U nas zapłacisz kartą
Jak leczyć pryszcz na wardze sromowej?
Swędzenie i pieczenie sromu - przyczyny
- Używanie drażniących kosmetyków i detergentów
Jeśli świąd okolic intymnych pojawił się po zastosowaniu nowych kosmetyków (np. żelu do higieny intymnej, żelu pod prysznic) lub detergentów (np. proszku do prania, płynu do płukania), być może jedna z substancji w nich zawarta podrażnia delikatne wargi sromowe. Aby pozbyć się dyskomfortu, należy stosować płyny o pH zbliżonym do odczynu miejsc intymnych (5,2) oraz preparaty z pałeczkami kwasu mlekowego, które skutecznie chronią pochwę przed atakiem chorobotwórczych bakterii. Z kolei do prania bielizny warto używać proszków przeznaczonych dla niemowląt lub alergików.
Reakcja alergiczna często pojawia się w wyniku kontaktu z substancjami chemicznymi zawartymi w preparatach do higieny intymnej czy proszkach do prania. Jednak u kobiet z obniżoną odpornością alergię skórną mogą wywołać również wkładki i podpaski (głównie te zapachowe). Jeśli podejrzewasz, że przyczyną swędzenia, pieczenia i obrzęku warg sromowych są perfumowane wkładki i podpaski, wypróbuj wielorazowe podpaski dla alergików, które są wykonane z bawełny ekologicznej lub/i z wiskozy bambusowej (cena jednej podpaski/wkładki - ok. 20 zł).
Podrażnienie warg sromowych może wywołać noszenie nieodpowiedniej bielizny: obcisłej, ze sztucznych, nieprzewiewanych materiałów, a także stringów. By uniknąć dyskomfortu, należy nosić przewiewną, bawełnianą bieliznę.
Podrażnienia skóry okolic intymnych mogą pojawić się po depilacji, dlatego po zabiegu wskazana jest aplikacja kremu lub żelu nawilżającego. Należy także używać specjalnych kremów lub żeli do depilacji miejsc wrażliwych. Najlepiej kupić krem 2w1, który zawiera zarówno krem do depilacji, jak i specjalny krem nawilżający.
Diagnostyka zapalenia gruczołu Bartholina
Diagnostyka zapalenia gruczołu Bartholina jest ważnym krokiem w ustaleniu odpowiedniego leczenia. Proces diagnostyczny może obejmować:
Lekarz przeprowadzi dokładne badanie okolic genitalnych, aby ocenić stan zapalny, obecność czopu śluzowego, a także rozmiar i lokalizację zmiany. Lekarz zapyta o objawy, historię medyczną oraz ewentualne czynniki ryzyka. W przypadku podejrzenia infekcji bakteryjnej może zostać zlecone badanie próbki wydzieliny w celu zidentyfikowania konkretnych patogenów. W rzadkich przypadkach, gdy diagnoza jest niejasna, może być zalecone wykonanie ultrasonografii lub innego badania obrazowego.
Ważne jest, aby w przypadku podejrzenia zapalenia gruczołu Bartholina nie polegać wyłącznie na samodiagnozie i zdjęciach dostępnych w internecie, takich jak te ilustrujące jak wygląda czop śluzowy . Każdy przypadek jest indywidualny i wymaga profesjonalnej oceny medycznej.
Anatomia i funkcje gruczołu Bartholina
Gruczoły Bartholina są niewielkie i zlokalizowane głęboko w tkankach po obu stronach otworu pochwy. Ich precyzyjna lokalizacja sprawia, że są trudne do zbadania podczas rutynowych badań ginekologicznych.
Funkcje gruczołów Bartholina są kluczowe dla komfortu seksualnego i ogólnego zdrowia intymnego. Gruczoły te produkują śluz, który pomaga w utrzymaniu odpowiedniego nawilżenia pochwy. Dzięki temu zapobiegają dyskomfortowi i uszkodzeniom podczas stosunku seksualnego. W sytuacji, gdy produkcja śluzu jest zaburzona, może dojść do suchości pochwy, co zwiększa ryzyko infekcji i dyskomfortu.
Niestety, gruczoły Bartholina mogą ulec zablokowaniu, prowadząc do tworzenia się czopa śluzowego . Gdy śluz nie może wydostać się na zewnątrz, tworzy cystę, która może ulec infekcji. W takim przypadku może pojawić się na wargach sromowych pryszcz , który jest bolesny i może być mylony z typowym pryszczem skórnym. Jednak różni się on od zwykłych pryszczy lokalizacją i towarzyszącym mu bólem. Warto zwrócić uwagę na jego wygląd – jak wygląda czop śluzowy zdjęcia mogą być pomocne w rozpoznaniu.
