U nas zapłacisz kartą
Blizna po postrzale - Piękno, które tkwi w historii i przeżyciach
Rodzaje ran postrzałowych. Co oznacza prawdziwa?
Rany postrzałowe mogą też różnić się od siebie w zależności od tego, jak został oddany strzał i w jaki sposób doszło do kontaktu wystrzelonego pocisku z ciałem. Na tej podstawie wyróżnia się:
- ranę postrzałową przelotową (inaczej przestrzał) – pocisk powoduje powstanie otworu wlotowego, kanału postrzałowego oraz rany wylotowej. Z reguły otwór wylotowy jest znacznie rozleglejszy i bardziej postrzępiony od wlotowego, co wiąże się z rozszarpaniem skóry przez wydostającą się na zewnątrz kulę. Otwór wlotowy zwykle ma regularny kształt i średnicę odpowiadającą średnicy pocisku, który go spowodował.
- ranę postrzałową ślepą – określenia takiego używa się w sytuacji, gdy pocisk zostaje w ciele człowieka. Może on pozostać w jednym miejscu, w jamach ciała lub przesunąć się wewnątrz, wraz z prądem krwi, w zależności od lokalizacji.
- ranę postrzałową styczną – charakteryzuje ją brak otworów wlotowego i wylotowego, powstaje ona na skutek powierzchownego kontaktu lecącego pocisku z ciałem i „nacięciu” skóry.
Prawdziwa rana postrzałowa może być głęboka lub płytka, rozległa lub nie, mnoga lub pojedyncza. Głębokość i rozległość często zależą od tego, z jakiej odległości został oddany strzał i w taki sposób wyróżnia się:
- ranę postrzałową z przyłożenia (powstałą w taki sposób, że lufa broni bezpośrednio przylegała do ciała osoby ranionej w momencie oddania strzału),
- z bliskiej odległości (z pobliża lub bezpośredniego pobliża),
- z oddali,
- rykoszet (oznacza to, że pocisk najpierw trafił w inny cel, a następnie odbił się od niego i ranił ciało).
W przypadku strzału z przyłożenia może powstać duża wlotowa gwiaździsta rana postrzałowa. Dzieje się tak szczególnie wtedy, gdy jest ona odniesiona w miejscu napięcia skóry na twardym podłożu, np. czaszce.
Rana postrzałowa a rodzaje pocisków
Istnieje duża zależność między charakterystyką rany, a rodzajem, kalibrem i prędkością wylotową pocisku, który ją spowodował. Główne rodzaje pocisków to:
Blizny patologiczne po cesarce – postępowanie i zapobieganie
W przypadku pojawienia się niepokojących objawów, takich jak niewłaściwy wygląd blizny, gorączka czy złe samopoczucie, należy skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu lub ze szpitalem, w którym odbywał się poród. Z dużym prawdopodobieństwem zostanie wykonane badanie CRP w celu potwierdzenia lub wykluczenia ewentualnego stanu zapalnego toczącego się w organizmie.
Jeśli istnieją ku temu wyraźne wskazania, lekarz powinien włączyć antybiotykoterapię dostosowaną do stanu kobiety. Co to oznacza? Należy przede wszystkim uwzględnić, czy kobieta karmi piersią i dobrać taki antybiotyk, który nie będzie miał negatywnego wpływu na laktację.
Trzeba jednak pamiętać, że zdecydowanie łatwiej jest zapobiegać rozwojowi blizn patologicznych niż je leczyć. Warto więc jak najszybciej rozpocząć mobilizację blizny po cesarskim cięciu, która może zminimalizować ryzyko ich powstawania. Młode mamy powinny również dbać o gojącą się ranę, a później także o bliznę odpowiednio ją pielęgnując oraz dbając o higienę od pierwszych chwil po porodzie.
Dobrym rozwiązaniem, które ułatwi pielęgnację blizny po cesarskim cięciu będą preparaty do stosowania miejscowego, w tym leki dostępne bez recepty. Można stosować je systematycznie już około szóstego tygodnia po porodzie, najlepiej po wcześniejszej mobilizacji blizny.
Jeśli poświęcimy swojej bliźnie wystarczająco dużo uwagi, zadbamy o prawidłową higienę i będziemy bacznie ją obserwować, miejsce po cięciu cesarskim będzie zdecydowanie lepiej i szybciej się goić.
Czy pocisk zawsze leci prosto?
Rany z broni palnej są nieprzewidywalnymi w swych skutkach ranami o punktowym wlocie, które powodują ogromne zniszczenie tkanek. Ciężkość rany determinują czynniki takie jak:
- umiejscowienie rany (inne implikacje będzie mieć postrzał kończyny górnej a inne głowy),
- rozmiar (masa) i prędkość pocisku.
