U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie zatuszować łysienie - Poradnik i Najlepsze Metody
Zabiegi wspomagające leczenie łysienia
Kurację można wesprzeć którymś z zabiegów wykonywanych przez dermatologa lub lekarza medycyny estetycznej. Do najpopularniejszych należą:
- Mezoterapia. W trakcie zabiegu pod skórę wprowadzane są koktajle witaminowo-mineralne lub osocze bogatopłytkowe. Pozytywne efekty daje już samo nakłucie skóry: pod jego wpływem poprawia się ukrwienie, aktywują się procesy regeneracji, a do mieszków włosowych dociera więcej substancji odżywczych. Te efekty wzmacnia koktajl witamin i minerałów. Korzystniej od takiego koktajlu na włosy działa jednak osocze bogatopłytkowe. To preparat pozyskiwany z krwi pacjenta, pobranej, odwirowanej i zagęszczonej. Aktywowane płytki krwi uwalniają czynniki wzrostu, które stymulują namnażanie się komórek, odżywiają mieszki włosowe, które dzięki temu „zastrzykowi energii” zaczynają pracować, a włos zaczyna rosnąć. Osocze działa też na komórki macierzyste w opuszce włosa. Pod jego wpływem często zaczynają tworzyć się nowe mieszki włosowe. Zabiegi te zalecane są w trudnym do leczenia łysieniu androgenowym, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, a także w łysieniu plackowatym.
- Laseroterapia. W leczeniu łysienia często wykorzystywane są lasery biostymulacyjne o bardzo małej mocy. Konkretnie – emitowane przez nie światło czerwone i podczerwone. Działa ono na metabolizm komórek mieszków włosowych, co stymuluje je do ponownego wytwarzania włosa. Zabieg nie daje powikłań, jednak okres terapii jest dość długi, bo trwa pół roku.
Wypadanie, czy łysienie?
Każdy człowiek traci codziennie od 50 do 100 włosów, i jest to proces zupełnie normalny, związany z naturalnym cyklem wzrostu włosów, a także z różnymi czynnikami dodatkowymi, takimi jak choćby zbyt mocne szarpanie podczas czesania. Nawet jeśli włosów wypada dużo więcej, nie zawsze jest to jeszcze łysienie.
O łysieniu można mówić dopiero, kiedy proces „produkcji” włosa w mieszku włosowym na skutek różnych przyczyn stopniowo zanika. Włos stopniowo staje się wtedy coraz słabszy i cieńszy, aż w końcu wypada, a w jego miejsce nie pojawia się nowy włos.
Przyczyny łysienia
Do nadmiernego wypadania włosów może przyczynić się wiele czynników. Utrata włosów może być efektem przebytej lub aktywnej choroby, przewlekłego stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków oraz nieodpowiedniej pielęgnacji włosów. Do chorób ogólnoustrojowych, które często wiążą się z wypadaniem włosów, należą:
- choroby tarczycy – niedoczynność, nadczynność, hashimoto,
- choroby zakaźne,
- cukrzyca,
- schorzenia tkanki łącznej i owłosionej skóry głowy – łuszczyca, grzybica, łojotokowe zapalenie skóry głowy,
- zaburzenia hormonalne – hormony androgenowe oddziałują na mieszki włosowe powodując łysienie androgenowe, występujące w kątach czołowych (u mężczyzn) lub na szczycie głowy (u kobiet),
- zatrucie metalami ciężkimi (najgroźniejsza piątka dla włosów w skrócie: „TOBAR”, czyli tal, ołów, bizmut, arsen, rtęć).
Wśród stosowanych leków na wypadanie włosów wpływ mogą mieć:
- leki przeciwzakrzepowe,
- leki reumatologiczne (metotreksat, takrolimus),
- środki kardiologiczne (statyny, fibraty, inhibitory angiotensyny, leki blokujące kanały wapniowe),
- leki przeciwtarczycowe (pochodne tiouracylu),
- środki antykoncepcyjne (w zależności od przewagi estrogenowej w stosunku do gestagenów).
ŁYSIENIE. Wszystko, co należy wiedzieć o rodzajach i leczeniu łysienia
Włosy są niczym czuły barometr, reagujący na każde zachwianie równowagi w organizmie. Dlatego gdy wypadają, trzeba potraktować to poważnie - to sygnał ostrzegawczy, który świadczy o tym, że w naszym ciele dzieje się coś niekoniecznie dobrego. Na szczęście nie każda nadmierna utrata włosów jest nieodwracalna i trwała.
