U nas zapłacisz kartą
Jak leczyć pryszcze na gałce ocznej?
Opryszczka oka u dziecka. Co robić?
Jeżeli masz czynną opryszczkę ust, nie całuj swojego dziecka. W twojej ślinie znajduje się wirus, który może łatwo zakazić też malucha.
Poza tym, dzieci bardzo często dotykają swojej twarzy i np. w razie zakażenia i zimna na ustach, są w stanie samodzielnie przenieść wirusa do oka.
Taki stan u dzieci jest znacznie bardziej niebezpieczny niż u dorosłych, którzy mają lepiej wykształconą odporność. Do przedostania się wirusa na noworodka może dojść również podczas porodu.
W skrajnych przypadkach, zakażenie opryszczkowe u dziecka pozostawia trwałe ślady neurologiczne, a przy tym doprowadza nawet do utraty wzroku.
Opryszczkę na oku u niemowlaka rozpoznasz po:
- zaczerwienionych, obrzękniętych oczach,
- powierzchownych owrzodzeniach, ponieważ opryszczka ujawnia się też na powiece dziecka,
- pęcherzykach, które mają charakterystyczny, drzewkowaty kształt niespotykany w przebiegu innych zakażeń wirusowych.
Jak wskazuje Magdalena Marczyńska z Kliniki Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego w Warszawie na łamach „Po dyplomie”, zmiany wywołane opryszczką na oku u dziecka bardzo łatwo ulegają nadkażeniom bakteryjnym.
Takiej opryszczce oka u dzieci towarzyszą:
- obrzęk powiek,
- światłowstręt,
- łzawienie,
- zapalenie przyusznych węzłów chłonnych.
Opryszczka oka u dziecka ma tendencję do nawracania. Choroba ponownie dotknie około 30% dzieci, zwłaszcza tych mniejszych.
Predyspozycję do tego mają w szczególności dzieci młodsze. Dlatego trzeba zachować dużą ostrożność, gdy zauważysz objawy charakterystyczne dla opryszczki oka u noworodka lub nieco większego maluszka.
Z uwagi na to, że duża część społeczeństwa to nosiciele wirusa opryszczki, trudno uchronić dziecko przed jego transmisją.
Działaj natomiast natychmiast, gdy tylko zauważysz niepokojące objawy - udaj się z dzieckiem do pediatry, który wdroży leczenie. Opryszczki oka nie pozostawiaj samej sobie, bo choroba może w istotny sposób wpłynąć na jakość widzenia Twojego dziecka.
Co robić w razie wystąpienie objawów?
Pojawienie się guzków spojówki powinno skłonić do wizyty u specjalisty, który określi charakter zmiany i ustali najkorzystniejszy sposób postępowania.
Lekarz stawia diagnozę na podstawie powiększonego obrazu w biomikroskopie (lampie szczelinowej, zob. Badanie w lampie szczelinowej [biomikroskopia]), pomocna może być też ultrabiomikroskopia (UBM, zob. Ultrabiomikroskopia). Część guzów ma charakterystyczny wygląd i diagnozę można postawić z dużą dozą prawdopodobieństwa.
W niektórych przypadkach rozpoznanie możliwe jest dopiero po wycięciu zmiany i badaniu histopatologicznym. Biopsja diagnostyczna polega na pobraniu jedynie fragmentu guza do badania i pozwala rozstrzygnąć, czy zmiana ma charakter łagodny czy złośliwy. Biopsja z całkowitym wycięciem zmiany daje odpowiedź na pytanie o charakter guza i jednocześnie zapewnia jego usunięcie.
Jak zapobiegać?
Przede wszystkim należy unikać urazów oka, także drobnych, np. związanych z zakładaniem lub zdejmowaniem soczewek kontaktowych. W przypadku nawracających wylewów należy kontrolować ciśnienie tętnicze. Jeśli pojawi się wylew, należy unikać ogólnego stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. aspiryna, ibuprofen itp.), ponieważ powodują one zaburzenia krzepnięcia krwi.
Zmiany barwnikowe spojówek Zmiany barwnikowe spojówki są łatwo zauważalne na powierzchni gałki ocznej. Powstają one z komórek barwnikowych (melanocytów, melanoforów), które w okresie rozwoju embrionalnego wędrują m.in. do skóry, błony naczyniowej oka i błon śluzowych. Wytwarzają one ciemny barwnik – melaninę – chroniący organizm przed nadmiernym promieniowaniem ultrafioletowym. Mogą one także zapoczątkować znamiona chorobowe zarówno o charakterze łagodnym, jak i złośliwym.
Rak płaskonabłonkowy spojówki Rak płaskonabłonkowy spojówki to nowotwór złośliwy wywodzący się z nabłonka spojówki. Wyróżnia się dwie postacie raka: przedinwazyjną oraz inwazyjną. Rak płaskonabłonkowy może naciekać sąsiednie struktury oka oraz dawać przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych i przerzuty odległe. Przyczyny rozwoju raka płaskonabłonkowego nie są do końca poznane, jednak wyniki badań wskazują na dużą rolę promieniowania ultrafioletowego (UVA, UVB) oraz zakażeń podtypem 16 lub 18 wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV).