U nas zapłacisz kartą
Owłosienie na penisie - Wszystko, co powinieneś wiedzieć
Zapalenie cewki moczowej
Wśród częstych chorób męskiego członka jest także zapalenie cewki moczowej – „rurki” biegnącej wewnątrz prącia, przez którą wydalany jest mocz. Przyczyną tego stanu rzeczy są zazwyczaj bakterie, takie jak Chlamydia trachomatis i Neisseria gonorrhoeae (dwoinka rzeżączki) oraz niektóre wirusy, jak na przykład herpes simplex. Rzadziej schorzenie wywołują grzyby, jak Candida.
Przy zapaleniu cewki moczowej odczuwa się dyskomfort lub pieczenie podczas mikcji oraz swędzenie w okolicy ujścia cewki, gdzie widać zaczerwienienie i obrzęk. Z cewki wydobywa się ropna lub śluzowata wydzielina. Chory może mieć ponadto problem z nietrzymaniem moczu.
W przypadku zapalenia cewki moczowej spowodowanego bakteriami standardową praktyką jest antybiotykoterapia. Jeśli stan zapalny jest wynikiem infekcji wirusowej lub grzybiczej, lekarz zaleca odpowiednio leki przeciwwirusowe lub przeciwgrzybicze. Konieczne może być również stosowanie środków przeciwbólowych lub przeciwzapalnych, aby złagodzić objawy.
Dlaczego rosną włosy łonowe?
Owłosienie łonowe rozwija się w okresie dojrzewania i nie bez powodu jego posiadanie korzystnie wpływa na ogólny stan zdrowia.
Chronią skórę przed zadrapaniami i skaleczeniami
Włosy działają jak bariera między skórą a ubraniem, partnerem seksualnym lub jakąkolwiek inną czynnością, która może powodować urazy spowodowane tarciem lub uderzeniem.
Zmniejszają ryzyko zarażenia się chorobą przenoszoną drogą płciową
Depilacja powoduje powstawanie drobnych otwartych ran. Pod postacią zadrapań po ostrzu lub stanów zapalnych w wyniku usunięcia włosów z cebulką. Jeśli podejmiesz aktywność seksualną, zanim te rany się zagoją, możesz być bardziej podatny na chorobę przenoszoną drogą płciową lub inną infekcję.
Zmniejszają ryzyko wystąpienia chorób skóry
Jeśli twoje włosy stale odrastają po goleniu lub woskowaniu, możesz spotkać się z wrastającymi włoskami, zapaleniem mieszków włosowych i nie tylko. Utrzymywanie włosów bez obcinania lub tylko przycinanie końcówek może zminimalizować te problemy.
Leczenie mikropenisa
Ogólnie rzecz biorąc, po ukończeniu 8 roku życia lekarz niewiele może zrobić, aby pobudzić wzrost penisa u chłopców. W przypadku chłopców w wieku 8 lat i młodszych można zastosować testosteronową terapię zastępczą (TRT), badania sugerują, że jest najskuteczniejszy w okresie niemowlęcym i wczesnym dzieciństwie. Podawana w trzech wstrzyknięciach domięśniowych w ciągu 12 tygodni, TRT może zwiększyć rozmiar penisa dziecka do zakresu referencyjnego dla jego wieku.
W przypadku starszych chłopców można zbadać operację w celu leczenia ukrytych nieprawidłowości prącia. Podejście może się różnić w zależności od przypadku, ale może obejmować obrzezanie lub bardziej rozległe zabiegi rekonstrukcyjne, w których skóra prącia jest „zdjęta” i repozycjonowana za pomocą szwów i przeszczepów skóry.
Operacja powiększenia penisa (phalloplastyka) nie jest uważana za rozsądną opcję aż do późnego wieku. Ryzyko powikłań może przewyższać postrzegane korzyści, a wyniki są w najlepszym razie zmienne.
Chociaż obawy dotyczące rozmiaru penisa mogą być zrozumiałe u nastolatków przechodzących okres dojrzewania, nie jest pomocne, aby te emocje były powtarzane lub wzmacniane przez rodziców lub członków rodziny. Ostatecznie, rozmiar penisa nigdy nie powinien być traktowany jako miara męskości lub męskości. Te postawy kulturowe służą jedynie podkopaniu pewności siebie nastolatków w momencie, gdy dopiero zaczynają odkrywać, kim są.
