U nas zapłacisz kartą
Sennik - łysienie na głowie - Interpretacja snu i jego znaczenie
Łysienie plackowate - objawy
Pierwsze objawy łysienia plackowatego najczęściej pojawiają się w obrębie głowy, chociaż mogą wystąpić w obrębie zarostu na twarzy lub na innych miejscach na ciele, które są owłosione.
Pierwsze ognisko łysienia jest okrągłe i ma wielkość monety. Z czasem dołączają do niego nowe ogniska łysienia, czyli nowe plackowate plamy na skórze głowy, które mogą być pojedyncze lub mnogie, a także różnej wielkości (jednak w większości przypadków zmiana ma średnicę 5–10 cm). Ponadto występują one na ograniczonej przestrzeni, rzadziej dotyczą całej powierzchni skóry głowy.
Dla łysienia plackowatego charakterystyczne są tzw. włosy wykrzyknikowe, które pojawiają się wokół ognisk wyłysienia. Są to krótko ułamane włosy, których oderwane końcówki są grubsze i ciemniejsze niż ich nasada.
Około 14–25 proc. chorych traci włosy na całej głowie.
Mimo że w przebiegu choroby dochodzi do zmian o charakterze zapalnym, objawy stanu zapalnego nie pojawiają się. Na skórze pozbawionej włosów praktycznie nie stwierdza się obecności rumienia ani złuszczania. Niektórzy chorzy mogą się skarżyć jedynie na swędzenie skóry łysiejącego miejsca.
W ciężkich przypadkach choroby objawami współtowarzyszącymi są patologiczne zmiany na paznokciach.
Po 3-6 miesiącach włosy zwykle odrastają samoistnie (choć nie u wszystkich pacjentów). Początkowo mają kolor biały lub jasny blond, ale po upływie 6–8 tygodni odzyskują swoje oryginalne zabarwienie. Należy jednak wiedzieć, że włosy mogą ponownie zacząć wypadać (nawrotowe łysienie plackowate).
Objawy łysienia plackowatego
Objawy łysienia plackowatego są jednoznaczne i nie sposób ich pomylić z objawami innej choroby. Stan zapalny prowadzi do utraty włosów na danym obszarze. Najczęściej są to pojedyncze ogniska, które kształtem przypominają monetę. Z czasem ognisk pojawia się więcej, a zarost staje się coraz rzadszy i sprawia wrażenie przypadkowo rozrzuconego po twarzy.
Łysienie plackowate na brodzie to choroba autoimmunologiczna o nieznanym podłożu
Co ciekawe utracie włosów w wyniku łysienia plackowatego nie towarzyszą charakterystyczne dla stanu zapalnego objawy. Na twarzy nie pojawiają się charakterystyczne rumienie, skóra nie łuszczy się.
Leczenie łysienia plackowatego i poprawa samopoczucia pacjenta
Leczenie chorób autoimmunologicznych jest bardzo trudne. Wymaga systematyczności i czasu. W przypadku osłabiania mieszków włosowych liczy się szybka reakcja. W przeciwnym razie nawet zahamowanie procesu chorobowego nie zagwarantuje tego, że włosy odrosną.
Choroby związane z utratą włosów mają ogromny wpływ na samopoczucie pacjenta. Dotyczy to zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Łysienie plackowate na brodzie uniemożliwia jej zapuszczenie, a w przypadku kilkudniowego zarostu powoduje nieestetyczny i niechlujny efekt. Jednym ze sposobów radzenia sobie z tą przypadłością może być golenie brody na gładko. Jeśli jednak jesteś zwolennikiem kilkudniowego zarostu i uważasz, że dodaje Ci on charakteru alternatywą na poprawę wizerunku może być mikropigmentacja brody .
Mikropigmentacja brody to niechirurgiczny zabieg kosmetyczny , dzięki któremu w opracowywanej strefie uzyskujemy efekt krótko ogolonego zarostu. Zabieg nie powoduje odrastania włosów, ale powala na ich wizualne zagęszczenie, co w przypadku łysienia plackowatego przekłada się przede wszystkim na wypełnienie obszarów pozostałych po utracie zarostu. Mikropigmentacja łączy techniki tatuażu i makijażu permanentnego. Uzyskany efekt jest bardzo trwały, a jego utrzymanie nie wymaga wprowadzania zmian w codziennych rytuałach pielęgnacji skóry głowy i twarzy.
