U nas zapłacisz kartą
Pęcherzyki z płynem surowiczym na skórze u dziecka - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Jakie są sposoby leczenia?
Celem leczenia pęcherzycy jest uzyskanie całkowitego ustąpienia zmian skórnych oraz ujemnych wyników badań immunologicznych.
W przypadku nasilonych rozległych zmian skórnych leczenie jest intensywne.
Leczenie ogólne
Podstawą jest stosowanie glikokortykosteroidów (prednizon, deksametazon) w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi (cyklofosfamid, azatiopryna, metotreksat), a w szczególnych przypadkach (np. u chorych z przeciwwskazaniami do podawania glikokortykosteroidów lub z opornościa na wcześniejsze leczenie) można stosować dozylne immunoglobuliny, cyklosporynę i inne leki. Leczenie zawsze musi prowadzić specjalista dermatolog.
Leczenie miejscowe
Wskazane są codzienne kąpiele odkażające. Na nadżerki stosuje się aerozole z glikokortykosteroidami i antybiotykami lub lekami odkażającymi. Na ogniska rumieniowo-złuszczające i łojotokowe w pęcherzycy rumieniowatej stosuje się maści glikokortykosteroidowe.
W przypadku zmian na błonach śluzowych wskazane są leki odkażające i zawiesiny kortykosteroidów ze środkami odkażającymi, mieszaniny zawiesin leków przciwbakteryjnych i przeciwdrożdżakowych (natamycyna) lub neomycyny i kortykosteroidów.
Profilaktyka pęcherzy na skórze
Zapobieganie pojawianiu się pęcherzy na skórze jest równie ważne, co ich leczenie. Działania, które pomogą chronić Twoją skórę przed różnego rodzaju uszkodzeniami i podrażnieniami prowadzącymi do powstawania pęcherzy, to:
- ochrona przed słońcem. Wybieraj kosmetyki o szerokim spektrum ochrony i regularnie je aplikuj, zwłaszcza podczas dłuższej ekspozycji na słońce,
- ograniczenie ekspozycji na słońce w godzinach szczytowego nasłonecznienia, Unikaj słońca między 10:00 a 16:00, kiedy promieniowanie UV jest najmocniejsze,
- dbanie o higienę skóry. Nawet drobne skaleczenia mogą stać się bramą dla bakterii. Pamiętaj o dokładnym czyszczeniu i zabezpieczaniu ran,
- używanie łagodnych kosmetyków. Wybieraj produkty, które nie podrażniają skóry, są pozbawione silnych detergentów i alkoholu,
- unikanie kontaktu z alergenami. Jeśli jesteś alergikiem, unikaj potencjalnych alergenów, które mogą wywołać reakcję skórną,
- ochrona przed czynnikami chemicznymi. Jeżeli pracujesz w miejscach narażonych na kontakt z chemikaliami, zawsze używaj odpowiednich środków ochrony,
- regularne badania dermatologiczne. Dzięki nim możemy w porę wykryć niepokojące zmiany na skórze oraz podjąć odpowiednie kroki w celu ich leczenia,
Określenie przyczyny pojawienia się pęcherzy na skórze jest kluczem do skutecznego leczenia. Jeśli zauważysz niepokojące zmiany na swojej skórze, skonsultuj się z kosmetologiem lub dermatologiem.
Źródła:
- Fitzpatrick, T.B., et al. (2008). Dermatologia w praktyce klinicznej. Elsevier Urban & Partner.
- James, W.D., Elston, D.M., Treat, J.R., Rosenbach, M.A., & Neuhaus, I.M. (2020). Andrews’ Diseases of the Skin: Clinical Dermatology. Elsevier.
- Bolognia, J., Schaffer, J.V., & Cerroni, L. (2017). Dermatology. Elsevier.
- Lebwohl, M.G., Heymann, W.R., Berth-Jones, J., & Coulson, I. (2014). Treatment of Skin Disease: Comprehensive Therapeutic Strategies. Saunders.
Czynniki fizyczne a pęcherze na skórze
Skóra jest naszą barierą ochronną, ale różne czynniki fizyczne mogą ją uszkodzić, prowadząc do powstawania pęcherzy:
- oparzenia – czy to słoneczne, termiczne czy chemiczne, są jednym z głównych czynników prowadzących do powstawania pęcherzy na skórze. Oparzenie słoneczne po nadmiernej ekspozycji na słońce może prowadzić do bolesnych pęcherzy,
- odmrożenia – występują przy ekstremalnie niskich temperaturach i mogą powodować powstawanie pęcherzy na obszarach narażonych, takich jak palce u rąk i nóg,
- tarcie skóry – często spotykane u sportowców lub osób noszących niewłaściwie dobrany obuwie, prowadzi do powstawania pęcherzy, zwłaszcza na stopach.
Pęcherzyca
Pęcherzyca (Pemphigus) to choroba pęcherzowa skóry o podłożu autoimmunologicznym i przewlekłym przebiegu. Występuje w dwóch podstawowych odmianach: pęcherzyca zwykła i liściasta. Cechuje się występowaniem pęcherzy w obrębie naskórka (śródnaskórkowo) i błon śluzowych. Przyczyną powstawania zmian pęcherzowych jest występowanie w surowicy chorego autoprzeciwciał skierowanych przeciw własnym komórkom naskórka (keratynocytom) lub nabłonka. Są to tzw. przeciwciała pemphigus, które po związaniu się z powierzchnią keratynocytów powodują akantolizę, czyli utratę łączności pomiędzy poszczególnymi komórkami warstwy kolczystej naskórka i komórkami błony śluzowej. W wyniku tego powstają pęcherze.
Choroba może mieć podłoże genetyczne, choć nie jest to w pełni wyjaśnione. Znane są przypadki ujawniania się choroby pod wpływem niektórych leków, takich jak penicylamina, leki przeciwnadciśnieniowe z grupy ACE-inhibitorów (np. kaptopryl), niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (fenylbutazon), i inne lub pod wpływem światła słonecznego lub oparzenia skóry.
Przypadki te dotyczyły chorych, u których występowała wcześniej skłonność do innych chorób autoimmunologicznych, takich jak m.in. myasthenia gravis, reumatoidalne zapalenie stawów czy autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Bywały również przypadki występowania pęcherzycy ograniczonej do błon śluzowych jamy ustnej, które pojawiły się pod wpływem zażywania pokarmów zawierających związki tiolowe i disulfidowe z roślin należących do rodzaju Allium, np. porów, czosnku i cebuli. Wykazano, że u takich chorych odstawienie tych pokarmów powodowało spadek miana przeciwciał pemphigus i ustąpienie objawów.
Uważa się, że poza czynnikiem wyzwalającym chorobę (leki, światło słoneczne) musi istnieć również podatność osobnicza związana z genetyką.
