U nas zapłacisz kartą
Pryszcz pod powieką - Przyczyny, leczenie i porady pielęgnacyjne
Biały pryszcz pod okiem
Białe pryszcze pod okiem to milium lub prosyanka. To jest biały węgorz lub, po prostu, zamknięty czas pokryty łojem. Miliumoma nie powoduje bolesnych wrażeń, ale psuje ich wygląd. Skóra wokół oczu jest bardzo cienka i wrażliwa, blisko zakończeń nerwowych. Takie pryszcze nie mają kontaktu z powierzchnią, więc nie stają się zaognione i pozostają białe przez długi czas. Proces zapalny rozpoczyna się dopiero wtedy, gdy zarazki pojawią się w odpowiednim czasie. Ale mimo bezpieczeństwa tego rodzaju wysypki, wszystkie pryszcze, które pojawiają się w okolicy oczu, wymagają porady lekarskiej. Lekarz pomoże wykluczyć zapalny, infekcyjny i wirusowy proces wysypki.
Białe pryszcze pod okiem często pojawiają się u właścicieli skóry tłustej. Ten rodzaj skóry jest podatny na procesy zapalne, różne wysypki i defekty. Wynika to z aktywnej pracy gruczołów łojowych, które produkują w dużych ilościach podskórny tłuszcz, którego kanały nie mają czasu, aby przejść na powierzchnię skóry. Prowadzi to do zablokowania mieszków włosowych, tłuszcz gromadzi się pod grubą skórką i przechodzi w ropienie, czyli trądzik.
Biały trądzik pod oczami może sygnalizować, że organizm ma nadmiar cholesterolu, a skóra reaguje na niego. Nie polecam samoleczenia milium, musisz przejść badanie w klinice i, jeśli to konieczne, poprosić o pomoc kosmetologów. Do usuwania potrząsaczy stosuje się techniki laserowe, mechaniczne usuwanie i elektrokoagulację. Obowiązkowe są zabiegi profilaktyczne: regularne oczyszczanie skóry, staranny dobór kosmetyków i właściwe odżywianie.
Co robić w razie wystąpienia objawów?
Pojawienie się guzów powiek powinno skłonić pacjenta do wizyty w gabinecie okulistycznym w celu ustalenia diagnozy i podjęcia odpowiedniego postępowania. W przypadku zmian łagodnych wczesne leczenie pozwala na osiągnięcie bardzo dobrego rezultatu kosmetycznego i zapobiega oszpecającemu zniekształceniu powiek i twarzy.
W ustaleniu rozpoznania pomocne jest badanie w mikroskopie okulistycznym (lampie szczelinowej, zob. Badanie w lampie szczelinowej [biomikroskopia]), jednak niejednokrotnie badanie kliniczne nie pozwala na postawienie ostatecznej diagnozy. Często bowiem zmiany skórne mają podobny wygląd makroskopowy mimo różnej budowy histopatologicznej. Z tego względu wykonuje się biopsję zmiany.
Biopsja z wycięciem zmiany daje odpowiedź na pytanie o charakter guza i jednocześnie powoduje całkowite wyleczenie. Typowo kwalifikują się do niej małe zmiany umiejscowione daleko od punktu łzowego, kąta bocznego, nieobejmujące brzegu powiek lub położone w jego centrum. Jednak niejednokrotnie chirurdzy, chcąc oszczędzić pacjentowi dodatkowego zabiegu oraz związanych z nim stresów i niedogodności, podejmują się wycięcia za jednym razem także bardziej skomplikowanych guzów.
Biopsja diagnostyczna polega na pobraniu jedynie fragmentu guza. Należy ją pobierać z reprezentatywnego obszaru nowotworu. Musi ona zawierać zdrowe brzegi, być wystarczająco duża, aby możliwe było badanie histopatologiczne, nie może prowadzić do zmiażdżenia lub innego uszkodzenia pobieranych tkanek.
Objawy trądziku pod oczami
Objawy trądziku pod oczami, najczęściej związane z dyskomfortem kosmetycznym. Oznacza to, że dana osoba nie może odczuwać nieprzyjemnych wrażeń, bólu z mruganiem lub prób obmacywania wysypki.
