U nas zapłacisz kartą
Badania skórne - Jakie problemy mogą być zdiagnozowane?
Jakie badania na pasożyty u dziecka?
Jak zdiagnozować pasożyty u dziecka? Podstawę stanowią badania kału, na podstawie których można odkryć wiele typów chorób układu pokarmowego wywołanych przez pasożyty.
Aby potwierdzić owsiki, wykonuje się wymaz z odbytu i przeprowadza się jego ocenę parazytologiczną. Jak pobrać kał do badania na te pasożyty u dziecka? Wymaz pobiera się rano, przed myciem i przed wstaniem z łóżka.
Z kolei test na robaki u dziecka wywołujące lambliozę można wykonać w oparciu o badania parazytologiczne kału i testy serologiczne kału. Jeżeli specjalista ma wątpliwości, może też zlecić badania treści dwunastniczej oraz np. gastroduedenoskopię, czyli badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego.
Badanie na obecność pasożytów u dziecka polega też na szukaniu w kale jaj konkretnego pasożyta, np. glisty ludzkiej. To jednak trudne zadanie i niedoświadczony personel laboratorium może mieć z tym trudności.
Warto tu też wspomnieć, jak sprawdzić pasożyty u dziecka typu tasiemiec. Okazuje się, że w badaniu krwi można wykryć niewielką eozynofilię.
Chcąc wykonać badania na pasożyty u dziecka, należy zgłosić się do laboratorium i wskazać typy pasożytów, pod kątem których pociecha ma być diagnozowana.
Trądzik – jakie badania warto wykonać?
Problemy skórne charakteryzujące się mniejszymi bądź większymi zmianami trądzikowymi to niezmiennie jeden z głównych powodów wizyt w naszym gabinecie. Zgłaszają się zwłaszcza kobiety, u których taka sytuacja zdecydowanie najczęściej ma miejsce. Problem dotyczy nie tylko jakby wydawać się mogło młodych dziewczyn w okresie nastoletnim, z którym głównie trądzik kojarzymy. Zgłaszają się również dorosłe osoby, które w młodszym wieku nie miały żadnych problemów skórnych, a trądzik pojawił się w życiu dorosłym.
Z czego to wynika? Dlaczego trądzik może pojawić się w każdym wieku?
Trądzik jest jedną z najczęściej występujących chorób skóry i dotyczy nawet do 80% osób pomiędzy 11 a 30 rokiem życia, z czego 85% ma raczej łagodny przebieg, a pozostałe 15% przypadków to ciężkie postacie trądziku z wieloletnimi zmaganiami, często nie prowadzące do znalezienia i rozwiązania przyczyny.
Niestety tradycyjne metody walki z trądzikiem opierają się tylko i wyłącznie na farmakologii. Antybiotyki to standard u pacjentów szukających pomocy u dermatologów. Rzadko kiedy uwagę się zwraca na styl życia czy żywienie. Jednak co najgorsze rzadko również wykonuje się przed wydaniem recepty jakiekolwiek badania krwi mogące pomóc znaleźć przyczynę, dobrać odpowiednie leki albo być może ustrzec się przed stosowaniem antybiotykoterapii, która nie pozostaje bez negatywnego wpływu chociażby na skład ilościowy i jakościowy mikroflory jelitowej i cały przewód pokarmowy pacjenta. Należy zaznaczyć, że wyjątkiem nie są tu preparaty stosowane miejscowo na zmiany skórne. Również one mają wiele skutków ubocznych, dlatego farmakologiczne metody leczenia o ile muszą być zastosowane, powinny być również mocno spersonalizowane na podstawie wielu czynników, między innymi badań laboratoryjnych. Niestety takie metody pracy z pacjentem to rzadkość, a leki dobierane są często tylko i wyłącznie na podstawie przelotnego spojrzenia zza biurka w gabinecie na skórę pacjenta. To naszym zdaniem duży błąd.
Obok antybiotyków stosowanych w walce z trądzikiem powszechne jest również stosowanie leczenia hormonalnego. Owszem, jest to często bardzo skuteczne, ale zazwyczaj po pierwsze leki nie są dobrane odpowiednio do danej osoby i powodują wiele skutków ubocznych. Między innymi przyrost wagi bez jakichkolwiek zmian w diecie. Po drugie zaś odstawienie ich najczęściej kończy się nawrotem choroby, której specyfika wiąże się również z emocjonalnymi zmianami i pogorszeniem stanu psychicznego. Nikt przecież nie chce chodzić z permanentnymi wysypami na twarzy.
Na co i jak skóra choruje?
