U nas zapłacisz kartą
Jak szybko odrastają włosy po łysieniu plackowatym?
Przyczyny łysienia plackowatego
– Etiopatogeneza łysienia plackowatego nie jest do końca wyjaśniona. Obecnie uważa się, że schorzenie jest wynikiem czynników genetycznych i środowiskowych, m.in. stresu. Oznacza to, że u osób z pewnymi predyspozycjami genetycznymi niektóre czynniki środowiskowe mogą prowadzić do aktywacji układu odpornościowego i niszczenia własnych komórek. Dochodzi wówczas do tworzenia przez limfocyty T, będące komórkami naszego układu odpornościowego, nacieków zapalnych, które są odpowiedzialne za uszkodzenie mieszków włosowych – wyjaśnia dr n. med. Aleksandra Rymsza, specjalista dermatolog z Medicover.
Bardzo mylący pozostaje fakt, że choroba rozpoczyna się zazwyczaj u pacjentów w dobrym stanie ogólnym. W okresie bezpośrednio poprzedzającym pojawienie się ogniska wyłysienia pacjenci często doświadczają jednak silnego stresu psychicznego, związanego np. ze śmiercią bliskiej osoby, z rozwodem czy utratą pracy. To pierwsze, pojawiające się wówczas ognisko wyłysienia jest zazwyczaj pojedyncze, owalne, o średnicy do kilku centymetrów. Skóra w jego obrębie jest woskowobiała i, co istotne – wiotka, dająca się ująć w fałd.
Immunologia
- bielactwem,
- toczniem rumieniowatym,
- cukrzycą typu 1,
- nużliwością mięśniową,
- zapaleniem tarczycy typu Hashimoto.
Dolegliwość tę możemy również nierzadko zaobserwować u dzieci z zespołem Downa.
- z pojedynczymi lub mnogimi ogniskami łysienia,
- całkowite, gdy utrata włosów dotyczy całej głowy,
- uogólnione z całkowitą utratą włosów, również brwi i rzęs oraz włosów w pozostałych częściach ciała.
W każdym z tych rodzajów nieznajomość przyczyn ich wystąpienia utrudnia leczenie. Tymczasem w ostrej fazie tej choroby zmianom na skórze głowy towarzyszyć mogą zmiany paznokciowe o rozmaitym nasileniu.
Przyczyny łysienia plackowatego
Chociaż, nie istnieją żadne dane, które jednoznacznie wskazywałyby na przyczynę łysienia plackowatego, wyodrębniono pewne czynniki mogące wpływać na jego rozwój. Szczególne znaczenie wydaje się mieć kwestia autoimmunologiczna. Wokół mieszków włosowych gromadzą się wówczas związki, które pobudzają odpowiedź odpornościową, w konsekwencji czego dochodzi do stopniowej utraty włosów.
Oprócz tego wspomina się o czynnikach związanych z układem hormonalnym, genetycznym, środowiskiem i dostarczaniem odpowiedniej ilości mikro i makro elementów wraz z pożywieniem oraz ośrodkowym układem nerwowym. Stres i nieprawidłowy tryb życia mogą wpływać na rozwój choroby.
Diagnozowanie łysienia plackowatego
Diagnozowanie łysienia i wypadania włosów jest dosyć złożonym procesem, który musi uwzględniać całościowo stan zdrowia organizmu Pacjenta. W diagnozie wykorzystuje się między innymi wywiad z Pacjentem, poszerzone rutynowe badania krwi, dokładne oględziny skóry głowy i trichoskopię, która pozwala na oglądanie skóry w ogromnym powiększeniu. Jeśli konieczna jest poszerzona diagnoza lub jej potwierdzenie można wykonać także przykładowo fototrychogram i trychogram czy biopsję skóry głowy.
Rodzaje oddziaływań terapeutycznych
Leczenie łysienia plackowatego często jest złożonym procesem, który wymaga wielotorowych oddziaływań. Spośród rodzajów działań terapeutycznych w łysieniu plackowatym można wymienić między innymi:
- Leczenie miejscowe – czyli przeważnie glikokortykosteroidy podawane na skórę w postaci maści, kremów czy innych formuł, które są łatwe w stosowaniu.
- Leczenie ogólne – za pomocą prawidłowo dobranych leków podawanych doustnie.
- Fototerapię – czyli terapię za pomocą światła. Czasami łączy się ją z jednoczesnym podawaniem leków doustnych lub miejscowych, których zadaniem jest zwiększenie podatności leczonego obszaru na działanie światła.
- Wsparcie psychologiczne – przydatne z uwagi na ryzyko obniżonej jakości życia chorych, pogorszenie samopoczucia czy niskiego poczucia własnej wartości.
Jakie są metody leczenia łysienia plackowatego?
