U nas zapłacisz kartą
Kiedy zaczyna się łysienie? Poznaj pierwsze objawy
Co może być przyczyną łysienia androgenowego?
Skłonność do nadmiernego wypadania włosów to problem genetyczny, często występujący rodzinnie. Odpowiedzialne za łysienie androgenowe uznaje się geny 5α-reduktazy, chromosomu Y, czynników wzrostowych oraz receptorów androgenowych i estrogenowych.
Wyjaśniając, czynnikiem uszkadzającym mieszek włosowy są androgeny, czyli hormony płciowe o budowie sterydowej. Występują u obu płci, ale u kobiet w mniejszej ilości. Za łysienie androgenowe odpowiada testosteron, a dokładniej związek, jaki z niego powstaje, czyli dihydrotestosteron (DHT). Do nadmiaru dihydrotestosteronu dochodzi m.in. przy udziale 5α-reduktazy.
Nieco bardziej złożone są przyczyny łysienia androgenowego u kobiet. W tym przypadku istotne znaczenie ma także aromataza cytochromu P-450, która przekształca testosteron w estradiol. Oznacza to, że łysienie androgenowe u kobiet może występować nawet pomimo prawidłowego poziomu testosteronu, gdy zostaną zaburzone proporcje pomiędzy testosteronem a estradiolem.
U kobiet testosteron wytwarzany jest głównie w jajnikach, natomiast u mężczyzn w jądrach. Łysienie androgenowe u kobiet jest więc konsekwencją zaburzeń hormonalnych. Może mieć związek z chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak np. zespół policystycznych jajników, schorzenia przysadki mózgowej, guzy jajników i nadnerczy, hiperandrogenizm idiopatyczny czy nawet otyłość.
Z kolei łysienie androgenowe u mężczyzn może mieć związek z chorobami zaburzającymi produkcję testosteronu, takimi jak np. przerost prostaty. Określono również związek z tym typem łysienia a chorobą niedokrwienną serca.
Jakie są objawy łysienia androgenowego u mężczyzn?
Łysienie androgenowe typu męskiego opisuje 7-stopniowa klasyfikacja wg Hamiltona i Norwood . Pierwszym charakterystycznym objawem jest stopniowa, trwała utrata włosów rozpoczynająca się na czubku głowy oraz w kątach czołowych. W kolejnych etapach pojawiają się coraz większe zakola na czole oraz brak wypadania włosów w części potylicznej głowy, a w następnych stadiach dochodzi już do cofania się linii włosów. Końcowym stopniem tej postępującej choroby jest całkowite wyłysienie z niewielkim pasmem włosów znajdujących się po bokach głowy.
Na początku można zacząć od dokładnego oczyszczania skóry głowy i miejscowego aplikowania preparatów hamujących miniaturyzację mieszków włosowych oraz stymulujących odrastanie włosów . Warto szybko wdrożyć odpowiednią dietę , bogatą w substancje zmniejszające aktywność enzymy 5α-reduktazy.
Zaliczamy do nich:
- kwas alfa-linolenowy (ALA) zawarty w oleju lnianym,
- kwas gamma-linolenowy (GLA) występujący w oleju w wiesiołka oraz ogórecznika.
Ponadto spożywanie jabłek, żurawiny, kakao, czekolady, zielonej herbaty czy suplementacja preparatami zawierającymi L-karnitynę może zwiększyć wydajność pracy mieszków włosowych.
Do zdrowego stylu życia wzbogaconego odpowiednią dietą warto włączyć po wcześniejszej konsultacji lekarskiej odpowiednie leczenie farmakologiczne . Specjalista w zależności od kondycji włosów oraz stopnia rozwoju choroby zaleci leki doustne hamujące aktywność enzymu 5-alfa reduktazy lub leki o działaniu miejscowym w postaci wcierek, szamponów czy odżywek wzmacniających mieszki włosowe oraz strukturę włosów. Dość często lekarze zalecają łączenie leków doustnych z lekami działającymi miejscowo.
Wcześnie zdiagnozowane łysienie androgenowe typu męskiego można spowolnić. W wielu przypadkach przy pomocy odpowiedniego leczenia można przywrócić wzrost włosów, nawet w już przerzedzonych rejonach głowy. Dlatego w razie pojawienia się pierwszych objawów łysienia należy szybko udać się do specjalisty, by dłużej cieszyć się tym atrybutem męskości.
Łysienie – przyczyny, typy, objawy, leczenie i metody diagnostyczne. Jak je powstrzymać?
Wypełnij formularz medyczny, aby
rozpocząć e-konsultację lekarską
bez wychodzenia z domu.
