U nas zapłacisz kartą
Owłosienie na penisie - Wszystko, co powinieneś wiedzieć
Leczenie mikropenisa
Ogólnie rzecz biorąc, po ukończeniu 8 roku życia lekarz niewiele może zrobić, aby pobudzić wzrost penisa u chłopców. W przypadku chłopców w wieku 8 lat i młodszych można zastosować testosteronową terapię zastępczą (TRT), badania sugerują, że jest najskuteczniejszy w okresie niemowlęcym i wczesnym dzieciństwie. Podawana w trzech wstrzyknięciach domięśniowych w ciągu 12 tygodni, TRT może zwiększyć rozmiar penisa dziecka do zakresu referencyjnego dla jego wieku.
W przypadku starszych chłopców można zbadać operację w celu leczenia ukrytych nieprawidłowości prącia. Podejście może się różnić w zależności od przypadku, ale może obejmować obrzezanie lub bardziej rozległe zabiegi rekonstrukcyjne, w których skóra prącia jest „zdjęta” i repozycjonowana za pomocą szwów i przeszczepów skóry.
Operacja powiększenia penisa (phalloplastyka) nie jest uważana za rozsądną opcję aż do późnego wieku. Ryzyko powikłań może przewyższać postrzegane korzyści, a wyniki są w najlepszym razie zmienne.
Chociaż obawy dotyczące rozmiaru penisa mogą być zrozumiałe u nastolatków przechodzących okres dojrzewania, nie jest pomocne, aby te emocje były powtarzane lub wzmacniane przez rodziców lub członków rodziny. Ostatecznie, rozmiar penisa nigdy nie powinien być traktowany jako miara męskości lub męskości. Te postawy kulturowe służą jedynie podkopaniu pewności siebie nastolatków w momencie, gdy dopiero zaczynają odkrywać, kim są.
Jeśli Twoje dziecko martwi się o rozmiar swojego penisa, poświęć trochę czasu na omówienie jego uczuć, nie pomniejszając ich. W niektórych przypadkach rozmiar penisa może być jedynie objawem większego problemu. W niektórych przypadkach mogło dojść do drażnienia się w szkole lub ukrytego braku pewności, który rozmiar penisa jest symboliczny.
Niezależnie od tego, czy problem jest fizyczny, czy psychologiczny, często pomaga praca z lekarzem przeszkolonym w zakresie zdrowia nastolatków. Wpuszczając do rozmowy obiektywną osobę trzecią, możesz uniknąć sugestii, że istnieje „problem”, który wymaga rozwiązania. Uznaj uczucia swojego dziecka i zapewnij je o jego własnej wartości, ale unikaj fałszywych zapewnień i frazesów, które mogą tylko zwiększyć jego niepokój.
Jakie są metody leczenia nadmiernego owłosienia (hipertrychozy)?
Przed leczeniem należy ustalić przyczynę hipertrychozy. Nierzadko wskazana jest konsultacja endokrynologa. W leczeniu hipertrychozy znalazły szerokie zastosowanie takie metody leczenia, jak: epilacja woskiem, depilacja chemiczna, elektroliza, termoliza, laseroterapia. W razie hipertrychozy wtórnej, czyli wywołanej inną chorobą, należy leczyć chorobę podstawową, jeżeli to możliwe.
Zobacz także
Choroby włosów Wypadanie włosów może być objawem różnych chorób. Oprócz utraty nadmiernej liczby włosów, włosy mogą stać się suche, cienkie, pozbawione blasku i matowe. Utrata włosów może być efektem przebytej choroby, stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków (np. cytostatyków, leków immunosupresyjnych, witaminy A, β-blokerów). Do nadmiernego wypadania włosów przyczynia się także nieprawidłowa pielęgnacja – m.in. niewłaściwe czesanie i szczotkowanie włosów, prostowanie włosów, trwała ondulacja. Prawidłowo dziennie dochodzi do utraty 60–100 włosów.
Wybrane treści dla Ciebie
Kandydoza skóry Najczęstsza lokalizacja wyprzeń drożdżakowych dotyczy fałdów skórnych (pachowe, pachwinowe, szpara międzypośladkowa, okolica podsutkowa, pępek, fałdy brzuszne u osób otyłych) oraz okolicy pieluszkowej u niemowląt. Stwierdza się ogniska zapalne, wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej, sączące, nierzadko pokryte białawym nalotem.
Łysienie bliznowaciejące Łysienie bliznowaciejące to rodzaj łysienia prowadzący do trwałej i nieodwracalnej utraty włosów. Klasyfikacja opiera się na obrazie klinicznym i wyniku badania histopatologicznego.
Choroby prącia – rak
Niektóre przypadki raka prącia są związane z zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego HPV, zwłaszcza niektórymi szczepami, jak HPV 16 i HPV 18. Ryzyko rozwoju nowotworu zwiększa również niewłaściwa higiena, wynikiem której jest długotrwała obecność smegmy (sebum i martwe komórki skóry) pod napletkiem, palenie tytoniu oraz zaburzenia, w których napletek nie może być w pełni cofnięty, co prowadzi niekiedy do zakażenia i stanów zapalnych. Ryzyko wzrasta także wraz z wiekiem. Na szczęście ta choroba penisa występuje dość rzadko. Diagnozę raka prącia słyszy około 200 mężczyzn rocznie.
Objawy tego nowotworu to: guzy lub owrzodzenia w obrębie prącia, zwłaszcza na główce lub napletku, zmiany w kolorze skóry penisa (zaczerwienienie, biel lub inne nieprawidłowe zabarwienie), ból i/lub uczucie pieczenia, świeże wybroczyny w okolicy prącia, nietrzymanie moczu (zależnie od lokalizacji guza), powiększenie węzłów chłonnych w pachwinach, co może wskazywać na zaawansowane stadium choroby.
Leczenie raka obejmuje szereg procedur medycznych. W przypadku nowotworu ograniczonego do prącia może być przeprowadzona operacja wycięcia zmienionego obszaru (resekcja). Stosowana jest również radioterapia w celu zniszczenia komórek nowotworowych oraz chemioterapia podawana dożylnie. Immunoterapia z kolei polega na stosowaniu leków, które wzmacniają zdolność układu immunologicznego do zwalczania komórek nowotworowych. Skuteczność leczenia często zwiększana jest poprzez kombinację różnych metod terapii.