U nas zapłacisz kartą
Owrzodzenia nowotworowe - Zdjęcia, Objawy i Sposoby Leczenia
Jak wyglądają rany nowotworowe?
Owrzodzenie nowotworowe może być wklęsłe lub wypukłe o kalafiorowatej podstawie. Wraz z rozwojem nowotworu może dochodzić do zmian w wyglądzie rany. Wskutek działania nowotworu brzegi rany mogą przybierać wałowaty kształt i wywijać się. Dodatkowo rana się powiększa, ziarnina przerasta brzegi, a w dnie rany widoczne są grudki.
Rany nowotworowe charakteryzują się tym, że są delikatne i łatwo może dojść do ich uszkodzenia oraz rzadko możliwe jest ich pełne wygojenie.
Głównymi problemami terapeutycznymi przy ranach nowotworowych są: duża ilość wysięku (nawet do 1000 ml/dobę), ból w trakcie zmiany opatrunku i przy oczyszczaniu rany, nieprzyjemny zapach i krwawienie łożyska.
Z tego względu w leczeniu ran nowotworowych standardowe algorytmy stosowane w terapii ran trudno gojących się (wilgotna terapia, system TIMERS) są modyfikowane w zależności od potrzeb pacjenta.
Główne zasady pielęgnacji ran nowotworowych zostały zawarte w mnemoniku „HOPES”, którego poszczególne litery oznaczają:
H (ang. hemorrhage): krwawienie — w przypadku niewielkiego krwawienia stosuje się alginiany, a przy dużym krwawieniu adrenalinę, azotan srebra, ucisk, okłady z lodu
O (ang. odor): zapach — zaleca się między innymi opatrunki z węglem aktywowanym pochłaniające wysięk i nieprzyjemny zapach oraz działające przeciwbakteryjnie, podchloryny, miody medyczne
P (ang. pain): ból — przy ranach nowotworowych niezbędne jest stosowanie opatrunków atraumatycznych, które nie przywierają do rany (pierwsza warstwa opatrunku)
E (ang. exudate): wysięk — oprócz opatrunków atraumatycznych stosuje się też opatrunki wchłaniające wysięk z rany, aby nie dopuścić do jej wyschnięcia lub zbierania się nadmiernej ilości płynu (wierzchnia warstwa opatrunku)
S (ang. superficial bacterial burden): powierzchowne obciążenie bakteryjne — przy pomocy antyseptyków należy kontrolować rozwój ewentualnego zakażenia miejscowego lub podjąć decyzję o antybiotykoterapii przy objawach zakażenia ogólnoustrojowego.
Rak skóry - objawy i rodzaje [ZDJĘCIA]
Rak skóry to nie tylko czerniak. Różne mogą być nie tylko rodzaje, lecz także objawy raka skóry. Sprawdź jakie są rodzaje raka skóry, jak rozpoznać ich objawy i jak wyglądają.
Spis treści
- Rak skóry - rak podstawnokomórkowy
- Rak skóry - rak płaskonabłonkowy
- Rak skóry - rak kolczystokomórkowy
- Rak skóry - rak brodawkujący
- Rak neuroendokrynny Merkla
- Czerniak
- Mięsak Kaposiego
- Chłoniak skóry typu T (ziarniniak grzybiasty, Mycosis fungoides)
- Choroba Pageta (rak skóry Pageta)
- Jak rozpoznać raka skóry?
Rak skóry to nowotwór złośliwy, którego objawy pojawiają się w krótkim czasie. Rak skóry wzrasta bowiem zazwyczaj szybko, naciekając otaczające tkanki, może także dawać odległe przerzuty. W przeciwieństwie do nowotworów łagodnych skóry, które rozrastają się powoli, nie niszczą tkanek otaczających, od których są wyraźnie odgraniczone i nie dają przerzutów.
Rak skóry nie rozwija się od razu - jest to proces długotrwały i wieloetapowy. Raka skóry poprzedzają zmiany przedrakowe, które mogą przekształcić się w czerniaka lub nieczerniakowego raka skóry (np. rak kolczystokomórkowy). Główną przyczyną raka skóry jest nadmierna ekspozycja skóry na promieniowanie UV.
W leczeniu stosuje się różne metody, np. operację chirurgiczną, radioterapię. Jednak w przypadku zaawansowanej postaci choroby, może ona prowadzić do śmierci pacjenta.
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Co to jest owrzodzenie nowotworowe?