Krosty z tyłu głowy i strupy w okolicach skroni
Krosty z tyłu głowy, a także w okolicach skroni mogą być jednym ze skórnych objawów kiły - groźnej choroby układowej przenoszonej przez błony śluzowe w trakcie kontaktów seksualnych, spowodowanej przez bakterię względnie beztlenową Treponema palidum (krętek blady).
Rozprzestrzeniające się w organizmie zakażenie z czasem prowadzi do wystąpienia objawów także na twarzy i na owłosionej skórze głowy, zwłaszcza na potylicy.
W przebiegu tzw. kiły drugorzędowej, po upływie kilku miesięcy od zakażenia, pojawia się tak zwana osutka. Jest to wysypka, na którą składają się grudki, krostki, plamki i inne wypryski oraz przebarwienia.
Co niezwykle istotne, u wielu pacjentów w ciągu 2-3 miesięcy od wystąpienia osutki, rozpoczyna się proces łysienia kiłowego. Jest ono bardzo charakterystyczne, ponieważ na głowie powstają niewielkie „wygryzione” łyse placki, zlokalizowane zazwyczaj tam, gdzie włosy trzymają się najlepiej, a więc na potylicy i skroniach.
Łysienie u kota: możliwe przyczyny
Choroby skóry
Zarówno choroby skóry, jak i na przykład alergie, mogą wywoływać u kota silny świąd. Jak rozróżnić schorzenia, które w podobny sposób prowokują kota do drapania czy wylizywania swędzących partii ciała? W przypadku schorzeń skórnych zwykle, poza zmianami wtórnymi wywołanymi wylizywaniem, drapaniem, wygryzaniem, ogniskami zapalnymi, możemy dostrzec zmiany pierwotne, wynikające już z samej choroby. Może to być zaczerwienienie skóry, grudki, krostki.
Tego rodzaju zmiany skórne mogą sugerować na przykład bakteryjne ropne zapalenie skóry. U kotów jest ono raczej rzadkie, występujące raczej wtórnie, na skutek innych schorzeń wywołujących świąd, jak AZS lub alergia pokarmowa. Do objawów należą wyłysienia w drapanych miejscach, krostki i grudki, nadżerki, strupy, owrzodzenia.
Choroby pasożytnicze i grzybicze
Częstą przyczyną zmian zapalnych skóry jest obecność pasożytów. Ugryzienia pcheł wywołują bardzo często reakcję alergiczną – wiele zaatakowanych przez pchły zwierząt cierpi na alergiczne pchle zapalenie skóry.
Przyczyną łysienia u kota może być również grzybica. W celu potwierdzenia lub wykluczenia grzybicy pobiera się zeskrobinę ze skóry kota i wysyła do laboratorium. Niektóre grzyby wykrywalne są także w gabinecie weterynaryjnym, np. wykazują fluorescencję pod lampą Wooda. Najczęstszym winowajcą jest grzyb Microsporus canis, ale również inne gatunki mogą zaatakować kota.
Grzybica wcale nie musi wywoływać silnego świądu, ale często powoduje łysienie, a także rumień czy łuszczenie się skóry. Grzyby najczęściej atakują głowę, szyję i łapy, ale mogą pojawić się i w innym miejscu, np. na brzuchu, u nasady ogona. Dermatofitoza, czyli powierzchowne zakażenie grzybicze skóry, należy do pierwszych schorzeń, jakie należy wykluczyć podczas diagnozowania zmian skórnych u kota.
Choć kojarzy się raczej z chorobami skóry u psów, nużyca wywołana przez nużeńca (małego pajęczaka z rzędu roztoczy) może zaatakować także kota. Nużeniec bytuje stale w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych, a chorobę wywołać może chociażby w momencie spadku odporności u kota. Zwykle chory na nużycę kot łysieje przy uszach, na pyszczku, na brodzie, szyi, łokciach.
