U nas zapłacisz kartą
Owłosienie na penisie - Wszystko, co powinieneś wiedzieć
Leczenie mikropenisa
Ogólnie rzecz biorąc, po ukończeniu 8 roku życia lekarz niewiele może zrobić, aby pobudzić wzrost penisa u chłopców. W przypadku chłopców w wieku 8 lat i młodszych można zastosować testosteronową terapię zastępczą (TRT), badania sugerują, że jest najskuteczniejszy w okresie niemowlęcym i wczesnym dzieciństwie. Podawana w trzech wstrzyknięciach domięśniowych w ciągu 12 tygodni, TRT może zwiększyć rozmiar penisa dziecka do zakresu referencyjnego dla jego wieku.
W przypadku starszych chłopców można zbadać operację w celu leczenia ukrytych nieprawidłowości prącia. Podejście może się różnić w zależności od przypadku, ale może obejmować obrzezanie lub bardziej rozległe zabiegi rekonstrukcyjne, w których skóra prącia jest „zdjęta” i repozycjonowana za pomocą szwów i przeszczepów skóry.
Operacja powiększenia penisa (phalloplastyka) nie jest uważana za rozsądną opcję aż do późnego wieku. Ryzyko powikłań może przewyższać postrzegane korzyści, a wyniki są w najlepszym razie zmienne.
Chociaż obawy dotyczące rozmiaru penisa mogą być zrozumiałe u nastolatków przechodzących okres dojrzewania, nie jest pomocne, aby te emocje były powtarzane lub wzmacniane przez rodziców lub członków rodziny. Ostatecznie, rozmiar penisa nigdy nie powinien być traktowany jako miara męskości lub męskości. Te postawy kulturowe służą jedynie podkopaniu pewności siebie nastolatków w momencie, gdy dopiero zaczynają odkrywać, kim są.
Jeśli Twoje dziecko martwi się o rozmiar swojego penisa, poświęć trochę czasu na omówienie jego uczuć, nie pomniejszając ich. W niektórych przypadkach rozmiar penisa może być jedynie objawem większego problemu. W niektórych przypadkach mogło dojść do drażnienia się w szkole lub ukrytego braku pewności, który rozmiar penisa jest symboliczny.
Niezależnie od tego, czy problem jest fizyczny, czy psychologiczny, często pomaga praca z lekarzem przeszkolonym w zakresie zdrowia nastolatków. Wpuszczając do rozmowy obiektywną osobę trzecią, możesz uniknąć sugestii, że istnieje „problem”, który wymaga rozwiązania. Uznaj uczucia swojego dziecka i zapewnij je o jego własnej wartości, ale unikaj fałszywych zapewnień i frazesów, które mogą tylko zwiększyć jego niepokój.
Jakie są metody leczenia nadmiernego owłosienia (hipertrychozy)?
Przed leczeniem należy ustalić przyczynę hipertrychozy. Nierzadko wskazana jest konsultacja endokrynologa. W leczeniu hipertrychozy znalazły szerokie zastosowanie takie metody leczenia, jak: epilacja woskiem, depilacja chemiczna, elektroliza, termoliza, laseroterapia. W razie hipertrychozy wtórnej, czyli wywołanej inną chorobą, należy leczyć chorobę podstawową, jeżeli to możliwe.
Zobacz także
Choroby włosów Wypadanie włosów może być objawem różnych chorób. Oprócz utraty nadmiernej liczby włosów, włosy mogą stać się suche, cienkie, pozbawione blasku i matowe. Utrata włosów może być efektem przebytej choroby, stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków (np. cytostatyków, leków immunosupresyjnych, witaminy A, β-blokerów). Do nadmiernego wypadania włosów przyczynia się także nieprawidłowa pielęgnacja – m.in. niewłaściwe czesanie i szczotkowanie włosów, prostowanie włosów, trwała ondulacja. Prawidłowo dziennie dochodzi do utraty 60–100 włosów.
Wybrane treści dla Ciebie
Kandydoza skóry Najczęstsza lokalizacja wyprzeń drożdżakowych dotyczy fałdów skórnych (pachowe, pachwinowe, szpara międzypośladkowa, okolica podsutkowa, pępek, fałdy brzuszne u osób otyłych) oraz okolicy pieluszkowej u niemowląt. Stwierdza się ogniska zapalne, wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej, sączące, nierzadko pokryte białawym nalotem.
Łysienie bliznowaciejące Łysienie bliznowaciejące to rodzaj łysienia prowadzący do trwałej i nieodwracalnej utraty włosów. Klasyfikacja opiera się na obrazie klinicznym i wyniku badania histopatologicznego.
Choroba Peyroniego
Choroba Peyroniego to choroba penisa wynikajca z tworzenia się blizn w obrębie błony, która otacza ciała jamiste prącia. One z kolei prowadzą do skrzywienia członka, bólu oraz trudności w utrzymaniu pełnej erekcji. Przyczyny schorzenia są niejasne – mogą mieć związek z mikrourazami, genetyką lub chorobami tkanki łącznej.
