U nas zapłacisz kartą
Badania skórne - Jakie problemy mogą być zdiagnozowane?
Lek na pasożyty u dziecka. Co pomaga?
Gdy dowiadujemy się, że pociecha ma którąś z opisanych tu dolegliwości, zaczynamy szukać sposobów na to, jak usunąć pasożyty u dziecka.
W Internecie można znaleźć wiele wskazówek leczenia oraz sposobów na walkę z chorobami pasożytniczymi.
Warto mieć jednak świadomość, że domowe metody niekoniecznie się tu sprawdzają, bo mogą wyciszyć problem na chwilę, jednak nie doprowadzić do całkowitego usunięcia np. jaj pasożyta z organizmu, co sprawi, że dolegliwość powróci.
Co na pasożyty u dziecka może przynieść ulgę?
Znacznie łatwiejszym sposobem niż picie wody z ogórków kiszonych, stosowanie ziół czy kąpiele w owsie, jak niektórzy sugerują w przypadku owsicy, jest po prostu sięgnięcie po odpowiedni lek na odrobaczenie dziecka.
Może mieć on formę tabletek, ale też np. występować w postaci płynnej, np. zawiesiny.
Formę takiego preparatu na odrobaczenie dziecka należy dostosować do możliwości i preferencji pociechy. Dawka jest wskazywana w opisie od producenta.
Co istotne, wiele środków na robaki dla dziecka jest dostępnych bez recepty, przez co można zadziałać szybciej niż np. uda się nam dostać z synem bądź córką do lekarza.
Niektórzy sugerują profilaktyczne odrobaczanie dziecka jako metodę zwalczania zakażeń, polecaną nawet przez WHO. Trzeba mieć jednak świadomość, że taki sposób jest raczej rekomendowany w krajach, gdzie częstotliwość zakażeń jest znacznie wyższa niż w Polsce.
Zamiast więc bez powodu podawać dziecku leki, lepiej podjąć się leczenia pasożytów u dziecka dopiero w momencie, gdy pojawią się objawy.
Co ważne, większość przypadków zakażeń pasożytniczych ma związek z owsikami, które łatwo zwalczyć środkami na robaki dla dziecka bez recepty oraz wymianą pościeli i piżamy, a także przestrzeganiem zasad higieny.
Leczeniu pasożytów u dziecka towarzyszyć powinna także terapia profilaktyczna domowników, aby wykluczyć ewentualną obecność robaków u bliskich i nawroty zakażenia.
Choroby łojotokowe: postępowanie i pielęgnacja skóry
Łojotoku i będących jego konsekwencją chorób łojotokowych nie można całkowicie wyeliminować, ale można poprzez zastosowanie odpowiedniego leczenia zmniejszyć ich nasilenie.
Aby leczenie było skuteczniejsze powinniśmy odpowiednio zareagować już wtedy, gdy wystąpią pierwsze objawy choroby. Zaleca się wtedy:
- modyfikację diety – na taką z dużą ilością witamin, białka, soli mineralnych, z ograniczoną ilością tłuszczów, cukrów, ostrych przypraw i używek,
- zmianę stylu życia – unikanie sytuacji stresowych. (21)
Jeśli powyższe starania nie przyniosą efektu powinniśmy skonsultować się z lekarzem dermatologiem. Odpowiedni sposób żywienia jest także elementem leczenia chorób łojotokowych, więc najpewniej lekarz zaleci, aby kontynuować zmienioną dietę. Może także wprowadzić do terapii witaminy, leki doustne, a także preparaty przeciwgrzybicze. (22) Preparaty te to różnego rodzaju kremy i szampony lecznicze dedykowane specjalnie pielęgnacji łojotokowej przy trądziku, lub leczeniu łupieżu na różnych stopniach jego zaawansowania.
Skąd się biorą choroby łojotokowe?
Łój skórny, zwany inaczej: sebum, to naturalna bariera ochronna naskórka produkowana przez gruczoły łojowe na całej powierzchni skóry za wyjątkiem dłoni i stóp. (6) Zdarza się jednak, że gruczoły łojowe wydzielają łoju za dużo i zamiast chronić, staje się on przyczyną poważnych chorób skórnych – tzw. chorób łojotokowych.
