U nas zapłacisz kartą
Jak szybko odrastają włosy po łysieniu plackowatym?
Przyczyny łysienia plackowatego
– Etiopatogeneza łysienia plackowatego nie jest do końca wyjaśniona. Obecnie uważa się, że schorzenie jest wynikiem czynników genetycznych i środowiskowych, m.in. stresu. Oznacza to, że u osób z pewnymi predyspozycjami genetycznymi niektóre czynniki środowiskowe mogą prowadzić do aktywacji układu odpornościowego i niszczenia własnych komórek. Dochodzi wówczas do tworzenia przez limfocyty T, będące komórkami naszego układu odpornościowego, nacieków zapalnych, które są odpowiedzialne za uszkodzenie mieszków włosowych – wyjaśnia dr n. med. Aleksandra Rymsza, specjalista dermatolog z Medicover.
Bardzo mylący pozostaje fakt, że choroba rozpoczyna się zazwyczaj u pacjentów w dobrym stanie ogólnym. W okresie bezpośrednio poprzedzającym pojawienie się ogniska wyłysienia pacjenci często doświadczają jednak silnego stresu psychicznego, związanego np. ze śmiercią bliskiej osoby, z rozwodem czy utratą pracy. To pierwsze, pojawiające się wówczas ognisko wyłysienia jest zazwyczaj pojedyncze, owalne, o średnicy do kilku centymetrów. Skóra w jego obrębie jest woskowobiała i, co istotne – wiotka, dająca się ująć w fałd.
Immunologia
- bielactwem,
- toczniem rumieniowatym,
- cukrzycą typu 1,
- nużliwością mięśniową,
- zapaleniem tarczycy typu Hashimoto.
Dolegliwość tę możemy również nierzadko zaobserwować u dzieci z zespołem Downa.
- z pojedynczymi lub mnogimi ogniskami łysienia,
- całkowite, gdy utrata włosów dotyczy całej głowy,
- uogólnione z całkowitą utratą włosów, również brwi i rzęs oraz włosów w pozostałych częściach ciała.
W każdym z tych rodzajów nieznajomość przyczyn ich wystąpienia utrudnia leczenie. Tymczasem w ostrej fazie tej choroby zmianom na skórze głowy towarzyszyć mogą zmiany paznokciowe o rozmaitym nasileniu.
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate (alopecia areata) należy do grupy niebliznowaciejących postaci łysienia. Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia, zdarzają się również przypadki późniejszego pojawienia się zmian. Przyczyny łysienia plackowatego są niejasne. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T.
Zmiany zapalne w mieszku włosowym odgrywają podstawową rolę w inicjacji choroby. Keratynocyty mieszka uwalniają cytokiny prozapalne, które aktywują komórki śródbłonka. Skutkiem tego jest gromadzenie wokół mieszka komórek nacieku zapalnego, głównie limfocytów T i makrofagów, które również nasilają zapoczątkowany wcześniej proces zapalny. Od stopnia nasilenia nacieku zależy uszkodzenie mieszka włosowego.
Do czynników etiologicznych należy zaliczyć: czynniki genetyczne, atopię, czynniki psychiczne, czynniki hormonalne (zaburzenia czynności tarczycy), wewnątrzustrojowe ogniska zakażenia (obecność superantygenów bakteryjnych), stres, zjawiska autoimmunologiczne.
Łysienie plackowate – przyczyny, objawy i metody leczenia
Łysienie plackowate to schorzenie, które dotyka nawet 2% populacji ogólnej. Występuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, a pierwsze objawy przeważnie pojawiają się już w młodym wieku, bo przed 30. rokiem życia. Dla niektórych łysienie może być krępującą dolegliwością, mocno związaną z poczuciem własnej wartości i atrakcyjności. Dowiedz się, wszystkiego, co warto wiedzieć o łysieniu plackowatym.
Łysienie plackowate wiąże się z utratą włosów, a w konsekwencji również pogorszeniem komfortu życia Pacjentów, ich samopoczucia i obniżenia pewności siebie. Istnieją różne rodzaje łysienia plackowatego, tak samo jak różne metody jego leczenia. Rozpoznanie tego schorzenia nie przysparza dużych trudności diagnostycznych ze względu na dość charakterystyczne objawy, które daje. Przez większość osób kojarzone jest głównie z łysymi plackami na głowie, jednak wcale nie musi przybierać właśnie takiej formy.
