U nas zapłacisz kartą
Przyczyny powstawania łuszczycy - Wnikliwe zrozumienie natury tego schorzenia
Łuszczyca – przyczyny, objawy i leczenie. Jak wygląda łuszczyca?
Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną chorobą autoimmunologiczną skóry, która charakteryzuje się występowaniem zmian o typie czerwonobrunatnej grudki pokrytej srebrzystą łuską. Do czynników ryzyka rozwoju łuszczycy zalicza się podłoże genetyczne oraz czynniki wyzwalające takie jak infekcje, stres, urazy czy palenie tytoniu.
Łuszczyca jest przewlekłą chorobą zapalną skóry, która cechuje się występowaniem charakterystycznych zmian na skórze. Szacuje się, że występuje u około 2% Europejczyków, z tą samą częstotliwością zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Ta specyficzna choroba skóry może pojawić się w każdym wieku, niekiedy zmiany obserwowane są już w wieku niemowlęcym, jednak łuszczyca u dzieci zwykle ma znacznie łagodniejsze objawy i przebieg.
Spis treści:
- Przyczyny łuszczycy
- Rodzaje łuszczycy
- Objawy i miejsca występowania
- Jak wygląda łuszczyca?
- Przebieg łuszczycy
- Leczenie miejscowe. Jak złagodzić objawy?
- Leczenie łuszczycy lekami. Co stosować?
- Domowe sposoby na łuszczycę
- Dieta przy łuszczycy
- Nieleczona łuszczyca - powikłania
Łuszczyca – leczenie miejscowe. Jak złagodzić objawy?
Właściwa pielęgnacja skóry osób chorych na łuszczycę jest niezbędna podczas leczenia zmian chorobowych. Stanowi także profilaktykę przed zaostrzeniem choroby. W pielęgnacji skóry z objawami charakterystycznymi dla łuszczycy zaleca się regularne złuszczanie naskórka, nawilżanie oraz natłuszczanie. Pomocne bywają preparaty emolientowe, które tworzą warstwę ochronną na powierzchni skóry, dzięki czemu zapobiegają nadmiernej utracie wody ze skóry oraz zmniejszają świąd. Zaleca się używanie preparatów emolientowych co najmniej 3 razy na dobę. Do substancji łagodzących objawy łuszczycy zalicza się także mocznik, kwas glikolowy, kwas mlekowy, kwas hialuronowy, glicerynę oraz dekspantenol, który ma działanie nawilżające, łagodzące i przeciwzapalne. Mocznik ma działanie keratolityczne, przez co ułatwia usunięcie blaszek łuszczycowych.
W przypadku łuszczycy skóry głowy zaleca się stosowanie szamponów przeznaczonych dla osób z łuszczycą (najczęściej zawierających dziegcie). Podczas kuracji preparatami zawierającymi dziegcie należy unikać ekspozycji na promienie słoneczne. Warto pamiętać także, aby delikatnie myć skórę głowy, dzięki czemu unikniemy uszkodzeń mechanicznych skóry głowy i powstawania nowych zmian.
Osoby mające zmiany na dłoniach powinny ograniczyć stosowanie mydeł i detergentów, gdyż prowadzą one do przesuszania skóry i jej mechanicznych uszkodzeń. Zaleca się także regularne stosowanie kremów do rąk.
Łuszczyca a solarium, tatuaż
Światło ultrafioletowe, które jest emitowane w solarium, może łagodzić objawy skórne łuszczycy, jednakże nie zaleca się korzystania z solariów, bezpieczniejszym sposobem fototerapii jest naświetlanie PUVA, które może zalecić lekarz dermatolog. Dlatego też osoby z łuszczycą nie powinny zastępować profesjonalnej terapii choroby (naświetlania PUVA) pobytem w solarium.
Należy pamiętać, że tatuaż może powodować pojawienie się zmian łuszczycowych, co jest wywołane uszkodzeniem skóry, dlatego osoby dotknięte tą chorobą skórną nie powinny wykonywać sobie tatuaży.
Łuszczyca - naturalne sposoby
Łuszczycę głowy możemy próbować łagodzić także domowymi sposobami, ale uwaga! Mogą być one jednak jedynie dodatkiem do kuracji zapisanej przez lekarza specjalistę i nigdy nie wolno zastępować nimi zarekomendowanych przez niego farmaceutyków.
Jednym z preparatów, których stosowanie można polecić, jest dziegieć brzozowy - ta gęsta, lepka jak smoła ciecz, ma właściwości ograniczające rogowacenie naskórka. Poza tym łagodzi podrażnienia i uczucie swędzenia, przyspiesza regenerację skóry i działa antyseptycznie, a więc zapobiega nadkażeniom uszkodzonej skóry.
Dobrym uzupełnieniem kuracji gdzie również olej z nasion czarnej porzeczki. Zawiera on nienasycone kwasy tłuszczowe, ma więc właściwości przeciwzapalne, łagodzące i odżywcze. Poza tym łatwo się rozprowadza, a więc nie ma ryzyka, że w czasie aplikacji skóra głowy ulegnie niepotrzebnemu podrażnieniu.
