U nas zapłacisz kartą
Pryszcz na języku – co oznacza i jak sobie z nim poradzić?
Objawy opryszczki na języku
Opryszczka języka przybiera postać zbliżoną do opryszczki wargowej. Manifestuje się pojawieniem drobnych pęcherzyków, które pokrywają język. Mogą one skupiać się w małe grupy, które dość łatwo pękają, tworząc powierzchowne owrzodzenia. Powstałe na języku zmiany mogą utrudniać posilanie się i mówienie. U chorych pojawia się nadmierne ślinienie i nieprzyjemny zapach z ust (określany jako gnilny). Czasami opryszczka na języku objawia się występowaniem szarego nalotu. Chorzy skarżą się także na pogorszenie samopoczucia, ból głowy i bóle mięśniowe. Dość często stwierdza się wzrost temperatury ciała, powiększenie okolicznych węzłów chłonnych i obrzmienie błony śluzowej jamy ustnej. Dodatkowo u małych dzieci, które ssą palce, może dojść do przeniesienia wirusa opryszczki wraz ze śliną w okolice oka.
Okres wylęgania choroby, czyli czas od zakażenia do pojawienia się pierwszych objawów, wynosi średnio 2–7 dni. W zakażeniu pierwotnym objawy utrzymują się przeważnie przez 14–21 dni. W przypadku zakażenia nawrotnego dolegliwości trwają 7–10 dni.
Skąd się bierze opryszczka wargowa i jak skutecznie się jej pozbyć? Zobaczcie na filmie:
Zobacz film: Opryszczka wargowa przyczyny i leczenie. Źródło: 36,6
Opryszczka na języku – jak leczyć?
Leczenie opryszczki na języku powinno odbywać się pod kontrolą lekarza. Jak dotąd nie wynaleziono terapii pozwalającej na całkowite usunięcie wirusa z organizmu. Choremu podawane są leki przeciwwirusowe, których celem jest złagodzenie objawów i skrócenie trwania choroby. Lek przeciwwirusowy hamuje namnażanie wirusa. Podstawowym środkiem stosowanym w terapii opryszczki jest acyklowir, który zażywa się doustnie w formie tabletek, syropów lub zawiesin. Działa on najlepiej, jeśli zacznie być przyjmowany na początkowym, objawowym etapie choroby. Ostatnimi czasy wprowadzono też kilka równie skutecznych pochodnych acyklowiru, takich jak pencyklowir, walacyklowir i famcyklowir. Poza tym wskazana jest suplementacja witamin z grupy B, zwłaszcza B1 i B2. Lekarz może zalecić też przyjmowanie leków przeciwbólowych w celu zniwelowania dyskomfortu i środków miejscowo znieczulających, takich jak lidokaina.
Pomocniczą rolę wobec leczenia specjalistycznego pełnią domowe rozwiązania. Korzystne działanie przynosi płukanie jamy ustnej naparem z melisy. W sprzedaży znajdują się gotowe do zaparzenia torebki z tym ziołem. Opakowanie zawierające 30 sztuk kosztuje około 5 zł. Torebkę zalewa się szklanką wrzątku i odstawia pod przykryciem do zaparzenia na 15 minut. Melisa wykazuje działanie przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne. Zawarte w niej taniny i kwasy fenolowe zwalczają wirusa opryszczki pospolitej. Pozytywne efekty przynosi też płukanie jamy ustnej naparem rumiankowym lub wywarem z liści aloesu. Ból może złagodzić ssanie kostek lodu. Zalecane jest ograniczenie palenia papierosów na czas choroby.
Do płukania jamy ustnej stosować można roztwór wody i sody oczyszczonej, który łagodzi objawy, a zwłaszcza neutralizuje nieprzyjemny zapach z ust. W szklance letniej wody należy rozpuścić 1 łyżeczkę sody oczyszczonej. Podobne działanie ma mikstura powstała z połączenia 2 łyżek octu jabłkowego i szklanki letniej wody.Czym jest opryszczka na języku?
Przyczyną opryszczki na języku jest wirus HSV-1, czyli herpes labialis . Bardzo często dotyka dzieci i osoby starsze. Wynika to stąd, że zazwyczaj mają słabszy układ odpornościowy.
Przyczyną opryszczki jest wirus HSV-1 przenoszony drogą kropelkową i kontaktową. Można się nim zarazić w bardzo wielu miejscach, na przykład w pracy, w sklepie czy w kinie. Następuje to w wyniku pocałunku lub włożenia do ust przedmiotu poślinionego przez nosiciela wirusa.
Wirus opryszczki pozostaje w organizmie na zawsze, a jej nawroty u dorosłych mogą być spowodowane przez:
- nadmierną ekspozycję na słońce,
- aktywność seksualną,
- miesiączkę,
- silny stres,
- spożywanie pokarmów wywołujących alergię,
- branie niektórych leków, w szczególności zawierających duże ilości argininy,
- korzystanie z tych samych sztućców lub ręcznika, co nosiciel,
- nieprzestrzeganie podstawowych zasad higieny (na przykład mycia rąk po wyjściu z toalety).