U nas zapłacisz kartą
Przerzuty nowotworowe do skóry - Obrazki i Objawy
Mięsak Kaposiego
Mięsak Kaposiego to nowotwór wywodzący się z komórek wrzecionowatych oraz naczyń włosowatych. W przypadku tego nowotworu mamy do czynienia z wieloogniskowymi zmianami, które z czasem ulegają owrzodzeniu. Początkowo zmiany pojawiają się na stopach oraz podudziach, a następnie rozprzestrzeniają się na inne części ciała. Choroba powoduje powstawanie rozległych plam koloru sinego, które mogą być mylone z wylewami podskórnymi. Z czasem na powierzchni plam pojawiają się zgrubienia oraz niegojące się rany i owrzodzenia. Choroba atakuje nie tylko skórę, ale także narządy wewnętrzne.
Rak brodawkujący jest jednym z typów raka płaskonabłonkowego. Rozwija się nie tylko na skórze, ale także na narządach płciowych i w jamie ustnej. Jego rozwój związany jest z zakażeniem dwoma typami wirusa brodawczaka ludzkiego, czyli wirusem HPV6 i HPV11. Inną przyczyną rozwoju raka brodawkującego jest nałogowe palenie tytoniu – w tym przypadku rak rozwija się jedynie w obrębie jamy ustnej, a jego objawy może poprzedzać stan przedrakowy np. rogowacenie białe.
Wzrost raka brodawkującego może trwać długi czas. Objawem choroby jest pokryta masami rogowymi zmiana, która może przypominać narośl lub strup. Ten rodzaj nowotworu rzadko powoduje przerzuty.
Rak płaskonabłonkowy skóry – rokowania, diagnostyka, objawy i leczenie
Rak płaskonabłonkowy (rak kolczystokomórkowy skóry) to jedno ze złośliwych schorzeń nowotworowych, które mogą doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Choroba ta zaliczana jest do grupy najczęściej występujących raków skóry. Jej objawy są dość specyficzne – rak płaskonabłonkowy powoduje powstawanie zmian skórnych w postaci m.in. owrzodzeń i brodawek. Ze względu na duże ryzyko, jakie związane jest z rozwojem nowotworu skóry, koniecznie trzeba diagnozować wszystkie pojawiające się na niej zmiany, które nie znikają pod wpływem zastosowanego leczenia.
Rak płaskonabłonkowy skóry – rodzaje
Wyróżniamy dwie odmiany raka płaskonabłonkowego skóry. Odmiana wrzodziejąca związana jest z gorszymi rokowaniami, co ma związek z naciekaniem w głąb okolicznych tkanek. Drugą odmianą raka płaskonabłonkowego jest odmiana brodawkująca. W tym przypadku mamy do czynienia z ograniczonym naciekaniem w głąb tkanek oraz lepszymi rokowaniami. Odmiana brodawkująca powoduje, że zmiany nowotworowe są w znacznie bardziej wyniesione ponad powierzchnię skóry.
Przyczyny raka płaskonabłonkowego skóry są bezpośrednio związane z czynnikami ryzyka rozwoju tego nowotworu skóry. Jedną z najczęstszych przyczyn jest systematyczne wystawianie odsłoniętej skóry na działanie promieniowania UV. Rezygnacja ze stosowania kremów ochronnych z wysokim filtrem, dopuszczanie do powstawania poparzeń słonecznych w wieku dziecięcym i wczesnej młodości, a także korzystanie z solarium w stopniu znacznym zwiększają ryzyko rozwoju raka płaskonabłonkowego oraz innych nowotworów skóry. W przypadku raka płaskonabłonkowego mamy także do czynienia ze znacznym ryzykiem rozwoju zmian na skutek uszkodzeń mechanicznych skóry, jej ciągłego drażnienia np. na skutek zaburzeń objawiających się niekontrolowanym drapaniem lub uporczywym skubaniem skóry.
Na rozwój raka płaskonabłonkowego skóry mają także wpływ niektóre infekcje wirusowe. Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego to kolejna z przyczyn rozwoju zmian nowotworowych, które wywodzą się z komórek nabłonkowych. W przypadku raka płaskonabłonkowego mamy do czynienia z występowaniem stanów przedrakowych, z których powstają zmiany nowotworowe. To m.in. rogowacenie słoneczne oraz leukoplakia. Do rozwoju raka płaskonabłonkowego może również doprowadzić zespół pozakrzepowy, który powoduje powstawanie na skórze np. kończyn dolnych trudno gojących się ran. Wyróżniamy wiele czynników środowiskowych, których działanie przyczynia się do powstawania raka płaskonabłonkowego skóry, jednak równie ważne są uwarunkowania genetyczne. Z tego względu osoby, w których rodzinie został zdiagnozowany złośliwy nowotwór skóry, powinny szczególnie pamiętać o unikaniu czynników ryzyka.
