U nas zapłacisz kartą
Jak szybko odrastają włosy po łysieniu plackowatym?
Łysienie plackowate - czy włosy odrosną?
Brak pewności co do przyczyn występowania tej choroby nie daje możliwości wprowadzenia skutecznej terapii. Właśnie z tego powodu stosuje się wiele różnych metod leczenia. Osiągnięcie znaczącego odrostu włosów u osób z mało nasilonymi zmianami jest stosunkowo szybkie, jednak zawsze może dojść do nawrotu i ponownego wypadnięcia włosów.
U części pacjentów w ciągu roku od wystąpienia pierwszych objawów choroby może dojść do samoistnego odrostu włosów bez żadnego leczenia, jednak, ze względu na duży wpływ schorzenia na jakość życia pacjentów, takie postępowanie rezerwuje się dla osób z przeciwwskazaniami do stosowania bardziej skutecznych metod leczenia – wyjaśnia Aleksandra Rymsza.
Choć odsetek osób chorujących (do 1,7%) pozostaje niewielki, to jednak łysienie plackowate jest chorobą szczególnie dokuczliwą przede wszystkim dlatego, że nie należy do schorzeń estetycznych. Z uwagi na częste występowanie długotrwałego i rozległego wyłysienia, może doprowadzić do braku własnej akceptacji, zaburzeń psychicznych, a nawet wykluczenia społecznego. Dlatego w terapii istotna jest systematyczność i wsparcie osób bliskich.
Ci, którzy pokonali łysienie plackowate, uparcie podkreślają: nie poddawajcie się w leczeniu, a na pewno dacie radę. Powolne odrastanie włosów daje siłę!
ŁYSIENIE. Wszystko, co należy wiedzieć o rodzajach i leczeniu łysienia
Włosy są niczym czuły barometr, reagujący na każde zachwianie równowagi w organizmie. Dlatego gdy wypadają, trzeba potraktować to poważnie - to sygnał ostrzegawczy, który świadczy o tym, że w naszym ciele dzieje się coś niekoniecznie dobrego. Na szczęście nie każda nadmierna utrata włosów jest nieodwracalna i trwała.
Spis treści
- Przyczyny łysienia
- Rodzaje łysienia
- Łysienie androgenowe typu męskiego
- Łysienie androgenowe typu żeńskiego
- Łysienie plackowate
- Łysienie menopauzalne
- Łysienie poporodowe
- Łysienie psychogenne
- Łysienie po chemioterapii
- Podstawowe metody leczenia łysienia
- Zabiegi wspomagające leczenie łysienia
Na głowie mamy od 100 do 150 tysięcy włosów, na każdym centymetrze kwadratowym skóry rośnie ich od 200 do 300. A każdy z nich ma swój odrębny cykl życiowy. Najpierw przed dwa do nawet siedmiu lat rośnie z szybkością mniej więcej centymetra na miesiąc, a następnie wypada. Potem, przez jakiś czas, zwykle trzy miesiące, mieszek włosa odpoczywa. A gdy już odpocznie, cykl życiowy kolejnego włosa zaczyna się na nowo.
Dzięki temu, że każdy mieszek żyje w nieco innym tempie, włosy nie wypadają jednocześnie. Zdarza się jednak, że na skutek różnych przyczyn życie kończy znacznie więcej włosów, niż normalnie. Na początku widać to tylko na szczotce i w rachunkach za wizyty hydraulika, odtykającego zatkany włosami odpływ wanny. Ale wraz z upływem tygodni lub miesięcy problem staje się widoczny także w miejscu, którego dotyczy, a więc na głowie. Czasem proces utraty włosów jest trwały, często jednak po ustaniu przyczyny lub wdrożeniu odpowiedniego leczenia ustępuje.
Przyczyny łysienia
W to, że nadmierną utratę włosów można wywołać niewłaściwą pielęgnacją lub inwazyjnymi zabiegami fryzjerskimi nikt już chyba nie wierzy. Na to, jak mocno korzeń włosa zespolony jest z mieszkiem włosowym, i jakie procesy zachodzą w mieszku, wpływ mają zupełnie inne czynniki. Główne przyczyny wypadania włosów to:
- Leki. Niektóre leki, np. cytostatyki, preparaty obniżające odporność takie jak cyklofosfamid, czy niektóre środki stosowane w narkozie, mogą ingerować w proces podziału komórek w mieszku włosowym, zatrzymując w efekcie wzrost włosów i powodując ich przejściowe wypadanie.
