U nas zapłacisz kartą
Pęcherzyki z płynem surowiczym na skórze u dziecka - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Bąble na skórze – skąd się biorą i jak sobie z nimi radzić?
Bąble na skórze stanowią charakterystyczny objaw takich schorzeń, jak opryszczka, ospa, czy pęcherzyca. Wiele osób zastanawia się co mogą oznaczać bąble na skórze jak po oparzeniu, czy ugryzieniu komara. Zobacz, jakie są przyczyny ich powstawania – wodnych i ropnych. Dowiedz się, jak wyglądają zmiany skórne w poszczególnych chorobach.
- Bąble na skórze to wykwity, które pojawiają się w przebiegu różnych schorzeń infekcyjnych oraz alergicznych, a także czynników fizycznych, np. przy oparzeniach.
- Bąble na skórze są pęcherzami, które zazwyczaj są wypełnione treścią jałową (wodą lub osoczem) lub patologiczną (ropą).
- Wygląd i wielkość bąbli na skórze różni się w zależności od czynnika, jaki je wywołuje. Zazwyczaj bąble na skórze osiągają kilka milimetrów średnicy.
- Przyczyny bąbli na skórze
- Bąble na skórze jak po oparzeniu
- Swędzące bąble na skórze wywołane wirusem HSV
- Bąble na ciele w przebiegu ospy wietrznej
- Bąble na skórze z płynem surowiczym
- Ropne bąble na skórze
Rodzaje pęcherzy na skórze
Pęcherze na skórze mogą różnić się pod względem wielkości, zawartości czy pochodzenia. Klasyfikacja tych zmian jest niezwykle ważna, gdyż pozwala na lepsze rozpoznanie zmian oraz właściwe postępowanie terapeutyczne.
Ze względu na wielkość pęcherze dzielimy na:
- mikropęcherze – te niewielkie zmiany o średnicy do 5 mm mogą być trudne do dostrzeżenia gołym okiem, ale często są odczuwalne przez pacjenta ze względu na ból czy swędzenie. Mogą pojawić się w wyniku infekcji, alergii czy innych czynników,
- makropęcherze – o średnicy powyżej 5 mm, są łatwo zauważalne i mogą być wypełnione różnymi płynami. Ich obecność na skórze zazwyczaj sygnalizuje poważniejszy problem dermatologiczny lub choroby ogólnoustrojowe.
Ze względu na zawartość pęcherze dzielimy na:
- pęcherze wodniste – najczęściej spotykane, wypełnione są przezroczystym płynem, który może być wyciekającym surowiczym płynem. Mogą pojawić się na przykład po oparzeniach słonecznych,
- pęcherze krwawe – wypełnione krwią, zazwyczaj są wynikiem urazu, który uszkodził naczynia krwionośne pod skórą,
- pęcherze ropne – zawierające ropę, są zwykle wynikiem infekcji bakteryjnej i wymagają specjalistycznego leczenia.
Kiedy rozważamy przyczyny powstawania pęcherzy na skórze, ważne jest także określenie, czy są one pierwotne, czy wtórne:
- pęcherze pierwotne powstające bezpośrednio z powodu choroby lub czynnika wyzwalającego. Na przykład, mogą być bezpośrednią reakcją na alergen lub skutkiem infekcji wirusowej.
- pęcherze wtórne to zmiany, które wynikają z przekształcenia innych zmian skórnych. Pęcherz, który powstał w miejscu zadrapania lub innej zmiany skórnej, zostanie zaklasyfikowany jako wtórny.
Jak się objawia pęcherzyca?
Pęcherzyca zwykła
Jest to najcięższa odmiana pęcherzycy, w której pęcherze występują w skórze i błonach śluzowych głównie jamy ustnej.
Zwykle zmiany na śluzówkach poprzedzają zmiany w obrębie skóry (nawet o wiele tygodni lub miesięcy), rzadziej występują równocześnie. Na początku pojawiają się nadżerki na błonach śluzowych jamy ustnej, niekiedy powstają również zmiany pęcherzowe w obrębie spojówek, jamy nosowo-gardłowej, strun głosowych, przełyku, cewki moczowej, pochwy i odbytu. W razie rozległości tych zmian może występować bolesność w obrębie jamy ustnej, co niekiedy utrudnia odżywianie, a nadżerki w gardle i na strunach głosowych mogą powodować bezgłos.