Jeśli Twoje dziecko martwi się o rozmiar swojego penisa, poświęć trochę czasu na omówienie jego uczuć, nie pomniejszając ich. W niektórych przypadkach rozmiar penisa może być jedynie objawem większego problemu. W niektórych przypadkach mogło dojść do drażnienia się w szkole lub ukrytego braku pewności, który rozmiar penisa jest symboliczny.
Niezależnie od tego, czy problem jest fizyczny, czy psychologiczny, często pomaga praca z lekarzem przeszkolonym w zakresie zdrowia nastolatków. Wpuszczając do rozmowy obiektywną osobę trzecią, możesz uniknąć sugestii, że istnieje „problem”, który wymaga rozwiązania. Uznaj uczucia swojego dziecka i zapewnij je o jego własnej wartości, ale unikaj fałszywych zapewnień i frazesów, które mogą tylko zwiększyć jego niepokój.
Jakie są metody leczenia nadmiernego owłosienia (hipertrychozy)?
Przed leczeniem należy ustalić przyczynę hipertrychozy. Nierzadko wskazana jest konsultacja endokrynologa. W leczeniu hipertrychozy znalazły szerokie zastosowanie takie metody leczenia, jak: epilacja woskiem, depilacja chemiczna, elektroliza, termoliza, laseroterapia. W razie hipertrychozy wtórnej, czyli wywołanej inną chorobą, należy leczyć chorobę podstawową, jeżeli to możliwe.
Zobacz także
Choroby włosów Wypadanie włosów może być objawem różnych chorób. Oprócz utraty nadmiernej liczby włosów, włosy mogą stać się suche, cienkie, pozbawione blasku i matowe. Utrata włosów może być efektem przebytej choroby, stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków (np. cytostatyków, leków immunosupresyjnych, witaminy A, β-blokerów). Do nadmiernego wypadania włosów przyczynia się także nieprawidłowa pielęgnacja – m.in. niewłaściwe czesanie i szczotkowanie włosów, prostowanie włosów, trwała ondulacja. Prawidłowo dziennie dochodzi do utraty 60–100 włosów.
Wybrane treści dla Ciebie
Kandydoza skóry Najczęstsza lokalizacja wyprzeń drożdżakowych dotyczy fałdów skórnych (pachowe, pachwinowe, szpara międzypośladkowa, okolica podsutkowa, pępek, fałdy brzuszne u osób otyłych) oraz okolicy pieluszkowej u niemowląt. Stwierdza się ogniska zapalne, wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej, sączące, nierzadko pokryte białawym nalotem.
Łysienie bliznowaciejące Łysienie bliznowaciejące to rodzaj łysienia prowadzący do trwałej i nieodwracalnej utraty włosów. Klasyfikacja opiera się na obrazie klinicznym i wyniku badania histopatologicznego.
Choroba Peyroniego
Choroba Peyroniego to choroba penisa wynikajca z tworzenia się blizn w obrębie błony, która otacza ciała jamiste prącia. One z kolei prowadzą do skrzywienia członka, bólu oraz trudności w utrzymaniu pełnej erekcji. Przyczyny schorzenia są niejasne – mogą mieć związek z mikrourazami, genetyką lub chorobami tkanki łącznej.
Choroba Peyroniego wygląda dość charakterystycznie. Objawia się patologicznym skrzywieniem prącia podczas erekcji oraz dyskomfortem, gdy prącie jest ugięte. Ponadto może wystąpić miejscowe zgrubienie lub stwardnienie na penisie. Chory ma też zwykle trudności w osiągnięciu erekcji.
Skrzywienie prącia i związane z tym objawy mogą wpływać na życie seksualne i sprawiać trudności – zarówno w aspekcie fizycznym, jak i psychicznym. Choroba często zaczyna się nagle i stopniowo postępuje. W leczeniu wykorzystuje się terapię farmakologiczną, interwencję chirurgiczną lub inne metody – w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.
