U nas zapłacisz kartą
Pęcherzyki z płynem surowiczym na skórze - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Pęcherzyca
Pęcherzyca (Pemphigus) to choroba pęcherzowa skóry o podłożu autoimmunologicznym i przewlekłym przebiegu. Występuje w dwóch podstawowych odmianach: pęcherzyca zwykła i liściasta. Cechuje się występowaniem pęcherzy w obrębie naskórka (śródnaskórkowo) i błon śluzowych. Przyczyną powstawania zmian pęcherzowych jest występowanie w surowicy chorego autoprzeciwciał skierowanych przeciw własnym komórkom naskórka (keratynocytom) lub nabłonka. Są to tzw. przeciwciała pemphigus, które po związaniu się z powierzchnią keratynocytów powodują akantolizę, czyli utratę łączności pomiędzy poszczególnymi komórkami warstwy kolczystej naskórka i komórkami błony śluzowej. W wyniku tego powstają pęcherze.
Choroba może mieć podłoże genetyczne, choć nie jest to w pełni wyjaśnione. Znane są przypadki ujawniania się choroby pod wpływem niektórych leków, takich jak penicylamina, leki przeciwnadciśnieniowe z grupy ACE-inhibitorów (np. kaptopryl), niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (fenylbutazon), i inne lub pod wpływem światła słonecznego lub oparzenia skóry.
Przypadki te dotyczyły chorych, u których występowała wcześniej skłonność do innych chorób autoimmunologicznych, takich jak m.in. myasthenia gravis, reumatoidalne zapalenie stawów czy autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Bywały również przypadki występowania pęcherzycy ograniczonej do błon śluzowych jamy ustnej, które pojawiły się pod wpływem zażywania pokarmów zawierających związki tiolowe i disulfidowe z roślin należących do rodzaju Allium, np. porów, czosnku i cebuli. Wykazano, że u takich chorych odstawienie tych pokarmów powodowało spadek miana przeciwciał pemphigus i ustąpienie objawów.
Uważa się, że poza czynnikiem wyzwalającym chorobę (leki, światło słoneczne) musi istnieć również podatność osobnicza związana z genetyką.
Ropne bąble na skórze
Bąble ropne na skórze wskazywać mogą nie tylko na jedną z postaci opryszczki, ale też tzw. czyraczność. Czyraki są objawem gronkowcowego zapalenia mieszków włosowych.
W przebiegu infekcji w pierwszej kolejności na skórze pojawiają się niezwykle bolesne, czerwone, twarde i zbite guzki. Po kilku dniach pod ich powierzchnią zaczyna się zbierać ropna treść.
W dalszej kolejności dochodzi do samoczynnego pęknięcia zmiany skórnej i rozlania się jej zawartości. Wiąże się to z kolejną porcją doznań bólowych, a dodatkowo należy się liczyć z tym, że w miejscu rozerwania czyraka pozostanie głęboka, widoczna blizna.
Czyraki występują pojedynczo. Mogą się pojawić w każdym niemal miejscu, ale zwłaszcza na plecach, ramionach, pośladkach, klatce piersiowej, szyi. W ostatnim przypadku istnieje ryzyko poważnych powikłań, z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych włącznie.
Innym schorzeniem, w przebiegu którego pojawiające się na skórze bąble wypełnione są ropą, jest choroba Duhringa. Jest to skórna postać celiakii, a więc skrajnej postaci nietolerancji glutenu. Mimo zupełnie odrębnej etiologii, zmiany skórne przypominają te, które pojawiają się u pacjentów chorych na opryszczkę.
Różni się jednak ich lokalizacja. W tym przypadku ropnie pojawiają się w takich miejscach, jak:
- kolana i łokcie,
- pośladki i lędźwie,
- okolice łopatek,
- twarz i owłosiona skóra głowy.
Przyczyny powstawania pęcherzy na skórze
Jednym z powszechnych problemów dermatologicznych, z którym pacjenci zgłaszają się do lekarza, są pęcherze na skórze. Pojawiają się one z różnych powodów i mają różny charakter.
