U nas zapłacisz kartą
Pryszcz wypełniony krwią - Przyczyny, leczenie i porady pielęgnacyjne
Sprawdź, czy rozpoznasz zmiany skórne po zdjęciach
Zgrubienia skórne, które zwykle pojawiają się na podeszwie stopy, to:Krwawe wymioty u psa
Wymioty to odruchowa reakcja organizmu, polegająca na wyrzucaniu treści żołądkowej przez usta. Hematemesis (tak zwane krwawe wymioty) jest prawie zawsze oznaką niebezpiecznej patologii. Dlatego jeśli pies wymiotuje krwią, jest to powód, aby natychmiast skontaktować się z weterynarzem. Kategorycznie nie zaleca się samodzielnego podejmowania jakichkolwiek działań, ponieważ ważne jest, aby znaleźć i natychmiast wyeliminować przyczynę, która go sprowokowała.
W przypadku wymiotów krwi u psa obecność:
- szkarłatna lub ciemnoczerwona krew,
- zakrzepy,
- na wpół strawiona krew, która wygląda jak brązowe fusy po kawie.
Uwaga! Wymiotów nie należy mylić z niedomykalnością, w której pokarm jest wydalany z przełyku, zanim dostanie się do żołądka. Przyczyny wymiotów i niedomykalności są zupełnie inne, w przypadku wymiotów mogą być znacznie bardziej niebezpieczne..
Ze względu na charakter kursu hematemeza jest podzielona na formy:
- ostro wyrażone, stwarzające zagrożenie dla życia zwierzęcia,
- umiarkowane nasilenie, które może przejść samoistnie,
- łagodne, niebezpieczne, ponieważ często jest przewlekłe.
Krwawym wymiotom mogą towarzyszyć smoliste stolce (melena), które powstają w wyniku obecności pierwiastków krwi w kale. Pies może mieć również letarg, słaby apetyt, szybkie tętno i gorączkę..
Przyczyny krwawych wymiotów
Rozwój krwawych wymiotów może być spowodowany chorobą przewodu pokarmowego (na przykład zakaźnym zapaleniem żołądka i jelit). Wymioty zmieszane z krwią mogą wystąpić, gdy krew z innych narządów i jam wewnętrznych dostanie się do żołądka, a także w ostrej niewydolności wątroby (na przykład z zakaźnym zapaleniem wątroby). Jedną z możliwych przyczyn rozwoju krwawych wymiotów jest obecność infekcji wirusowej lub pasożytów wewnętrznych w organizmie psa..
Pryszcze podskórne: czym są?
To różnej wielkości podskórne ropne zmiany znajdujące się w głębokiej warstwie skóry, niemożliwe do wyciśnięcia, ponieważ ich ujście zasłonięte jest przez skórę. Czasem są rozsiane po twarzy i drobne. Częściej jednak mają formę cyst lub nawet twardych guzków. Guzki znajdują się głębiej niż cysty i są twarde. Cysty są nieco bardziej miękkie i czasem widocznie nabrzmiałe ropą, ponieważ znajdują płycej niż ropne guzki. Zmiany mogą mieć lekko siny lub czerwonawy odcień, czasem jedynie czerwoną obwódkę. Zarówno cysty, jak i guzki charakteryzują się tym, że przy dotknięciu bolą, chociaż przy mniejszych pryszczach ból może nie być wyczuwalny, szczególnie u odpornych osób. Nie należy ich wyciskać, ponieważ zostawiają trwałe, ciemne blizny. Przyjmuje się, że najczęściej podskórne pryszcze tworzą się w strefie T (czoło, nos, broda), podobnie jak inne zaskórniki. Nie jest to prawda. W rzeczywistości mogą wystąpić w bardzo wielu miejscach na ciele, przede wszystkim na policzkach i na czole tuż przy włosach, na skroniach, na szyi, w okolicach uszu, na plecach oraz na dekolcie. Kiedy pryszcz podskórny się pojawi, warto dać mu czas. Niektóre same wchłaniają się już po kilku dniach, a te mniejsze okazują się być zwykłymi pryszczami, które wychodzą na wierzch, przez co stają się o niebo prostsze do usunięcia. Jeśli jednak podskórne cysty i guzki nie znikają lub pojawiają się regularnie, należy się temu przyjrzeć. Czytaj też: Trądzik: objawy i skuteczne leczenie Trądzik zaskórnikowy: jak go wyleczyć? Pryszcze na pośladkach: jak powstają i jak się ich pozbyć?
- używanie kosmetyków zapychających pory, zbyt tłustych kremów
- skłonności genetyczne
- choroby, np. cukrzyca oraz inne choroby metaboliczne
- długotrwały stres (szczególnie, kiedy pryszcze występują w okolicy szyi i uszu)
Rodzajem pryszczy podskórnych można też nazwać łagodne czyraki, czyli ropne zmiany skórne wynikające z zapalenia mieszków włosowych. Są bardziej bolesne i większe od zwyczajnych pryszczy. Bolą bez dotykania, kiedy już urosną. Częste występowanie czyraków może świadczyć o chorobach nerek i wątroby, cukrzycy, osłabionej odporności organizmu, zarażeniu wirusem HIV. Jeśli zdiagnozujesz u siebie czyraka, koniecznie udaj się do lekarza dermatologa.