Zacznijmy od tego, że choroby skóry to jedna z największych i najbardziej różnorodnych grup schorzeń dotykających człowieka. Wskazuje na to już sama definicja. Bo rzeczywiście: choroby skóry (inaczej: dermatozy) to przede wszystkim schorzenia obejmujące skórę. Ale choroby skóry mogą dotyczyć tak powierzchni naskórka, jak i skóry właściwej oraz tkanki podskórnej, ale też tzw. przydatków, czyli gruczołów potowych, gruczołów łojowych, mieszków włosowych i paznokci. (1) Co więcej, w przebiegu dermatoz proces chorobowy może również obejmować naczynia krwionośne, naczynia chłonne i zakończenia nerwów.
Aby wszystkie dermatozy usystematyzować porozdzielano je zatem na podgrupy pod względem takich parametrów jak:
- etiologia, czyli przyczyna schorzenia – i tu wyróżnia się m.in. dermatozy bakteryjne, grzybicze, wirusowe, pasożytnicze, alergiczne, genetyczne, autoimmunologiczne etc.,
- lokalizacja zmian chorobowych – chodzi tu o choroby m.in. gruczołów łojowych, gruczołów potowych, włosów i paznokci, błon śluzowych itp.,
- typ zmian skórnych, czyli np. choroby rumieniowe, grudkowe, pęcherzowe, łuszczyca itp.,
- charakterystyczny obraz mikroskopowy, czyli np. nowotwory złośliwe i ziarniniaki,
- okres życia człowieka – choroby skóry typowe dla okresu noworodkowego i niemowlęcego oraz starczego,
- objaw dodatkowy w przebiegu choroby wirusowej wieku dziecięcego – np. zmiany skórne przy odrze, ospie wietrznej i różyczce. (2)
Diagnostyka chorób skóry opiera się na prawidłowej ocenie i różnicowaniu głównego objawu dermatoz, czyli zmian skórnych. Nazywa się te zmiany wykwitami i dzieli się je na: pierwotne i wtórne (3), a także tzw. stany narzucone skóry, czyli takie wykwity, których nie da się zaliczyć ani do wykwitów pierwotnych, ani do wtórnych. (4)
Z badań epidemiologicznych wynika, że co trzeci dorosły Polak aktualnie choruje bądź chorował w przeszłości na chorobę skóry. (5)
Choroby west highland white terrier
Wyniki pierwszej ankiety opublikowano w 2000 roku, a w 2007 opracowano wyniki powtórnie przeprowadzonej ankiety. Badanie przeprowadzono także na europejskiej populacji westie, rozsyłając ankietę do niemal 1000 opiekunów westie we Włoszech.
Wyniki wszystkich ankiet dostępne są na stronie Westie Foundation of America.
Zdrowie westie w USA- wyniki ankiety z 2000 roku
Pierwsza ankieta rozesłana została w latach 1995-1998 do ponad 5 tysięcy właścicieli westie. Otrzymano ponad 1500 odpowiedzi na temat stanu zdrowia 2800 westie. Badanie to daje wgląd w faktyczny stan zdrowia populacji.
Najczęściej występujące choroby westie:
Alergie, choroby skóry (Atopic Dermatitis) 15,5%
Zespół suchego oka (Dry Eye) 2,7%
Legg Perthes 1,7%
Włóknienie płuc (Pulmonary Fibrosis) 1,4%
White Shaker Syndrome 1,3%
Choroba Addisona 1,3%
60% przebadanych westie nie miało żadnych problemów ze zdrowiem. 30% cierpiało na jedno schorzenia a tylko niecałe 10% na dwa lub więcej.
Zdrowie westie- wyniki ankiety w USA z 2007 roku
Ankieta powtórzona została w 2007 roku. Opracowana została na podstawie poprzedniej.
Najczęściej występujące choroby westie:
Alergie, choroby skóry (Atopic dermatitis) 23,2%
Zespół suchego oka (Dry Eye) 2,1%
Choroba Addisona 1,7%
White Shaker Syndrome 1,5%
Inne choroby pojawiały się w mniej niż 1% populacji.
Wyniki pokazują, że wzrosła liczba westie cierpiących z powodu alergii i atopii. Zmniejszyła się liczba psów chorych na CMO (osteopatia czaszkowo-żuchwowa), a dostępne testy genetyczne umożliwiają całkowite wyeliminowanie choroby. Występowanie innych schorzeń jak i zdrowie populacji pozostają na podobnym poziomie.
Zdrowie westie- badania włoskie z 2011 roku
W 2011 roku podobna ankieta przeprowadzona została w Europie. Zebrano informację na temat stanu zdrowia niemal 1000 westie mieszkających we Włoszech. Większość z nich stanowiły psy kupione od hodowców, a więc posiadające rodowód.
