U nas zapłacisz kartą
Lek na łysienie na receptę - Skuteczne Metody Leczenia
Przeszczep włosów Smart Graft
Smart Graft to wyjątkowa metoda przeszczepiania włosów. Czym różni się od innych sposobów? Przede wszystkim stosunkowo krótkim czasem trwania całego zabiegu, możliwością przeszczepiania włosów zarówno na głowie, jak i w innych częściach ciała oraz możliwością wykonania zabiegu u pacjentów, którzy mieli przeprowadzane zabiegi rekonstrukcyjne uszkodzonej skóry. Do tego dochodzi też mała inwazyjność, nieduża bolesność i wysoka skuteczność (przeżywalność cebulek sięga 98%). Specjaliści podkreślają również takie zalety jak zminimalizowany czas rekonwalescencji po terapii, braki zauważalnych pozabiegowych blizn i w pełni naturalny efekt końcowy. W trakcie przeszczepu wszczepiane są cebulki włosów, które następnie rosną w tempie naturalnym. W związku z tym pierwsze efekty przeszczepu włosów metodą Smart Graft widoczne są po około 2-3 miesiącach od wizyty u specjalisty, a ostateczne efekty terapii osiągane są po 12-14 miesiącach od momentu wykonania zabiegu.
Mieszki pobiera się pojedynczo, a służąca do pobierania włosów pracuje w ruchu obrotowym, dzięki czemu zabieg jest szybki i wygodny dla lekarza. Separator pracujący wraz z igłą uniemożliwia wbicie jej na głębokość przekraczającą jeden milimetr, przez co zabieg jest nie tylko skuteczny, ale przede wszystkim bezpieczny. Gdy włosy są już pobrane, wkłada się je do sterylnie zamkniętego systemu pojemników, który dba o odpowiednio dużą przeżywalność mieszków. Wewnątrz każdego pojemnika temperatura wynosi od 6 do 8 stopni Celsjusza, a dodatkowo wnętrze jest nawilżane odpowiednio dostosowaną ilością roztworu soli fizjologicznej.
Ostatni krok to transplantacja włosów metodą Smart Graft. Za pomocą głowicy z igłą włosy są precyzyjnie wszczepiane w wybrany obszar, przy jednoczesnym dokładnym kształtowaniu linii nowych włosów. Cały zabieg trwa od 4 do 6 godzin i po nim pacjent może od razu udać się do domu. Po terapii skóra w obszarze pobrania i przeszczepieniu włosów jest podrażniona i wrażliwsza, co mija po maksymalnie kilkunastu godzinach. Niewielkie strupki powstałe przy zasklepianiu się ranek znikają w nie więcej niż 2 tygodnie.
Rodzaje łysienia
Istnieje kilka typów łysienia, a tym najczęściej występującym jest łysienie androgenowe. Problem ten dotyczy większości mężczyzn na różnym etapie życia. Nie omija też kobiet, u których dodatkowym czynnikiem wpływającym na defekt – oprócz nadmiaru androgenów – jest zaburzona proporcja żeńskich i męskich hormonów płciowych. Wypadaniu włosów u kobiet sprzyjają też otyłość, niedoczynność tarczycy czy odstawienie antykoncepcji hormonalnej.
Wybierz miasto, aby sprawdzić oferty 117 placówek posiadających zabiegi z zakresu leczenie łysienia:Głównym winowajcą łysienia androgenowego jest hormon testosteron, a bardziej szczegółowo, jego pochodna – dihydrotestosteron, który działa bardzo niekorzystnie na mieszki włosowe. Sprawia on, że stopniowo się one osłabiają (wtedy włosy stają się coraz cieńsze i słabsze – jest to pierwszy przejaw łysienia), rosną wolniej, a przez skrócenie fazy anagenu, szybciej wypadają. Wypadanie włosów zależy w u dużej mierze od wrażliwości cebulek na dihydrotestosteron. Najbardziej reagują na niego zakola i czubek głowy (u mężczyzn). Kobiety natomiast zaczynają łysieć od środka głowy.
Inne typy łysienia to:
Łysienie androgenowe – jak je zdiagnozować?
Przed przystąpieniem do leczenia konieczna jest dokładna diagnoza, aby poznać przyczynę tego procesu. Pozwoli to uniknąć błędów w doborze odpowiedniego leku, a także zwiększy efektywność leczenia.
Zarówno u mężczyzn, jak i kobiet lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad w celu dokładnego rozpoznania specyfiki i przyczyn łysienia . Wykonane badanie przedmiotowe obejmuje ocenę lokalizacji i wzoru łysienia.
Badania laboratoryjne są wykonywane w celu diagnostyki różnicowej i są szczególnie istotne w przypadku kobiet, gdyż obraz kliniczny nie jest tak charakterystyczny, jak u mężczyzn. Diagnostyka obejmuje następujące badania:
- morfologia z rozmazem,
- poziom ferrytyny i żelaza,
- OB, CRP, białko całkowite,
- glukoza na czczo,
- TSH, FT4, przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej i tyreoglobulinie,
- progesteron, prolaktyna, estradiol, testosteron.
Badaniem diagnostycznym, które zaleca się wszystkim chorym, jest trichoskopia . Zostają nią objęte trzy okolice – czołowo-ciemieniowa, skroniowa i potyliczna. Specjalista ocenia:
- grubość włosów (znaczenie ma mniejsza grubość w okolicy czołowej w porównaniu z potyliczną i powyżej 10% cienkich włosów w okolicy czołowej),
- odsetek włosów meszkowych,
- przebarwienia okołomieszkowe,
- liczba jednostek włosa z pojedynczą łodygą,
- liczba żółtych kropek będących pustymi ujściami mieszków włosowych [2,3].