej występujące objawy niepożądane to suchość ust, nosa, oczu, błon śluzowych oraz wypadanie włosów
- leki biologiczne – są to preparaty działające na określone cytokiny, które biorą udział w immunopatogenezie łuszczycy, podawane są w iniekcjach, podskórnie lub dożylnie, w ostatnich latach do leków starszej generacji – inhibitorów TNF-α dołączyły inhibitory interleukiny 17 oraz najnowsze, inhibitory interleukiny 23, leki biologiczne są podawane w ramach programów lekowych.
Leczenie łuszczycy skóry głowy
Łuszczyca jest z pewnością chorobą o podłożu wielokierunkowym. To jedna z najczęstszych genetycznie uwarunkowanych chorób o charakterze zapalno– proliferacyjnym i przewlekłym, nawrotowym przebiegu. Cierpi na nią około 2 – 3% Europejczyków dorosłych i około 1% dzieci. Cechuje się zwiększoną proliferacją naskórka, klinicznie objawia się typowymi grudkami i blaszkami pokrytymi srebrzystobiałą łuską, które ustępują bez pozostawienia blizn. Obraz i nasilenie zmian jest różne – od pojedynczych ognisk w poszczególnych okolicach do zajęcia całej skóry oraz stawów podczas tych najcięższych przypadków.
Łuszczyca skóry głowy prócz podłoża genetycznego, bardzo często jest wynikiem osłabienia układu odpornościowego pod wpływem życiowej traumy czy przewlekłego stresu. Bywają okresy, gdy objawy są znacznie łagodniejsze, często jednak przechodzą do reemisji i choroba znacznie się zaostrza.
Metody leczenia
Podstawą w terapii jest działanie objawowe, ponieważ jest to choroba przewlekła i nawrotowa. Jak leczyć łuszczycę skóry
głowy?
Wszystkie czynności będą opierały się na łagodnym i zarazem skutecznym usunięciem łuski. Łuszczyca skóry głowy nie lubi agresywnego działania, agresywnych składników aktywnych, dlatego receptury preparatów trychologicznych stworzone zostały z najwyższym poszanowaniem potrzeb skóry łuszczycowej.
Leczenie łuszczycy ma na celu:
- przerwanie cyklu, który powoduje zwiększone wytwarzania komórek skóry, zmniejszając w ten sposób stan zapalny
i nagromadzanie zrogowaciałej warstwy. - usunięcie łuski i wygładzenie skóry, co jest szczególnie istotne w terapiach miejscowych
- przywrócenie właściwego poziomu nawilżenia skóry przez odbudowę płaszcza hydrolipidowego.
Leczenie łuszczycy skóry głowy w dużej mierze opiera się na likwidacji ognisk chorobowych specjalnie przystosowanymi do tego preparatami o różnej konsystencji w zależności od obrazu klinicznego i nasilenia zmian.
Łuszczyca na paznokciach - objawy
Choroba ta charakteryzuje się wieloma zmianami, a mianowicie:
- brunatnożółte odbarwienia na paznokciach, skupiające się w ogniska łuszczycy, tzw. plamy olejowe,
- naparstkowanie - niewielkie zagłębienia w płytce, pojawiające się w macierzy paznokcia,
- nadmierne rogowacenie paznokci – pod paznokciami robią się widoczne zgrubienia skóry,
- onychodystrofia – biały obszar pojawia się u dołu paznokcia, tworząc półokrągły kształt,
- widoczne rozdwajanie się paznokci, które jest wynikiem osłabienia płytki,
- onycholiza – czyli utrata paznokcia, wskutek oddzielenia się płytki od łożyska. Podczas tego objawu często dochodzi do rozwoju wielu, różnych drobnoustrojów,
- linie Beau – głębokie, poprzeczne bruzdy, które przecinają cały paznokieć.
Objawy łuszczycy skóry głowy
Łuszczyca występuje w kilku odmianach i w każdej z nich może dawać inne objawy.
- zmiany najczęściej pojawiają się na czole, z tyłu szyi lub za uszami
- tendencja do umiejscowienia zmian na linii owłosienia
- wykwit pierwotny to czerwono – brunatna grudka
- zmiany na skórze głowy mają charakter dobrze odgraniczonych zlewnych ognisk zapalnych, rumieniowo – naciekowych, praktycznie zawsze pokrytych srebrzystą łuską
- towarzyszy suchość skóry, świąd
- może dojść do czasowej utraty włosów, bez bliznowacenia (łysienie bliznowaciejące jedynie w ciężkich postaciach jak np. krostkowej)
- nie towarzyszą zmian struktury włosa
- przebieg schorzenia przewlekły, cechuje się okresami zaostrzeń i stabilności
- na paznokciach łuszczyca może powodować podpaznokciowe rogowacenie, zgrubienie, zmatowienie, kruchość, naparastkowe wgłębienia, charakterystyczna jest żółta prześwitująca plama pod płytką paznokciową
- objaw Koebnera – występuje w aktywnej fazie choroby – w miejscu zadrapania pojawiają się nowe zmiany łuszczycowe
- odmiana krostkowa – drobne zmiany krostkowe pokryte srebrzystą łuską, w okresie remisji zmiany wyglądają jak w zwykłej łuszczycy, w aktywnej fazie choroby wykwity krostkowe mogą się zlewać, a naskórek może ulegać spełzaniu
- zmiany mogą pojawić się również w okolicy kolan, łokci, dolnej części pleców i pośladków, na dłoniach i stopach, mogą pojawiać się na całym ciele
- łuszczyca stawowa (typu dystalnego, zniekształcającego, reumatoidalnego) – jest bardzo niebezpieczna ponieważ może prowadzić do inwalidztwa – w tej odmianie choroby dochodzi do zajęcia stawów
