U nas zapłacisz kartą
Jak szybko odrastają włosy po łysieniu plackowatym?
Jakie są metody leczenia łysienia plackowatego?
W łysieniu plackowatym stosuje się leczenie miejscowe i leczenie ogólne. Żadna z metod nie znalazła jednoznacznego potwierdzenia skuteczności. Do leczenia miejscowego zalicza się: glikokortykosteroidy podawane śródskórnie, miejscowe glikokortykosteroidy w postaci kremów, żeli, maści, płynów i pianek, cygnolinę, minoksydyl. Do metod leczenia ogólnego zalicza się: glikokortykosteroidy i cyklosporynę. Do innych metod stosowanych w leczeniu łysienia plackowatego należą fotochemioterapia (PUVA lub PUVA-turban) i wąskopasmowa fototerapia UVB.
Ze względu na patomechanizm tej choroby trudno podjąć działania, które miałyby na celu zmniejszenie ryzyka rozwoju łysienia plackowatego. Samoistny odrost włosów następuje zwykle w ciągu 1–2 lat u 30–60% chorych. U około 10% choroba może mieć cięższy przebieg i doprowadza do łysienia całkowitego lub uogólnionego. Gorsze rokowanie dotyczy pacjentów, u których współistnieją choroby o podłożu autoimmunologicznym. Ponadto czynnikami źle rokującymi mogą być zmiany paznokci, rodzinne występowanie choroby, wczesny początek zmian chorobowych oraz intensywna utrata włosów.
Zobacz także
Łysienie androgenowe typu męskiego Utrata włosów u mężczyzn rozpoczyna się zwykle w okolicy czołowo-skroniowej, a następnie ciemieniowej. Następnie przerzedzenie włosów rozprzestrzenia się w kierunku szczytu głowy, pozostawiając koronę włosów na potylicy i częściowo w okolicach skroniowych.
Łysienie androgenowe typu żeńskiego Kobiecy typ łysienia charakteryzuje się rozlanym łysieniem w okolicy centralnej głowy owłosionej, o największym nasileniu w części czołowej z zachowaniem linii czoła.
Rodzaje łysienia
Ponieważ przyczyny nadmiernego wypadania włosów są bardzo zróżnicowane, dermatolodzy wyróżniają też różne rodzaje łysienia. Najczęściej spotykane to:
Łysienie androgenowe typu męskiego charakteryzuje się stopniową utratą włosów, zaczynającą się od skroni. Na początku na czubku głowy pojawiają się płytkie zakola, które wraz z upływem czasu pogłębiają się. Z czasem na głowie zostaje wąski pas włosów z tyłu i po bokach. Za ten typ łysienia odpowiada pochodna testosteronu, dihydrotestosteron (DHT). Mieszki włosowe są na niego wrażliwe – jeśli jest go zbyt dużo, zanikają. Charakterystyczne jest to, że włosy tworzące pas wokół głowy nie wypadają, gdyż ich mieszki nie mają receptorów dla dihydrotestosteronu. W leczeniu tego typu łysienia podaje się substancje hamujące wzmożoną aktywność enzymu 5 α-reduktazy, który odpowiada za przekształcenie testosteronu do dihydrotestosteronu.
Leczenie całkowitego łysienia plackowatego
Natomiast w leczeniu całkowitego lub uogólnionego łysienia plackowatego najczęściej stosowaną metodą jest fotochemoterapia (PUVA). Charakteryzuje się ona dużą skutecznością i dobrym profilem bezpieczeństwa dla pacjenta. Takie leczenie polega na podaniu pacjentowi leku zwiększającego wrażliwość na światło, a po upływie 1 lub 2 godzin, gdy preparat osiąga szczytowe stężenie w surowicy i tkankach, następuje naświetlenie odpowiednią dawką promieniowania UVA.
W ciężkich postaciach choroby podaje się doustnie leki o immunosupresyjnym mechanizmie działania, np. glikokortykosteroidy lub cyklosporynę A, ale ze względu na częste występowanie działań niepożądanych nie jest to metoda powszechnie wykorzystywana. Obecnie pojawia się coraz więcej doniesień, dotyczących dobrych wyników leczenia łysienia plackowatego za pomocą wstrzyknięć osocza bogatopłytkowego w miejsca pozbawione włosów. Trwają również badania dotyczące wykorzystania tzw. swoistych przeciwciał monoklonalnych o działaniu immunosupresyjnym – tłumaczy Aleksandra Rymsza.