U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia pęcherzyków na stopach - Przyczyny, leczenie i zapobieganie
Jakie są sposoby leczenia?
Celem leczenia pęcherzycy jest uzyskanie całkowitego ustąpienia zmian skórnych oraz ujemnych wyników badań immunologicznych.
W przypadku nasilonych rozległych zmian skórnych leczenie jest intensywne.
Leczenie ogólne
Podstawą jest stosowanie glikokortykosteroidów (prednizon, deksametazon) w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi (cyklofosfamid, azatiopryna, metotreksat), a w szczególnych przypadkach (np. u chorych z przeciwwskazaniami do podawania glikokortykosteroidów lub z opornościa na wcześniejsze leczenie) można stosować dozylne immunoglobuliny, cyklosporynę i inne leki. Leczenie zawsze musi prowadzić specjalista dermatolog.
Leczenie miejscowe
Wskazane są codzienne kąpiele odkażające. Na nadżerki stosuje się aerozole z glikokortykosteroidami i antybiotykami lub lekami odkażającymi. Na ogniska rumieniowo-złuszczające i łojotokowe w pęcherzycy rumieniowatej stosuje się maści glikokortykosteroidowe.
W przypadku zmian na błonach śluzowych wskazane są leki odkażające i zawiesiny kortykosteroidów ze środkami odkażającymi, mieszaniny zawiesin leków przciwbakteryjnych i przeciwdrożdżakowych (natamycyna) lub neomycyny i kortykosteroidów.
6 chorób, które widać na stopach
Masz te zmiany na stopach? To może oznaczać, że w twoim organizmie zachodzą różne procesy - często związane z chorobami. Wbrew pozorom stopy mogą dużo powiedzieć o stanie zdrowia. Zobacz, jakie choroby można rozpoznać właśnie po stopach.
Spis treści
- Choroby widoczne na stopach - stopa cukrzycowa
- Choroby widoczne na stopach - grzybica stóp
- Choroby widoczne na stopach - niedoczynność tarczycy
- Choroby widoczne na stopach - obrzęki
- Choroby widoczne na stopach - podagra
- Choroby widoczne na stopach - problemy z kręgosłupem
Stopy mogą bardzo dużo powiedzieć o stanie naszego zdrowia. Zobacz, o jakich chorobach mogą świadczyć różne zmiany na stopach. Warto wiedzieć, że stopy, jako podpora naszego ciała, są zbudowane z 26 kości, 33 stawy i ponad 100 mięśni. To właśnie tam skóra jest najgrubsza. I to właśnie tam widać pierwsze sygnały chorobowe.
O zmianach w organizmie świadczyć mogą także zmiany na ustach. Aż 80 proc. z nas je ma! Dowiedz się więcej: Zmiany na ustach (krostki, grudki, pęcherzyki). 8 najczęstszych przyczyn [ZDJĘCIA]
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Pęcherze na stopach
Na skutek nadmiernego ucisku lub tarcia, a także zbyt wysokiej temperatury, na skórze mogą powstać pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Jest to naturalna reakcja obronna skóry. Pęcherz ma bowiem zabezpieczać skórę przed dalszym uszkodzeniem.
Pęcherze najczęściej powstają na stopach. Są konsekwencją źle dobranego, niewygodnego oraz nierozchodzonego obuwia. Nie należy ich mylić z odciskami, które także często tworzą się na stopach. Odciski również są efektem tarcia lub ucisku, ale charakteryzują się twardymi zgrubieniami na skórze. Wyróżnia się dwa rodzaje odcisków:
- modzele, które przybierają postać dużych powierzchni zrogowaciałego naskórka
- oraz nagniotki w kształcie stożka.
Pęcherzyca
Pęcherzyca (Pemphigus) to choroba pęcherzowa skóry o podłożu autoimmunologicznym i przewlekłym przebiegu. Występuje w dwóch podstawowych odmianach: pęcherzyca zwykła i liściasta. Cechuje się występowaniem pęcherzy w obrębie naskórka (śródnaskórkowo) i błon śluzowych. Przyczyną powstawania zmian pęcherzowych jest występowanie w surowicy chorego autoprzeciwciał skierowanych przeciw własnym komórkom naskórka (keratynocytom) lub nabłonka. Są to tzw. przeciwciała pemphigus, które po związaniu się z powierzchnią keratynocytów powodują akantolizę, czyli utratę łączności pomiędzy poszczególnymi komórkami warstwy kolczystej naskórka i komórkami błony śluzowej. W wyniku tego powstają pęcherze.
Choroba może mieć podłoże genetyczne, choć nie jest to w pełni wyjaśnione. Znane są przypadki ujawniania się choroby pod wpływem niektórych leków, takich jak penicylamina, leki przeciwnadciśnieniowe z grupy ACE-inhibitorów (np. kaptopryl), niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (fenylbutazon), i inne lub pod wpływem światła słonecznego lub oparzenia skóry.
Przypadki te dotyczyły chorych, u których występowała wcześniej skłonność do innych chorób autoimmunologicznych, takich jak m.in. myasthenia gravis, reumatoidalne zapalenie stawów czy autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Bywały również przypadki występowania pęcherzycy ograniczonej do błon śluzowych jamy ustnej, które pojawiły się pod wpływem zażywania pokarmów zawierających związki tiolowe i disulfidowe z roślin należących do rodzaju Allium, np. porów, czosnku i cebuli. Wykazano, że u takich chorych odstawienie tych pokarmów powodowało spadek miana przeciwciał pemphigus i ustąpienie objawów.
Uważa się, że poza czynnikiem wyzwalającym chorobę (leki, światło słoneczne) musi istnieć również podatność osobnicza związana z genetyką.
