U nas zapłacisz kartą
Jak radzić sobie z niewielkimi wypryskami na skórze?
Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry - leczenie
Jak leczyć alergiczne kontaktowe zapalenie skóry? Dermatolog Dominika Ziółkowska-Banasik odpowiada:
Przede wszystkim najważniejsze jest przerwanie kontaktu z alergenem czyli w sytuacjach jednorazowych natychmiastowe mycie i płukanie skóry, a w sytuacjach przewlekłych unikanie kontaktu z substancją drażniącą.
W praktyce więc pacjenci z wypryskiem są zmuszeni do czytania etykiet kosmetyków, płynów do prania czy płukania, sprawdzania etykiet leków. W przypadku narażenia zawodowego konieczna bywa zmiana pracy.
Są jednak sytuacje, kiedy nie da się do końca wyeliminować alergenu z otoczenia na przykład w przypadku alergii na nikiel. Wówczas w sposób farmakologiczny musimy oszukiwać nasz układ odpornościowy stosując leki immunosupresyjne lub fototerapię - zwraca uwagę nasza specjalistka.
W przypadkach ostrych zmian stosuje się kremy lub maści zawierające glikokortykosteroidy lub inhibitory kalcyneuryny, substancje nawilżające czy złuszczające.
W przypadku nasilonego świądu włączamy również również leki przeciwhistaminowe. W wyjątkowych przypadkach, szczególnie gdy alergiczne kontakowe zapalenie skóry ma charakter ostry, posiłkować możemy się doustnymi glikokortykosteroidami - tłumaczy.
Niestety nie istnieje konkretna profilaktyka w przypadku alergicznego kontaktowego zapalenia skóry.
W przypadku osób narażonych, wskazane jest wyeliminowanie alergenu. Można również stosować delikatne, hipoalergiczne preparaty myjące - podpowiada dermatolog.
Dermatolog. Jest absolwentką Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Pracuje w Klinicznym Oddziale Dermatologii, Chorób Wewnętrznych i Alergologii w Zabrzu. Jest asystentem dydaktycznym w Śląskim Uniwersytecie Medycznym, gdzie przekazuje wiedzę z dziedziny dermatologii i wenerologii. Swoich pacjentów traktuje holistycznie, oceniając choroby skóry w odniesieniu do ogólnego stanu zdrowia. Szczególne zainteresowanie poświęca chorobom tkanki łącznej i leczeniu łuszczycy.
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.
Swędzący wykwit na skórze
Pokrzywki nie trzeba przedstawiać nikomu. To wypukłe, czerwone, swędzące obszary, które pojawiają się na skórze. Swędzące wykwity skórne wiążą się z wystąpieniem reakcji alergicznej. Często są wynikiem ukąszenia owada czy zetknięcia z pokrzywą. Zdarza się jednak, że wypukłe, szybko znikające bąble są pochodną alergii pokarmowej lub reakcją obronną organizmu przed nowym lekiem czy kosmetykiem.
Pokrzywka zazwyczaj nie jest groźna dla zdrowia: ustępuje samoistnie w stosunkowo krótkim czasie (ok. 2-4 godzin). Jeśli jednak obejmuje duży obszar ciała, powoduje obrzęk gardła lub twarzy, nie wahaj się dzwonić na pogotowie. Opuchnięcia mogą objąć drogi oddechowe. U niektórych osób pokrzywka może utrzymywać się przez miesiące lub lata: mówimy wtedy o pokrzywce przewlekłej.
Wykwity pierwotne i wtórne skóry
Zmiany skórne tradycyjnie dzielimy na dwie grupy: wykwity pierwotne oraz wtórne. Właściwe przyporządkowanie wykwitu to podstawa dermatologicznej diagnozy oraz jedyny skuteczny sposób na złagodzenie stanu zapalnego lub całkowite pozbycie się problemu. Czym więc różnią się od siebie obie te grupy? Odpowiadamy!
Wykwit pierwotny
Pierwotne zmiany skórne są zazwyczaj bezpośrednim następstwem rozwoju choroby. Pojawiają na samym jej początku, czasem nawet nie wzbudzają naszych podejrzeń. Niestety, nasza nieuwaga lub zbycie problemu może mieć fatalne skutki. To właśnie z wykwitów pierwotnych biorą się wykwity wtórne. A te mogą być dużo trudniejsze do całkowitego wyleczenia.
Wykwity pierwotne skóry
Jakie zmiany zaliczają się więc do pierwotnych wykwitów? Które z nich powinny obudzić Twoją czujność i skłonić Cię do wizyty u dermatologa, zanim przerodzą się w poważną chorobę?
- Plama : do stosunkowo najbardziej pojemna kategoria. Wliczają się tu piegi, drobne znamiona (tak zwane pieprzyki), rumienie, a nawet przebarwienia posłoneczne. To wykwit, który nie wystaje ponad powierzchnię skóry. Od zdrowej cery różni go jedynie inne zabarwienie.
- Bąbel pokrzywkowy : ten typ wykwitu skórnego znamy chyba wszyscy. Tak szybko jak się pojawia, znika. Często jest wynikiem oparzenia pokrzywą, stąd bierze się jego nazwa. Bąbel wystaje ponad powierzchnię skóry, ale szybko ustępuje, nie pozostawiając zmian w zabarwieniu czy strukturze cery.
- Grudka : to również wystający wykwit skórny. Nie znika natychmiast, ale potrafi zniknąć bez pozostawienia blizny, a nawet śladu. Wyróżnia się swoją twardością: najczęściej mowa tu o brodawkach wywołanych wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV).
- Krosta : to wyrastający ponad powierzchnię wykwit, który jest wypełniony ropą.
- Guzek : jest wystającym wykwitem, który wiąże się ze zmianami w głębszych partiach skóry. Zdarza się, że znika samoistnie, pozostawia po sobie blizny.
- Guz : to zmiana większa niż guzek. Najczęściej jest sygnałem poważnej choroby i jest usuwany chirurgicznie. Do tej grupy zaliczamy czyraki i zmiany nowotworowe.
- Pęcherz (pęcherzyk): to wykwity wystające ponad skórę, które wypełnia płyn surowiczny. Ustępują same, nie pozostawiają blizn. Często pojawiają się po oparzeniu czy przy opryszczce.
