U nas zapłacisz kartą
Pęcherzyki z płynem surowiczym na skórze - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Burchle – różne przyczyny powstawania
Nie tylko oparzenia wrzątkiem
Termin "oparzenia" obejmuje nie tylko uszkodzenia tkanek wywołane wysoką temperaturą. Pełna definicja poparzeń to – uszkodzenie tkanek w wyniku działania energii przekraczającej możliwości obronne organizmu. Bąble na skórze jak po oparzeniu mogą być więc wynikiem oparzenia innego niż termiczne. Z bąblami możemy się spotkać po zbyt intensywnym opalaniu lub przebywaniu na słońcu. Mogą też pojawić się w wyniku zetknięcia z substancją chemiczną lub po ugryzieniu niektórych owadów.
Źródło oparzeń jest ważne, bo musimy wiedzieć jak leczyć skórę w każdym przypadku.
Uszkodzenie tkanek w wyniku działania promieni słonecznych należy do oparzeń w wyniku promieniowania. Głównym czynnikiem zagrażającym są promienie UV. Oparzenie z bąblami oznacza, że promienie przeniknęły dość głęboko przez naszą skórę. Dlatego nie można lekceważyć takiego objawu i trzeba udać się do lekarza.
Co do oparzenia chemicznego, to jego najczęstszą przyczyną w domu są środki na bazie chloru. Powstanie burchli po takim oparzeniu może być również niebezpieczne. Dlatego koniecznie trzeba się skonsultować z lekarzem.
Burchle powstałe w wyniku choroby lub podrażnienia
Oprócz pęcherzy oparzeniowych możemy się nabawić bąbli na skórze z różnych innych powodów. Jednym z dość częstych jest podrażnienie mechaniczne naskórka np. w zbyt ciasnych butach. Pojawia się w okolicach palca lub pięty. Ważną zaletą takiego bąbla jest to, że szybko znika. Rośnie już po kilku godzinach chodzenia w obcisłych butach, ale po kilku dniach ustępuje. Oczywiście pod warunkiem, że coś zrobimy z niewygodnymi butami. W przypadku burchla na nodze wiele osób decyduje się go przebić. Zwłaszcza jeżeli przed nami kolejny dzień zwiedzania czy następna wycieczka w góry. Trzeba to zrobić bardzo ostrożnie, z zachowaniem sterylnych warunków. Kiedy pęknie pęcherz w miejscu szczególnie narażonym na zetknięcie z brudem, może to prowadzić do poważnych powikłań.
Co trzeba robić po zakończeniu leczenia?
Po zakończeniu leczenia konieczna jest regularna kontrola w Poradni Dermatologicznej, gdyż choroba może nawracać. W takim wypadku należay wznowić leczenie pod kierunkiem lekarza dermatologa.
Należy unikać leków, które wywołały zmiany skórne w przypadku pęcherzycy polekowej.
Zobacz także
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), nieprawidłowo określane czasem jako „reumatologiczne zapalenie stawów” to najczęstsza zapalna choroba stawów, rozpoczynająca się najczęściej w młodym i średnim wieku. Nieleczona może prowadzić do uszkodzenia stawów i innych powikłań, jednak aktualne metody leczenia u większości chorych pozwalają na utrzymanie sprawności i normalne funkcjonowanie.
Wybrane treści dla Ciebie
Reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), nieprawidłowo określane czasem jako „reumatologiczne zapalenie stawów” to najczęstsza zapalna choroba stawów, rozpoczynająca się najczęściej w młodym i średnim wieku. Nieleczona może prowadzić do uszkodzenia stawów i innych powikłań, jednak aktualne metody leczenia u większości chorych pozwalają na utrzymanie sprawności i normalne funkcjonowanie.
Pęcherzyca
Pęcherzyca (Pemphigus) to choroba pęcherzowa skóry o podłożu autoimmunologicznym i przewlekłym przebiegu. Występuje w dwóch podstawowych odmianach: pęcherzyca zwykła i liściasta. Cechuje się występowaniem pęcherzy w obrębie naskórka (śródnaskórkowo) i błon śluzowych. Przyczyną powstawania zmian pęcherzowych jest występowanie w surowicy chorego autoprzeciwciał skierowanych przeciw własnym komórkom naskórka (keratynocytom) lub nabłonka. Są to tzw. przeciwciała pemphigus, które po związaniu się z powierzchnią keratynocytów powodują akantolizę, czyli utratę łączności pomiędzy poszczególnymi komórkami warstwy kolczystej naskórka i komórkami błony śluzowej. W wyniku tego powstają pęcherze.
