U nas zapłacisz kartą
Sennik - łysienie na głowie - Interpretacja snu i jego znaczenie
Łysienie plackowate - przyczyny
Dokładne przyczyny łysienia plackowatego nie są znane. Przypuszcza się, że choroba ma podłoże autoimmunologiczne, tzn. w jej przebiegu układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe, gdyż uznaje je za "obce".
Wówczas dochodzi do zmian o charakterze zapalnym, które przyczyniają się do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów.
Za uwarunkowaniem autoimmunologicznym przemawia częste współwystępowanie łysienia plackowatego z innymi chorobami wynikającymi z autoagresji, takimi jak atopowe zapalenie skóry, bielactwo, zapalenie tarczycy (najczęściej autoimmunologiczne zapalenie tarczycy Hashimoto), zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty czy cukrzyca typu 1.
Początek choroby najczęściej ma miejsce w dzieciństwie lub w młodym wieku. Szacuje się, że 2/3 chorych to osoby poniżej 30. roku życia.
Łysienie plackowate może być także dziedziczone (występowanie rodzinne stwierdza się u 20-60 proc. chorych). Czasami niektóre antygeny mogą powodować zwiększoną podatność na łysienie plackowate, a także zwiększone jego występowanie u krewnych pierwszego stopnia lub u bliźniąt jednojajowych.
Ponadto łysienie plackowate dotyczy ok. 10 proc. osób z zespołem Downa (sugeruje to udział genów zlokalizowanych w obrębie chromosomu 21 w rozwoju tego rodzaju łysienia).
Niektórzy zaliczają łysienie plackowate do grupy schorzeń psychodermatologicznych, gdyż uważają, że tego typu utrata włosów może mieć tło nerwowe i być wynikiem stresu, ciężkich i wyczerpujących stanów emocjonalnych.
Ponadto łysienie plackowate może być związane z zaburzeniami naczyniowymi w obrębie skóry głowy, co może prowadzić do zaburzeń faz wzrostu włosa i jego utraty.
Niektórzy uważają, że na rozwój łysienia plackowatego mogą wpływać także czynniki hormonalne lub niedoborowe (np. niedobór cynku).
Łysienie plackowate na brodzie: przyczyny, objawy, leczenie
Łysienie plackowate jest powszechnie kojarzone z wypadaniem włosów na głowie. W przypadku mężczyzn choroba dotyczy jednak nie tylko skóry głowy, ale również skóry twarzy powodując charakterystyczne ubytki w zaroście. Czym jest łysienie plackowate? Jak się objawia? Jak sobie z nim radzić?
Łysienie plackowate to bardzo częsta przyczyna nadmiernej utraty włosów. Jej podłożem jest przewlekły stan zapalny, który powoduje uszkodzenie mieszków włosowych. W efekcie włosy przerzedzają się, aż w końcu wypadają. Za przyczynę łysienia plackowatego przyjmuje się czynniki autoimmunologiczne. Oznacza to, że układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe ponieważ uznaje je za element obcy. Łysienie plackowe może występować jako niezależny zespół chorobowy lub współtowarzyszyć innym dolegliwościom, takim jak atopowe zapalenie skóry, zapalenie tarczycy, zapalenie jelita grubego czy choroby wynikające z autoagresji. Łysienie plackowe może mieć również podłoże genetyczne. Duży wpływ na występowanie objawów choroby ma przewlekły stres oraz silne napięcie nerwowe.
Łysienie u kota: możliwe przyczyny
Choroby skóry
Zarówno choroby skóry, jak i na przykład alergie, mogą wywoływać u kota silny świąd. Jak rozróżnić schorzenia, które w podobny sposób prowokują kota do drapania czy wylizywania swędzących partii ciała? W przypadku schorzeń skórnych zwykle, poza zmianami wtórnymi wywołanymi wylizywaniem, drapaniem, wygryzaniem, ogniskami zapalnymi, możemy dostrzec zmiany pierwotne, wynikające już z samej choroby. Może to być zaczerwienienie skóry, grudki, krostki.
Tego rodzaju zmiany skórne mogą sugerować na przykład bakteryjne ropne zapalenie skóry. U kotów jest ono raczej rzadkie, występujące raczej wtórnie, na skutek innych schorzeń wywołujących świąd, jak AZS lub alergia pokarmowa. Do objawów należą wyłysienia w drapanych miejscach, krostki i grudki, nadżerki, strupy, owrzodzenia.
Choroby pasożytnicze i grzybicze
Częstą przyczyną zmian zapalnych skóry jest obecność pasożytów. Ugryzienia pcheł wywołują bardzo często reakcję alergiczną – wiele zaatakowanych przez pchły zwierząt cierpi na alergiczne pchle zapalenie skóry.
Przyczyną łysienia u kota może być również grzybica. W celu potwierdzenia lub wykluczenia grzybicy pobiera się zeskrobinę ze skóry kota i wysyła do laboratorium. Niektóre grzyby wykrywalne są także w gabinecie weterynaryjnym, np. wykazują fluorescencję pod lampą Wooda. Najczęstszym winowajcą jest grzyb Microsporus canis, ale również inne gatunki mogą zaatakować kota.
Grzybica wcale nie musi wywoływać silnego świądu, ale często powoduje łysienie, a także rumień czy łuszczenie się skóry. Grzyby najczęściej atakują głowę, szyję i łapy, ale mogą pojawić się i w innym miejscu, np. na brzuchu, u nasady ogona. Dermatofitoza, czyli powierzchowne zakażenie grzybicze skóry, należy do pierwszych schorzeń, jakie należy wykluczyć podczas diagnozowania zmian skórnych u kota.
Choć kojarzy się raczej z chorobami skóry u psów, nużyca wywołana przez nużeńca (małego pajęczaka z rzędu roztoczy) może zaatakować także kota. Nużeniec bytuje stale w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych, a chorobę wywołać może chociażby w momencie spadku odporności u kota. Zwykle chory na nużycę kot łysieje przy uszach, na pyszczku, na brodzie, szyi, łokciach.
Rodzaje łysienia plackowatego
Łysienie plackowate może przyjmować kilka form. Jedną z nich jest łysienie całkowite, w wyniku którego następuje utrata włosów z całego obszaru głowy. Łysienie ogniskowe wiąże się z utratą włosów z jednej partii ciała. Co ważne, łysienie plackowate uogólnione dotyczy utraty włosów obszaru całego ciała.
- Alopecia Areata – częściowa utrata włosów z głowy, włosy potrafią wypadać w różnych częściach głowy i odrastać
- Alopecia Universalis – utrata włosów z całego ciała
- Alopecia Totalis – łysienie charakteryzujące się utratą włosów z całej głowy
- Alopecia Barbea – łysienie charakteryzujące się utratą zarostu
