U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie leczyć łysienie plackowate - Praktyczne porady i strategie
Jak leczyć łysienie plackowate?
Łysienie plackowate jest chorobą postępującą, dlatego jej wczesne wykrycie zwiększa szansę na całkowite wyleczenie. Metody radzenia sobie z tą przypadłością powinny zostać dobrane przez lekarza specjalistę na podstawie przeprowadzonych badań, a także indywidualnej konsultacji. Pod żadnym pozorem nie należy próbować leczyć się domowymi sposobami! Leczenie łysienia plackowatego może mieć charakter ogólny lub miejscowy, a w obu przypadkach pacjentowi podawane są glikokortykosteroidy.
Łysienie plackowate leczone jest również za pomocą minoksydylu, który obniża ciśnienie tętnicze krwi, a stosowany miejscowo na zmiany, stymuluje również mieszki włosowe do wzrostu. Niestety jak w przypadku większości terapii, również leczenie minoksydylem wiąże się z możliwością wystąpienia skutków niepożądanych jak zaczerwienienie, suchość i łuszczenie się skóry, a także swędzenie.
Do jednej z najskuteczniejszych metod radzenia sobie z łysieniem plackowatym, przynoszącej znacznie lepsze efekty niż farmakoterapie, czy działające zewnętrznie maści jest fotochemoterapia. Polega ona na połączeniu, cieszącego się coraz większą popularnością leczenia światłem ultrafioletowym i ekspozycji na psoraleny, znacznie zwiększającymi wrażliwość skóry na nadfiolet. Mimo tajemniczo brzmiącej nazwy, psoraleny nie są substancjami potencjalnie niebezpiecznymi czy inwazyjnymi. Występują naturalnie w wielu roślinach, takich jak m.in. seler, ruta zwyczajna, czy lubczyk.
Fotochemoterapia jest dziś jedną z najczęstszych metod leczenia łysienia plackowatego, która przynosi bardzo dobre efekty. Polega na doustnym podaniu pacjentom na kilka godzin przed naświetlaniem psoralenów, dzięki czemu skóra będzie bardziej wrażliwa na działanie promieni ultrafioletowych o długości 320-400 nanometrów.
Jakie są objawy łysienia plackowatego?
Oczywistym sygnałem alarmującym, sugerującym wystąpienie choroby, jaką jest łysienie plackowate u dzieci i dorosłych, jest oczywiście miejscowe pojawianie się tzw. łysych placków, w których włosy są przerzedzone, lub wystąpił ich całkowity zanik. Niezwykle istotne dla zahamowania skutków choroby jest zwracanie uwagi na wszystkie, nawet z pozoru nieistotne objawy, jak delikatne swędzenie, uczucie mrowienia, a w skrajnych wypadkach nawet ból, jaki można odczuwać w określonych obszarach skóry.
Częste objawy sugerujące łysienie plackowate u dorosłych to również nasilający się, miejscowy stan zapalny, który jest bezpośrednią przyczyną utraty włosów. Stan zapalny, mówiąc najprościej, spowodowany jest patologiczną reakcją organizmu, który uznaje swoje własne mieszki włosowe za ciało obce, którego należy się pozbyć i wysyła do walki z nimi limfocyty. Szybkie wykrycie choroby, a także właściwie dobrane leczenie łysienia plackowatego sprawią, że po ustąpieniu stanu zapalnego w chorych obszarach powinny ponownie pojawić się włosy.
Niestety leczenie łysienia plackowatego, zarówno u dzieci, jak i osób starszych jest bardzo trudne. Trudno również oszacować, zwłaszcza w początkowych fazach leczenia, czy włosy odrosną w zaatakowanych obszarach, czy też konieczny będzie przeszczep włosów, czyli transplantacja nowych, zdrowych mieszków. Pierwsze ognisko choroby ma najczęściej wielkość monety, która z czasem powiększa się i atakuje również inne obszary ciała.
Łysienie plackowate u dzieci - przyczyny, objawy i diagnoza
Łysienie plackowate u dzieci jest autoimmunologicznym schorzeniem, w którym układ odpornościowy dziecka atakuje własne cebulki włosowe. Przyczyna tego schorzenia nie została do końca poznana, ale istnieje teoria, że pewne czynniki genetyczne oraz czynniki środowiskowe mogą odgrywać rolę w jego rozwoju.
