U nas zapłacisz kartą
Blizna po postrzale - Piękno, które tkwi w historii i przeżyciach
Jakie jeszcze techniki mogą być pomocne w terapii blizny?
Stawianie baniek
Do technik manualnych stosowanych na bliznach zalicza się stawianie baniek próżniowych. Bańkę wykonaną ze szkła, plastiku, czy bambusa można postawić bezpośrednio na bliźnie i tkankach ją okalających lub na obszarach skórnych znajdujących się z boku.
Dzięki bańkom uzyskuje się dodatkowe przekrwienie, a więc i dotlenienie skóry, co sprzyja usuwaniu toksyn. Zwiększa się też przepływ limfy oraz zmniejsza powstałe obrzęki. Baniek nie powinniśmy stawiać samodzielnie, lecz zawsze z pomocą specjalisty.
Kinesiotaping
Kinesiotaping to technika, która polega na obklejaniu blizny przy pomocy specjalnych taśm, które swoją strukturą przypominają strukturę skóry. Oklejanie blizny można rozpocząć dopiero po wygojeniu się rany.
Polega to na naklejaniu na przemian pasków tape’a bezpośrednio na bliźnie, przyklejając jej końce poza jej obszarem. Klejenie rozpoczyna się na dole blizny, gdzie pasek np. o długości 5 cm i szerokości 1 cm przykleja się pod blizną, stosując naciągnięcie paska w granicach 50-100 %.
Na tak przyklejony pasek, który lekko naciąga skórę i tkanki wzdłuż blizny, nakleja się kolejny tape, „na krzyż”. I tak krzyżując paski naklejamy je na przemian, aż do końca blizny. Paski tape’a są bardzo wygodne, można się w nich myć, więc swobodnie nosi się je przez kilka dni lub dłużej.
Suche igłowanie
Suche igłowanie może również przynieść korzyści w zniesieniu dolegliwości bólowych związanych z występowaniem blizny, gdyż dzięki niemu można rozluźnić zbyt napięte obszary tkanki mięśniowej. Zwykle to zbyt duże napięcie wokół blizny i ciągnięcie okolicznych powięzi powoduje, że odczuwamy ból.
Kiedy te struktury się rozluźnią, wówczas odczuwamy ulgę. Suche igłowanie polega przede wszystkim na wkłuwaniu sterylnych igieł w obszar związany z blizną. W odróżnieniu od akupunktury, która polega na pobudzeniu przepływu energii w meridianach, igły stosowane przez fizjoterapeutę mają na celu wpłynąć na punkty mięśniowo-powięziowe.
Opatrunek na rany postrzałowe
Istnieje kilka metod opatrywania ran postrzałowych. Wiele zależy od tego, w jakim miejscu powstała rana. W przypadku rany postrzałowej ręki lub nogi, bez uszkodzenia tętnicy i obfitego krwawienia można zastosować zwykły opatrunek hamujący wypływ krwi. Jeśli dodatkowo przy postrzale doszło do złamania kości i towarzyszy mu silny ból, warto ustabilizować ranioną kończynę.
Problem pojawia się przy ranie postrzałowej klatki piersiowej, która skutkować może groźnymi dla życia konsekwencjami (odmą czy wstrząsem hipowolemicznym). Współcześnie jednak stosuje się skuteczną metodę w postaci specjalnego, nowoczesnego opatrunku zwanego opatrunkiem zastawkowym lub opatrunkiem Ashermana.
Znajduje się on w standardowym wyposażeniu pogotowia, policji czy straży pożarnej i dzięki swej konstrukcji pomaga uniknąć poważnych powikłań przy odniesionej ranie. Opatrunek zastawkowy jest samoprzylepny i trzyma się nawet mokrego ciała. Zaopatrzony jest w system jednokierunkowych zastawek, dzięki któremu odprowadza z płuc krew i powietrze, jednocześnie uniemożliwiając ich powrót i zasysanie przez ranę.
Zanim poszkodowanemu zostanie udzielona fachowa pomoc, na ranę postrzałową klatki piersiowej można zastosować opatrunek wentylowy (zwany też trójstronnym) wykonany samodzielnie. Robi się go, nakładając na ranę i jej okolice nieprzepuszczalny materiał, np. folię i przyklejając go plastrem do skóry z trzech stron, jedną pozostawiając wolną. Każdą otwartą ranę w obrębie klatki piersiowej należy opatrywać w ten sposób, ponieważ można tym uratować życie poszkodowanego.
