U nas zapłacisz kartą
Sennik - łysienie na głowie - Interpretacja snu i jego znaczenie
Przyczyny behawioralne łysienia kotów
Stres może wywołać wzmożone wypadanie włosów – to oczywiste. Wystarczy spojrzeć, jak wiele kotów gubi mnóstwo sierści na weterynaryjnym stole. Taka reakcja należy jednak do „jednorazowych” – łysienie natomiast może być jednym ze skutków chronicznego stresu. Zestresowany zwierzak wylizuje uporczywie czy nawet wygryza wybrane miejsce, prowadzi to do utraty sierści w tych partiach skóry, a nawet powstawania ranek i zmian zapalnych.
Pamiętaj, że stres u kota może być wynikiem sytuacji, które niekoniecznie – z ludzkiego punktu widzenia – przychodzą nam od razu do głowy. Wiele kotów źle znosi zmiany w swoim otoczeniu, np. przemeblowanie.
Do sytuacji stresogennych należą także pojawienie się nowych domowników (partnera, dziecka, zwierzęcia) lub utrata domownika (śmierć opiekuna lub innego domownika, rozwód, śmierć innego zwierzęcia w domu), przeprowadzka, remont, zmiany rozkładu dnia (zwłaszcza wiążące się z poświęcaniem kotu mniejszej ilości czasu), konflikty między kotami w domu. Jak wspomniałam, stres i łysienie mogą pojawić się wtórnie w związku z chorobą i związanym z nią bólem.
Terapia zależy tu od konkretnej przyczyny problemu, którą należy zidentyfikować. Stres u kota można obniżać w tym czasie np. łagodnymi, ziołowymi środkami uspokajającymi czy feromonami.
Przeczytaj również:
- Smutny kot – jak poznać, że kot jest smutny i jak temu zaradzić?
- Depresja u kota: jakie są objawy kociej depresji i jak wygląda leczenie?
- Objawy chorób u kota
Krosty z tyłu głowy i strupy w okolicach skroni
Krosty z tyłu głowy, a także w okolicach skroni mogą być jednym ze skórnych objawów kiły - groźnej choroby układowej przenoszonej przez błony śluzowe w trakcie kontaktów seksualnych, spowodowanej przez bakterię względnie beztlenową Treponema palidum (krętek blady).
Rozprzestrzeniające się w organizmie zakażenie z czasem prowadzi do wystąpienia objawów także na twarzy i na owłosionej skórze głowy, zwłaszcza na potylicy.
W przebiegu tzw. kiły drugorzędowej, po upływie kilku miesięcy od zakażenia, pojawia się tak zwana osutka. Jest to wysypka, na którą składają się grudki, krostki, plamki i inne wypryski oraz przebarwienia.
Co niezwykle istotne, u wielu pacjentów w ciągu 2-3 miesięcy od wystąpienia osutki, rozpoczyna się proces łysienia kiłowego. Jest ono bardzo charakterystyczne, ponieważ na głowie powstają niewielkie „wygryzione” łyse placki, zlokalizowane zazwyczaj tam, gdzie włosy trzymają się najlepiej, a więc na potylicy i skroniach.
Sennik lysienie na glowie
aktualizacja dnia 25.11.2022
Kocie kłaczki na meblach, ubraniach, niekiedy jako „dodatek” do potraw i napojów – to codzienność opiekunów większości kotów, zwłaszcza w okresie linienia zwierząt. Czasem jednak sierści wychodzi zbyt dużo bądź nagle zauważamy łyse placki na ciele pupila. To sygnał, że coś jest nie tak. Przyczyn łysienia może być jednak wiele.
Łysienie u kota może być symptomem choroby, zarówno dermatologicznej, jak i o innym podłożu. Nie należy jednak zapominać, że nadmierna utrata włosów może być skutkiem stresu. Silny stres u kota często przejawia się nadmierną pielęgnacją sierści, która prowadzi do ubytku włosów w danym miejscu.
Zanim jednak lekarz zdecyduje się na postawienie diagnozy o psychogennym podłożu łysienia u kota, należy koniecznie wykluczyć inne choroby, które mogą to łysienie powodować. Choroba może być bezpośrednią przyczyną łysienia (np. zaburzenia, na tle których kot traci włosy) bądź skłaniać zwierzę do intensywnego wylizywania, a nawet wygryzania futra pod wpływem świądu bądź bólu.
Wykluczenie podłoża medycznego, aby na końcu przejść do możliwych powodów psychogennych, jest bardzo ważne. W jednym z badań wykazano, że aż 75% przypadków łysienia u kota wynika z chorób somatycznych, 15% z przyczyn mieszanych (np. zmiany behawioralne na tle bólu wywołanego chorobą), a tylko 10% z przyczyn stricte behawioralnych. Jeżeli jednak w otoczeniu kota nastąpiły jakieś zmiany, które wyraźnie mogą wskazywać na silny stres zwierzęcia, należy zgłosić ten fakt lekarzowi.
Ciężko uporać się z łysieniem plackowatym
Źródło: x-news.pl/Dzień Dobry TVN
Leczenie łysienia plackowatego jest trudne, długotrwałe i może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Wybór terapii zależy od wieku, ilości utraconych włosów oraz efektów ubocznych, które może spowodować leczenie.
- minoksydyl - płyny do stosowania na skórę głowy oparte na minoksydylu (5 proc) pobudzają porost włosów. Roztwór wciera się w chore miejsca 2 razy dziennie. Niestety, mogą wystąpić skutki uboczne w postaci miejscowych reakcji skórnych: zaczerwienienie i łuszczenie,
- preparaty o działaniu immunosupresyjnym: cyklosporyna (doustnie) kortykosteroidy (doustnie i/lub miejscowo),
- fotochemioterapia (PUVA - psoraleny UVA) - pacjent otrzymuje psoralen (lek uczulający na światło), a następnie naświetlany jest wyselekcjonowanymi promieniami UVA. Naświetlania prowadzi się 3 razy w tygodniu,
- krioterapia - stosowanie krioterapii w tym przypadku powinno być bardzo ostrożne, ponieważ nawet krótkotrwałe nadmierne obniżenie temperatury może doprowadzić do uszkodzenia mieszków włosowych,
- immunoterapia miejscowa - jest najlepiej udokumentowanym leczeniem łysienia plackowatego. Polega na wywoływaniu nadwrażliwości kontaktowej za pomocą silnych alergenów kontaktowych,
Najnowszą, jeszcze eksperymentalną, metodą leczenia łysienia plackowatego jest ta z użyciem środka o nazwie ruksolitynib (który zwykle stosowany jest w leczeniu chorób szpiku, na przykład zwłóknieniu szpiku)
Naukowcy z Columbia University Medical Center przez pięć miesięcy dwa razy dziennie podawali trójce pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim łysieniem plackowatym ten środek i okazało się, że u wszystkich badanych proces utraty włosów zanikł, a dodatkowo włosy zaczęły odrastać.
Łysienie plackowate - rodzaje
Jeśli traci się wszystkie włosy na głowie, mowa o łysieniu całkowitym. Jeśli utrata wszystkich włosów dotoczy całego ciała, mowa o łysieniu uogólnionym.