U nas zapłacisz kartą
Krosta z krwią - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Czyrak a nowotwory
Nowotwory także przyczyniają się do wtórnego osłabienia odporności zwiększającego skłonność do infekcji skórnych, gdyż komórki nowotworowe wydzielają czynniki immunosupresyjne, zaburzające działanie układu odpornościowego. Do zdiagnozowania służą specjalistyczne badania, jednak wyjściowym badaniem jest morfologia krwi.
Czyraki mogą być powikłaniem chorób powodujących pogorszenie się kondycji skóry, np. AZS, łuszczycy, świerzbu. Skóra pacjentów chorych na AZS jest wysuszona, wrażliwa na podrażnienia, a przez to podatna na infekcje. Także w łuszczycy na skórze pojawiają się mikrouszkodzenia ułatwiające wnikanie bakterii. W przypadku świerzbu uszkodzenia powoduje nie tylko wywołujący chorobę pasożyt, lecz także sam chory ulegający przymusowi drapania. Diagnozę ułatwiają typowe dla tych chorób zmiany skórne.
Niedokrwistości pokrwotoczne - objawy
- osłabienie, łatwą męczliwość,
- upośledzenie koncentracji i uwagi,
- bóle, zawroty głowy,
- kołatania serca, duszności,
- bladość skóry i błony śluzowej wewnątrz jamy ustnej, spojówek.
Więcej o objawach niedokrwistości: Niedokrwistość
Wymienione objawy mogą mieć różne nasilenie w zależności od tego, czy krwawienie jest nagłe i ciężkie, czy utajone i przewlekłe. Zależą one od szybkości utraty i objętości utraconej krwi oraz od wieku chorego. Jeżeli osoba dotychczas zdrowa w sposób nagły straci dużą objętość krwi, główną przyczyną dolegliwości będzie utrata objętości krwi krążącej, a nie sama niedokrwistość. Utrata około 500 ml krwi może nie wywoływać żadnych objawów ani zmian w organizmie. Utrata 1–2 litrów krwi w krótkim czasie (kilkunastu, kilkudziesięciu minut) powoduje wystąpienie wstrząsu pokrwotocznego, charakteryzującego się spadkiem temperatury ciała, zimnymi potami, niepokojem, zatrzymaniem moczu, oziębieniem kończyn i spadkiem ciśnienia tętniczego, a często także utratą przytomności. Nieleczony wstrząs prowadzi do śmierci.
Przewlekła utrata krwi jest najczęściej wynikiem krwawienia z przewodu pokarmowego i prowadzi do rozwoju niedokrwistości z niedoboru żelaza.
Ropne krosty na nogach
Swędzące krosty na nogach to nie tylko brzydki wygląd nóg, a także duża uciążliwość i dyskomfort. Szczególnie mocno przeszkadza kobietom, które nie mogą w pełni i swobodnie eksponować nóg. Jednak nie to jest największym problemem. Takie zmiany mogą oznaczać choroby skóry, szczególnie, gdy są bolesne i nawracające.
Najczęstszą przyczyną ropnych krost na nogach jest alergia kontaktowa. Używanie nieodpowiednich kosmetyków do pielęgnacji nóg niekiedy kończy się uczuleniem i pojawieniem się zmian na różnych częściach nóg.
Ropne krosty na udach i łydkach mogą świadczyć o:
- zapaleniu mieszków włosowych. Nieleczone doprowadza do groźnych chorób skóry, jak czerniak. Bardzo często ten rodzaj zapalenia pojawia się w postaci ropnych krostpo depilacji. Choroba w dalszym rozwoju atakuje tkankę okołomieszkową i głębsze warstwy skóry. Właściwym sposobem leczenia jest w tym przypadku antybiotykoterapia. Nie wolno wyciskać ropnych krostek, gdyż grozi to zakażeniem innych partii ciała. Ropny wyprysk zawsze oznacza bakteryjny stan zapalny,
- początku takich chorób, jak świerzb, łuszczyca i grzybica (ropne krosty na stopach),
- ospie, której oprócz niewielkich ropnych krost towarzyszy gorączka i silne swędzenie,
- półpaścu, który jest chorobą zakaźną, wywołaną przez ten sam wirus co ospa.
Szczególnie dokuczliwe są ropne krosty przy ospie lub półpaścu. Trudno jest powstrzymywać się od rozdrapywania wyprysków, a każdy rozdrapany wykwit przedłuża chorobę. Warto ściśle stosować się do zaleceń lekarza i smarować systematycznie wszystkie zmiany.
Co robić w przypadku wystąpienia objawów niedokrwistości pokrwotocznej?
W przypadku wystąpienia nagłej utraty znacznej ilości krwi, np. wskutek zranienia, wypadku, urazu, należy pilnie wezwać zespół ratownictwa medycznego (numer alarmowy 999 lub 112), a także zaopatrzyć miejsce krwawienia: ucisnąć ranę lub jej bezpośrednią okolicę przez minimum 4 minuty, następnie pokryć ranę opatrunkiem. Jeżeli rana jest głęboka, należy wypełnić ją materiałem opatrunkowym, np. jałowymi gazikami (unikać waty) i zabandażować. Jeżeli opatrunek przemaka krwią, nie należy go usuwać, tylko dołożyć kolejną warstwę. W przypadku gdy w ranie widoczne jest wyraźne zabrudzenie lub luźno tkwiący przedmiot, można podjąć próbę wypłukania go zwykłą wodą pitną lub solą fizjologiczną (stosowanie wody utlenionej nie jest wskazane – utrudnia gojenie się ran). Należy jednak pamiętać, że – zwłaszcza w przypadku ran obficie krwawiących – nie należy tracić czasu na długotrwałe płukanie rany, a lepiej niezwłocznie uciskać krwawiące miejsce. Stosowanie opasek uciskowych nie jest obecnie zalecane. Warto także unieruchomić całą zranioną okolicę ciała, co również pośrednio może ograniczyć krwawienie.
W razie zaobserwowania u siebie objawów sugerujących przewlekłą utratę krwi, należy zgłosić się do lekarza rodzinnego.