Ile goi się rana postrzałowa?
Na pytanie, jak długo goi się rana postrzałowa, nie ma oczywiście jednoznacznej odpowiedzi. Zależy to od ogromnej ilości czynników, takich jak choćby:
- umiejscowienie rany,
- jej rodzaj,
- rozległość uszkodzeń,
- mnogość postrzałów,
- rozległość i głębokość obrażeń wewnętrznych wywołanych pociskiem,
- rodzaj i kaliber użytego pocisku,
- indywidualne predyspozycje organizmu pacjenta, takie jak np. krzepliwość krwi.
Każda otwarta rana może ulec dodatkowemu zanieczyszczeniu, i namnażaniu się w niej szkodliwych drobnoustrojów, co wydłuża proces gojenia.
Początek treści sponsorowanej
W przypadku nieestetycznych blizn pooparzeniowych, powypadkowych czy pooperacyjnych warto sięgnąć po lek w formie żelu dostępny w aptekach. Preparat, zawiera substancje czynne, takie jak heparyna, allantoina i wyciąg z cebuli. Współdziałanie tych składników w szczególności reguluje syntezę kolagenu, będącego głównym białkiem tkanki łącznej, co pozytywnie wpływa na wygląd i sposób gojenia uszkodzonej skóry. Jeśli chcesz pozbyć się blizny kliknij tutaj.
Koniec treści sponsorowanej
Po ranie postrzałowej często powstaje blizna. Inaczej wyglądają te po ranach wlotowych, a inaczej po wylotowych. Blizna po ranie wlotowej często jest niewielka, zagłębiona i ma dość regularny, okrągły kształt. Ta po ranie wylotowej natomiast może być bardziej postrzępiona i wypukła.
Aby przyspieszyć gojenie i zwiększyć szanse na wyleczenie rany postrzałowej, należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza.
Stało się. Co robić?
Jeśli je posiadasz, załóż rękawiczki jednorazowe, by ochronić siebie przed zagrożeniem infekcyjnym ze strony ofiary zdarzenia. Oceń stan poszkodowanego, czyli sprawdź, czy oddycha, a następnie:
- jeśli oddycha: oceń rozległość obrażeń,
- jeśli nie oddycha: przejdź do resuscytacji krążeniowo-oddechowej.
Poproś inną osobę uczestniczącą w zdarzeniu, by zadzwoniła po pogotowie ratunkowe i przekazała informacje na temat miejsca pobytu i stanu chorego.
Według badań naukowych szansę na przeżycie w największym stopniu mają ci poszkodowani, którzy w ciągu jak najkrótszego czasu zostaną przewiezieni do szpitala. W sytuacji idealnej czas ten nie powinien przekroczyć 10 minut.
Czym jest blizna?
Blizna jest to tkanka włóknista, która powstaje w miejscu, gdzie doszło do naruszenia dużej ilości błony podstawnej. Im głębsza rana, tym większe zniszczenie błony podstawnej i tym samym większe ryzyko pozostania blizny.
Proces powstawania blizny dzielony jest na etapy, które rozpoznać możemy m.in. po wyglądzie blizny. Świeża ma kolor czerwony, co wynika z tworzenia się naczyń włosowatych w miejscu zranienia. Później jaśnieje i przybiera kolor różowy, by w końcu stać się biała. Na ostatnim etapie zmienia się struktura tkanki bliznowatej – sztywnieje i robi się coraz mniej elastyczna.
Warto podkreślić, że fragment skóry objęty blizną nie posiada żadnych gruczołów. Nie ma więc tam ani mieszków włosowych, ani komórek, w których zwykle gromadzi się barwnik. Z tego też powodu na bliźnie nie wyrastają włosy, a ona sama nie zmienia koloru pod wpływem słońca.
Powstanie blizny to nie tylko problem natury estetycznej. Wiele z nich powoduje napięcie powięzi, co może powodować np. dysfunkcje pobliskich obszarów ciała i to nie tylko związanych ze skórą, ale i narządami, które znajdują się np. pod powłokami brzusznymi. Część z nich może też ograniczać ruchomość stawów, powodować swędzenie lub ból.
