Pęcherzyki z płynem surowiczym na skórze - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Pęcherzyca u dzieci
Opisywane schorzenie jest problemem, który dotyka niemal wyłącznie osoby dorosłe. Różne źródła podają, że dolnym wiekiem granicznym jest 25-30 lat, zaś większość przypadków występuje po czterdziestce i później.
Pęcherzyca u dziecka jest zjawiskiem teoretycznie możliwym, jednak w praktyce bardzo rzadko spotykanym. Większość notowanych zachorowań dotyczy pęcherzycy w postaci zwykłej, natomiast liściasta u najmłodszych pacjentów stanowi prawdziwy ewenement - jak podają A. Gręda i wsp., w literaturze naukowej opisano zaledwie 40 takich przypadków w skali całego świata (dane z 2013 r.).
Dodatkowo należy podkreślić, że wiele przypadków pierwotnie branych za pęcherzycę, w istocie jest stanem zapalnym o innej etiologii. H Konefał i wsp. opisują przypadek maleńkiego dziecka z pęcherzowym zapaleniem skóry. Badania wykluczyły jednak klasyczną pęcherzycę u noworodka, nie potwierdzając autoimmunologicznego podłoża.
Nie wykazano też zespołu gronkowcowego złuszczającego zapalenia skóry, finalnie stawiając na przebyte zakażenie w czasie życia płodowego lub ukrytą kolagenozę u matki.
Zatem obserwując pęcherzyki z wodą na ciele dziecka, z dużą dozą prawdopodobieństwa należy podejrzewać zupełnie inne tło problemu. Z reguły są to zwykle, niegroźne potówki, będące efektem przegrzania.
Jakie są sposoby leczenia?
Celem leczenia pęcherzycy jest uzyskanie całkowitego ustąpienia zmian skórnych oraz ujemnych wyników badań immunologicznych.
W przypadku nasilonych rozległych zmian skórnych leczenie jest intensywne.
Leczenie ogólne
Podstawą jest stosowanie glikokortykosteroidów (prednizon, deksametazon) w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi (cyklofosfamid, azatiopryna, metotreksat), a w szczególnych przypadkach (np. u chorych z przeciwwskazaniami do podawania glikokortykosteroidów lub z opornościa na wcześniejsze leczenie) można stosować dozylne immunoglobuliny, cyklosporynę i inne leki. Leczenie zawsze musi prowadzić specjalista dermatolog.
Leczenie miejscowe
Wskazane są codzienne kąpiele odkażające. Na nadżerki stosuje się aerozole z glikokortykosteroidami i antybiotykami lub lekami odkażającymi. Na ogniska rumieniowo-złuszczające i łojotokowe w pęcherzycy rumieniowatej stosuje się maści glikokortykosteroidowe.
W przypadku zmian na błonach śluzowych wskazane są leki odkażające i zawiesiny kortykosteroidów ze środkami odkażającymi, mieszaniny zawiesin leków przciwbakteryjnych i przeciwdrożdżakowych (natamycyna) lub neomycyny i kortykosteroidów.
Bąble na skórze – skąd się biorą i jak sobie z nimi radzić?
Bąble na skórze stanowią charakterystyczny objaw takich schorzeń, jak opryszczka, ospa, czy pęcherzyca. Wiele osób zastanawia się co mogą oznaczać bąble na skórze jak po oparzeniu, czy ugryzieniu komara. Zobacz, jakie są przyczyny ich powstawania – wodnych i ropnych. Dowiedz się, jak wyglądają zmiany skórne w poszczególnych chorobach.
- Bąble na skórze to wykwity, które pojawiają się w przebiegu różnych schorzeń infekcyjnych oraz alergicznych, a także czynników fizycznych, np. przy oparzeniach.
- Bąble na skórze są pęcherzami, które zazwyczaj są wypełnione treścią jałową (wodą lub osoczem) lub patologiczną (ropą).
- Wygląd i wielkość bąbli na skórze różni się w zależności od czynnika, jaki je wywołuje. Zazwyczaj bąble na skórze osiągają kilka milimetrów średnicy.
- Przyczyny bąbli na skórze
- Bąble na skórze jak po oparzeniu
- Swędzące bąble na skórze wywołane wirusem HSV
- Bąble na ciele w przebiegu ospy wietrznej
- Bąble na skórze z płynem surowiczym
- Ropne bąble na skórze