W łysieniu plackowatym stosuje się leczenie miejscowe i leczenie ogólne. Żadna z metod nie znalazła jednoznacznego potwierdzenia skuteczności. Do leczenia miejscowego zalicza się: glikokortykosteroidy podawane śródskórnie, miejscowe glikokortykosteroidy w postaci kremów, żeli, maści, płynów i pianek, cygnolinę, minoksydyl. Do metod leczenia ogólnego zalicza się: glikokortykosteroidy i cyklosporynę. Do innych metod stosowanych w leczeniu łysienia plackowatego należą fotochemioterapia (PUVA lub PUVA-turban) i wąskopasmowa fototerapia UVB.
Ze względu na patomechanizm tej choroby trudno podjąć działania, które miałyby na celu zmniejszenie ryzyka rozwoju łysienia plackowatego. Samoistny odrost włosów następuje zwykle w ciągu 1–2 lat u 30–60% chorych. U około 10% choroba może mieć cięższy przebieg i doprowadza do łysienia całkowitego lub uogólnionego. Gorsze rokowanie dotyczy pacjentów, u których współistnieją choroby o podłożu autoimmunologicznym. Ponadto czynnikami źle rokującymi mogą być zmiany paznokci, rodzinne występowanie choroby, wczesny początek zmian chorobowych oraz intensywna utrata włosów.
Zobacz także
Łysienie androgenowe typu męskiego Utrata włosów u mężczyzn rozpoczyna się zwykle w okolicy czołowo-skroniowej, a następnie ciemieniowej. Następnie przerzedzenie włosów rozprzestrzenia się w kierunku szczytu głowy, pozostawiając koronę włosów na potylicy i częściowo w okolicach skroniowych.
Łysienie androgenowe typu żeńskiego Kobiecy typ łysienia charakteryzuje się rozlanym łysieniem w okolicy centralnej głowy owłosionej, o największym nasileniu w części czołowej z zachowaniem linii czoła.
Łysienie plackowate - czy włosy odrosną?
Brak pewności co do przyczyn występowania tej choroby nie daje możliwości wprowadzenia skutecznej terapii. Właśnie z tego powodu stosuje się wiele różnych metod leczenia. Osiągnięcie znaczącego odrostu włosów u osób z mało nasilonymi zmianami jest stosunkowo szybkie, jednak zawsze może dojść do nawrotu i ponownego wypadnięcia włosów.
U części pacjentów w ciągu roku od wystąpienia pierwszych objawów choroby może dojść do samoistnego odrostu włosów bez żadnego leczenia, jednak, ze względu na duży wpływ schorzenia na jakość życia pacjentów, takie postępowanie rezerwuje się dla osób z przeciwwskazaniami do stosowania bardziej skutecznych metod leczenia – wyjaśnia Aleksandra Rymsza.
Choć odsetek osób chorujących (do 1,7%) pozostaje niewielki, to jednak łysienie plackowate jest chorobą szczególnie dokuczliwą przede wszystkim dlatego, że nie należy do schorzeń estetycznych. Z uwagi na częste występowanie długotrwałego i rozległego wyłysienia, może doprowadzić do braku własnej akceptacji, zaburzeń psychicznych, a nawet wykluczenia społecznego. Dlatego w terapii istotna jest systematyczność i wsparcie osób bliskich.
Ci, którzy pokonali łysienie plackowate, uparcie podkreślają: nie poddawajcie się w leczeniu, a na pewno dacie radę. Powolne odrastanie włosów daje siłę!
Podstawowe metody leczenia łysienia
Metoda leczenia łysienia dobierana jest na podstawie wywiadu i wyników badań. Czasem wystarczy zmiana diety i jej wsparcie w postaci suplementacji. W preparatach wspomagających wzrost włosów znajdują się witaminy z grupy B, żelazo, cynk i aminokwasy budujące włosy, w tym cystyna.
Jeśli wypadanie włosów wiąże się z przyjmowaniem leków, wspólnie z lekarzem prowadzącym warto rozważyć zmianę leków na takie, które nie powodują leczenia. Miejscowo w skórę głowy można wcierać ampułki i preparaty wzmacniające mieszki włosowe. Najczęściej stosowanym lekiem jest minoksydyl, który stymuluje wzrost włosów. Lek w wyższym stężeniu przepisuje lekarz, w niższym można go kupić bez recepty.
Niekiedy konieczne jest leczenie hormonalne. Takie postępowanie zalecane jest u kobiet w przypadku łysienia androgenowego i łysienia związanego z menopauzą. W przypadku leczenia łysienia androgenowego leki zawierające estrogen można stosować doustnie lub bezpośrednio wcierać je w skórę głowy. W przypadku łysienia związanego z menopauzą pomocna jest hormonalna terapia zastępcza, stosowana w postaci plastra lub pigułki.
W leczeniu łysienia u mężczyzn często stosowany jest finasteryd w tabletkach (u kobiet nie jest on stosowany ze względu na możliwość niekorzystnych zmian hormonalnych). Lek ten hamuje enzym 5alfa-reduktazy, odpowiedzialny za przemianę testosteronu w dihydrotestosteron, co zapobiega wypadaniu włosów.