Objawy łysienia plackowatego u dzieci to pojedyncze lub wielokrotne okrągłe lub owalne łysawe plamy na skórze głowy. Te plamy są gładkie i pozbawione włosów. Nie ma zwykle innych objawów towarzyszących temu schorzeniu.
Diagnoza łysienia plackowatego opiera się na badaniu skóry głowy i ocenie obecności łysych plam. W niektórych przypadkach może być również wykonane badanie mikroskopowe, aby ocenić cebulki włosowe oraz badanie krwi, aby wykluczyć inne choroby.
Dowiedz się więcej dzięki naszym szkoleniom:
Diagnostyka łysienia plackowatego (łysienia areatowego) obejmuje szereg badań i ocen, które pomagają lekarzowi określić przyczynę utraty włosów i ustalić, czy pacjent rzeczywiście ma łysienie plackowate. Oto, jak przebiega diagnostyka tej choroby:
- Wywiad medyczny: Lekarz przeprowadzi wywiad medyczny, w którym zbierze informacje na temat objawów, historii rodziny, innych chorób oraz wszelkich czynników wyzwalających, które mogą wpływać na utratę włosów.
- Badanie fizyczne: Lekarz dokładnie zbada skórę głowy i włosy, aby ocenić obszary objęte utratą włosów i dowiedzieć się, czy istnieją charakterystyczne cechy łysienia plackowatego, takie jak okrągłe lub owalne plamy.
- Badanie trychologiczne: Lekarz może przeprowadzić badanie trychologiczne, polegające na analizie stanu włosów i skóry głowy przy użyciu specjalistycznych narzędzi. To może pomóc w określeniu kondycji włosów i skóry.
- Badania laboratoryjne: Lekarz może zlecić badania krwi w celu wykluczenia innych przyczyn utraty włosów, takich jak niedobory witamin, problemy z tarczycą czy choroby autoimmunologiczne.
- Biopsja skóry głowy: W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować się na wykonanie biopsji skóry głowy, która polega na pobraniu małego fragmentu skóry w obszarze objętym łysieniem. Ten fragment jest następnie badany pod mikroskopem, aby potwierdzić diagnozę łysienia plackowatego i wykluczyć inne schorzenia.
- Dermatoskopia: Dermatoskopia to technika badania skóry głowy, która umożliwia dokładne obejrzenie mieszka włosowego i struktury skóry pod powierzchnią. To może pomóc w ocenie kondycji włosów i skóry.
- Obserwacja wzrostu włosów: Lekarz może również dokładnie monitorować wzrost włosów i zmiany w obszarze objętym łysieniem plackowatym w ciągu czasu.
Jak często występuje łysienie plackowate?
Częstość łysienia plackowatego jest podobna u kobiet i u mężczyzn.
- łysienie plackowate ogniskowe – ogniska łysienia plackowatego występują w obrębie skóry głowy lub innych okolicach ciała (twarz, tułów, kończyny)
- łysienie plackowate całkowite – dotyczy wszystkich włosów w obrębie owłosionej skóry głowy (także brwi i rzęs)
- łysienie plackowate uogólnione – obejmuje wszystkie lub prawie wszystkie włosy na ciele
- łysienie plackowate złośliwe – łysienie uogólnione o długotrwałym przebiegu, niepoddające się leczeniu
- łysienie plackowate wężykowate (obrzeżne) – pasmowate wyłysienie głowy na obrzeżu w okolicach skroniowych, potylicznej i czołowej
- łysienie plackowate pasmowate – postać odwrócona – wyłysienie rozszerza się od środka głowy na zewnątrz
- łysienie plackowate rozlane (siateczkowate) – nie można wyróżnić oddzielnych ognisk wyłysienia.
U około 7–60% chorych z łysieniem plackowatym mogą występować zmiany paznokci o różnorodnym charakterze: paznokcie naparstkowe, linie Beau, łamliwość, spełzanie, ścieńczenie, pogrubienie lub bruzdowanie poprzeczne płytek.
