U nas zapłacisz kartą
Jak szybko odrastają włosy po łysieniu plackowatym?
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate (alopecia areata) należy do grupy niebliznowaciejących postaci łysienia. Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia, zdarzają się również przypadki późniejszego pojawienia się zmian. Przyczyny łysienia plackowatego są niejasne. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T.
Zmiany zapalne w mieszku włosowym odgrywają podstawową rolę w inicjacji choroby. Keratynocyty mieszka uwalniają cytokiny prozapalne, które aktywują komórki śródbłonka. Skutkiem tego jest gromadzenie wokół mieszka komórek nacieku zapalnego, głównie limfocytów T i makrofagów, które również nasilają zapoczątkowany wcześniej proces zapalny. Od stopnia nasilenia nacieku zależy uszkodzenie mieszka włosowego.
Do czynników etiologicznych należy zaliczyć: czynniki genetyczne, atopię, czynniki psychiczne, czynniki hormonalne (zaburzenia czynności tarczycy), wewnątrzustrojowe ogniska zakażenia (obecność superantygenów bakteryjnych), stres, zjawiska autoimmunologiczne.
Łysienie plackowate – objawy u dorosłych
Objawy łysienia plackowatego u dorosłych to przede wszystkim charakterystyczne łyse przestrzenie przypominające placki. Tak, jak już wspomnieliśmy, jest to przewlekła choroba dermatologiczna, która jest jedną z głównych przyczyn utraty włosów – na głowie, jednak nie tylko.
Jak szybko postępuje choroba? Wiele zależy od predyspozycji danego organizmu. Nierzadko bywa tak, że schorzenie rozpoczyna się od niewielkiego ogniska łysienia, a mieszki włosowe po rozpoczęciu leczenia zwykle odrastają w ciągu 3-6 miesięcy. Zdarza się również tak, że choroba przebiega fazowo, a nowe, odrastające włoski są pozbawione pigmentu. W przypadku zwłoki z wizytą u lekarza i wdrożeniem leczenia, a także w zaawansowanych stadiach choroby, może dość do łysienia plackowatego na nogach, rękach, brwiach, pachwinach czy innych częściach ciała.
Dostrzegasz nadmierne wypadanie włosów? Zastanawiasz się, czy to łysienie plackowate? Jakie badania warto wykonać? Jeżeli zauważysz u siebie niepokojące zmiany, warto udać się z tym do lekarza pierwszego kontaktu, aby ten zlecił Ci wykonanie pełnej morfologii. Nierzadko za problemem wypadania włosów, oprócz stresu, stoją niedobory niektórych pierwiastków, witamin czy po prostu anemia. Dobrze jest też zgłosić się do dermatologa lub trychologa. Ten ostatni dysponuje specjalistycznym sprzętem, który pozwala zbadać stan i jakość włosów, dzięki czemu może dobrać odpowiednią kurację na potencjalne łysienie plackowate. Czy włosy odrosną? Podjęcie szybkich działań, a także skrupulatne wypełnianie zaleceń lekarza lub trychologa może zahamować rozwój choroby i poprawić wygląd.
Podstawowe metody leczenia łysienia
Metoda leczenia łysienia dobierana jest na podstawie wywiadu i wyników badań. Czasem wystarczy zmiana diety i jej wsparcie w postaci suplementacji. W preparatach wspomagających wzrost włosów znajdują się witaminy z grupy B, żelazo, cynk i aminokwasy budujące włosy, w tym cystyna.
Jeśli wypadanie włosów wiąże się z przyjmowaniem leków, wspólnie z lekarzem prowadzącym warto rozważyć zmianę leków na takie, które nie powodują leczenia. Miejscowo w skórę głowy można wcierać ampułki i preparaty wzmacniające mieszki włosowe. Najczęściej stosowanym lekiem jest minoksydyl, który stymuluje wzrost włosów. Lek w wyższym stężeniu przepisuje lekarz, w niższym można go kupić bez recepty.
Niekiedy konieczne jest leczenie hormonalne. Takie postępowanie zalecane jest u kobiet w przypadku łysienia androgenowego i łysienia związanego z menopauzą. W przypadku leczenia łysienia androgenowego leki zawierające estrogen można stosować doustnie lub bezpośrednio wcierać je w skórę głowy. W przypadku łysienia związanego z menopauzą pomocna jest hormonalna terapia zastępcza, stosowana w postaci plastra lub pigułki.
W leczeniu łysienia u mężczyzn często stosowany jest finasteryd w tabletkach (u kobiet nie jest on stosowany ze względu na możliwość niekorzystnych zmian hormonalnych). Lek ten hamuje enzym 5alfa-reduktazy, odpowiedzialny za przemianę testosteronu w dihydrotestosteron, co zapobiega wypadaniu włosów.