Kiedy tracimy włosy, nasza pewność siebie zostaje mocno zachwiana. Z przykrymi skutkami łysienia borykają się nie tylko mężczyźni. Problem ten dotyka również dużej liczby kobiet. Przyczyn nadmiernego wypadania włosów może być mnóstwo, a proces leczenia nie zawsze jest łatwy. Jak sobie radzić, gdy z głowy ubywa nam coraz więcej włosów? U kogo szukać pomocy?
Typy łysienia
W zależności od przyczyny oraz patomechanizmu wyróżnia się kilka typów łysienia.
Łysienie androgenowe
Występuje w dwóch postaciach – jako łysienie androgenowe typu żeńskiego, a także męskiego. Łysienie androgenowe dotyczące kobiet charakteryzuje się rozlaną utratą włosów w okolicy czubka głowy, z największym nasileniem w części czołowej wzdłuż przedziałka. Linia graniczna włosów na czole jest dobrze zachowana, a przerzedzenie włosów zaczyna się około 2–3 cm w kierunku okolic ciemieniowych i szczytu głowy. Łysienie androgenowe typu żeńskiego opisywane jest wg wzoru Ludwiga lub skali Sinclair.
Łysienie androgenowe typu męskiego opisywane jest wg wzoru Hamiltona i Norwood, gdzie występuje 7 typów utraty włosów. Łysienie u mężczyzn rozpoczyna się zwykle w okolicy czołowo-skroniowej, a następnie ciemieniowej (na szczycie głowy). Przerzedzenie włosów może również rozprzestrzeniać się w kierunku skroni i ciemienia, pozostawiając koronę włosów na potylicy i częściowo w okolicach skroniowych. Wiele badań potwierdziło związek łysienia androgenowego z chorobą niedokrwienną serca (istotnym czynnikiem ryzyka jest wczesny początek łysienia androgenowego – poniżej 36. r.ż.). Związek łysienia androgenowego z łagodnym rozrostem prostaty jest również dobrze udokumentowany (obie choroby są zależne od androgenów).
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate (alopecia areata) – należy do grupy niebliznowaciejących postaci łysienia. Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia. Przyczyny łysienia plackowatego nie są do końca poznane. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T. W powstaniu choroby podstawową rolę odgrywają tworzące się w mieszku włosowym stany zapalne. Keratynocyty mieszka uwalniają tzw. cytokiny prozapalne, które aktywują komórki śródbłonka. Skutkiem tego jest gromadzenie wokół mieszka komórek nacieku zapalnego, głównie limfocytów T i makrofagów, które również nasilają zapoczątkowany wcześniej proces zapalny. Od stopnia nasilenia nacieku zależy uszkodzenie mieszka włosowego. W tym przypadku utrata włosów stanowi proces odwracalny, gdyż po ustąpieniu stanu zapalnego mieszki włosowe ponownie podejmują czynność produkcji włosa. Ogniska łysienia plackowatego najczęściej mają regularny kształt, są pozbawione włosów, a skóra pozostaje niezmieniona chorobowo. Najczęściej zmiany lokalizują się w okolicy potylicznej i czołowo-ciemieniowej.
Jak rozpoznaje się łysienie androgenowe?
Aby potwierdzić łysienie androgenowe, warto udać się do trychologa. Po szczegółowym wywiadzie specjalista może zalecić dalsze badania. Podstawą jest określenie stężenia poszczególnych hormonów, a także wykluczenie innych możliwych przyczyn. Pomocna w rozpoznawaniu łysienia androgenowego jest biopsja, wykonywana na podstawie materiału pobranego najczęściej z dwóch okolic skóry głowy.
Łysienie androgenowe jest schorzeniem przewlekłym i postępującym. Warto jednak pamiętać, że zwykle nie jest to problem zdrowotny, a raczej estetyczny. Dla części mężczyzn fakt łysienia jest zupełnie normalny i nie podejmują żadnych kroków w kierunku zagęszczenia fryzury. Niemniej dla wielu osób, zwłaszcza kobiet, przedwczesna utrata włosów stanowi istotny problem.
Niestety, nie jest możliwe całkowite wyleczenie, jednak obecnie dostępne metody leczenia, o ile są systematycznie przestrzegane, pozwalają na zahamowanie łysienia, a tym samym poprawę wyglądu i samopoczucia.
W zależności od indywidualnych potrzeb i stopnia zaawansowania łysienia stosuje się leczenie farmakologiczne (ogólne lub miejscowe), jak również zabiegi medycyny estetycznej. Niezwykle ważna jest także prawidłowa pielęgnacja skóry głowy.