- Na przykład białe, bezbolesne pryszcze proso (mil) pojawiają się w małych grupach po kilka sztuk na raz, co jest bardzo widoczne na czystej skórze. Dlatego muszą być leczeni przez kosmetologa, ale w żadnym wypadku nie próbujcie się usuwać.
- Jeśli pod okiem pojawił się bolesny guzek, który podczas dojrzewania jest podobny do czerwonego pryszcza, może to być jęczmień lub bardziej niebezpieczna choroba - halazyzm. Pod skórą dolnej powieki tworzy się guzek o grubości chrząstki, nie przylutowany do skóry i bezbolesny podczas badania palpacyjnego. Wraz ze wzrostem wzrostu krosta powiększa się, tworzy obrzęk i widoczny problem kosmetyczny. Ponadto może wystąpić łzawienie i silne swędzenie. Bez szybkiej diagnozy i właściwego leczenia choroba prowadzi do zaburzeń widzenia.
- Jeśli pod języczkiem oka uformuje się, jego objawy wyglądają tak: miejscowe zaczerwienienie skóry, pulsujący ból, czerwonawy guzek na skórze z żółtym ropnym końcem. Możliwe gorączka, bóle głowy, obrzęk i stan zapalny skóry wokół guza. Jeśli masz ten objaw, natychmiast skorzystaj z pomocy medycznej.
- Gdy reakcje alergiczne na kosmetyki pod oczami pojawiają się czerwonawą wysypką, która powoduje łzawienie i swędzenie. Pojawiają się małe pryszcze z powodu przetarcia oczu brudnymi rękami, które są obarczone infekcjami i poważnymi reakcjami uczuleniowymi.
Domowe sposoby na gradówkę
Gradówka może ulec samowyleczeniu, są to jednak przypadki sporadyczne. Jeśli stan zapalny nie jest ostry, warto skorzystać z domowych sposobów walki z gradówką. Zalecane jest stosowanie okładów lub staranne przemywanie powieki.
Na początek warto, kilka razy dziennie wykonać ciepły okład z rumianku lub z samej wody. Najlepiej zastosować waciki higieniczne. Okład jednorazowo trzymajmy na oku przez około 15-20 minut, nie dociskając go do gradówki.
Aby zmniejszyć obrzęk i odprowadzić zalegającą masę, można przeprowadzić również delikatny masaż powieki. Również pamiętaj przy tym, żeby nie naciskać i nie ściskać gradówki.
Jeśli mimo to gradówka nie znika lub się powiększa, należy udać się do okulisty. Natychmiastowy kontakt z lekarzem jest zalecany również w przypadku bólu oka lub pogorszenia ostrości widzenia.
Jęczmień na oku - przyczyny, jak się go pozbyć, czy jest groźny?
Jęczmień to ostra forma miejscowego zakażenia powiek. Jęczmień objawia się zwykle bolesnym, ograniczonym obrzękiem powieki i obecnością guzka zapalnego. Jęczmień może występować także u dzieci. Podstawą leczenia w przypadku jęczmienia są ciepłe okłady i masaż powieki.
Jęczmień (hordeolum) to ogólne określenie ostrego, miejscowego zakażenia powiek. Jeśli obejmuje mieszki włosowe rzęs, powstaje zwykle na skutek zaczopowania ich ujścia oraz zakażenia gruczołów łojowych Zeissa lub gruczołów rzęskowych (potowych) Molla. Nazywany jest wówczas jęczmieniem zewnętrznym. Jeśli jęczmień rozwija się w gruczołach tarczkowych Meiboma, określa się go jako jęczmień wewnętrzny.
Gruczoły tarczkowe Meiboma produkują łojową wydzielinę i znajdują się w głębi powieki w tzw. tarczce, włóknistej tkance nadającej powiekom charakterystyczny kształt. W powiece górnej znajduje się ich 30–40, natomiast w dolnej – 20–30. Ujścia gruczołów Meiboma znajdują się w brzegach powiek. W przypadku zapalenia tych gruczołów lub ich nieprawidłowego funkcjonowania (dysfunkcji) dochodzi do ich pogrubienia i zablokowania odpływu wydzieliny łojowej. W dalszej kolejności następuje wtórne zakażenie.
