U nas zapłacisz kartą
Kalafiorowaty przerost nosa - Przyczyny, Objawy i Metody Leczenia
Jak diagnozuje się guzowatość nosa?
Pierwsze objawy choroby są dostrzegane zwykle przez samego pacjenta. Zajęta guzowatością skóra staje się rozciągnięta, a pory duże i widoczne. Już wtedy warto poszukać pomocy u dermatologa - im wcześniej zostanie podjęta właściwa interwencja, tym lepiej. Rhiophymę rozpoznaje się na podstawie wywiadu i widocznych na skórze patologii, ale to biopsja może definitywnie potwierdzić diagnozę.
Istnieje ryzyko, że dyskomfort związany z wyglądem odbije się negatywnie na życiu towarzyskim i zawodowym, dlatego wielu pacjentów za wszelką cenę chce pozbyć się nieprzyjemnego problemu. Mimo że nie wynaleziono specyficznego leczenia rhinophymy, istnieją terapie, które zmniejszają objawy i poprawiają stan skóry. W celu usunięcia nadmiaru tkanki i przywrócenia kształtu nosa przeprowadza się zabiegi chirurgiczne.
W terapii guzowatości nosa zastosowanie znajdują także leki redukujące zaczerwienienie i rozrost gruczołów łojowych, laser i terapia fotodynamiczna. O tym, jaka metoda będzie najskuteczniejsza, decyduje lekarz. Niezmiernie istotne jest, by nie podejmować prób leczenia na własną rękę i nie nakładać na skórę preparatów pochodzących z niepewnych źródeł. Takie działanie może przynieść efekt odwrotny od zamierzonego.
Trądzik różowaty - jak rozpoznać?
Trądzik różowaty jest przewlekłą chorobą skóry, który mimo podobnej nazwy do trądziku pospolitego, niewiele ma z nim wspólnego. Bardzo często zdarza się, że trądzik różowaty z uwagi na słowo "trądzik" jest mylnie utożsamiany z trądzikiem pospolitym. Dlaczego? Ze względu na objawy trądziku różowatego w postaci drobnych krostek i grudek na twarzy, które mogą kojarzyć się właśnie z innymi postaciami trądziku. Niestety błędne określenie dolegliwości skórnej jako trądzik pospolity w sytuacji, gdy realnie jest to trądzik różowaty oraz zastosowanie kosmetyków na trądzik pospolity, może zaostrzyć objawy trądziku różowatego. Warto zatem wiedzieć, czym dokładnie objawia się trądzik różowaty i jak go poprawnie rozpoznać.
- silne zaczerwienienie twarzy (szczególnie policzków, nosa, czoła),
- drobne krostki i grudki,
- uczucie pieczenia i świąd,
- wysuszenie lub obrzęk skóry,
- przerost skóry na nosie (tzw. nos kalafiorowaty, nos pijaka) pojawiające się głównie u mężczyzn.
Trądzik różowaty oczny to odmiana trądziku różowatego objawiająca się dodatkowo zaczerwienieniem krawędzi powiek, a także suchością i swędzeniem oczu.
Ze względu na zaczerwienienie twarzy przy trądziku różowatym, bardzo łatwo jest pomylić go z innymi chorobami skóry, które także cechują się rumieniem skóry czy innymi objawami. Najczęściej trądzik różowaty jest mylony z trądzikiem pospolitym bądź toczniem rumieniowatym. Bywa także mylony z jedną z odmian gruźlicy skóry, tzw. lupoid prosówkowy rozsiany. Jak więc prawidłowo rozróżnić te trzy problemy skórne?
Jak odróżnić trądzik różowaty od tocznia?
- toczeń rumieniowaty charakteryzuje się zmianami naciekowymi oraz wyraźnym pogrubieniem warstwy rogowej naskórka w obrębie mieszków włosowych. Co ważne, w przeciwieństwie do rosacea w przypadku tocznia, krostki i grudki na twarzy nie występują,
- trądzik pospolity to choroba skóry w której w wyniku nadmiernej produkcji łoju na skórze pojawiają się krostki, grudki, zaskórniaki i torbiele ropne. W przeciwieństwie do trądziku różowego, zmiany naczyniowe skóry nie występują,
- lupoid prosówkowy rozsiany twarzy charakteryzuje się obecnością guzków, które pod wpływem nacisku zmieniają barwę, rozpadają się i ulegają bliznowaceniu.
Trądzik różowaty – przyczyny
Za inne czynniki wywołujące objawy trądziku różowatego uznaje się nieprawidłową, patologicznie nasiloną odpowiedź układu immunologicznego na czynniki zewnętrzne, a także zakażenie nużeńcem – roztoczem z gatunku Demodex folliculorum. 4
Wiele osób, mających w młodości tendencję do czerwienienia się skóry i pękających naczynek, nie zdaje sobie sprawy, że brak odpowiedniej pielęgnacji może się w przyszłości przyczynić do rozwoju trądziku różowatego i znacznego pogorszenia stanu skóry. Choroba ta – widoczna, dokuczliwa i trudna w leczeniu – nie ogranicza się tylko do skóry, ale ma też wpływ na stan psychiczny i społeczne funkcjonowanie osób na nią cierpiących, podobnie jak trądzik pospolity, łuszczyca czy atopowe zapalenie skóry. Prawie 70% pacjentów mówi, że wpływa ona na ich niską samoocenę i relacje międzyludzkie, a 41% chorujących unika z powodu swojego wyglądu kontaktów towarzyskich i publicznych 5 .
Stres wpływa na działanie systemu immunologicznego skóry oraz zaburza funkcjonowanie bariery ochronnej, przez co staje się ona bardziej podatna na podrażnienia i stany zapalne, wolniej się regeneruje i szybciej starzeje. Negatywne emocje są też przyczyną wielu chorób o podłożu psychosomatycznym, czyli takich, które objawiają się na skórze, a nasilają pod wpływem stresu.