U nas zapłacisz kartą
Jak leczyć pęcherzyki na skórze z płynem?
Jakie są sposoby leczenia?
Celem leczenia pęcherzycy jest uzyskanie całkowitego ustąpienia zmian skórnych oraz ujemnych wyników badań immunologicznych.
W przypadku nasilonych rozległych zmian skórnych leczenie jest intensywne.
Leczenie ogólne
Podstawą jest stosowanie glikokortykosteroidów (prednizon, deksametazon) w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi (cyklofosfamid, azatiopryna, metotreksat), a w szczególnych przypadkach (np. u chorych z przeciwwskazaniami do podawania glikokortykosteroidów lub z opornościa na wcześniejsze leczenie) można stosować dozylne immunoglobuliny, cyklosporynę i inne leki. Leczenie zawsze musi prowadzić specjalista dermatolog.
Leczenie miejscowe
Wskazane są codzienne kąpiele odkażające. Na nadżerki stosuje się aerozole z glikokortykosteroidami i antybiotykami lub lekami odkażającymi. Na ogniska rumieniowo-złuszczające i łojotokowe w pęcherzycy rumieniowatej stosuje się maści glikokortykosteroidowe.
W przypadku zmian na błonach śluzowych wskazane są leki odkażające i zawiesiny kortykosteroidów ze środkami odkażającymi, mieszaniny zawiesin leków przciwbakteryjnych i przeciwdrożdżakowych (natamycyna) lub neomycyny i kortykosteroidów.
Metody leczenia pęcherzycy – przegląd dostępnych terapii
Pęcherzyca to autoimmunologiczna choroba skóry , która jest charakteryzowana przez występowanie pęcherzy na skórze i błonach śluzowych. Pierwszym krokiem w leczeniu pęcherzycy jest zazwyczaj leczenie ogólne, które obejmuje stosowanie kortykosteroidów i leków immunosupresyjnych.
Jednak, w zależności od ciężkości choroby i reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może zastosować inne metody terapii. Immunoterapia , na przykład, polega na stymulowaniu układu immunologicznego, aby zwalczać chorobę. Terapia światłem , tzw. fototerapia, jest innym podejściem, które może być stosowane w leczeniu pęcherzycy. Wykorzystuje ona ultravioleta B (UVB) lub psoralen i ultravioleta A (PUVA) do spowolnienia wzrostu komórek skóry.
Terapia biologiczna jest również dostępna dla pacjentów z pęcherzycą. Leki biologiczne, takie jak rituximab, są skierowane na specyficzne cząsteczki w układzie immunologicznym, które są odpowiedzialne za powstawanie pęcherzycy.
- Immunoterapia : stymulacja układu immunologicznego do walki z chorobą.
- Terapia światłem : wykorzystanie UVB lub PUVA do spowolnienia wzrostu komórek skóry.
- Terapia biologiczna : leki biologiczne skierowane na specyficzne cząsteczki w układzie immunologicznym.
Bąble na skórze z płynem surowiczym
Obejmuje skórę i błony śluzowe. Powodowana jest pojawieniem się w układzie krążenia oraz w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka nieprawidłowych przeciwciał, skierowanych przeciwko białkom tzw. desmogleiny (Dsg 1 i Dsg3). Wyróżnia się kilka postaci pęcherzycy, z których najcięższą jest „zwykła”.
W jej przebiegu występują kolejno po sobie takie objawy, jak:
- nadżerka w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, z czasem coraz bardziej bolesna,
- ekspansja nadżerki na błony śluzowe krtani, spojówek, narządów płciowych, odbytu,
- wystąpienie dużych i bolesnych bąbli na ciele, wypełnionych surowicą, z tendencją do samoistnego pękania,
- powstawanie sączących nadżerek na skórze, w miejscu rozerwanych pęcherzy,
- narastające pieczenie i świąd,
Tego typu zmiany skórne rozlewają się na coraz większej powierzchni, mogą obejmować też twarz i owłosioną skórę głowy.
Metody diagnozowania: jak lekarze potwierdzają obecność ospy wietrznej
Diagnoza ospa wietrzna zazwyczaj opiera się na charakterystycznym obrazie klinicznym, który obejmuje wysypkę skórną i błon śluzowych. Lekarz przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem, w którym pyta o objawy oraz o możliwość kontaktu z osobą zarażoną. W niektórych przypadkach, jeżeli obraz kliniczny nie jest jednoznaczny, lekarz może zdecydować się na wykonanie dodatkowych badań.
Do tych badań należą testy serologiczne, które umożliwiają wykrycie przeciwciał przeciwko wirusowi ospy wietrznej w surowicy krwi pacjenta. Innym użytecznym narzędziem diagnostycznym jest badanie PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy), które pozwala na wykrycie DNA wirusa. Ważne jest, aby pamiętać, że jak wygląda ospa u dorosłych może różnić się od obrazu klinicznego u dzieci, dlatego diagnoza powinna być zawsze potwierdzona przez doświadczonego lekarza.
