U nas zapłacisz kartą
Owłosienie na penisie - Wszystko, co powinieneś wiedzieć
Normalny rozwój penisa
Dobrą wiadomością jest to, że rozmiar penisa rzadko jest oznaką problemu medycznego. Mając to na uwadze, istnieje kilka odpowiedzi na temat „normalnego” rozmiaru penisa, który zadowoli emocjonalnie niecierpliwego nastolatka.
Między 10 a 14 rokiem życia, kiedy pojawia się większość gwałtownych wzrostów, nastolatki często odczuwają potrzebę „rozmiaru” ze swoimi rówieśnikami, wierząc, że nie spełniają swoich oczekiwań, jeśli są mniej niż przeciętni. Nawet u dzieci w wieku 11 lat widoczne zmiany obserwowane u innych mogą szybko zmienić się ze źródła ciekawości w niepokój.
Aby rozwiać te obawy, rodzice muszą zrozumieć i podzielić się z dziećmi faktami dotyczącymi prawidłowego rozwoju penisa, jeśli i kiedy stanie się to problemem.
Etapy rozwoju
Ogólnie rzecz biorąc, genitalia rozwijają się w dość przewidywalnych etapach. Według ekspertów ze Stanford Children’s Health etapy dojrzewania płciowego u osób z penisami rozkładają się mniej więcej w następujący sposób:
- Początek dojrzewania: 9,5 do 14 lat
- Pierwsza zmiana dojrzewania: powiększenie jąder
- Wzrost penisa: około rok po rozpoczęciu dojrzewania jąder
- Wygląd włosów łonowych: 13,5 lat
- Emisje nocne („mokre sny”): około 14 lat
- Inne zmiany (zarost, głębszy głos i trądzik): około 15 lat
Należy zauważyć, że w przeciwieństwie do mokrych snów i trądziku, nie ma określonego wieku, w którym narządy płciowe zaczną rosnąć. Dokładne określenie, kiedy zacznie się dojrzewanie i jak będzie się rozwijało, może być trudne.
Dla niektórych może się to wydawać niemal pojedynczym wydarzeniem. W innych może rozwijać się zrywami i zaczyna się już w szkole średniej. Chociaż rodzeństwo często postępuje zgodnie z podobnymi wzorcami wzrostu, mogą istnieć nawet różnice między nimi, które przeczą oczekiwaniom.
Nawet jeśli penis wydaje się mały w wieku 14 lat, wciąż jest szansa na wzrost. Mając to na uwadze, wielu rodziców będzie chciało umówić się na wizytę u lekarza rodzinnego, jeśli penis ich dziecka nie zaczął rosnąć po pojawieniu się owłosienia na ciele i twarzy. Ogólnie rzecz biorąc, w wieku od 18 do 19 lat można spodziewać się niewielkiego dodatkowego wzrostu.
Jak depilować owłosienie łonowe w domu?
Włosy łonowe nie rosną szybko, więc nie musisz ich codziennie golić.
Przycinanie
Najpierw zwilż włosy łonowe przez co najmniej 5 minut.
Do przycinania używaj ostrych nożyczek. Uważaj na delikatną skórę prącia lub moszny. Możesz użyć elektrycznej maszynki do strzyżenia włosów, aby przyspieszyć przycinanie.
Prawdopodobnie będziesz musiał przycinać włosy raz w tygodniu lub rzadziej.
Golenie
Zdecydowałeś się ogolić włosy? Spróbuj wykonać następujące czynności, aby zminimalizować podrażnienia:
- Zwilż obszar ciepłą wodą.
- Przytnij włosy jak najkrócej ostrymi nożyczkami.
- Nasmaruj obszar kremem lub żelem do golenia.
- Użyj nowej, ostrej maszynki do golenia (nie starej, zardzewiałej).
- Jedną ręką naciągnij skórę. Drugą ręką gól zgodnie z kierunkiem wzrostu włosów.
- Gól się powoli, aby uniknąć zacięć i zadrapań.
- Gdy skończysz, delikatnie wmasuj balsam lub olejek w wygolony obszar. Unikaj zapachowych produktów po goleniu.
Będziesz musiała golić się co kilka dni lub nawet częściej, aby włosy były krótkie.
Woskowanie
Woskowanie może być bolesne i nieskuteczne, jeśli zostanie wykonane nieprawidłowo. Jeśli nie znasz się na depilacji woskiem w domu, najlepiej zostaw to profesjonalistom.
