U nas zapłacisz kartą
Przyczyny i Leczenie Czerwonej Świądzącej Skóry Twarzy
Jak pozbyć się czerwonej skóry na twarzy?
Chcąc uniknąć zaczerwienienia twarzy, należy przede wszystkim zminimalizować kontakt ze szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, wywołującymi rumień na skórze. Jednocześnie warto zadbać o właściwą pielęgnację cery. Powinna ona bazować zarówno na odpowiednio dobranych kosmetykach, jak i delikatnym obchodzeniu się ze skórą.
Jakie kosmetyki stosować przy zaczerwienionej twarzy?
Należy sięgać po produkty, które wspierają odbudowę bariery ochronnej skóry, uszczelniając naczynia krwionośne i wzmacniając warstwę hydrolipidową. Mowa o silnie nawilżających i natłuszczających preparatach. Dobrze, gdyby dodatkowo wyrównywały one koloryt cery i zapewniały ochronę przed szkodliwym promieniowaniem UV.
Preparaty anti ageing, które posiadają skład bogaty w kwas hialuronowy i naturalne oleje nie tylko spowalniają proces starzenia się skóry, ale doskonale ja pielęgnują. Regularne stosowanie produktów anti ageing pozwala na zachowanie pięknej, napiętej i nawilżonej cery przez długie lata.
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia podrażnień, warto stosować hipoalergiczne kosmetyki, pozbawione sztucznych barwników i substancji zapachowych. Wskazane są zwłaszcza linie produktów do cery wrażliwej i naczynkowej. Należy zrezygnować natomiast z mocnych peelingów i zabiegów złuszczających oraz wysuszających środków myjących.
Jeśli chcesz żeby Twój makijaż każdego dnia był perfekcyjny, zadbaj o jego wykończenie. Rozświetlacz w pudrze to kosmetyk idealny do każdego typu cery, również do zaczerwienionej. Ożywia twarz, nadaje skórze świeżego blasku, optycznie odmładza i pięknie podkreślają opaleniznę.
Szczególną uwagę warto poświęcić składom stosowanych preparatów. Powinno znajdować się w nich jak najwięcej substancji o naturalnym i organicznym pochodzeniu. Mowa na przykład o kwasie hialuronowym, aloesie oraz roślinnych ekstraktach z granatu lub gorzkiej pomarańczy. Takie preparaty bywają wzbogacone także o witaminy A, C czy E, niezbędne dla zdrowia skóry.
Przyczyny swędzenia skóry
Dlaczego skóra swędzi? Bezpośrednią przyczyną uczucia świądu jest podrażnienie zakończeń nerwowych znajdujących się w skórze. Może być ono wywołane przez bodźce różnego rodzaju:
- mechaniczne,
- termiczne,
- elektryczne,
- chemiczne.
Ta uciążliwa dolegliwość może mieć bardzo różne podłoża. Z reguły udaje się ono ustalić po wnikliwej obserwacji lub przeprowadzeniu odpowiedniej diagnostyki, choć zdarza się też, że przyczyna świądu pozostaje nieznana (np. gdy towarzyszy on pokrzywce idiopatycznej – wysypce o nieznanej etiologii).
Najczęstsza przyczyna swędzenia skóry jest błaha i wynika z niewłaściwej pielęgnacji prowadzącej do nadmiernego przesuszenia. Suchy naskórek staje się matowy, szorstki, zaczyna się łuszczyć i swędzi. Dzieje się tak szczególnie zimą, kiedy brakuje słońca i tym samym – witaminy D.
Inne często spotykane przyczyny swędzenia skóry to:
- wysoki cholesterol - nie wszyscy zdają sobie sprawę, że wysoki poziom cholesterolu we krwi może negatywnie wpływać właśnie na skórę. Najpierw staje się ona szara, ziemista i niedożywiona. Wokół oczu mogą zacząć pojawiać się tzw. kępki żółte, czyli tłuszczowe złogi. Objawem takiego stanu może też być pokrzywka, a towarzyszy jej często uporczywy świąd,
- niedobór żelaza - niski poziom tego pierwiastka objawia się nie tylko apatią, ale również pogorszeniem kondycji włosów, paznokci i skóry, a niekiedy również jej swędzeniem,
- pasożyty - choroby pasożytnicze skóry, jak np. świerzb objawiają się silnym swędzeniem, wzmagającym się w nocy,
- menopauza - to czas, kiedy w organizmie zachodzą duże zmiany hormonalne, a swędzenie skóry może być jednym z ich objawów. Na skutek zmian skóra staje się często przesuszona i traci swoje odżywienie,
- niedobór witamin - swędzenie skóry może być także symptomem niskiego poziomu niektórych witamin, a w szczególności tych, które odpowiadają w dużej mierze za jej dobrą kondycję, czyli witaminy A, C, D i E,
- choroby skóry - wiele schorzeń dermatologicznych objawia się świądem. Są wśród nich łuszczyca czy atopowe zapalenie skóry.
- choroby ogólnoustrojowe - świąd skóry towarzyszy cukrzycy, niektórym chorobom wirusowym, autoimmunologicznym oraz nowotworowym.
Swędząca skóra - zakażenie enterowirusami
Skóra swędzi tam, gdzie pojawia się wysypka w postaci czerwonych plam i grudek. Występuje zwykle na pośladkach, między palcami stóp i dłoni.
Enterowirus atakuje latem, głównie dzieci, przenosi się drogą pokarmową, a niekiedy kropelkową. Ujawnia się 3–5 dni po zakażeniu. Mija po tygodniu.
Nasza rada: Nie dawaj dziecku owoców cytrusowych, ostrych potraw, które drażnią śluzówkę. Po posiłku usta należy płukać solą kuchenną (płaska łyżeczka na szklankę ciepłej wody).
Myj naczynia w gorącej wodzie lub stosuj jednorazowe sztućce i naczynia, by choroba nie rozprzestrzeniała się.
Dawaj dużo płynów, np. wodę z sokiem (nie cytrusowym), herbatki ziołowe. Jeśli dziecko skarży się na ból skóry, podaj paracetamol, co także nieco zmniejszy swędzenie.
Swędzenie skóry na tle nerwowym
Wiele dolegliwości skórnych, a nawet chorób skóry ma podłoże psychiczne. Ponadto objawy wielu schorzeń – takich jak łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, trądzik czy egzema – mogą nasilać się pod wpływem mocnego lub przewlekłego stresu.
Stres w niewielkich „dawkach” działa na organizm pozytywnie, motywując go do różnych aktywności. Jeśli jednak napięcie nerwowe jest zbyt silne lub trwa zbyt długo, może przyczyniać się do różnych nieprawidłowości i źle wpływać na ogólną kondycję organizmu, ale również – kondycję skóry.
Czasem swędzeniu na tle nerwowym nie towarzyszą żadne inne objawy, innym razem – pojawiają się zmiany skórne jak wysypka czy czerwone plamy.
Aby pozbyć się problemu, należy przede wszystkim spróbować wyeliminować stresogenny czynnik, a jeśli to niemożliwe, zastosować np. techniki relaksacyjne odwracające uwagę od niego. Jeśli metody te nie przyniosą rezultatów, a świąd skóry będzie się utrzymywał, trzeba skonsultować problem z lekarzem.
Swędzenie skóry może być symptomem nie tylko sytuacyjnego napięcia emocjonalnego, ale też niektórych chorób psychicznych, np. nerwicy lub depresji, dlatego objawów nie powinno się lekceważyć.
