U nas zapłacisz kartą
Jak szybko odrastają włosy po łysieniu plackowatym?
Łysienie plackowate – objawy u dorosłych
Objawy łysienia plackowatego u dorosłych to przede wszystkim charakterystyczne łyse przestrzenie przypominające placki. Tak, jak już wspomnieliśmy, jest to przewlekła choroba dermatologiczna, która jest jedną z głównych przyczyn utraty włosów – na głowie, jednak nie tylko.
Jak szybko postępuje choroba? Wiele zależy od predyspozycji danego organizmu. Nierzadko bywa tak, że schorzenie rozpoczyna się od niewielkiego ogniska łysienia, a mieszki włosowe po rozpoczęciu leczenia zwykle odrastają w ciągu 3-6 miesięcy. Zdarza się również tak, że choroba przebiega fazowo, a nowe, odrastające włoski są pozbawione pigmentu. W przypadku zwłoki z wizytą u lekarza i wdrożeniem leczenia, a także w zaawansowanych stadiach choroby, może dość do łysienia plackowatego na nogach, rękach, brwiach, pachwinach czy innych częściach ciała.
Dostrzegasz nadmierne wypadanie włosów? Zastanawiasz się, czy to łysienie plackowate? Jakie badania warto wykonać? Jeżeli zauważysz u siebie niepokojące zmiany, warto udać się z tym do lekarza pierwszego kontaktu, aby ten zlecił Ci wykonanie pełnej morfologii. Nierzadko za problemem wypadania włosów, oprócz stresu, stoją niedobory niektórych pierwiastków, witamin czy po prostu anemia. Dobrze jest też zgłosić się do dermatologa lub trychologa. Ten ostatni dysponuje specjalistycznym sprzętem, który pozwala zbadać stan i jakość włosów, dzięki czemu może dobrać odpowiednią kurację na potencjalne łysienie plackowate. Czy włosy odrosną? Podjęcie szybkich działań, a także skrupulatne wypełnianie zaleceń lekarza lub trychologa może zahamować rozwój choroby i poprawić wygląd.
Przebieg łysienia plackowatego
Wyróżnia się kilka postaci łysienia plackowatego w zależności od obszarów ciała, które obejmuje choroba:
- Zwykłą – w której obserwuje się powstawanie na skórze głowy charakterystycznych łysych placków. Czasami mogą zlewać się w większe wyłysiałe obszary, chociaż nie stanowi to reguły.
- Całkowitą – kiedy dochodzi do pełnej utraty owłosienia na głowie, ale zachowane pozostają brwi, rzęsy i włosy na innych częściach ciała.
- Uogólnioną – utracone zostaje owłosienie na głowie. Często oprócz samej skóry głowy obejmuje także jej okolice takie jak brwi i rzęsy, a nawet inne części ciała. Postać występująca również w odmianie złośliwej, która nie jest podatna na leczenie. Włosy przeważnie nie odrastają niezależnie od tego, czy zastosuje się terapię, czy też nie.
Poza wspomnianymi rodzajami łysienia plackowatego, odmiany choroby podzielić można ze względu na charakter ognisk łysienia. Stąd też wymieniamy łysienie wieloogniskowe i jednoogniskowe, które obejmują jeden lub więcej obszarów. Obszary łysienia muszą być wyraźnie od siebie rozgraniczone, by je rozpoznać.
Charakteryzując łysienie plackowate z uwagi na kształt obecnych obszarów łysienia, warto wspomnieć o łysieniu wężykowatym, rozlanym i ogniskowym. Łysienie wężykowate polega na tworzeniu się łysego pasa wokół głowy, który przebiega przez okolice skroniowe, potyliczne i czołowe. W przypadku łysienia ogniskowego chorobą objęty jest tylko jeden obszar, podczas gdy w łysieniu rozlanym nie da się scharakteryzować pojedynczych ognisk łysienia.
Rodzaje łysienia
Ponieważ przyczyny nadmiernego wypadania włosów są bardzo zróżnicowane, dermatolodzy wyróżniają też różne rodzaje łysienia. Najczęściej spotykane to:
Łysienie androgenowe typu męskiego charakteryzuje się stopniową utratą włosów, zaczynającą się od skroni. Na początku na czubku głowy pojawiają się płytkie zakola, które wraz z upływem czasu pogłębiają się. Z czasem na głowie zostaje wąski pas włosów z tyłu i po bokach. Za ten typ łysienia odpowiada pochodna testosteronu, dihydrotestosteron (DHT). Mieszki włosowe są na niego wrażliwe – jeśli jest go zbyt dużo, zanikają. Charakterystyczne jest to, że włosy tworzące pas wokół głowy nie wypadają, gdyż ich mieszki nie mają receptorów dla dihydrotestosteronu. W leczeniu tego typu łysienia podaje się substancje hamujące wzmożoną aktywność enzymu 5 α-reduktazy, który odpowiada za przekształcenie testosteronu do dihydrotestosteronu.
ŁYSIENIE. Wszystko, co należy wiedzieć o rodzajach i leczeniu łysienia
Włosy są niczym czuły barometr, reagujący na każde zachwianie równowagi w organizmie. Dlatego gdy wypadają, trzeba potraktować to poważnie - to sygnał ostrzegawczy, który świadczy o tym, że w naszym ciele dzieje się coś niekoniecznie dobrego. Na szczęście nie każda nadmierna utrata włosów jest nieodwracalna i trwała.
Spis treści
- Przyczyny łysienia
- Rodzaje łysienia
- Łysienie androgenowe typu męskiego
- Łysienie androgenowe typu żeńskiego
- Łysienie plackowate
- Łysienie menopauzalne
- Łysienie poporodowe
- Łysienie psychogenne
- Łysienie po chemioterapii
- Podstawowe metody leczenia łysienia
- Zabiegi wspomagające leczenie łysienia
Na głowie mamy od 100 do 150 tysięcy włosów, na każdym centymetrze kwadratowym skóry rośnie ich od 200 do 300. A każdy z nich ma swój odrębny cykl życiowy. Najpierw przed dwa do nawet siedmiu lat rośnie z szybkością mniej więcej centymetra na miesiąc, a następnie wypada. Potem, przez jakiś czas, zwykle trzy miesiące, mieszek włosa odpoczywa. A gdy już odpocznie, cykl życiowy kolejnego włosa zaczyna się na nowo.
Dzięki temu, że każdy mieszek żyje w nieco innym tempie, włosy nie wypadają jednocześnie. Zdarza się jednak, że na skutek różnych przyczyn życie kończy znacznie więcej włosów, niż normalnie. Na początku widać to tylko na szczotce i w rachunkach za wizyty hydraulika, odtykającego zatkany włosami odpływ wanny. Ale wraz z upływem tygodni lub miesięcy problem staje się widoczny także w miejscu, którego dotyczy, a więc na głowie. Czasem proces utraty włosów jest trwały, często jednak po ustaniu przyczyny lub wdrożeniu odpowiedniego leczenia ustępuje.
