U nas zapłacisz kartą
Blizna po postrzale - Piękno, które tkwi w historii i przeżyciach
Operacja rany postrzałowej. Czy zawsze jest konieczna?
Leczenie rany postrzałowej może przebiegać bardzo różnie, w zależności od jej rodzaju, miejsca, głębokości, mnogości itp. Czy zawsze konieczna jest interwencja chirurgiczna? Poszkodowany często poddawany jest operacji, szczególnie w przypadku postrzału ślepego, czyli takiego, w którym nie ma rany wylotowej, a pocisk pozostaje w ciele. Operacyjne wyjęcie pocisku jest konieczne, ponieważ obecność ciała obcego w organizmie jest niebezpieczne dla zdrowia i życia pacjenta.
Zabiegowe leczenie rany postrzałowej potrzebne jest także w sytuacjach, gdy pocisk uszkadza narządy wewnętrzne lub duże naczynia krwionośne. Często są to długotrwałe i skomplikowane operacje ratujące życie, podczas których dochodzi do rozmaitych komplikacji jak krwotok czy chwilowy spadek saturacji.
Należy jednak pamiętać, że nawet w przypadku ran, których nie trzeba operować (np. niektórych ran przelotowych kończyn), konieczna jest konsultacja lekarska. Każdą ranę postrzałową bowiem traktuje się jako brudną i zakażoną, a tym samym – groźną dla życia pacjenta. Zawsze konieczne jest jej fachowe oczyszczenie i opatrzenie.
Jak opatrzyć ranę postrzałową?
Na polowaniu, strzelnicy lub w trakcie gangsterskich porachunków – do postrzelenia z użyciem broni palnej dochodzi nie tylko podczas wojny. Jak opatrzyć ranę postrzałową? Jak pomóc postrzelonemu? Jak tamować krwawienie z rany? Co robić, gdy poszkodowany nie oddycha?
Rodzaje ran postrzałowych. Co oznacza prawdziwa?
Rany postrzałowe mogą też różnić się od siebie w zależności od tego, jak został oddany strzał i w jaki sposób doszło do kontaktu wystrzelonego pocisku z ciałem. Na tej podstawie wyróżnia się:
- ranę postrzałową przelotową (inaczej przestrzał) – pocisk powoduje powstanie otworu wlotowego, kanału postrzałowego oraz rany wylotowej. Z reguły otwór wylotowy jest znacznie rozleglejszy i bardziej postrzępiony od wlotowego, co wiąże się z rozszarpaniem skóry przez wydostającą się na zewnątrz kulę. Otwór wlotowy zwykle ma regularny kształt i średnicę odpowiadającą średnicy pocisku, który go spowodował.
- ranę postrzałową ślepą – określenia takiego używa się w sytuacji, gdy pocisk zostaje w ciele człowieka. Może on pozostać w jednym miejscu, w jamach ciała lub przesunąć się wewnątrz, wraz z prądem krwi, w zależności od lokalizacji.
- ranę postrzałową styczną – charakteryzuje ją brak otworów wlotowego i wylotowego, powstaje ona na skutek powierzchownego kontaktu lecącego pocisku z ciałem i „nacięciu” skóry.
Prawdziwa rana postrzałowa może być głęboka lub płytka, rozległa lub nie, mnoga lub pojedyncza. Głębokość i rozległość często zależą od tego, z jakiej odległości został oddany strzał i w taki sposób wyróżnia się:
- ranę postrzałową z przyłożenia (powstałą w taki sposób, że lufa broni bezpośrednio przylegała do ciała osoby ranionej w momencie oddania strzału),
- z bliskiej odległości (z pobliża lub bezpośredniego pobliża),
- z oddali,
- rykoszet (oznacza to, że pocisk najpierw trafił w inny cel, a następnie odbił się od niego i ranił ciało).
W przypadku strzału z przyłożenia może powstać duża wlotowa gwiaździsta rana postrzałowa. Dzieje się tak szczególnie wtedy, gdy jest ona odniesiona w miejscu napięcia skóry na twardym podłożu, np. czaszce.
Rana postrzałowa a rodzaje pocisków
Istnieje duża zależność między charakterystyką rany, a rodzajem, kalibrem i prędkością wylotową pocisku, który ją spowodował. Główne rodzaje pocisków to:
Czy pocisk zawsze leci prosto?
Rany z broni palnej są nieprzewidywalnymi w swych skutkach ranami o punktowym wlocie, które powodują ogromne zniszczenie tkanek. Ciężkość rany determinują czynniki takie jak:
- umiejscowienie rany (inne implikacje będzie mieć postrzał kończyny górnej a inne głowy),
- rozmiar (masa) i prędkość pocisku.
Energia jaka przedostaje się do tkanek jest proporcjonalna do masy i kwadratu prędkości pocisku. Oznacza to, że podwajając prędkość pocisku, energia przez niego wyzwolona w tkance (a przez to rozmiar szkód) będzie czterokrotnie większa. Wiąże się to dalej z przestrzałem na wylot lub draśnięciem oraz niewielkim lub rozległym urazem.
Trajektoria lotu pocisku przez ciało człowieka wcale nie musi być linią prostą.