Choroba Peyroniego wygląda dość charakterystycznie. Objawia się patologicznym skrzywieniem prącia podczas erekcji oraz dyskomfortem, gdy prącie jest ugięte. Ponadto może wystąpić miejscowe zgrubienie lub stwardnienie na penisie. Chory ma też zwykle trudności w osiągnięciu erekcji.
Skrzywienie prącia i związane z tym objawy mogą wpływać na życie seksualne i sprawiać trudności – zarówno w aspekcie fizycznym, jak i psychicznym. Choroba często zaczyna się nagle i stopniowo postępuje. W leczeniu wykorzystuje się terapię farmakologiczną, interwencję chirurgiczną lub inne metody – w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.
Co to jest hipertrychoza?
Hipertrychoza to uogólnione nadmierne owłosienie, czyli występujące na całym ciele. Nadmierny wzrost włosów jest spowodowany konwersją włosów mieszkowych typu vellus we włosy dojrzałe.
Przyczyną nadmiernego owłosienia u kobiet może być hirsutyzm. Jest to występująca u kobiet nadmierna ilość włosów dojrzałych na obszarach androgenowrażliwych (czyli obszarach ciała, na których wzrost włosów jest regulowany męskimi hormonami płciowymi), takich jak warga górna, klatka piersiowa, wewnętrzne powierzchnie ud, plecy i brzuch, układających się w męski typ owłosienia. Hirsutyzm może być wywołany zaburzeniami hormonalnymi – nadmiarem androgenów lub lekami, ale może być też idiopatyczny, czyli bez uchwytnej przyczyny. Więcej: Hirsutyzm
U kobiet może dojść także do wirylizacji, czyli zespołu objawów związany z bardziej nasilonym nadmiarem androgenów, w którym poza hirsutyzmem występuje: powiększenie łechtaczki, zmniejszenie piersi i macicy, obniżenie głosu, zwiększenie masy mięśniowej, trądzik, łysienie typu męskiego (zaczynające się od skroni i widoczne także na czubku głowy).
- choroby jajników – zespół policystycznych jajników (PCOS, najczęściej), guz wirylizujący jajnika
- choroby nadnerczy – guz nadnerczy produkujący androgeny, choroba lub zespół Cushinga, wrodzony przerost nadnerczy wywołany niedoborem tzw. 21-hydroksylazy lub 11β-hydroksylazy
- leki – androgeny, steroidy anaboliczne, danazol, antykoncepcja hormonalna z androgennym progestagenem
- hiperprolaktynemia
- zespół oporności na insulinę
- hirsutyzm idiopatyczny, czyli bez uchwytnej przyczyny.
Nadmierne owłosienie (hipertrychoza) - objawy
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 1 (zespół Ambras)
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 2 (ten typ przez niektórych autorów został opisany jako atawizm, czyli nawrót do sierści typu zwierzęcego)
- włóknistość dziąseł z nadmiernym owłosieniem
- zespół Cantu.
Uogólniona hipertrychoza nabyta jest najczęstszą nabytą postacią nadmiernego owłosienia. Rozwija się ona na podłożu genetycznie uwarunkowanego przerostu mieszków włosowych na całym ciele, nawet przy prawidłowych poziomach androgenów. Chorobą zazwyczaj dotknięte bywają dzieci obu płci.
Do hipertrychozy ograniczonej zalicza się dwie najczęstsze postaci: włosy wyrastające ze znamienia melanocytowego (obecne już przy urodzeniu) oraz tzw. znamię Beckera, w którym najpierw pojawia się nadmierna pigmentacja skóry (ciemnienie), a nadmierne owłosienie staje się widoczne w okresie pokwitania.
Przyczyną uogólnionej hipertrychozy mogą też być niektóre leki. Leki mogą przekształcać włosy meszkowe we włosy dojrzałe, natomiast nie mogą pobudzać wzrostu nowych włosów. Do leków przyczyniających się do hipertrychozy zalicza się: ACTH, glikokortykosteroidy, androgeny, cyklosporynę, danazol, diazoksyd, gonadotropiny, interferon-α, minoksydyl, doustne środki antykoncepcyjne.
U pacjentów z różnymi typami porfirii występuje skłonność do nadmiernego owłosienia, zwłaszcza na skroniach i policzkach. Zaburzenia endokrynologiczne, w tym akromegalia i niedoczynność tarczycy, również mogą powodować nadmierne owłosienie. Hipertrychoza może występować też u kobiet z jadłowstrętem psychicznym lub zapaleniem skórno-mięśniowym.
Czasem nadmierne owłosienie, zwłaszcza pojawiające się na głowie i szyi, z tendencją do szerzenia się na tułów i kończyny może być objawem nowotworu złośliwego. Mówi się wtedy o zespole paranowotworowym. Zwykle dochodzi do tego, kiedy nowotwór jest zaawansowany i daje już przerzuty. Leczenie nowotworu powoduje ustąpienie nadmiernego owłosienia. Ten typ hipertrychozy może być także wrodzony.
