U nas zapłacisz kartą
Wyprysk z hiperkeratozą - Objawy, Diagnoza i Leczenie
Jak leczyć hiperkeratozę?
Leczenie hiperkeratozy zależy od obszaru skóry, którego dotknie. W przypadku nadmiernego rogowacenia się skóry stóp odwiedź gabinet podologa. Jest to osoba, która wykonuje pedicure podologiczny – usuwa odciski, modzele, zrogowaciałą skórę. Pomaga także dobrać odpowiednią pielęgnację dla stóp. Jeżeli hiperkeratoza ma przyczynę w innych chorobach współistniejących, to bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem dermatologiem.
Przy nadmiernie zrogowaciałym naskórku pomocne będzie stosowanie kremów i maści do stóp, które mają w składzie mocznik i kwas salicylowy. Przy suchej, pękającej skórze trzeba pamiętać o stosowaniu kosmetyków nawilżających i natłuszczających. Dobrze jest też moczyć stopy w ciepłej wodzie, by zmiękczyć nagniotki. Można zastosować pumeks i pilnik, by samodzielnie usunąć zrogowaciałą skórę. Te domowe zabiegi nie zastąpią jednak fachowej pomocy.
W przypadku gdy hiperkeratoza występuje razem z chorobą grzybiczą na stopach, konieczne jest wdrożenie jednocześnie terapii przeciw grzybicy. Można zastosować w tym celu maści lub leki doustne. Warto także dokształcić się w temacie, jak zapobiec grzybicy.
Zanim lekarz zastosuje odpowiednią terapię, powinien skierować Cię na badania diagnostyczne. Pomogą one określić, czy razem z hiperkeratozą występują jakieś inne choroby, które wymagałyby leczenia. Lekarz stawia diagnozę dotyczącą hiperkeratozy na podstawie badań dermatologicznych. Czasami konieczne jest przeprowadzenie biopsji i badań histopatologicznych pobranego materiału.
W przypadku hiperkeratozy niezwykle ważne są działania profilaktyczne. Najlepszym rozwiązaniem jest unikanie czynników, które mogą wywołać podrażnienia. Konieczne jest także dbanie o odpowiednią pielęgnację skóry dotkniętej hiperkeratozą.
- S. Jabłońska, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
- A. Batycka-Baran i in., Zmiany na dłoniach i stopach, „Medycyna po Dyplomie”, 2010.
- A. Garncarczyk i in., Zmiany hiperkeratotyczne w obrębie stóp, „Polish Journal of Cosmetology”, 21(3), 2018.
Hiperkeratoza – co to jest?
Hiperkeratoza to nazwa procesu chorobowego wierzchnich warstw skóry, w przebiegu którego naskórek znacząco się pogrubia i rogowacieje. Proces namnażania się zrogowaciałych komórek postępuje szybko i intensywnie. Często ma miejsce w okolicy pięt. Rogowacenie w hiperkeratozie jest reakcją obronną wobec drażniących skórę czynników zewnętrznych. Mogą mieć one pochodzenie mechaniczne, jednak zalicza się tutaj również czynniki o pochodzeniu zarówno termicznym, jak i chemicznym.
Wśród przyczyn występowania przykrej dolegliwości, jaką jest hiperkeratoza skóry, często wymieniane jest noszenie zbyt ciasnego i przede wszystkim wprawiającego przez to w znaczny dyskomfort obuwia. Hiperkeratozie często towarzyszy grzybica stóp – także bardzo mocno powiązana z niewłaściwie dobranym rodzajem butów. Łączy ona w sobie najczęściej wszystkie czynniki drażniące skórę. Wywołujące ją grzyby z gatunku Trichophyton przeważnie rozwijają się i rozprzestrzeniają w warunkach ciepła i wilgoci – jeżeli stopy przegrzeją się, a następnie zawilgotnieją, w ich obrębie mogą powstać zmiany grzybicze. Może się tak stać nie tylko w wyniku braku zachowania odpowiedniej higieny, ale także w przypadku niedokładnego wycierania stóp po kąpieli.
Jeżeli przestrzenie między palcami są wilgotne, a następnie stopa zostaje szczelnie okryta skarpetą z nieprzepuszczających powietrza tworzyw sztucznych, takich jak akryl bądź poliester, jest ona narażona na rozwój grzybicy. Sytuacja potęguje się w przypadku noszenia butów z tworzyw syntetycznych słabej jakości. Na grzybicę podatne są osoby, których praca wymaga zakładania ściśle przylegającego do skóry gumowego obuwia ochronnego. Jednak choroba może być również dziedziczona. Ryzyko zakażenia zwiększają rany, otarcia i głębokie, krwawiące zadrapania na stopach.
Zachorowaniu na grzybicę i powiązaną z nią hiperkeratozę sprzyja również cukrzyca i miażdżyca kończyn dolnych. Ta druga choroba wiąże się z niedokrwieniem kończyn dolnych, podwyższoną tendencją do powstawania urazów i zaburzeniami regulacji temperatury.
Evaluation
Dermoscopy is noninvasive and allows visualization of the skin structures in the epidermis, dermo-epidermal junction, and superficial dermis.
A biopsy is essential in cases in which the clinical setting is overlapping with different entities having distinctive histopathologic findings. For an ideal full-thickness biopsy, it is important to include the hypodermis. This can be performed with a simple 3 mm punch that minimizes scarring in the affected area. Any smaller size is at risk of being non-diagnostic.
Patch tests can be useful for identifying the causative allergen if an allergic dermatitis is suspected. Clinical clues are the presence of persistent, pruritic, eczematous eruptions in which any other identifiable cause has been excluded. If the patient tests positive, they should be encouraged to avoid the specific allergen. A follow-up after a few weeks of allergen avoidance is strongly recommended.