U nas zapłacisz kartą
Pryszcz w pachwinie udowej - Przyczyny, leczenie i porady pielęgnacyjne
Ćwiczenia na ból pachwiny - rehabilitacja (leczenie zachowawcze)
Rehabilitacja powinna być zindywidualizowana. Biorąc pod uwagę szereg czynników biomechanicznych, każdy przypadek, pomimo podobnych objawów, może charakteryzować się odmienną przyczyną, co powinno zostać szczegółowo przeanalizowane przez prowadzącego fizjoterapeutę. Przyczynami biomechanicznymi może być zarówno dysbalans mięśniowy w obrębie stawu biodrowego, jak i kręgosłupa lędźwiowego, czy całej obręczy miedniczej. Przy braku stabilizacji ze strony mięśni tułowia koncentrowanie działań jedynie na stawie biodrowym może nie przynieść pożądanego efektu. Przyczyną wprowadzenia treningu stabilizacyjnego jest fakt transferu (przeniesienia działania) sił mięśni przez tułów na biodro, co przy nieodpowiednim rozkładzie działania sił może prowadzić do dysfunkcji. Nadmierne napięcia mięśniowe, brak elastyczności, brak zakresu ruchu, brak stabilizacji to kluczowe elementy podlegające ocenie fizjoterapeutycznej.
Fizjoterapeuta ocenia relacje w sile mięśniowej aparatu stabilizującego staw biodrowy: mięśnie zginacze, prostowniki, przywodziciele, odwodziciele oraz rotatory. Istotnym elementem jest elastyczność mięśniowa, umożliwiająca wykonanie pełnego zakresu ruchu w stawie biodrowym. Przy występujących zmianach wewnątrz stawu z obkurczeniem torebki stawowej, działania ukierunkowane jedynie na stretching i wzmacnianie mięśni powinny iść w parze z mobilizacją manualną. Często występujący u osób z dolegliwościami bólowymi pachwiny deficyt rotacji wewnętrznej w stawie biodrowym powoduje nawracające stany zapalne w obrębie przyczepów mięśni przywodzicieli.
Ćwiczenia na ból pachwiny muszą zostać wyjaśnione pacjentowi i ew. skorygowane, gdyż często brak dokładności w wykonywaniu ćwiczeń rehabilitacyjnych przekłada się na brak efektu terapii. W miarę upływu czasu zestaw ćwiczeń ulega zmianie wraz ze zmieniającym się stanem czynnościowym pacjenta. Ćwiczenia powinny również spełniać wymagania pacjenta co do wyznaczonego celu końcowego. U sportowców bardzo istotna jest adaptacja tkanek do stopniowo zwiększających się obciążeń oraz płynne przejście w specyficzny dla danej dyscypliny sportowej trening motoryczny.
Ból w pachwinie - charakterystyka. Jak bolą pachwiny?
Ból w pachwinie może dokuczać każdemu, często jednak pojawia się u osób uprawiających sporty ze względu na uszkodzenia mięśni, ścięgien czy więzadeł znajdujących się w tej okolicy. Ból w pachwinie może być ostry, kłujący lub mieć charakter pulsujący. Niekiedy zlokalizowany jest wyłącznie w obrębie pachwin - czyli między okolicą łonową, a górnym fragmentem uda, konkretnie zaś jego przednio-przyśrodkową częścią. Czasem jednak promieniuje do stawu biodrowego, w kierunku narządów płciowych i odbytu, nerek czy kolan. Ból w pachwinie może utrzymywać się ze stałym nasileniem lub narastać w trakcie aktywności fizycznej lub wysiłku. Silny ból w pachwinie łatwo pomylić z bólem jajnika czy bólem wyrostka robaczkowego.
W okolicy pachwin zlokalizowanych jest wiele ważnych narządów wewnętrznych, a także mięśnie, więzadła, ścięgna i stawy. Dlatego też ustalenie przyczyny bólu w pachwinie bywa niekiedy prawdziwym wyzwaniem.
Do częstszych przyczyn bólu w pachwinie należą:
- zapalenie jajników
- zapalenie węzłów pachwinowych
- kamica nerkowa
- choroby nerek
- zwyrodnienie stawu biodrowego
- przepuklina pachwinowa
- złamanie zmęczeniowe
- zapalenie stawu biodrowego
- uchyłki jelita grubego
- zapalenie jądra i najądrza
- choroba zwyrodnieniowa stawów
- naderwanie przyczepów mięśni przywodzicieli
- uszkodzenie panewki stawu biodrowego
- naderwanie mięśnia prostego uda
- rwa kulszowa
- zakażenie dróg moczowych
- jądro wędrujące
- rak jąder
- dyskopatia
- zapalenie wyrostka robaczkowego
- przepuklina dysku międzykręgowego
- neuralgia
- zespół mięśnia gruszkowatego
- tętniak aorty brzusznej
- uszkodzenie obrąbka stawowego
- stan zapalny w obrębie spojenia łonowego
- endometrioza
- torbiel jajnika.
Tak powstaje pryszcz
Bakterie uwalniają enzymy (lipazy) rozkładające obojętne tłuszcze łoju na mniejsze cząstki (wolne kwasy tłuszczowe). Właśnie te kwasy tłuszczowe powodują powstawanie stanów zapalnych. Wzrasta liczba zakażonych komórek i wydzieliny wypełnającej woreczek. Jest tam coraz mniej miejsca, przez co nasila się nacisk na ścianki mieszka włosowego zablokowanego czopem rogowym. W pewnym momencie ścianki nie wytrzymują nacisku, pękają, a zawartość rozlewa się na otaczającą tkankę. Powstaje ostry stan zapalny, tworzą się krosty.
Trądzik pospolity może mieć różne etapy. Pierwsza odmiana trądziku charakteryzuje się zaskórnikami utrzymującymi się przez miesiące, a nawet lata, w okresie dojrzewania. Rozróżnia się zaskórniki otwarte i zamknięte. W zaskórnikach zamkniętych ujście mieszka jest zatkane, spod skóry prześwituje biaława grudka, czop łojowo-rogowy. Często dochodzi do zakażeń i nagromadzenia się ropy, ponieważ zawartość mieszka nie może się wydostać na zewnątrz. W zaskórnikach otwartych ujście się nie domyka, widoczny jest czarny punkt. Nie ma on nic wspólnego z brudem, jak się powszechnie uważa. Czarny kolor spowodowany jest utlenianiem się czopu rogowo-tłuszczowego. Kolejnym etapem trądziku jest jest acne papulopustolosa. W zaskórniku powstały już zmiany zapalne, grudki i krosty. Ten etap może ciągnąć się latami. Prawie każda krosta pozostawia wklęsłą (rzadziej także wypukłą) bliznę. Jeśli trądzik się pogarsza, rozwija się raczej rzaska forma acne conglobata. W wyniku stanu zapalnego wokół mieszka tworzą się guzkowate nacieki i ropne, a po ich ustąpieniu pozostają blizny wklęsłe i wypukłe.