- Choroby. Utrata włosów bywa jednym z lepiej widocznych objawów niektórych chorób, np. problemów z tarczycą, czy anemii, a także zaburzeń hormonalnych i chorób skóry głowy. Może też być następstwem infekcji zakaźnej przebiegającej z wysoką gorączką. Gorączka zaburza pracę mieszków włosowych, czego efektem jest przejściowe wypadanie włosów. Charakterystyczne jest to, że ich utrata następuje po 2-3 miesiącach od wyleczenia.
- Dieta. Mieszki włosowe są bardzo podatne na niedobór białka i kalorii, a także niektórych pierwiastków, m.in. cynku i miedzi. Zbyt restrykcyjna dieta odchudzająca może doprowadzić do osłabienia mieszków włosowych i zahamowania wzrostu włosów (co wynika m.in. z niedoboru pierwiastków uczestniczących w procesach wzrostu włosów). Zagrożeniem dla włosów są zwłaszcza diety ubogie w białko. Wykazano, że już po dwóch tygodniach diety bezbiałkowej w mieszkach włosowych dochodzi do zmian zanikowych. Jeśli niedobór białka trwa dłużej, włosy stopniowo stają się cieńsze i słabsze, aż w końcu wypadają. U kobiet miesiączkujących zagrożeniem dla włosów jest dieta uboga w żelazo – do niedoborów tego pierwiastka może dojść np. w efekcie obfitych miesiączek.
Łysienie plackowate – co oznacza?
Łysienie plackowate to przewlekła choroba zapalna skóry, w wyniku której dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych . Efektem tego jest nadmierne wypadanie włosów i tworzenie się charakterystycznych łysych obszarów, najczęściej na głowie, ale nierzadko również w innych rejonach ciała.
Łysienie plackowate dotyka w równym stopniu kobiet i mężczyzn. Najczęściej występuje u osób młodych w wieku 20-30 lat, jednak początki choroby mogą pojawiać się jeszcze w dzieciństwie. Im u młodszego pacjenta zostanie zdiagnozowane schorzenie, tym trudniejsze może być jego leczenie. Co ważne, postępująca choroba może objąć nie tylko całą głowę, ale i rzęsy, brwi, brodę czy włosy łonowe, a także zmiany paznokciowe. To tak zwane łysienie plackowate złośliwe, które dodatkowo charakteryzuje się brakiem odrastania włosów.
Wyróżnia się jeszcze kilka innych odmian tej choroby m.in.:
- łysienie plackowate całkowite , które objawia się całkowitą utratą włosów na głowie,
- łysienie ogniskowe, w którym plamy zapalne tworzą się w obrębie jednej części ciała,
- łysienie uogólnione, gdzie brak mieszków włosowych występuje na całym ciele.
Wspomniane rodzaje schorzenia nie tylko powodują radykalną zmianę wyglądu pacjenta, ale i w wielu przypadkach są główną przyczyną zaburzeń na tle psychicznym. Ma to związek ze spadkiem pewności siebie, poczucia atrakcyjności i nieakceptowaniem przez chorego swojego odbicia w lustrze.
Leczenie całkowitego łysienia plackowatego
Natomiast w leczeniu całkowitego lub uogólnionego łysienia plackowatego najczęściej stosowaną metodą jest fotochemoterapia (PUVA). Charakteryzuje się ona dużą skutecznością i dobrym profilem bezpieczeństwa dla pacjenta. Takie leczenie polega na podaniu pacjentowi leku zwiększającego wrażliwość na światło, a po upływie 1 lub 2 godzin, gdy preparat osiąga szczytowe stężenie w surowicy i tkankach, następuje naświetlenie odpowiednią dawką promieniowania UVA.
W ciężkich postaciach choroby podaje się doustnie leki o immunosupresyjnym mechanizmie działania, np. glikokortykosteroidy lub cyklosporynę A, ale ze względu na częste występowanie działań niepożądanych nie jest to metoda powszechnie wykorzystywana. Obecnie pojawia się coraz więcej doniesień, dotyczących dobrych wyników leczenia łysienia plackowatego za pomocą wstrzyknięć osocza bogatopłytkowego w miejsca pozbawione włosów. Trwają również badania dotyczące wykorzystania tzw. swoistych przeciwciał monoklonalnych o działaniu immunosupresyjnym – tłumaczy Aleksandra Rymsza.
