U nas zapłacisz kartą
Wszechstronna pomoc dla osób z łuszczycą na luszczyca.org.pl
Dieta przy łuszczycy – jakie są jej zalecenia?
Na nasilenie zmian łuszczycowych oraz pojawienie się pierwszych objawów tej choroby może wpływać: stosowanie źle zbilansowanej diety, sięganie po używki, siedzący tryb życia, otyłość, cukrzyca, insulinooporność. Dlatego też lekarze i dietetycy zalecają pacjentom z łuszczycą zmianę nawyków żywieniowych oraz traktowanie diety jako wsparcia dla leczenia miejscowego, farmakologicznego czy fototerapii.
Uwaga: Jak dotąd nie opracowano ogólnych zaleceń dietetycznych dla pacjentów z łuszczycą. Jednak włączenie elementów prawidłowego żywienia wpłynie na lepszy przebieg kliniczny tej choroby skóry. Dieta dla osób z łuszczycą powinna zostać dopasowana indywidualnie do każdego pacjenta oraz współwystępujących jednostek chorobowych.
Jadłospis ma zapobiegać niedoborom cennych składników odżywczych oraz zmniejszać ryzyko wystąpienia chorób metabolicznych – niedobory mogą skutkować obniżeniem skuteczności podjętego leczenia. Warto zadbać o prawidłowy stosunek kwasów tłuszczowych z grupy omega-3 do kwasów tłuszczowych z grupy omega-6. W diecie nie może zabraknąć także źródeł:
- białka,
- błonnika,
- cynku,
- selenu,
- polifenoli,
- witaminy A,
- witaminy C,
- witamin z grupy B,
- witaminy D3,
- witaminy E.
Warto wspomnieć również o tym, że w złagodzeniu objawów łuszczycy może pomóc redukcja tkanki tłuszczowej – dotyczy to zwłaszcza osób borykających się z otyłością i nadwagą. Redukcja tłuszczu wpływa na obniżenie markerów stanu zapalnego, a tym samym zmniejsza nasilenie zmian łuszczycowych.
Osoby zmagające się z łuszczycą są również bardziej narażone na ryzyko wystąpienia zespołów wieńcowych. Zmiana sposobu żywienia wpłynie na obniżenie ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych.
Łuszczyca i jej przyczyny
Łuszczyca to niezakaźne, przewlekłe schorzenie dermatologiczne o nawrotowym przebiegu oraz zapalnym podłożu. Zmiany łuszczycowe mogą występować trwale lub okresowo w obrębie: większych partii skóry, dłoni, stóp, twarzy, owłosionej skóry głowy, paznokci, kolan, łokci.
Szczegółowe przyczyny rozwoju łuszczycy do dziś nie są znane – mimo przeprowadzenia wielu badań naukowych. Specjaliści wskazują natomiast na grupy czynników (czynniki immunologiczne, genetyczne i środowiskowe), które warunkują pojawienie się pierwszych objawów łuszczycy oraz wpływają na zaostrzenie jej objawów.
Wśród czynników warunkujących rozwój łuszczycy można wymienić:
- przebycie choroby wirusowej lub choroby bakteryjnej o ostrym przebiegu,
- nadużywanie alkoholu i palenie tytoniu,
- stosowanie niewłaściwych nawyków żywieniowych,
- otyłość,
- nadmierny i przewlekły stres,
- stosowanie niektórych grup leków,
- przebycie urazu mechanicznego,
- nietolerancję glutenu,
- zaburzenia metaboliczne.
Leki stosowane w łuszczycy
Terapia miejscowa stosowana jest u osób z łagodną postacią łuszczycy. Czym smaruje się zmiany łuszczycowe? Wykwity na skórze leczy się za pomocą maści: salicylowej, mocznikowej, solankowej (maść z chlorkiem sodu), dziegciowej oraz cygnoliny (antraliny). Preparaty te mają działanie przeciwświądowe i znieczulające, pomagają złuszczać biało-srebrną łuskę, a jednocześnie nawilżają skórę. Dziegć oraz cygnolina są dodatkowo pomocne w redukowaniu czerwonych plam. Jednocześnie pacjenci skarżą się na nieprzyjemny zapach, uczucie lepkości, brudzenie ubrań i powodowanie podrażnienia skóry po stosowaniu wyżej wymienionych substancji, szczególnie kwasu salicylowego, dziegciu i antraliny. W terapii stosuje się również kortykosteroidy, witaminę D3 i pochodne witaminy A .
Umiarkowana i ciężka postać łuszczycy wymaga bardziej zaawansowanego leczenia. W bardzo poważnych przypadkach choroby można zastosować leczenie immunosupresyjne, a także naświetlania – fototerapię i fotochemioterapię. Fototerapia polega na naświetlaniu skóry lampami wykorzystującymi promieniowanie UVA i UVB. Fotochemioterapia (PUVA) opiera się o działanie promieniowania UVA w połączeniu z psoralenem, który jest lekiem zwiększającym wrażliwość skóry na światło. Czasem niezbędna jest antybiotykoterapia, a nawet hospitalizacja, jeśli więcej niż 25 proc. skóry uległo zmianom, kiedy łuszczyca towarzyszy innym chorobom lub utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Preparaty stosowane w umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy to: metotreksat, cyklosporyna, acytretyna i fumaran dimetylu. Istnieje także możliwość podjęcia terapii biologicznej, w ramach ktoórej pacjentowi podaje się leki z grupy inhibitorów TNF-alfa. Leczenie łuszczycy paznokci jest bardzo trudne. Pacjentom zalecane są preparaty z kortykosteroidami wraz z opatrunkiem okluzyjnym oraz kwas salicylowy z dipropionianiem betametazonu.
Domowe sposoby na łuszczycę
Żadne domowe sposoby nie zastąpią leczenia zaawansowanej łuszczycy. Mogą jednak złagodzić jej objawy i wesprzeć leczenie innymi metodami. Jak już wyżej zostało wspomniane, osoby chore na łuszczycę powinny unikać czynników, które mogą powodować zaostrzanie się zmian skórnych (stres, infekcje, urazy, palenie tytoniu, picie alkoholu), a podstawą leczenia tej choroby jest prawidłowa pielęgnacja skóry. Dlatego też należy używać kosmetyków przeznaczonych do skóry ze zmianami łuszczycowymi oraz regularnie stosować emolienty.
Kąpiel osób cierpiących na łuszczycę powinna być krótka, w wodzie o temperaturze około 30–36℃. Należy unikać stosowania szorstkich gąbek, które mogą powodować uszkodzenia skóry i wysiew nowych wykwitów. Po zakończeniu kąpieli należy dokładnie opłukać ciało wodą oraz osuszyć miękkim ręcznikiem, unikając pocierania skóry.
Do czesania włosów zaleca się używanie szczotek z naturalnym włosiem, gdyż plastikowe szczotki mogą uszkadzać skórę głowy. Należy unikać używania lokówek oraz suszyć włosy przy użyciu niskiej temperatury.