Pęcherze na skórze często są oznaką chorób skórnych lub infekcji. Do najczęstszych przyczyn należą m.in.:
- opryszczka – wirusowa infekcja, która powoduje powstawanie bolesnych pęcherzy w okolicach ust lub narządów płciowych,
- półpasiec – stan wywołany przez ten sam wirus co ospa wietrzna, prowadzi do pojawienia się pęcherzy wzdłuż dróg nerwowych,
- ospa wietrzna – choroba wieku dziecięcego, ale może dotknąć również dorosłych, powoduje swędzące pęcherze na całym ciele,
- liszaj płaski – choroba o nieznanej etiologii, powodująca pojawienie się małych, swędzących pęcherzy.
Pęcherzy mogą być też wynikiem alergii, reakcją na leki czy ukąszenie owadów.
Co to jest pęcherzyca?
Pęcherzyca jest przewlekłą i ciężką chorobą skóry i błon śluzowych, występującą przede wszystkim u osób po czterdziestym roku życia.
Zaliczana jest do grupy schorzeń autoimmunologicznych, czyli powodowanych patologiczną autoagresją układu odpornościowego względem zdrowych komórek własnego organizmu.
W tym konkretnym przypadku mechanizm polega na produkcji specyficznych przeciwciał, które są wymierzone w komórki naskórka oraz śluzówki, w efekcie czego dochodzi do rozerwania połączeń między nimi.
Następstwem tego jest tworzenie się wolnych przestrzeni, które wypełniają się płynem. W ten właśnie sposób dochodzi do formowania się pęcherzy. Proces ten, stanowiący istotę pęcherzycy skóry, znany jest w medycznej terminologii jako akantoliza.
Choć jest pęcherzyca chorobą skórną, przez co w potocznym odbiorze może uchodzić za relatywnie niegroźną, w rzeczywistości często ma bardzo poważny przebieg.
Ważne jest przy tym, by dokładnie je diagnozować i różnicować z problemami zdrowotnymi manifestującymi się w podobny sposób, ale występującymi na zupełnie innym podłożu, jak choćby choroba Haileya-Haileya (niegdyś, ze względu na dziedziczny charakter, zwana łagodną pęcherzycą rodzinną).
W międzynarodowym zestawieniu chorób i zaburzeń ICD-10, różne postaci pęcherzy są oznaczone kodami od L10.0 do L10.9. W nowszej wersji tej klasyfikacji, czyli ICD-11, należy zaś szukać ich w zbiorczej kategorii EB.40.
Bąble na ciele w przebiegu ospy wietrznej
Ospa wietrzna wywoływana jest przez wirus VZV. Jest to jedna z najczęściej występujących chorób zakaźnych w Polsce, zwłaszcza u małych dzieci, w wieku przedszkolnym. Rocznie notuje się około 75 tysięcy zachorowań, zwłaszcza późną wiosną i wczesnym latem (jeszcze kilkanaście lat temu liczba ta przekraczała 150 tysięcy).
Choroba jest bardzo zakaźna. Przenosi się drogą kropelkową przez błony śluzowe jamy ustnej, jednak jej objawy dotykają znacznie większych połaci ciała.
Bolesne bąble na ciele w przebiegu ospy są tylko jednymi z kilku objawów skórnych, występujących kolejno po sobie. Choroba ujawnia się po około 14-dniowym okresie inkubacji, początkowo pod postacią plam na ciele. Te zamieniają się w grudki, a następnie w ich miejsce pojawiają się pęcherze.
Zanim choroba przeminie, na ciele pacjenta wykwintną jeszcze krosty, na koniec zaś pojawią się twarde strupy.
Niezwykle charakterystyczne jest rozlokowanie zmian – stanowią one małe punkciki rozrzucone na dużej powierzchni ciała, niczym gwiazdy na niebie. Ospa u dzieci jest względnie niegroźna, aczkolwiek może pozostawić po sobie ślad w postaci nieestetycznych blizn na twarzy.
