U nas zapłacisz kartą
Pęcherzyki z płynem na dłoniach - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Jak się objawia pęcherzyca?
Pęcherzyca zwykła
Jest to najcięższa odmiana pęcherzycy, w której pęcherze występują w skórze i błonach śluzowych głównie jamy ustnej.
Zwykle zmiany na śluzówkach poprzedzają zmiany w obrębie skóry (nawet o wiele tygodni lub miesięcy), rzadziej występują równocześnie. Na początku pojawiają się nadżerki na błonach śluzowych jamy ustnej, niekiedy powstają również zmiany pęcherzowe w obrębie spojówek, jamy nosowo-gardłowej, strun głosowych, przełyku, cewki moczowej, pochwy i odbytu. W razie rozległości tych zmian może występować bolesność w obrębie jamy ustnej, co niekiedy utrudnia odżywianie, a nadżerki w gardle i na strunach głosowych mogą powodować bezgłos.
Wykwity pęcherzowe w obrębie skóry są rozmaicie zlokalizowane. Okolice predysponowane to skóra owłosiona głowy, twarz oraz okolice drażnione mechanicznie, takie jak okolice fałdów skórnych, pach, pachwin, ramiona, łokcie, plecy, pośladki. Pęcherze są wiotkie, delikatne, łatwo ulegają przerwaniu, co powoduje powstawanie bolesnych nadżerek. Nierzadko obok pęcherzy obecne są zmiany rumieniowe koliste lub obrączkowate, w obrębie których tworzą się nowe pęcherzyki i pęcherze. W okresie aktywnym choroby może występować tzw. objaw Nikolskiego, czyli spełzanie naskórka pod wpływem pocierania palcem. Objaw ten dotyczy skóry otaczającej pęcherze i nadżerki. W aktywnym okresie choroby występuje również pośredni objaw Nikolskiego, w którym po delikatnym uciśnięciu nienaruszonego pęcherza, występuje boczne szerzenie się pęcherza.
Fot. Pęcherzyca
Pęcherzyca liściasta
Postać, w której błony śluzowe nie są zajęte. Występują zmiany nadżerkowo-złuszczające i bardzo powierzchowne, krótkotrwałe pęcherze. Wykwity rozpoczynają się najczęściej na tułowiu, niekiedy zajmując duże powierzchnie ciała, co prowadzi do uogólnionego stanu zapalnego skóry (tzw. erytrodermia).
Ropne bąble na skórze
Bąble ropne na skórze wskazywać mogą nie tylko na jedną z postaci opryszczki, ale też tzw. czyraczność. Czyraki są objawem gronkowcowego zapalenia mieszków włosowych.
W przebiegu infekcji w pierwszej kolejności na skórze pojawiają się niezwykle bolesne, czerwone, twarde i zbite guzki. Po kilku dniach pod ich powierzchnią zaczyna się zbierać ropna treść.
W dalszej kolejności dochodzi do samoczynnego pęknięcia zmiany skórnej i rozlania się jej zawartości. Wiąże się to z kolejną porcją doznań bólowych, a dodatkowo należy się liczyć z tym, że w miejscu rozerwania czyraka pozostanie głęboka, widoczna blizna.
Czyraki występują pojedynczo. Mogą się pojawić w każdym niemal miejscu, ale zwłaszcza na plecach, ramionach, pośladkach, klatce piersiowej, szyi. W ostatnim przypadku istnieje ryzyko poważnych powikłań, z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych włącznie.
Innym schorzeniem, w przebiegu którego pojawiające się na skórze bąble wypełnione są ropą, jest choroba Duhringa. Jest to skórna postać celiakii, a więc skrajnej postaci nietolerancji glutenu. Mimo zupełnie odrębnej etiologii, zmiany skórne przypominają te, które pojawiają się u pacjentów chorych na opryszczkę.
Różni się jednak ich lokalizacja. W tym przypadku ropnie pojawiają się w takich miejscach, jak:
- kolana i łokcie,
- pośladki i lędźwie,
- okolice łopatek,
- twarz i owłosiona skóra głowy.
Swędzące krostki i pęcherzyki z płynem na dłoniach
Swędzeniu dłoni może towarzyszyć zaczerwienienie i wypełnione płynem pęcherzyki. Wówczas mówimy o pokrzywce. Taka wysypka na dłoniach, nazywana też egzemą, jest bardzo uciążliwa. Świąd jest mocno nasilony, skóra piecze, pokryta jest „bąbelkami”. Najczęściej takie objawy są wynikiem alergii zarówno na czynnik zewnętrzny (np. nikiel, składnik kosmetyku), jak i wewnętrzny. Swędząca wysypka może pojawić się np. w wyniku uczulenia na przyjmowany doustnie antybiotyk.
Wyprysk może występować również w przypadku atopowego zapalenia skóry, a więc choroby dermatologicznej o podłożu alergicznym. Charakterystyczne jest przesuszenie skóry, często jest ona zaczerwieniona, a nawet pęka. Oprócz dłoni zmiany typowe dla AZS pojawiają się zwykle też w zagięciach łokci i kolan.
Egzema rąk – leki na egzemę dłoni
Leczenie egzemy dłoni zależy od przyczyny i może wymagać unikania kontaktu z alergenami lub drażniącymi substancjami. W przypadku egzemy zawodowej, kluczowe jest wyeliminowanie czynnika wywołującego z otoczenia pracy.
Terapia może obejmować stosowanie maści i kremów z glikokortykosteroidami, które dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym, skutecznie redukują zaczerwienienie i obrzęk skóry, pomagając przywrócić jej zdrowy wygląd.
Leczenie sterydami pomaga zmniejszyć świąd i łagodzić stany zapalne, jednak wiąże się z ryzykiem działań niepożądanych, takich jak zanik skóry, zmiany barwnikowe czy stany zapalne.
Ze względu na ryzyko wchłaniania glikokortykosteroidów przez skórę do krwiobiegu, zaleca się ograniczenie czasu leczenia do minimum i stosowanie najmniejszych efektywnych dawek.
Z kolei leki przeciwhistaminowe zmniejszają uczucie swędzenia, które dokucza osobom dotkniętym egzemą dłoni. Wspomagająco w leczeniu egzemy stosowana jest również fototerapia (terapia światłem UV lub leczenie światłem ultrafioletowym). Naświetlanie skóry pomaga ograniczyć stan zapalny oraz łagodzić objawy egzemy, takie jak świąd i zaczerwienienie skóry dłoni.