Nadmierne wydzielanie łoju to łojotok. Najbardziej wyraźne jest ono w tych partiach skóry, gdzie gruczołów jest najwięcej (7), czyli na twarzy, owłosionej skórze głowy i górnych partiach tułowia. Aż 99% zmian chorobowych zlokalizowanych jest w eksponowanych okolicach skóry twarzy, dekoltu i ramion. (8) Skóra przy łojotoku jest tłusta, lśniąca, z rozszerzonymi ujściami gruczołów łojowych, wypełnionymi masami łojowo-rogowymi. (9)
Skłonność do łojotoku jest cechą genetyczną, ale też zależy od wpływu hormonów płciowych, a dokładnie niekorzystnego oddziaływania androgenów i progesteronu oraz korzystnego - estrogenów. Łojotok jest szczególnie nasilony w okresie pokwitania i przekwitania, przy zaburzeniach hormonalnych i zaburzeniach przemiany materii. (10)
Na regulację wydzielania łoju mają wpływ takie czynniki jak (11):
- stres,
- nadmiar androgenów
- oraz niedobór witamin: A, E, B2, PP, C.
Do najpowszechniejszych chorób łojotokowych zalicza się: trądzik oraz łojotokowe zapalenie skóry, którego łagodną formą jest łupież.
Jak przebiega badanie dermatologiczne?
Specjalista dermatolog przed przystąpieniem do badania przeprowadza wywiad z pacjentem. Dotyczy on zarówno problemu, z którym pacjent zgłasza się do lekarza, jak i ogólnego stanu zdrowia i chorób współistniejących. Następnie przystępuje do badania fizykalnego, które pozwala zdiagnozować niektóre choroby skóry. Badanie fizykalne ma na celu ocenę wyglądu, wielkości i rodzaju zmiany skórnej, a także może uwzględniać wymaz, który pozwala określić m.in. rodzaj wywołującego stan zapalny patogenu. Pobieranie wymazu lub zeskrobin zmiany nie wiąże się z dużym dyskomfortem.
W sytuacji, gdy pacjent nie wykonał wcześniej badań profilaktycznych, to lekarz dermatolog może zalecić wykonanie badań laboratoryjnych np. krwi, jeżeli podejrzewa, że zmiany skórne są związane z niedoborem witamin lub zaburzeniami hormonalnymi oraz innymi chorobami, które nie dotyczą bezpośrednio skóry.
Każde badanie dermatologiczne wygląda nieco inaczej, co ma związek z różnym podłożem i obrazem klinicznym chorób skóry. W przypadku znamion niezbędne jest wykonanie badania dermatoskopowego, które pozwala na dokładne obejrzenie zmian barwnikowych. Badanie dermatoskopem jest badaniem bezinwazyjnym i bezbolesnym. Przebieg wizyty różni się w zależności od rodzaju dolegliwości, z którą pacjent zgłasza się do lekarza.
Na podstawie wywiadu lekarskiego oraz wyników badań lekarz diagnozuje przyczyny dolegliwości, a także proponuje odpowiednio dobrane leczenie. Może ono obejmować m.in. stosowanie produktów leczniczych w postaci maści, kremów i leków doustnych. Najczęściej w gabinecie dermatologicznym diagnozowane są schorzenia o podłożu alergicznym, a także zakażenia skóry o podłożu grzybiczym, bakteryjnym i wirusowym. Lekarz dermatolog często zajmuje się również diagnostyką i leczeniem trądziku, łojotoku, zmian w obrębie skóry głowy (wypadanie włosów, łupież, zapalenie mieszków włosowych), chorób skóry i paznokci dłoni oraz stóp, a także uczestniczy w leczeniu chorób ogólnoustrojowych, których objawem są zmiany skórne. W gabinecie dermatologicznym wykonywane są również zabiegi laserowe i nieskomplikowane zabiegi chirurgiczne np. usuwanie brodawek i włókniaków oraz innych zmian skórnych w postaci m.in. czyraków, tłuszczaków i torbieli przywłośnych.
