U nas zapłacisz kartą
Pęcherzyki na stopach - Przyczyny, Leczenie i Zapobieganie
Pęcherze na stopach
Na skutek nadmiernego ucisku lub tarcia, a także zbyt wysokiej temperatury, na skórze mogą powstać pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Jest to naturalna reakcja obronna skóry. Pęcherz ma bowiem zabezpieczać skórę przed dalszym uszkodzeniem.
Pęcherze najczęściej powstają na stopach. Są konsekwencją źle dobranego, niewygodnego oraz nierozchodzonego obuwia. Nie należy ich mylić z odciskami, które także często tworzą się na stopach. Odciski również są efektem tarcia lub ucisku, ale charakteryzują się twardymi zgrubieniami na skórze. Wyróżnia się dwa rodzaje odcisków:
- modzele, które przybierają postać dużych powierzchni zrogowaciałego naskórka
- oraz nagniotki w kształcie stożka.
Leczenie – sposób na pęcherze na stopach
W pierwszym odruchu, aby poradzić sobie z bolącym pęcherzem na pięcie (lub w innym miejscu stopy), sięgamy po igłę, ale… Czy przebijać pęcherze ? Otóż – nie. Robi się to tylko w ostateczności, gdy bąble na stopie są bardzo duże i/lub gdy pęcherz już jest uszkodzony i mocno prawdopodobne jest jego rozerwanie w trakcie chodzenia. Przebijanie pęcherza powinno jednak być przeprowadzone sterylnie – jednorazową igłą, po zdezynfekowaniu skóry. Po całej „operacji” należy osuszyć ranę jałowym gazikiem, a następnie przykleić plaster na pęcherz.
Dość popularnym, domowym sposobem na pęcherze na stopach jest potraktowanie ich… okładem z cytryny, którą zwykle mamy gdzieś w kuchni. Jeśli pod ręką jest także na przykład aspiryna, można ją rozkruszyć i wymieszać z wodą oraz sokiem cytrynowym. Tak przygotowany specyfik nakłada się na dokuczające nam bąble. Najwygodniejszym i niezawodnym sposobem jest jednak specjalny plaster na pęcherze, który warto mieć zarówno w domowej apteczce, jak i zawsze przy sobie – w podręcznej torebce.
Plastry na pęcherze na stopach działają jak „skóra zastępcza”. Są miękkie, elastyczne, skutecznie osłaniają ranę i osłabiają też ucisk na skórę (w bolącym miejscu) podczas chodzenia. Absorbują wydzielinę z pęcherza, tworząc swego rodzaju żelową poduszeczkę ochronną, zapobiegają jego rozerwaniu i powiększaniu się. Pozwalają ranie „oddychać”, co przyspiesza jej gojenie. Doskonałym wyborem jest miedzy innymi hydrokoloidowy plaster na pęcherze
Jakie są metody leczenia wyprysku potnicowego?
Wyprysk potnicowy to choroba trudno poddająca się leczeniu. Najczęściej leczenie rozpoczyna się od stosowania silnie działających miejscowo glikokortykosteroidów. Doustne leki przeciwhistaminowe pomagają zmniejszyć świąd. W często nawracającej chorobie opcję terapeutyczną stanowi fototerapia PUVA. W przypadku stwierdzenia grzybicy stóp lub innych czynników przyczynowych należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
Wyprysk potnicowy to choroba, w której alergeny mogą być zarówno pochodzenia zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Nikiel, kobalt i niektóre leki mogą powodować wystąpienie lub zaostrzenie zmian, więc unikanie ekspozycji na nie może zapobiec rozwojowi wyprysku potnicowego. Niemniej w większości przypadków trudno wykryć czynnik przyczynowy i profilaktyka nie jest możliwa. W przypadku odczynów na zakażenia grzybicze zmiany w obrębie dłoni cofają się po wyleczeniu grzybicy stóp.
Zobacz także
Wyprysk pieniążkowaty Wyprysk pieniążkowaty jest szczególną odmianą wyprysku kontaktowego. W części przypadków zmiany chorobowe związane są z nadwrażliwością komórkową na alergeny bakteryjne, zwłaszcza paciorkowcowe. Do czynników zaostrzających zmiany skórne należą nadmierne kąpiele i stosowanie wysuszających mydeł.
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.