Rak kości i przerzuty do kości – objawy i leczenie
Zmiany nowotworowe rozwijające się w kościach dzielimy na pierwotne lub przerzutowe. Pierwotny rak kości występuje dość rzadko, dużo istotniejszy problem kliniczny stanowią przerzuty raka do kości, które dotyczą blisko połowy chorych na nowotwory złośliwe.
Częstość występowania przerzutów do układu kostnego zależy od rodzaju nowotworu. Zmiany przerzutowe w kościach rozwijają się najczęściej u pacjentów ze szpiczakiem plazmocytowym, chorobą jaką jest rak gruczołu krokowego, rakiem piersi, rakiem tarczycy, nowotworem złośliwym płuca i czerniakiem.
Proces powstawania przerzutów raka do kości jest skomplikowany i złożony – zbuntowane komórki nowotworowe po przedostaniu się z krwią do kości namnażają się, a następnie wydzielają różne czynniki – prowadząc do zaburzenia równowagi w obrębie struktury kostnej. U pacjentów onkologicznych diagnozuje się w kościach przerzuty osteoplastyczne, osteolityczne lub mieszane.
Ryzyko występowania przerzutów w kościach istotnie wzrasta w przypadku choroby zaawansowanej ogólnoustrojowo. Należy mieć na uwadze, że u części pacjentów przerzuty nowotworowe w kościach mogą być pierwszym objawem niezdiagnozowanej dotychczas choroby.
Co warto wiedzieć o raku płaskonabłonkowym skóry? – rokowania, kto choruje
Jak już zostało wspomniane, rak płaskonabłonkowy skóry diagnozowany jest przede wszystkim u osób z jasną karnacją. Od wielu lat obserwowany jest wzrost liczby diagnozowanych przypadków tego nowotworu złośliwego, co ma związek m.in. ze zmianą trybu życia oraz „modą” na korzystanie z kąpieli słonecznych oraz solarium. Czynniki ryzyka, które w największym stopniu wpływają na rozwój raka płaskonabłonkowego skóry to m.in.:
- promieniowanie ultrafioletowe,
- jasna karnacja skóry,
- czynniki chemiczne,
- częsta ekspozycja na promieniowanie słoneczne w dzieciństwie,
- uwarunkowania genetyczne,
- przewlekłe leczenie zmniejszające odporność.
Czynnikiem, który zwiększa ryzyko rozwoju nowotworu płaskonabłonkowego skóry, jest przede wszystkim promieniowanie słoneczne. Nowotwór ten wywodzi się zarówno z komórek nabłonkowych, jak i komórek ulegających rogowaceniu na skutek ekspozycji ciała na promienie słoneczne. Ryzyko rozwoju raka kolczystokomórkowego zwiększają również choroby przebiegające z niedoborami odporności na skutek działania procesu chorobowego, stosowanego leczenia farmakologicznego, a także stosowania niektórych procedur medycznych. Odporność ulega znacznemu osłabieniu np. po przeszczepach narządów, co ma związek ze stosowaniem leczenia, które ma na celu uniknięcie odrzucenia przeszczepu. Warto pamiętać, że przewlekłe narażenie skóry na działanie promieniowania UV, a także substancji chemicznych i toksyn, które obecne są np. w dymie papierosowym, zwiększa ryzyko rozwoju raka płaskonabłonkowego na skórze oraz na granicy skóry i błon śluzowych. U nałogowych palaczy tytoniu oraz osób nadużywających alkoholu, rak płaskonabłonkowy często powstaje w okolicy warg.
Rak płaskonabłonkowy najczęściej pojawia się u osób w średnim i podeszłym wieku, co ma związek z długotrwałym wpływem na organizm czynników wyzwalających rozwój choroby. Na rozwój nowotworu w szczególności narażone są odsłaniane partie ciała oraz skóra, która ma przewlekły kontakt np. z chemikaliami i innymi substancjami o mutagennym działaniu. Na rozwój raka skóry narażone są także osoby, których skóra ulega częstym uszkodzeniom mechanicznym np. podczas golenia zarostu na twarzy. Rak płaskonabłonkowy może także utworzyć się na podłożu blizn.