Spis treści
- Przyczyny łysienia
- Rodzaje łysienia
- Łysienie androgenowe typu męskiego
- Łysienie androgenowe typu żeńskiego
- Łysienie plackowate
- Łysienie menopauzalne
- Łysienie poporodowe
- Łysienie psychogenne
- Łysienie po chemioterapii
- Podstawowe metody leczenia łysienia
- Zabiegi wspomagające leczenie łysienia
Na głowie mamy od 100 do 150 tysięcy włosów, na każdym centymetrze kwadratowym skóry rośnie ich od 200 do 300. A każdy z nich ma swój odrębny cykl życiowy. Najpierw przed dwa do nawet siedmiu lat rośnie z szybkością mniej więcej centymetra na miesiąc, a następnie wypada. Potem, przez jakiś czas, zwykle trzy miesiące, mieszek włosa odpoczywa. A gdy już odpocznie, cykl życiowy kolejnego włosa zaczyna się na nowo.
Dzięki temu, że każdy mieszek żyje w nieco innym tempie, włosy nie wypadają jednocześnie. Zdarza się jednak, że na skutek różnych przyczyn życie kończy znacznie więcej włosów, niż normalnie. Na początku widać to tylko na szczotce i w rachunkach za wizyty hydraulika, odtykającego zatkany włosami odpływ wanny. Ale wraz z upływem tygodni lub miesięcy problem staje się widoczny także w miejscu, którego dotyczy, a więc na głowie. Czasem proces utraty włosów jest trwały, często jednak po ustaniu przyczyny lub wdrożeniu odpowiedniego leczenia ustępuje.
Co to jest łysienie?
Łysienie (łac. alopecia) jest przejściową lub trwałą utratą włosów. Dotyczy całej powierzchni skóry głowy lub określonego miejsca (np. okolicy skroni czy czubka głowy). Objaw chorobowy wiąże się z zanikiem produkcji włosa w mieszku włosowym – włosy nadmiernie wypadają i ulegają ścieńczeniu. Warto wyjaśnić więc, czym jest cykl życia włosa oraz jak przedstawiają się okresy jego wzrostu. Cykl włosowy składa się z trzech następujących po sobie faz:
Średnio w ciągu doby wypada 60–100 włosów. Zależy to również od wielu czynników, w tym od pory roku (więcej włosów tracimy jesienią, a mniej zimą). Jeśli włosy są myte codziennie, wówczas ich wypadanie jest równomierne. W przypadku cotygodniowego mycia może się wydawać, że pozornie wypada ich więcej.
Jakie są rodzaje łysienia?
Łysienie androgenowe – ma charakter przejściowy lub przewlekły i może dotyczyć zarówno fragmentu głowy, jak i całej jej powierzchni. Przyczyną powstawania tego rodzaju łysienia są czynniki genetyczne i środowiskowe, dlatego też nie mamy kontroli na pojawienie się tego schorzenia. W dużej mierze odpowiadają za to hormony o takiej samej nazwie, ale kluczową rolę ma także długotrwały stres. U kobiet dodatkowym czynnikiem wywołującym ten rodzaj łysienia są tabletki antykoncepcyjne zawierające progesteron, a także zespół policystycznych jajników, który również ma ogromny wpływ na nadmierną utratę włosów.
Łysienie plackowate – to przewlekła choroba zapalna, efektem której znaczna część skóry głowy pozbawiona jest włosów. Łysienie plackowate może pojawiać się także w innych okolicach, np. na brwiach lub brodzie. W równym stopniu dotyczy ono kobiet jaki i mężczyzn. Może się ona pojawiać w dowolnym momencie życia, ale swoje początki schorzenie to ma swoje początki w dzieciństwie lub młodym wieku. Najczęstszym czynnikiem wywołującym tę przypadłość w wieku późniejszym są różne choroby na tle autoimmunologicznym, takie jak cukrzyca typu 1, atopowe zapalenie skóry, Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów czy toczeń rumieniowaty.
Łysienie bliznowate – to najrzadszy rodzaj występowania łysienia, ale prowadzi on do uszkodzenia mieszków włosowych, co skutkuje trwałą utratą kosmyków. Pojawia się na skutek stanu zapalnego, który prowadzi do uszkodzenia i pojawiania się blizn meszków włosowych. W odróżnieniu od łysienia plackowatego, ujścia meszków włosowych w obszarach łysienia są niewidoczne. Istotną rolę tego schorzenia odgrywa nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna na komórki macierzyste mieszka włosów. W rezultacie może dojść do utraty brwi, rzęs oraz zarostu na brodzie.