Choroba może mieć podłoże genetyczne, choć nie jest to w pełni wyjaśnione. Znane są przypadki ujawniania się choroby pod wpływem niektórych leków, takich jak penicylamina, leki przeciwnadciśnieniowe z grupy ACE-inhibitorów (np. kaptopryl), niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (fenylbutazon), i inne lub pod wpływem światła słonecznego lub oparzenia skóry.
Przypadki te dotyczyły chorych, u których występowała wcześniej skłonność do innych chorób autoimmunologicznych, takich jak m.in. myasthenia gravis, reumatoidalne zapalenie stawów czy autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Bywały również przypadki występowania pęcherzycy ograniczonej do błon śluzowych jamy ustnej, które pojawiły się pod wpływem zażywania pokarmów zawierających związki tiolowe i disulfidowe z roślin należących do rodzaju Allium, np. porów, czosnku i cebuli. Wykazano, że u takich chorych odstawienie tych pokarmów powodowało spadek miana przeciwciał pemphigus i ustąpienie objawów.
Uważa się, że poza czynnikiem wyzwalającym chorobę (leki, światło słoneczne) musi istnieć również podatność osobnicza związana z genetyką.
Bąble na ciele w przebiegu ospy wietrznej
Ospa wietrzna wywoływana jest przez wirus VZV. Jest to jedna z najczęściej występujących chorób zakaźnych w Polsce, zwłaszcza u małych dzieci, w wieku przedszkolnym. Rocznie notuje się około 75 tysięcy zachorowań, zwłaszcza późną wiosną i wczesnym latem (jeszcze kilkanaście lat temu liczba ta przekraczała 150 tysięcy).
Choroba jest bardzo zakaźna. Przenosi się drogą kropelkową przez błony śluzowe jamy ustnej, jednak jej objawy dotykają znacznie większych połaci ciała.
Bolesne bąble na ciele w przebiegu ospy są tylko jednymi z kilku objawów skórnych, występujących kolejno po sobie. Choroba ujawnia się po około 14-dniowym okresie inkubacji, początkowo pod postacią plam na ciele. Te zamieniają się w grudki, a następnie w ich miejsce pojawiają się pęcherze.
Zanim choroba przeminie, na ciele pacjenta wykwintną jeszcze krosty, na koniec zaś pojawią się twarde strupy.
Niezwykle charakterystyczne jest rozlokowanie zmian – stanowią one małe punkciki rozrzucone na dużej powierzchni ciała, niczym gwiazdy na niebie. Ospa u dzieci jest względnie niegroźna, aczkolwiek może pozostawić po sobie ślad w postaci nieestetycznych blizn na twarzy.
Jakie są sposoby leczenia?
Celem leczenia pęcherzycy jest uzyskanie całkowitego ustąpienia zmian skórnych oraz ujemnych wyników badań immunologicznych.
W przypadku nasilonych rozległych zmian skórnych leczenie jest intensywne.
Leczenie ogólne
Podstawą jest stosowanie glikokortykosteroidów (prednizon, deksametazon) w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi (cyklofosfamid, azatiopryna, metotreksat), a w szczególnych przypadkach (np. u chorych z przeciwwskazaniami do podawania glikokortykosteroidów lub z opornościa na wcześniejsze leczenie) można stosować dozylne immunoglobuliny, cyklosporynę i inne leki. Leczenie zawsze musi prowadzić specjalista dermatolog.
Leczenie miejscowe
Wskazane są codzienne kąpiele odkażające. Na nadżerki stosuje się aerozole z glikokortykosteroidami i antybiotykami lub lekami odkażającymi. Na ogniska rumieniowo-złuszczające i łojotokowe w pęcherzycy rumieniowatej stosuje się maści glikokortykosteroidowe.
W przypadku zmian na błonach śluzowych wskazane są leki odkażające i zawiesiny kortykosteroidów ze środkami odkażającymi, mieszaniny zawiesin leków przciwbakteryjnych i przeciwdrożdżakowych (natamycyna) lub neomycyny i kortykosteroidów.
