U nas zapłacisz kartą
Jak leczyć pryszcze na gałce ocznej?
Jakie są sposoby leczenia?
Pierwotna torbiel (cysta) spojówki (nabłonkowa torbiel wtrętowa), jeśli jest drobna i umiejscowiona w dolnym załamku, nie wymaga interwencji chirurga. W przypadku większych torbieli zazwyczaj konieczne jest ich całkowite wycięcie lub marsupializacja (wszycie ścian nieusuwalnej torbieli w spojówkę).
Wiele brodawczaków ustępuje samoistnie w ciągu miesięcy bądź lat i wówczas nie wymagają leczenia. Jeśli brodawczak jest uszypułowany, mały, nie szpeci i jest akceptowany kosmetycznie, można go pozostawić do obserwacji. W przypadku decyzji o wycięciu chirurgicznym należy pamiętać, że musi być ono całkowite, ponieważ częściowe czy niecałkowite wycięcie powoduje często pobudzenie wzrostu brodawczaka i znacznie pogarsza kosmetyczny wynik końcowy. W leczeniu można stosować także mrożenie (krioterapię) albo łączyć wycięcie z krioterapią czy też ze stosowaniem leku cytostatycznego – mitomycyny C lub interferonu A. Niestety, częste są nawroty choroby.
W przypadku brodawczaków nieuszpułowanych konieczna jest ścisła obserwacja lub chirurgiczne wycięcie. W przypadku wzrostu lub pojawienia się cech dysplazji konieczne jest wycięcie z dodatkową krioterapią.
Ziarniniaki można leczyć kroplami przeciwzapalnymi (np. kortykosteroid z antybiotykiem). W przypadku braku reakcji na leczenie miejscowe można zmianę usunąć chirurgicznie. Ziarniniaki związane z sarkoidozą wymagają układowego leczenia choroby podstawowej.
Tłuszczyki nie wymagają żadnego leczenia.
Leczenie skrzydlika omówiono w osobnym artykule.
Pryszczyki wymagają niejednokrotnie leczenia choroby podstawowej.
Guzy wrodzone, jeśli powodują nieakceptowany wygląd kosmetyczny, wymagają usunięcia chirurgicznego. Należy pamiętać jednak, że zmiany te często wrastają głęboko w tkanki, a ich usunięcie może nie być łatwe.
Naczyniaki można usuwać chirurgicznie lub obserwować, podobnie jak onkocytoma.
Co robić w razie wystąpienie objawów?
Pojawienie się guzków spojówki powinno skłonić do wizyty u specjalisty, który określi charakter zmiany i ustali najkorzystniejszy sposób postępowania.
Lekarz stawia diagnozę na podstawie powiększonego obrazu w biomikroskopie (lampie szczelinowej, zob. Badanie w lampie szczelinowej [biomikroskopia]), pomocna może być też ultrabiomikroskopia (UBM, zob. Ultrabiomikroskopia). Część guzów ma charakterystyczny wygląd i diagnozę można postawić z dużą dozą prawdopodobieństwa.
W niektórych przypadkach rozpoznanie możliwe jest dopiero po wycięciu zmiany i badaniu histopatologicznym. Biopsja diagnostyczna polega na pobraniu jedynie fragmentu guza do badania i pozwala rozstrzygnąć, czy zmiana ma charakter łagodny czy złośliwy. Biopsja z całkowitym wycięciem zmiany daje odpowiedź na pytanie o charakter guza i jednocześnie zapewnia jego usunięcie.
Domowe sposoby na opryszczkę oka
Choć w różnych miejscach w sieci można znaleźć informacje o domowych sposobach na opryszczkę oka, trzeba mieć świadomość, że korzystanie z nich jest bardzo ryzykowne. Nie wiesz, jak oko i wirus zareagują na konkretną metodę.
Zamiast więc testować niepewne rozwiązania, np. przykładanie cebuli albo czosnku do powieki, lepiej postawić na specjalistyczne leczenie. Przykładanie tego typu warzyw może wywołać dodatkowy ból i pieczenie oka, a także jego podrażnienie.
Poza tym, wirus bardzo często nie znajduje się tylko na zewnętrznych tkankach - nawet, gdy mamy do czynienia z opryszczką na powiece - ale wniknął już w głąb oka.
Wówczas rezultat przyniosą specjalistyczne maści wyprodukowane z myślą o tak wrażliwych miejscach na ciele jak okolice oka.
Nierzadko domowe sposoby przy opryszczce na powiece czy już opryszczce na oku nie dają efektów, bo substancje lecznicze nie mają jak wniknąć bezpośrednio w oko. W konkretnych produktach znajdują się bowiem składniki drażniące skórę powiek albo oko.
Oparzenia termiczne
Oparzenie termiczne mogą być wywołane ogniem oraz gorącymi substancjami ciekłymi i stałymi. W oparzeniu skóry powiek dochodzi do przekrwienia i zaczerwienienia. W ciężkich oparzeniach, jeśli doszło do uszkodzenia tarczki (rusztowania dla powiek) dochodzi do powstawania blizn, które prowadzą do niedomykania powiek i zespołu suchego oka. W leczeniu oparzenia powiek stosuje się antybiotyki aby uniknąć zakażenia. W przypadku oparzenia gałki ocznej gorącym płynnym metalem dochodzi do niedokrwienia i martwicy rogówki, a rokowanie jest bardzo niekorzystne.
Efekty cieplne są też skutkiem działania promieniowania elektromagnetycznego. Mikrofale powodują:
- łzawienie,
- światłowstręt,
- uszkodzenie siatkówki,
- i zaćmę.
Przekrwienie, obrzęk powiek i zaćma mogą być spowodowane też narażeniem na promieniowanie podczerwone (szczególnie narażeni pracownicy hut). Światło widzialne (oglądanie zaćmienia słońca bez ochrony) i laserowe może być przyczyną obrzęku plamki i jej zbliznowacenia, co może skutkować trwałym upośledzeniem ostrości wzroku.
- uczucie ciała obcego,
- ból oka,
- światłowstręt występujące zwykle w nocy
są one skutkiem promieniowania nadfioletowego. Źródłem tego promieniowania jest łuk elektryczny (spawanie bez ochrony oczu), a także promienie słoneczne szczególnie wysoko górach i na śniegu. Promieniowanie jonizujące prowadzi do oparzeń zwykle u pacjentów poddawanych radioterapii. Pojawia się obrzęk, wypadanie brwi. Przy większych dawkach promieniowania dochodzi do uszkodzenia rogówki, soczewki i siatkówki. W tym ostatnim przypadku dochodzi do tzw. retinopatii popromiennej, w której występują krwotoki, uszkodzenie tarczy nerwu wzrokowego i zakrzepy żył siatkówki.
W leczeniu oparzeń termicznych stosuje się:
Jak często występuje?
Wylewy podspojówkowe spotyka się bardzo często w praktyce okulistycznej. Większość z nich ma charakter samoistny i nie udaje się precyzyjnie zidentyfikować przyczyn krwawienia.
Ryc. Wylew podspojówkowy
Typowym objawem wylewu podspojówkowego jest pojawienie się czerwonej plamy krwi na tle białej twardówki. Nagromadzona krew powoduje niekiedy uniesienie spojówki, rzadko rozlewa się na całym obszarze twardówki. Krwawieniu może towarzyszyć uczucie obrzęku pod powieką, sporadycznie pojawia się lekki ból.
W typowym przebiegu samoistnym wylewom krwi pod spojówką nie towarzyszą żadne zaburzenia widzenia, nie pojawia się również w oku wydzielina.