Wykwity pęcherzowe w obrębie skóry są rozmaicie zlokalizowane. Okolice predysponowane to skóra owłosiona głowy, twarz oraz okolice drażnione mechanicznie, takie jak okolice fałdów skórnych, pach, pachwin, ramiona, łokcie, plecy, pośladki. Pęcherze są wiotkie, delikatne, łatwo ulegają przerwaniu, co powoduje powstawanie bolesnych nadżerek. Nierzadko obok pęcherzy obecne są zmiany rumieniowe koliste lub obrączkowate, w obrębie których tworzą się nowe pęcherzyki i pęcherze. W okresie aktywnym choroby może występować tzw. objaw Nikolskiego, czyli spełzanie naskórka pod wpływem pocierania palcem. Objaw ten dotyczy skóry otaczającej pęcherze i nadżerki. W aktywnym okresie choroby występuje również pośredni objaw Nikolskiego, w którym po delikatnym uciśnięciu nienaruszonego pęcherza, występuje boczne szerzenie się pęcherza.
Fot. Pęcherzyca
Pęcherzyca liściasta
Postać, w której błony śluzowe nie są zajęte. Występują zmiany nadżerkowo-złuszczające i bardzo powierzchowne, krótkotrwałe pęcherze. Wykwity rozpoczynają się najczęściej na tułowiu, niekiedy zajmując duże powierzchnie ciała, co prowadzi do uogólnionego stanu zapalnego skóry (tzw. erytrodermia).
Jakie są sposoby leczenia?
Celem leczenia pęcherzycy jest uzyskanie całkowitego ustąpienia zmian skórnych oraz ujemnych wyników badań immunologicznych.
W przypadku nasilonych rozległych zmian skórnych leczenie jest intensywne.
Leczenie ogólne
Podstawą jest stosowanie glikokortykosteroidów (prednizon, deksametazon) w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi (cyklofosfamid, azatiopryna, metotreksat), a w szczególnych przypadkach (np. u chorych z przeciwwskazaniami do podawania glikokortykosteroidów lub z opornościa na wcześniejsze leczenie) można stosować dozylne immunoglobuliny, cyklosporynę i inne leki. Leczenie zawsze musi prowadzić specjalista dermatolog.
Leczenie miejscowe
Wskazane są codzienne kąpiele odkażające. Na nadżerki stosuje się aerozole z glikokortykosteroidami i antybiotykami lub lekami odkażającymi. Na ogniska rumieniowo-złuszczające i łojotokowe w pęcherzycy rumieniowatej stosuje się maści glikokortykosteroidowe.
W przypadku zmian na błonach śluzowych wskazane są leki odkażające i zawiesiny kortykosteroidów ze środkami odkażającymi, mieszaniny zawiesin leków przciwbakteryjnych i przeciwdrożdżakowych (natamycyna) lub neomycyny i kortykosteroidów.
Bąble na ciele w przebiegu ospy wietrznej
Ospa wietrzna wywoływana jest przez wirus VZV. Jest to jedna z najczęściej występujących chorób zakaźnych w Polsce, zwłaszcza u małych dzieci, w wieku przedszkolnym. Rocznie notuje się około 75 tysięcy zachorowań, zwłaszcza późną wiosną i wczesnym latem (jeszcze kilkanaście lat temu liczba ta przekraczała 150 tysięcy).
Choroba jest bardzo zakaźna. Przenosi się drogą kropelkową przez błony śluzowe jamy ustnej, jednak jej objawy dotykają znacznie większych połaci ciała.
Bolesne bąble na ciele w przebiegu ospy są tylko jednymi z kilku objawów skórnych, występujących kolejno po sobie. Choroba ujawnia się po około 14-dniowym okresie inkubacji, początkowo pod postacią plam na ciele. Te zamieniają się w grudki, a następnie w ich miejsce pojawiają się pęcherze.
Zanim choroba przeminie, na ciele pacjenta wykwintną jeszcze krosty, na koniec zaś pojawią się twarde strupy.
Niezwykle charakterystyczne jest rozlokowanie zmian – stanowią one małe punkciki rozrzucone na dużej powierzchni ciała, niczym gwiazdy na niebie. Ospa u dzieci jest względnie niegroźna, aczkolwiek może pozostawić po sobie ślad w postaci nieestetycznych blizn na twarzy.
