U nas zapłacisz kartą
Wyprysk z hiperkeratozą - Objawy, Diagnoza i Leczenie
Coping
Coping with a skin condition like hyperkeratosis isn’t always easy because of physical and cosmetic symptoms. However, with the proper treatment, you will be able to manage your symptoms and improve the visual appearance of your skin.
"Hyperkeratosis" is a blanket term used to describe various skin conditions. The health conditions associated with hyperkeratosis have different symptoms. However, they one thing in common: the excess production of keratin.
Hyperkeratosis can be hereditary and passed down through families, but it can also develop later in life because of different factors. Some forms of the condition have no known cause.
Hyperkeratosis may take time to diagnose. Work with your healthcare provider to determine the underlying cause of your skin condition. Once that is done, you can begin the proper treatment to manage your skin condition.
Pathophysiology
The skin is composed of three layers: the epidermis, the dermis (composed of the superficial papillary and deeper reticular dermis), and the hypodermis. The skin has structural differences among the different areas of the body in terms of epidermal and dermal thickness, distribution of appendages, and pigmentation. The epidermis is composed of multiple layers of maturing keratinocytes: the basal layer (stratum basale), the squamous layer (stratum spinosum), the granular layer (stratum granulosum), and the cornified layer (stratum corneum). This stratified epithelium is in a constant process of self-renewing and exfoliation that takes 20-40 days to complete. The cells in the outer layer are the most differentiated in the keratinocyte line, composed almost entirely of keratin lamels of high molecular weight, and those are the ones that undergo desquamation, completing the maturation cycle.
When the epidermis is exposed to repetitive injury, it usually elicits an increased proliferative rate of the keratinocytes and accelerates their maturation. Keratinocytes also tend to produce more keratin, thus increasing the stratum corneum's thickness.
Genetic mutations resulting in hyperkeratosis is seen in ichthyoses and keratoderma. There are several damages in keratin-encoding genes such as KRT1 and KRT10, which cause defects in keratin structure. Defective keratin causes irregular aggregates of intermediate filaments, which leads to cellular collapse and blistering. The barrier function is then compromised, and the skin reacts with compensatory hyperproliferation, which leads to hyperkeratosis.
HYPERKERATOZY – rodzaje i różnicowanie cz.2
- odciski
- modzele
- nadmierne rogowacenie i zespół pękających pięt
- rogowiec
Zmiany będące reakcją obronną skóry na bodźce zewnętrzne. Powstają na skutek nadmiernego wytwarzania komórek warstwy rogowej naskórka. Powstaje bariera uniemożliwiająca fizjologiczną migrację nowych komórek, a co za tym idzie dochodzi do pozostawania korneocytów w niższych warstwach skóry.
Odciski są wyniosłymi zgrubieniami naskórka o kształcie okrągłym, podłużnym lub nieregularnym. Cechą wyróżniającą odciski jest obecność rdzenia, czyli twardego czopu rogowego, zlokalizowanego najczęściej centralnie.
Trzpień odcisku często sięgając głęboko (nawet do okostnej), drażni zakończenia nerwowe dając uczucie bólu.
NADMIERNE ROGOWACENIE I ZESPÓŁ PĘKAJĄCYCH PIĘT
Przerośnięta żółto-szara warstwa rogowa pięt jest zazwyczaj sucha, łuszczy się i często pęka. Pęknięcia mogą być rysami, szczelinami, bądź nawet głębokimi rozpadlinami w suchym przerosłym naskórku.
W zależności od postaci klinicznej wyróżniamy:
PĘKNIĘCIA WILGOTNE wiążą się z maceracją na skutek nadpotliwości lub długotrwałego kontaktu z wodą. Każde pęknięcie skóry staje się wrotami infekcji. Zakażenie rany noże być przyczyną, a także skutkiem wysięku.
SUCHE PĘKNIĘCIA są następstwem przesuszenia (uszkodzony płaszcz hydrolipidowy) i utraty elastyczności skóry. Suche pęknięcia z małych rys mogą przechodzić w głębokie, krwawiące rany.
Evaluation
Dermoscopy is noninvasive and allows visualization of the skin structures in the epidermis, dermo-epidermal junction, and superficial dermis.
A biopsy is essential in cases in which the clinical setting is overlapping with different entities having distinctive histopathologic findings. For an ideal full-thickness biopsy, it is important to include the hypodermis. This can be performed with a simple 3 mm punch that minimizes scarring in the affected area. Any smaller size is at risk of being non-diagnostic.
Patch tests can be useful for identifying the causative allergen if an allergic dermatitis is suspected. Clinical clues are the presence of persistent, pruritic, eczematous eruptions in which any other identifiable cause has been excluded. If the patient tests positive, they should be encouraged to avoid the specific allergen. A follow-up after a few weeks of allergen avoidance is strongly recommended.