U nas zapłacisz kartą
Pęcherzyki z płynem na dłoniach - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Pęcherzyca
Pęcherzyca (Pemphigus) to choroba pęcherzowa skóry o podłożu autoimmunologicznym i przewlekłym przebiegu. Występuje w dwóch podstawowych odmianach: pęcherzyca zwykła i liściasta. Cechuje się występowaniem pęcherzy w obrębie naskórka (śródnaskórkowo) i błon śluzowych. Przyczyną powstawania zmian pęcherzowych jest występowanie w surowicy chorego autoprzeciwciał skierowanych przeciw własnym komórkom naskórka (keratynocytom) lub nabłonka. Są to tzw. przeciwciała pemphigus, które po związaniu się z powierzchnią keratynocytów powodują akantolizę, czyli utratę łączności pomiędzy poszczególnymi komórkami warstwy kolczystej naskórka i komórkami błony śluzowej. W wyniku tego powstają pęcherze.
Choroba może mieć podłoże genetyczne, choć nie jest to w pełni wyjaśnione. Znane są przypadki ujawniania się choroby pod wpływem niektórych leków, takich jak penicylamina, leki przeciwnadciśnieniowe z grupy ACE-inhibitorów (np. kaptopryl), niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (fenylbutazon), i inne lub pod wpływem światła słonecznego lub oparzenia skóry.
Przypadki te dotyczyły chorych, u których występowała wcześniej skłonność do innych chorób autoimmunologicznych, takich jak m.in. myasthenia gravis, reumatoidalne zapalenie stawów czy autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Bywały również przypadki występowania pęcherzycy ograniczonej do błon śluzowych jamy ustnej, które pojawiły się pod wpływem zażywania pokarmów zawierających związki tiolowe i disulfidowe z roślin należących do rodzaju Allium, np. porów, czosnku i cebuli. Wykazano, że u takich chorych odstawienie tych pokarmów powodowało spadek miana przeciwciał pemphigus i ustąpienie objawów.
Uważa się, że poza czynnikiem wyzwalającym chorobę (leki, światło słoneczne) musi istnieć również podatność osobnicza związana z genetyką.
Bąble na skórze z płynem surowiczym
Obejmuje skórę i błony śluzowe. Powodowana jest pojawieniem się w układzie krążenia oraz w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka nieprawidłowych przeciwciał, skierowanych przeciwko białkom tzw. desmogleiny (Dsg 1 i Dsg3). Wyróżnia się kilka postaci pęcherzycy, z których najcięższą jest „zwykła”.
W jej przebiegu występują kolejno po sobie takie objawy, jak:
- nadżerka w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, z czasem coraz bardziej bolesna,
- ekspansja nadżerki na błony śluzowe krtani, spojówek, narządów płciowych, odbytu,
- wystąpienie dużych i bolesnych bąbli na ciele, wypełnionych surowicą, z tendencją do samoistnego pękania,
- powstawanie sączących nadżerek na skórze, w miejscu rozerwanych pęcherzy,
- narastające pieczenie i świąd,
Tego typu zmiany skórne rozlewają się na coraz większej powierzchni, mogą obejmować też twarz i owłosioną skórę głowy.
Swędzące bąble na skórze wywołane wirusem HSV
Swędzące bąble na skórze i śluzówce,wywołane przez wirus opryszczki ludzkiej (Herpes Simplex Virus) lokują się w kilku charakterystycznych miejscach ciała. HSV1 infekuje:
- okolice warg,
- błony śluzowe jamy ustnej,
- spojówkę oraz rogówkę.
Sporadycznie zmiany skórne mogą pojawić się też na dłoniach, na szyi i za uszami, w okolicach nosa i na brodzie. Natomiast HSV2 manifestuje swoją obecność głównie w dolnych partiach ciała, w szczególności na skórze i śluzówce narządów płciowych – w tej odmianie zakażenie przenoszone jest drogą kontaktów seksualnych.
Bąble na skórze są białe, mogą się grupować w większe skupiska o nieregularnych kształtach, osadzone na wspólnym rumieniowym podłożu. W pierwszej kolejności bąble wypełniają się przezroczystym płynem surowiczym, później jednak gromadzi się w nich ropa. Na koniec twardnieją, zamieniając się w nieestetyczne, wysuszone strupy.
Pękając mogą tworzyć bolesne nadżerki. Objawom skórnym towarzyszy świąd i lekka bolesność. Infekcja rozwija się około 7 dni, a trwa d0 4 tygodni.
Początki egzemy na dłoniach – przyczyny egzemy dłoni
Przyczyny egzemy na dłoniach, której towarzyszy pojawienie się charakterystycznych zmian skórnych, są różnorodne. Atopowe zapalenie skóry jest jednym z najczęstszych czynników prowokujących egzemę, przy czym osoby z AZS mogą doświadczać problemów skórnych na większych partiach ciała.
Egzema nieinfekcyjna może wynikać z ekspozycji na różnorodne czynniki. W przypadku egzemy o podłożu alergicznym (jednej z najczęstszych chorób alergicznych skóry), zmiany skórne mogą być wywołane przez kontakt z alergenami, takimi jak sierść zwierząt, roztocza, leki, pokarmy uczulające, pleśń, pyłki roślin czy nikiel zawarty w biżuterii.
Skóra pozbawiona naturalnej bariery ochronnej jest bardziej podatna na działanie czynników zewnętrznych, co może prowadzić do rozwoju egzemy. Z tego powodu egzema dłoniowa jest często uznawana za chorobę zawodową, szczególnie u osób dorosłych, podczas gdy u dzieci częściej występuje w kontekście atopowego zapalenia skóry.
Osoby wykonujące prace wymagające częstego kontaktu z substancjami drażniącymi, takie jak sprzątanie, mechanika samochodowa oraz prace budowlane czy remontowe, są szczególnie narażone na rozwój egzemy dłoni. Podobne ryzyko dotyczy pracowników służby zdrowia, rolników i kucharzy.
Nie można pominąć wpływu genetyki, stresu oraz niewłaściwej higieny na rozwój egzemy. Choć utrzymanie czystości dłoni jest niezbędne, zbyt częste mycie rąk może prowadzić do wysuszenia skóry i w konsekwencji do podrażnień, sprzyjając pojawieniu się egzemy. Również zła dieta może przyczyniać się do egzemy na dłoniach.
Co trzeba robić po zakończeniu leczenia?
Po zakończeniu leczenia konieczna jest regularna kontrola w Poradni Dermatologicznej, gdyż choroba może nawracać. W takim wypadku należay wznowić leczenie pod kierunkiem lekarza dermatologa.
Należy unikać leków, które wywołały zmiany skórne w przypadku pęcherzycy polekowej.
Zobacz także
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), nieprawidłowo określane czasem jako „reumatologiczne zapalenie stawów” to najczęstsza zapalna choroba stawów, rozpoczynająca się najczęściej w młodym i średnim wieku. Nieleczona może prowadzić do uszkodzenia stawów i innych powikłań, jednak aktualne metody leczenia u większości chorych pozwalają na utrzymanie sprawności i normalne funkcjonowanie.
Wybrane treści dla Ciebie
Reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), nieprawidłowo określane czasem jako „reumatologiczne zapalenie stawów” to najczęstsza zapalna choroba stawów, rozpoczynająca się najczęściej w młodym i średnim wieku. Nieleczona może prowadzić do uszkodzenia stawów i innych powikłań, jednak aktualne metody leczenia u większości chorych pozwalają na utrzymanie sprawności i normalne funkcjonowanie.