Także olej ze słodkich migdałów może okazać się pomocny w walce z łuszczycą. Wystarczy nałożyć go na skórę głowy i bardzo delikatnie wmasować. Przyspieszy on usuwanie martwych komórek naskórka oraz regenerację skóry. Jest bardzo delikatny i ma przyjemną, płynną konsystencję.
Rodzaje łuszczycy
Zróżnicowane objawy oraz charakter choroby decydują o tym, że można wyróżnić kilka rodzajów łuszczycy.
- Łuszczyca plackowata – dotyczy niemal 90% przypadków. Zmiany pokryte srebrną łuską przybierają okrągły lub owalny kształt. Są wypukłe i najczęściej umiejscawiają się na ramionach, nogach, kolanach, łokciach, plecach i głowie. Obszary zmienione chorobową są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry.
- Łuszczyca krostkowa – ogniska zapalne powodują zaczerwienienie skóry i pojawienie się grudek z ropna wydzieliną. Najczęściej zajęte są dłonie i stopy. Kiedy jednak dochodzi do rozprzestrzenienia się choroby na większy obszar pojawiają się objawy dodatkowe jak zmęczenie, gorączka, dreszcze, świąd i utrata apetytu.
- Łuszczyca wysiękowa – umiejscawia się najczęściej w fałdach skórnych.
- Łuszczyca kropelkowa – zmiany na skórze przybierają formę niewielkich punktów w kształcie kropelek. Pojawiają się one na czubku głowy, kończynach i tułowiu.
- Łuszczyca odwrócona – umiejscawia się na zgięciach i fałdach.
- Erytrodermia łuszczycowa – najcięższa postać łuszczycy wymagająca hospitalizacji. Powstaje w wyniku np. oparzeń słonecznych.
- Łuszczyca stawowa – rozwija się po kilku latach od pojawienia się pierwszych objawów łuszczycy na skórze. Wymaga konsultacji reumatologicznej, ponieważ może prowadzić do kalectwa. Wywołuje przewlekłe stany zapalne stawów i przylegających do nich struktur. Najczęściej obejmuje paliczki, stawy krzyżowo-biodrowe, nadgarstkowe i skokowe. Powoduje ból, sztywność i ograniczenie ruchomości w ich obrębie.
- Łuszczyca skóry głowy – może występować samodzielnie. Oprócz intensywnego łuszczenia się naskórka pojawia się uciążliwy świąd.
- Łuszczyca paznokci – najczęściej towarzyszy zmianom skórnym bądź stawowym. Pojawiające się wgłębienia w płytce paznokciowej często wyprzedzają inne symptomy choroby.
Leczenie łuszczycy – jakie leki? Co stosować na łuszczycę?
W przypadku zmian o niewielkich rozmiarach i zajmujących mniej niż 10% powierzchni skóry stosuje się leczenie miejscowe, czyli nakładanie produktów leczniczych bezpośrednio na zmiany skórne. Natomiast w przypadku ciężkiego przebiegu choroby stosuje się leki doustne, dożylne wraz z leczeniem miejscowym.
Leczenie miejscowe zaczyna się od usunięcia łusek za pomocą substancji keratolitycznych, a następnie hamuje się nadmierny wzrost komórek naskórka. Substancjami leczniczymi stosowanymi na zmiany skórne w przebiegu łuszczycy są: kwas salicylowy i mocznik, które zmniejszają ilość łusek i polepszają przenikanie innych preparatów do głębszych warstw skóry, dziegcie, które są pochodnymi węgla, glikokortykosteroidy miejscowe mające działanie przeciwzapalne i przeciwproliferacyjne, cygnolina oraz analogi witaminy D3.
W leczeniu ciężkich postaci łuszczycy stosuje się:
- fototerapię – polega ona na ekspozycji skóry na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy. Fotochemioterapia (PUVA) to połączenie leku światłouwrażliwiającego z promieniami UVA. Metody te stosowane są w przypadku łuszczycy opornej na leczenie miejscowe lub w przypadku rozległych zmian skórnych,
- metotreksat – jest lekiem z grupy cytostatyków, dlatego jego stosowanie wymaga ścisłej kontroli lekarskiej, cyklosporyna – ma silne działanie immunosupresyjne, czyli osłabiające odpowiedź zapalną. Posiada sporo działań niepożądanych, dlatego stosuje się ją w przypadku łuszczycy opornej na inne leki,
- retinoidy – mają działanie teratogenne, dlatego nie wolno ich stosować w ciąży. Retinoidy są zalecana w przypadku łuszczycy krostkowej,
- leki biologiczne (adalimumab, etanercept, infliksymab, ustekinumab) oddziałują na cytokiny, które biorą udział w powstawaniu zmian. Stosuje się je w przypadkach ciężkiej łuszczycy lub opornej na leczenie innymi preparatami.