Depilacja domowa na ogół przebiega następująco:
- Wykąp się lub weź prysznic w ciepłej wodzie przez co najmniej pięć minut.
- Upewnij się, że twoje włosy łonowe mają długość ok. 5 mm. Jeśli są dłuższe, użyj nożyczek lub trymera, aby usunąć nadmiar włosów.
- Nałóż na owłosienie łonowe ciepły wosk.
- Jeśli w zestawie jest pasek lub szmatka do woskowania, nałóż na obszar pokryty woskiem.
- Odczekaj chwilę, aż wosk stwardnieje.
- Szybko pociągnij pasek wosku, aby usunąć włosy.
- Powtórz kroki od 3 do 6 dla wszystkich obszarów, które chcesz wywoskować.
Zapalenie cewki moczowej
Wśród częstych chorób męskiego członka jest także zapalenie cewki moczowej – „rurki” biegnącej wewnątrz prącia, przez którą wydalany jest mocz. Przyczyną tego stanu rzeczy są zazwyczaj bakterie, takie jak Chlamydia trachomatis i Neisseria gonorrhoeae (dwoinka rzeżączki) oraz niektóre wirusy, jak na przykład herpes simplex. Rzadziej schorzenie wywołują grzyby, jak Candida.
Przy zapaleniu cewki moczowej odczuwa się dyskomfort lub pieczenie podczas mikcji oraz swędzenie w okolicy ujścia cewki, gdzie widać zaczerwienienie i obrzęk. Z cewki wydobywa się ropna lub śluzowata wydzielina. Chory może mieć ponadto problem z nietrzymaniem moczu.
W przypadku zapalenia cewki moczowej spowodowanego bakteriami standardową praktyką jest antybiotykoterapia. Jeśli stan zapalny jest wynikiem infekcji wirusowej lub grzybiczej, lekarz zaleca odpowiednio leki przeciwwirusowe lub przeciwgrzybicze. Konieczne może być również stosowanie środków przeciwbólowych lub przeciwzapalnych, aby złagodzić objawy.
Nadmierne owłosienie (hipertrychoza) - objawy
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 1 (zespół Ambras)
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 2 (ten typ przez niektórych autorów został opisany jako atawizm, czyli nawrót do sierści typu zwierzęcego)
- włóknistość dziąseł z nadmiernym owłosieniem
- zespół Cantu.
Uogólniona hipertrychoza nabyta jest najczęstszą nabytą postacią nadmiernego owłosienia. Rozwija się ona na podłożu genetycznie uwarunkowanego przerostu mieszków włosowych na całym ciele, nawet przy prawidłowych poziomach androgenów. Chorobą zazwyczaj dotknięte bywają dzieci obu płci.
Do hipertrychozy ograniczonej zalicza się dwie najczęstsze postaci: włosy wyrastające ze znamienia melanocytowego (obecne już przy urodzeniu) oraz tzw. znamię Beckera, w którym najpierw pojawia się nadmierna pigmentacja skóry (ciemnienie), a nadmierne owłosienie staje się widoczne w okresie pokwitania.
Przyczyną uogólnionej hipertrychozy mogą też być niektóre leki. Leki mogą przekształcać włosy meszkowe we włosy dojrzałe, natomiast nie mogą pobudzać wzrostu nowych włosów. Do leków przyczyniających się do hipertrychozy zalicza się: ACTH, glikokortykosteroidy, androgeny, cyklosporynę, danazol, diazoksyd, gonadotropiny, interferon-α, minoksydyl, doustne środki antykoncepcyjne.
U pacjentów z różnymi typami porfirii występuje skłonność do nadmiernego owłosienia, zwłaszcza na skroniach i policzkach. Zaburzenia endokrynologiczne, w tym akromegalia i niedoczynność tarczycy, również mogą powodować nadmierne owłosienie. Hipertrychoza może występować też u kobiet z jadłowstrętem psychicznym lub zapaleniem skórno-mięśniowym.
Czasem nadmierne owłosienie, zwłaszcza pojawiające się na głowie i szyi, z tendencją do szerzenia się na tułów i kończyny może być objawem nowotworu złośliwego. Mówi się wtedy o zespole paranowotworowym. Zwykle dochodzi do tego, kiedy nowotwór jest zaawansowany i daje już przerzuty. Leczenie nowotworu powoduje ustąpienie nadmiernego owłosienia. Ten typ hipertrychozy może być także wrodzony.