U nas zapłacisz kartą
Pęcherzyki z płynem surowiczym na skórze - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Czynniki fizyczne a pęcherze na skórze
Skóra jest naszą barierą ochronną, ale różne czynniki fizyczne mogą ją uszkodzić, prowadząc do powstawania pęcherzy:
- oparzenia – czy to słoneczne, termiczne czy chemiczne, są jednym z głównych czynników prowadzących do powstawania pęcherzy na skórze. Oparzenie słoneczne po nadmiernej ekspozycji na słońce może prowadzić do bolesnych pęcherzy,
- odmrożenia – występują przy ekstremalnie niskich temperaturach i mogą powodować powstawanie pęcherzy na obszarach narażonych, takich jak palce u rąk i nóg,
- tarcie skóry – często spotykane u sportowców lub osób noszących niewłaściwie dobrany obuwie, prowadzi do powstawania pęcherzy, zwłaszcza na stopach.
Diagnostyka pęcherzycy
Wstępne rozpoznanie pęcherzycy jest stawiane przez lekarza na podstawie wywiadu oraz badania fizykalnego, polegającego na ocenie wykwitów skórnych, ich wyglądu, charakteru oraz lokalizacji. Ważnymi wskaźnikami są przewlekły przebieg choroby oraz dobry stan ogólny.
Następnie pacjent kierowany jest na bardziej zaawansowaną diagnostykę, w tym badanie immunopatologiczne skóry lub błon śluzowych oraz histopatologię.
W zależności od potrzeb wykonane mogą być między innymi:
- Bezpośrednie badanie immunofluorescencyjne (direct immunofluorescence - DIF), do którego pobierany jest wycinek skóry zdrowej (ale w odległości do 1 cm od zmiany chorobowej). Wykazuje ono linijne lub ziarniste złogi przeciwciał IgG w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka albo śluzówki, co jest podstawą stwierdzenia pęcherzycy.
- Badanie surowicy metodą ELISA pozwalające wykazać reaktywność surowicy ze wspomnianymi wyżej glikoproteinami - desmogleiną 1 (w przypadku pęcherzycy liściastej dotykającej wyłącznie skórę), desmogleiną 3 (pęcherzyca zwykła ograniczona do błon śluzowych) lub obiema substancjami jednocześnie (zwykła, obejmująca zarówno naskórek, jak też śluzówkę).
- Badanie histopatologiczne, w odróżnieniu od powyższych, nie jest obligatoryjne, ale może być pomocne do potwierdzenia, która z postaci choroby dotknęła pacjenta. Właśnie w ten sposób możliwe jest stwierdzenie akantolizy w warstwie podstawnej naskórka (pęcherzyca zwykła) lub podrogowej (liściasta). Można też zaobserwować brak tego zjawiska w przypadku choroby powodowanej przez przeciwciała IgA.
Oczywiście ostateczne rozpoznanie musi zawierać różnicowanie, czyli wykluczenie innych chorób o podobnym charakterze. Wspomnieć należy w tym kontekście szczególnie o schorzeniu znanym jako dermatoza pęcherzowa lub Pemfigoid (pemphigoid).
Ona także ma charakter autoimmunologiczny i również objawia się pod postacią wykwitów na skórze i śluzówce (pęcherze, rumienie oraz obrzęki).
Bąble na skórze jak po oparzeniu
Najczęstszą przyczyną powstawania bąbli na skórze są oparzenia. Do oparzenia może dojść w wyniku kontaktu skóry z wysoką temperaturą, promieniowaniem lub substancją żrącą. Bąble powstałe na skórze w skutek oparzenia, zazwyczaj są wypełnione płynem surowiczym, który ma na celu ochronę organizmu przed rożnymi zakażeniami. Z tego powodu nie należy ich przebijać.
Często oparzenia powstają przy gotowaniu, a jeśli czynność ta powtarzana jest przez nas codziennie - trudno o to, by bąble szybko i sprawnie się wygoiły. Zazwyczaj ich leczenie na dłoniach może trwać do ok. 2. a nawet 3. tygodni.
Bąble po oparzeniu różnią się wyglądem w zależności od tego, jaki czynnik je spowodował. Zazwyczaj takie bąble mają kilka milimetrów średnicy.