U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie wyleczyć łuszczycę
Umów wizytę u dermatologa
Dermatolodzy nie są stanie podać dokładnych przyczyn rozwoju łuszczycy. Wskazują jednak na pewne czynniki immunologiczne powiązane z nieprawidłową odpowiedzią układu odpornościowego, a także predyspozycje genetyczne. Nierzadko zdarza się, że dzieci dziedziczą po swoich rodzicach problemy skórne i dermatozy. Na razie jednak nie odkryto genu, który byłby odpowiedzialny za rozwój łuszczycy.
Istnieją pewne schorzenia oraz czynniki zewnętrzne, które mogą być czynnikiem wyzwalającym chorobę lub zaostrzającym jej przebieg. Są to przede wszystkim infekcje wirusowe (np. ospa wietrzna, różyczka), bakteryjne i te wywołane przez zakażenie drożdżakami. Czasem przyczyną mogą być pewne schorzenia metaboliczne (np. cukrzyca typu 2, dna moczanowa), jak również:
- przewlekły brak snu,
- wstrząs psychiczny lub silny stres,
- mechaniczne uszkodzenia skóry (rany, oparzenia),
- niektóre leki (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne, beta-blokery),
- palenie papierosów i nadużywanie alkoholu,
- stosowanie nieodpowiednich kosmetyków,
- brak higieny.
Typowe objawy łuszczycy
Charakterystycznym i najczęściej zauważanym objawem łuszczycy są czerwonobrunatne lub różowe wykwity na powierzchni skóry. Przypominają one płaskie grudki o różnym kształcie i wielkości, które pokrywają znaczne części powierzchni ciała, przeważnie okolice kolan i łokci, dłonie i stopy, pośladki, a także owłosioną skórę głowy i bliskie jej obszary (uszy, czoło, kark), W tych miejscach skóra nadmiernie się łuszczy, co skutkuje występowaniem tzw. blaszki łuszczycowej.
Dermatolodzy wyróżniają wiele typów łuszczycy, najczęściej diagnozuje się:
- łuszczycę zwykłą (łac. psoriasis vulgaris) - zaognioną skórę pokrywają srebrnobiałe łuski,
- łuszczycę uogólnioną (łac. erythrodermia psoriatica) - stan zapalny występuje na duszych powierzchniach ciała, powstałe zmiany swędzą i bolą,
- łuszczycę krostkową (łac. psoriasis pustulosa) - atakuje głównie dłonie i stopy, może mieć też charakter ogólny. Ma postać krostek wypełnionych treścią ropną,
- łuszczycę stawową (łac. psoriasis arthropatica) - jest przyczyną przewlekłego zapalenia stawów i przylegających do nich struktur,
- łuszczycę paznokci (łac. psoriasis unguium) - na płytce paznokci pojawiają się poprzeczne rowki i żółto-brązowe przebarwienia, paznokieć może odwarstwiać się od łożyska (onycholiza).
Jak ją rozpoznać?
Charakterystyczną cechą łuszczycy są zmiany skórne związane z zaburzeniem regeneracji naskórka w postaci czerwonych grudek, które mogą zlewać się w większe skupiska. Plamy pokrywają się białoszarą łuską.
fot. Adobe Stock
- pękanie skóry,
- krwawienie,
- ból,
- świąd,
- zaczerwienienie,
- pieczenie.
Zmiany pojawiają się najczęściej na: twarzy, łokciach, kolanach, plecach, dłoniach, stopach, a także paznokciach dłoni i stóp.
fot. Ula Bugaiova
Łuszczyca – przyczyny powstawania choroby
Przyczyny rozwoju choroby nie są do końca znane. Duże znaczenie ma najprawdopodobniej podłoże genetyczne. Ponieważ kiedy obojga rodziców dotyka łuszczyca, objawy wystąpią u potomstwa z 50 – procentowym prawdopodobieństwem. W przypadku bliźniąt jednojajowych jeśli u jednego z rodzeństwa wystąpią objawy to u drugiego pojawią się one również. Nie bez znaczenia jest również podłoże immunologiczne i zaburzenia komórek Langerhansa oraz pomocniczych limfocytów T (Th1 i Th17).
Ponadto różnego rodzaju czynniki zewnętrzne mogą nasilić lub wywołać chorobę. Należą do nich m.in.:
- stres,
- zakażenia paciorkowcami i gronkowcami,
- ciąża i poród,
- zaburzenia hormonalne, w tym menopauza,
- niewłaściwa higiena i używanie nieodpowiednich kosmetyków,
- alkohol i palenie papierosów,
- zażywanie niektórych leków, np. β-blokery, NLPZ, lit i progesteron.
Niekiedy zdarza się, że pierwsze objawy łuszczycy u dzieci pojawiają się zaraz po przebytej anginie lub w okresie obniżonej odporności. Choroba wygląda podobnie jak u osób dorosłych. Diagnozowana jest zazwyczaj po 10 – tym roku życia.
Rozpoznanie choroby
Wszelkie niepokojące zmiany skórne i stany zapalne należy czym prędzej skonsultować z dermatologiem. Na podstawie charakterystyki wykwitów oraz ich umiejscowienia na skórze dermatolog może ustalić właściwą diagnozę. W niektórych wypadkach wykonuje się biopsję, aby wycinek poddać ocenie histopatologicznej. Wizytę u dermatologa możemy szybko umówić w serwisie LekarzeBezKolejki.pl, gdzie znajdziemy tysiące specjalistów z całej Polski.
Łuszczyca jest chorobą przebiegającą z okresami zaostrzeń i remisji, na razie nie ma możliwości całkowitego jej wyleczenia. Leczenie odbywa się pod ścisłą kontrolą dermatologa. U części chorych wystarczające będzie leczenie miejscowe, polegające na usunięciu łusek łuszczycowych, zmniejszeniu stanu zapalnego i ograniczeniu namnażania się komórek skóry. W takiej terapii stosuje się preparaty na bazie kwasu salicylowego i mocznika, redukujące łuski i usprawniające przenikanie przez skórę innych substancji. Ponadto wykorzystuje się pochodne węgla kamiennego (tzw. dziegcie) oraz miejscowo glikokortykosteroidy, jednak te ostatni pod ścisłą kontrolą lekarską.
Łuszczyca o ciężkim przebiegu może wymagać leczenia ogólnego. Chorych leczy się metotreksatem, cyklosporyną, retinoidami i pochodnymi witaminy D3, jak również fototerapią i fotochemioterapią. Często też stosuje się tzw. leki biologiczne w postaci dożylnych lub podskórnych iniekcji.