Ponieważ jest to choroba o dość zróżnicowanej etiologii, jej leczenie może przebiegać w sposób odmienny u różnych Pacjentów. Kluczowa jest tutaj szeroko zakrojona diagnostyka oraz współpraca i zaufanie do lekarza prowadzącego. Łysienie jest jednak takim rodzajem schorzenia, które można próbować wyleczyć różnymi drogami, dlatego praktycznie nie istnieją przypadki, w których zupełnie nic nie dałoby się zrobić.
Choroba może dotyczyć nawet dzieci czy uaktywnić się pod wpływem traumatycznych doświadczeń lub bez bliżej poznanej przyczyny, jednak często jej odszukanie pozwala w skuteczniejszy sposób walczyć z problemem. O tym, jakie są jej objawy, przyczyny oraz możliwe metody leczenia, dowiesz się z dalszej części tekstu. Warto też wiedzieć, że im szybciej udamy się z problemem do doświadczonego specjalisty, tym większe szanse, że łysienie uda się zahamować i wyleczyć.
Przyczyny łysienia plackowatego
Chociaż, nie istnieją żadne dane, które jednoznacznie wskazywałyby na przyczynę łysienia plackowatego, wyodrębniono pewne czynniki mogące wpływać na jego rozwój. Szczególne znaczenie wydaje się mieć kwestia autoimmunologiczna. Wokół mieszków włosowych gromadzą się wówczas związki, które pobudzają odpowiedź odpornościową, w konsekwencji czego dochodzi do stopniowej utraty włosów.
Oprócz tego wspomina się o czynnikach związanych z układem hormonalnym, genetycznym, środowiskiem i dostarczaniem odpowiedniej ilości mikro i makro elementów wraz z pożywieniem oraz ośrodkowym układem nerwowym. Stres i nieprawidłowy tryb życia mogą wpływać na rozwój choroby.
Diagnozowanie łysienia plackowatego
Diagnozowanie łysienia i wypadania włosów jest dosyć złożonym procesem, który musi uwzględniać całościowo stan zdrowia organizmu Pacjenta. W diagnozie wykorzystuje się między innymi wywiad z Pacjentem, poszerzone rutynowe badania krwi, dokładne oględziny skóry głowy i trichoskopię, która pozwala na oglądanie skóry w ogromnym powiększeniu. Jeśli konieczna jest poszerzona diagnoza lub jej potwierdzenie można wykonać także przykładowo fototrychogram i trychogram czy biopsję skóry głowy.
Rodzaje oddziaływań terapeutycznych
Leczenie łysienia plackowatego często jest złożonym procesem, który wymaga wielotorowych oddziaływań. Spośród rodzajów działań terapeutycznych w łysieniu plackowatym można wymienić między innymi:
- Leczenie miejscowe – czyli przeważnie glikokortykosteroidy podawane na skórę w postaci maści, kremów czy innych formuł, które są łatwe w stosowaniu.
- Leczenie ogólne – za pomocą prawidłowo dobranych leków podawanych doustnie.
- Fototerapię – czyli terapię za pomocą światła. Czasami łączy się ją z jednoczesnym podawaniem leków doustnych lub miejscowych, których zadaniem jest zwiększenie podatności leczonego obszaru na działanie światła.
- Wsparcie psychologiczne – przydatne z uwagi na ryzyko obniżonej jakości życia chorych, pogorszenie samopoczucia czy niskiego poczucia własnej wartości.
Rodzaje łysienia
Ponieważ przyczyny nadmiernego wypadania włosów są bardzo zróżnicowane, dermatolodzy wyróżniają też różne rodzaje łysienia. Najczęściej spotykane to:
Łysienie androgenowe typu męskiego charakteryzuje się stopniową utratą włosów, zaczynającą się od skroni. Na początku na czubku głowy pojawiają się płytkie zakola, które wraz z upływem czasu pogłębiają się. Z czasem na głowie zostaje wąski pas włosów z tyłu i po bokach. Za ten typ łysienia odpowiada pochodna testosteronu, dihydrotestosteron (DHT). Mieszki włosowe są na niego wrażliwe – jeśli jest go zbyt dużo, zanikają. Charakterystyczne jest to, że włosy tworzące pas wokół głowy nie wypadają, gdyż ich mieszki nie mają receptorów dla dihydrotestosteronu. W leczeniu tego typu łysienia podaje się substancje hamujące wzmożoną aktywność enzymu 5 α-reduktazy, który odpowiada za przekształcenie testosteronu do dihydrotestosteronu.
