U nas zapłacisz kartą
Swędzące pęcherzyki na dłoniach - Przyczyny, leczenie i porady
Drobne krostki na rękach
Bardzo drobne krostki na rękach, przypominające podskórną kaszkę, które z reguły nie swędzą i nie są zaczerwienione, to najczęściej zmiany skórne wywołane przez alergię pokarmową lub alergię kontaktową. Wysypka pojawia się jakiś czas po kontakcie z alergenem i takie problemy skórne, mimo że z pozoru niezbyt problematyczne, powinny skłonić nas do wizyty u lekarza i rozpoznać alergen, który powoduje wypryski.
Zmiany pojawiające się na rękach mogą także świadczyć o poważnych chorobach. Krostki na rękach i przedramionach, które układają się w okręgi to objaw ziarniaka obrączkowego – samoistnej choroby zapalnej, którą zwalcza się stosując preparaty miejscowe.
Jeśli z kolei drobne krostki, jak i skóra wokół nich jest zaczerwieniona, a poprzednio spędziliśmy wiele czasu na słońcu, to naprawdopodobniej obserwowane zmiany skórne to objaw oparzenia słonecznego. Okolicy zmian skórnych towarzyszyć będzie także obrzęk i tkliwość. W takim przypadku konieczne będzie zastosowanie łagodzących kosmetyków z panthenolem, pomocny będzie także domowy sposób w postaci nakładania jogurtu bądź kefiru w celu zredukowania zmian zapalnych.
Swędzenie dłoni od wewnętrznej strony
Uczucie swędzenia może dotyczyć różnych partii dłoni. Zazwyczaj świąd wywołany przesuszeniem czy kontaktem z czynnikiem drażniącym zlokalizowany jest na zewnętrznej stronie, a więc na grzbiecie dłoni. Występowanie świądu po jej wewnętrznej stronie może sugerować, że przyczyna jest poważniejsza. Takie umiejscowienie może wskazywać np. na cholestazę, więc chorobę związaną z zaburzeniami pracy wątroby. Jeśli świądowi po wewnętrznej stronie towarzyszą czerwone krostki, a dodatkowo zmiany te pojawiają się też na stopach, możecie mieć do czynienia z infekcją wirusową – bostonką.
Objawem, który powinien skłonić do wizyty u lekarza, jest świąd dłoni nasilający się wieczorem i w nocy. Jest on charakterystyczny np. dla wspomnianej cholestazy lub świerzbu. Leczenie świerzbu wymaga szybkiej reakcji. W przeciwnym razie może dojść do „przekazania” pasożyta innym osobom.
Wyprysk potnicowy – diagnostyka i leczenie
Różnicowanie odmian wyprysku stanowi trudność wynikającą z niejednorodnych, często sprzecznych definicji. Wyprysk potnicowy rozpoznaje się na podstawie obrazu klinicznego oraz wywiadu lekarskiego. Specjalista może również zaproponować przeprowadzenie testów alergicznych w celu ustalenia przyczyny choroby.
Leczenie wyprysku potnicowego polega na miejscowym stosowaniu maści zwalczających dermatozy. Na wyprysk potnicowy dostępne są w aptekach leki sprzedawane bez recepty, np. zawierające metyloprednizolon (aceponian metyloprednizolonu), syntetyczny glikokortykosteroid mający silne oraz długotrwałe działanie przeciwzapalne oraz immunosupresyjne. Dobre efekty daje ekstrakt z propolisu (np. w formie aerozolu, stosowany miejscowo na skórę), a także okłady z trzyprocentowego kwasu bornego (borowego).
Leczenie wyprysku potnicowego najlepiej przeprowadzać pod okiem dermatologa – choroba bardzo często współwystępuje z zakażeniem grzybiczym. Właściwa diagnoza jest kluczowa w celu rozpoczęcia skutecznej terapii. Dermatolog na wyprysk potnicowy może przepisać leki dostępne na receptę (jeśli bez recepty okażą się nieskuteczne) oraz leki przeciwalergiczne. W przypadku współwystępowania zakażenia grzybiczego specjalista zaproponuje ponadto środki przeciwgrzybicze. Może też zalecić stosowanie antybiotyków. Na czas leczenia należy unikać kontaktu z czynnikami mogącymi zaostrzyć objawy choroby.
Zobacz film: Jakie funkcje pełni skóra człowieka? Źródło: Bez skazy
Bąble na ciele w przebiegu ospy wietrznej
Ospa wietrzna wywoływana jest przez wirus VZV. Jest to jedna z najczęściej występujących chorób zakaźnych w Polsce, zwłaszcza u małych dzieci, w wieku przedszkolnym. Rocznie notuje się około 75 tysięcy zachorowań, zwłaszcza późną wiosną i wczesnym latem (jeszcze kilkanaście lat temu liczba ta przekraczała 150 tysięcy).
Choroba jest bardzo zakaźna. Przenosi się drogą kropelkową przez błony śluzowe jamy ustnej, jednak jej objawy dotykają znacznie większych połaci ciała.
Bolesne bąble na ciele w przebiegu ospy są tylko jednymi z kilku objawów skórnych, występujących kolejno po sobie. Choroba ujawnia się po około 14-dniowym okresie inkubacji, początkowo pod postacią plam na ciele. Te zamieniają się w grudki, a następnie w ich miejsce pojawiają się pęcherze.
Zanim choroba przeminie, na ciele pacjenta wykwintną jeszcze krosty, na koniec zaś pojawią się twarde strupy.
Niezwykle charakterystyczne jest rozlokowanie zmian – stanowią one małe punkciki rozrzucone na dużej powierzchni ciała, niczym gwiazdy na niebie. Ospa u dzieci jest względnie niegroźna, aczkolwiek może pozostawić po sobie ślad w postaci nieestetycznych blizn na twarzy.