W przypadku podejrzenia problemów z gruczołem Bartholina, ważne jest szybkie skonsultowanie się z lekarzem, aby uniknąć poważniejszych komplikacji, takich jak rozprzestrzeniające się infekcje czy tworzenie się ropni. Zdjęcia i informacje dostępne w internecie mogą być pomocne w wstępnej ocenie problemu, ale nie zastąpią profesjonalnej diagnozy medycznej.
Czyrak warg sromowych – leczenie
Czyraka warg sromowych dość łatwo zdiagnozować. Czasami wymaga się jedynie diagnostyki różnicowej ze względu na podobieństwo do niesztowicy, choć zmiany skórne spowodowane przez tę chorobę występują przede wszystkim na kończynach dolnych i pośladkach.
Sposób, w jaki leczy się czyraka warg sromowych, w dużej mierze zależy m.in. od chorób towarzyszących tej zmianie skórnej i stopnia jej rozrostu. Czasami czyraki znikają same. Zdecydowanie natomiast nie można ich wyciskać, ponieważ może to prowadzić do wystąpienia niebezpiecznych dla zdrowia powikłań. Najgroźniejszy scenariusz to ewentualne przedostanie się gronkowca do krwi, co w ostateczności może się skończyć nawet śmiercią pacjentki. Zawsze więc w przypadku pojawienia się takiej zmiany jak czyrak, należy udać się do dermatologa, zamiast samodzielnie usuwać zmianę.
Leczenie czyraka warg sromowych nastawione jest na usunięcie zmiany skórnej. Chodzi również o złagodzenie bólu. W tym celu stosuje się środki antyseptyczne, które jednocześnie zapobiegają roznoszeniu się bakterii. Jeśli czyrak nie pęka samoistnie, wykonuje się nacięcie martwiczych tkanek. Czasami stosuje się również antybiotykoterapię w celu zwalczenia zakażenia bakteryjnego. Dodatkowo, można sięgnąć po naturalne metody leczenia wspomagające walkę z czyrakiem. Regularnie pita mikstura na bazie kurkumy, czosnku i mleka stanowi bardzo dobrą profilaktykę przeciwczyrakową. Nie zaleca się natomiast przemywania czyraka warg sromowych różnego rodzaju płynami. Rozwiązania takie jak mikstura z czosnku lub olejek herbaciany można natomiast stosować przy analogicznych zmianach na plecach szyi czy pośladkach.
Rzeżączka umiejscowiona poza narządami płciowymi
Rzeżączkowe zapalenie odbytu
U kobiet zapalenie odbytu występuje najczęściej w konsekwencji zapalenia szyjki macicy, rzadziej na skutek kontaktów analnych. U mężczyzn nieutrzymujących kontaktów seksualnych z mężczyznami rzeżączka odbytu jest bardzo rzadka, natomiast u mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami stanowi prawie połowę przypadków choroby. Zapalenie odbytu zwykle jest bezobjawowe, szczególnie u kobiet. W przypadkach objawowych pojawia się wydzielina z odbytu (śluzowa lub śluzowo-ropna, może być z domieszką krwi, często zauważana podczas wypróżnienia), występują pieczenie i świąd w okolicy odbytu, rzadziej bolesne parcie na stolec lub tępy ból nasilający się w czasie wypróżnienia (gdy występuje zaparcie). Widoczne może być zaczerwienienie i obrzęk skóry w okolicy odbytu.
Rzeżączkowe zapalenie gardła
Do zakażenia najczęściej dochodzi na skutek kontaktów oralno-genitalnych. Postać ta występuje głównie u kobiet i mężczyzn utrzymujących kontakty seksualne z mężczyznami, zwykle jako towarzyszy rzeżączce narządów płciowych. Najczęściej zakażenie ma charakter bezobjawowy (około 90%). Objawy są niecharakterystyczne: ból gardła nasilający się przy połykaniu, zaczerwienienie i obrzęk łuków podniebiennych i tylnej ściany gardła, rzadko nieznacznie podwyższona temperatura ciała i powiększenie okolicznych węzłów chłonnych.
Rzeżączkowe zapalenie spojówek
U dorosłych zapalenie spojówek występuje bardzo rzadko, zwykle jako zakażenie wtórne, czyli będące następstwem przeniesienia wydzieliny zakaźnej z miejsca pierwotnej infekcji (np. z narządów płciowych), najczęściej przez palce. U dorosłych chorobą objęte jest zwykle jedno oko, a objawy zapalne mogą być nasilone w różnym stopniu, od niewielkiego podrażnienia spojówek do ich nasilonego zapalenia z obecnością wydzieliny ropnej.
Rzeżączka u noworodków
Najczęstszą formą rzeżączki u noworodków jest rzeżączkowe zapalenie spojówek. Do zakażenia dochodzi podczas porodu. Rozsiane zakażenie rzeżączkowe u noworodków jest rzadkie i przebiega podobnie jak u dorosłych (zmiany skórne, stawowe, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych).
