U nas zapłacisz kartą
Pryszcze po białku - Przyczyny, Skutki i Skuteczne Metody Leczenia
Co to jest białko serwatkowe?
Białko serwatkowe jest mieszaniną białek wyizolowanych z serwatki, czyli płynnej części mleka, która oddziela się podczas produkcji sera.
Mleko zawiera dwa główne rodzaje białek: kazeinę (80%) i serwatkę (20).%).
Serwatka znajduje się w wodnistej części mleka. Podczas produkcji sera tłuste części mleka koagulują, a serwatka jest od nich oddzielana jako produkt uboczny.
Jeśli kiedykolwiek otworzyłeś opakowanie po jogurcie i zobaczyłeś płyn unoszący się na wierzchu - to serwatka. Producenci serów wyrzucali ją, zanim odkryli jej wartość handlową.
Po oddzieleniu podczas produkcji sera, serwatka przechodzi przez różne etapy przetwarzania, by stać się tym, co ludzie powszechnie rozpoznają jako białko serwatkowe - proszkiem dodawanym do koktajli, preparatów zastępujących posiłki i batonów proteinowych.
Białko serwatkowe samo w sobie nie smakuje zbyt dobrze, dlatego zazwyczaj jest aromatyzowane. Popularne są proszki o smaku czekoladowym, waniliowym i truskawkowym.
Ważne jest, aby czytać listę składników, ponieważ niektóre produkty mogą zawierać niezdrowe dodatki, takie jak rafinowany cukier.
Przyjmowanie białka serwatkowego jest wygodnym sposobem na uzupełnienie dziennego spożycia białka.
Może to być ważne dla kulturystów i entuzjastów siłowni, a także dla osób, które muszą schudnąć lub po prostu brakuje im białka w diecie.
Większość aromatyzowanych białek serwatkowych jest również dość smaczna i może być używana do nadawania niesamowitego smaku zdrowym przepisom, takim jak smoothie.
Sugerowane dla Ciebie: 10 potwierdzonych dowodami korzyści zdrowotnych płynących z białka serwatkowego
Serwatka jest ogólnie dobrze tolerowana, choć osoby z nietolerancją laktozy muszą uważać, a niektórzy mogą być nawet na nią uczuleni.
Rafinowane zboża i cukier
Wśród obserwowanych grup badawczych stwierdzono że w grupach z nasilonym występowaniem trądziku ma miejsce spożycie bardziej przetworzonych węglowodanów w odróżnieniu do osób z niewielkim lub żadnym trądzikiem (4, 5).
Pokarmy zawierające duże ilości rafinowanych węglowodanów:
- Pieczywo, krakersy, wypieki z mąki białej
- Makarony: ryżowy oraz z białej mąki
- Ryż biały
- Słodkie napoje gazowane
- Alternatywne słodziwa (względem białego cukru), takie jak popularny w Stanach syrop klonowy, miody czy cukier trzcinowy.
Jedno z badań wykazało, że ludzie, którzy często spożywali cukier, mieli o 30% wyższe ryzyko zachorowania na trądzik, podczas gdy ci, którzy regularnie jedli ciastka i ciasta, mieli o 20% większe ryzyko (6).
To wyższe powinowactwo można wyjaśnić wpływami węglowodanów przetworzonych na poziom cukru we krwi. Za sprawą zmienności glikemii istnieje możliwość wystąpienia insulinooporności.
Cukry te są dość szybko wchłaniane w organizmie. Skutki tego to np senność która występują za sprawą szybkiego wzrostu poziomu cukru. Wysoki poziom cukru oznacz wysoki poziom insuliny, a ten nie jest dobry dla osób mających problemy z trądzikiem.
Insulina sprawia, że hormony androgenne są bardziej aktywne i zwiększają insulinopodobny czynnik wzrostu 1 (IGF-1). Przyczynia się to do rozwoju trądziku, zwiększając tempo wzrostu komórek skóry i zwiększając produkcję sebum (7, 8, 9).
Z drugiej strony, diety o niskiej glikemii, które nie powodują znacznego wzrostu poziomu cukru we krwi lub poziomu insuliny, są związane ze zmniejszeniem agresywności trądziku (10, 11, 12). Chociaż badania na ten temat są obiecujące, potrzeba więcej danych, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób rafinowane węglowodany przyczyniają się do powstawania trądziku.
Żywność bogata w tłuszcze Omega-6
Spożywanie większych ilości kwasów z grupy omega-6, podobnie jak typowa dieta zachodnia, zostały powiązane z nasiloną ilością stanów zapalnych skóry i trądziku (7, 31).
Może tak być dlatego, że dieta zachodnia zawiera duże ilości olejów kukurydzianych i sojowych, które są bogate w tłuszcze omega-6, oraz niewiele produktów spożywczych, które zawierają tłuszcze omega-3, takie jak ryby i orzechy włoskie (32, 33).
Zaburzona równowaga kwasów tłuszczowych omega-6 i omega-3 doprowadza organizm do stanów zapalnych, które mogą wpłynąć na pogorszenie trądziku (34, 35). Odwrotnie, stosowanie omega-3 (np w formie suplementu) zmniejsza stany zapalne i okazuje się, że zmniejsza też nasilenie trądziku (36).
Podczas gdy powiązania między kwasami omega-6 i trądzikiem są obiecujące, nie przeprowadzono randomizowanych badań kontrolowanych na ten temat i potrzeba więcej prób, aby zająć jednoznaczne stanowisko w tej sprawie.