Energia jaka przedostaje się do tkanek jest proporcjonalna do masy i kwadratu prędkości pocisku. Oznacza to, że podwajając prędkość pocisku, energia przez niego wyzwolona w tkance (a przez to rozmiar szkód) będzie czterokrotnie większa. Wiąże się to dalej z przestrzałem na wylot lub draśnięciem oraz niewielkim lub rozległym urazem.
Trajektoria lotu pocisku przez ciało człowieka wcale nie musi być linią prostą.
Pierwsza pomoc przy ranie postrzałowej. Jak postępować?
Co robić, kiedy ktoś odniesie ranę postrzałową? Jakie postępowanie należy rozpocząć, by jak najskuteczniej udzielić poszkodowanemu pierwszej pomocy? Przede wszystkim przy postrzale zawsze należy wezwać fachową pomoc medyczną. Nawet pozornie niegroźna rana może okazać się bardzo niebezpieczna, dlatego zawsze powinien obejrzeć ją specjalista.
Oprócz wezwania pogotowia często jednak konieczne jest hamowanie krwawienia. Jak opatrzyć ranę przed przybyciem pomocy? Zasady opatrywania ran różnią się w zależności od miejsca postrzału i obfitości krwotoku. Kiedy jest on silny i zagraża życiu, należy wszelkimi sposobami dokonać ucisku miejsca wypływu krwi, by jak najszybciej doprowadzić do jego zahamowania.
Jak zabezpieczyć krwawienie z rany przy braku jałowego opatrunku? W przypadku obfitego krwawienia ucisku można dokonać czymkolwiek – ręcznikiem, kawałkiem ubrania, czy wręcz gołą ręką. Jeśli krwotok zagraża życiu osoby poszkodowanej, jakiekolwiek metody jego zmniejszenia mogą je uratować. Jest to bardzo ważne, by nie doszło do całkowitej utraty krwi, a tym samym – niedotlenienia tkanek i ich obumarciu.
Istnieje specjalny proszek na rany postrzałowe, który szybko i skutecznie hamuje nawet obfite krwawienie. Jednak rzadko zdarza się, że w jego posiadaniu jest przypadkowa osoba cywilna. Preparaty tego rodzaju mogą być natomiast stosowane przez ratowników medycznych czy policję na miejscu zdarzenia.
Oprócz zabezpieczenia samej rany, należy:
- utrzymywać drożność dróg oddechowych i kontrolować stan świadomości poszkodowanego,
- w miarę możliwości zastosować niewielkie uniesienie głowy, co zmniejsza ryzyko wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego,
- zadbać o komfort cieplny osoby ranionej,
- stale monitorować jej stan.
Blizny patologiczne, czyli jak poznać, że z blizną jest coś nie tak?
Świeżo upieczona mama powinna zdawać sobie sprawę, że proces gojenia się rany po cesarskim cięciu nie zawsze przebiega prawidłowo. Zdarza się, że powstają blizny patologiczne, które nie tylko są nieestetyczne, ale mogą także powodować ból i dyskomfort utrudniający normalne funkcjonowanie. Jakie pierwsze objawy powinny więc zwrócić naszą uwagę i skłonić do kontaktu z lekarzem? W jaki sposób poznać, że blizna nie goi się prawidłowo? Pytamy o to Joannę Mróz, fizjoterapeutkę uroginekologiczną.
Odpowiednia pielęgnacja rany po cesarskim cięciu jest kluczowa dla prawidłowego procesu gojenia. Warto poświęcić jej trochę uwagi – możemy uniknąć dzięki temu wielu problemów. Podstawą jest przede wszystkim przestrzeganie prawidłowej higieny i właściwe pielęgnowanie rany, a później blizny.
Należy również pamiętać o systematycznym wietrzeniu rany, które przyspieszy prawidłowy proces gojenia się. Tuż po porodzie wybierajmy przewiewną bieliznę wykonaną z cienkiej bawełnianej siateczki, czyli tzw. majtki siateczkowe. Młoda mama nie może zapominać także o prawidłowej i wyprostowanej postawie ciała, o czym więcej przeczytasz i posłuchasz TUTAJ.
Jeszcze podczas pobytu w szpitalu powinnyśmy zwrócić uwagę, czy rana się nie rozchodzi i czy jest ciągła. Istotne jest także, aby nie rozdrapywać strupów i nie dotykać miejsca cięcia bez potrzeby. Unikniemy w ten sposób nieprzyjemnego i trudnego do leczenia zakażenia.
UWAGA! Blizna lubi aktywność, ale róbmy się z głową! Stawiajmy na umiarkowany ruch i przynajmniej przez trzy miesiące od porodu unikajmy kąpieli w basenach, morzu czy jeziorze.