Owrzodzenie nowotworowe to jedno z najtrudniejszych powikłań, z którymi mogą zmierzyć się pacjenci walczący z nowotworami. Są to otwarte, trudno gojące się rany, które powstają w wyniku bezpośredniego niszczenia tkanki przez rosnący nowotwór pierwotny lub przerzut ogniska pierwotnego. W procesie nowotworowym mogą pojawiać się również owrzodzenia wynikające z niedokrwienia spowodowanego uciskiem nowotworu na naczynia krwionośne, co utrudnia dopływ krwi i składników odżywczych, a także jako powikłania terapii przeciwnowotworowej, zarówno radio-, chemio- jak i immunoterapii. Owrzodzenie nowotworowe stanowi znaczące obciążenie dla pacjentów, nie tylko z powodu bólu i ograniczenia codziennego funkcjonowania w zależności od umiejscowienia zmiany, ale także z powodu zwiększonego ryzyka infekcji oraz wpływu na samopoczucie psychiczne i jakość życia. Wymagają one specjalistycznej opieki i podejścia multidyscyplinarnego, aby skutecznie zarządzać bólem, wspierać gojenie i minimalizować ryzyko komplikacji.
Owrzodzenie nowotworowe stanowi poważne wyzwanie zarówno dla pacjentów, jak i lekarzy. Charakteryzuje się powstawaniem otwartych, niegojących się ran widocznych na skórze lub błonach śluzowych, które są „wierzchołkiem góry lodowej” sięgających głębiej nacieków nowotworowych. Rozpoznanie owrzodzeń nowotworowych opiera się na dokładnym wywiadzie medycznym oraz szczegółowej ocenie klinicznej. Istotne jest, aby lekarz zebrał kompleksowe informacje na temat historii choroby nowotworowej pacjenta, dotychczasowego leczenia oraz czasu pojawienia się pierwszych objawów owrzodzenia. W diagnozie kluczowe jest również przeprowadzenie dokładnego badania fizykalnego zmian, co pozwala na ocenę głębokości, wielkości oraz innych cech charakterystycznych owrzodzeń.
W celu potwierdzenia etiologii owrzodzeń i wykluczenia innych przyczyn, takich jak infekcje bakteryjne czy grzybicze, konieczne może okazać się wykonanie dodatkowych badań. Biopsja zmienionej tkanki z dalszym badaniem histopatologicznym umożliwia nie tylko potwierdzenie obecności komórek nowotworowych, ale także dostarcza informacji o typie raka i jego agresywności. W zależności od lokalizacji i rozmiaru zmian, w diagnostyce mogą znaleźć zastosowanie również metody obrazowania, takie jak ultrasonografia, tomografia komputerowa (TK) czy rezonans magnetyczny (RM), które pomagają określić zasięg owrzodzenia oraz jego wpływ na otaczające tkanki i struktury. Rozpoznanie i leczenie owrzodzeń nowotworowych wymaga interdyscyplinarnego podejścia, w którym kluczową rolę odgrywają specjaliści onkologii, chirurgii oraz opieki paliatywnej, wraz ze wsparciem psychologicznym pacjenta i jego rodziny, Dzięki temu możliwe jest nie tylko zastosowanie odpowiednich metod leczenia mających na celu ograniczenie postępu choroby, ale i złagodzenie objawów na poziomie psychicznym.
Rak skóry - rak kolczystokomórkowy
Rak kolczystokomórkowy (ang. Squamous Cell Carcinoma – SCC) jest drugim najczęściej występującym nowotworem skóry. Ponad 80 proc. przypadków SCC dotyczy części ciała eksponowanych na światło słoneczne, najczęściej jest to głowa (okolica oczodołów, nosowo-wargowa, wargi, nos, policzki, uszy), szyja, grzbiety rąk. Wyróżnia się postać przedinwazyjną i inwazyjną raka kolczystokomórkowego. Postać przedinwazyjna (z której może się rozwinąć rak skóry) - choroba Bowena - to rumieniowe tarczki o ostro zaznaczonych granicach, o aksamitnej lub złuszczającej się powierzchni - erytroplazja Queyrata - widoczna jest jako czerwona gładka plama na żołędzi prącia u nieobrzezanych mężczyzn - erytroplakia - to wszelkiego rodzaju czerwone zmiany zlokalizowane na błonach śluzowych Postać inwazyjna (rak skóry) ma charakter brodawkujący lub wrzodziejący. Skóra wokół jest nacieczona, stwardniała, często obecne są wałowato wywinięte brzegi.
Rak brodawkujący - jest to nowotwór występujący na narządach płciowych, w jamie ustnej i w obrębie stóp. Wzrost raka brodawkującego jest bardzo powolny, jego powierzchnia jest pokryta masami rogowymi. Jego przyczyną może być m.in. wirusy brodawczaka ludzkiego HPV 6 i HPV 11.
Owrzodzenia nowotworowe zdjęcia
Warunkiem skutecznego leczenia rany jest prawidłowe rozpoznanie etiologii oraz ocena rany, uwzględniająca stan brzegów, łożyska, tkanek okalających oraz wysięk. Pozwala to wdrożyć postępowanie najlepiej odpowiadające potrzebom pacjenta. W niniejszym cyklu prezentujemy kryteria rozpoznania różnych typów ran wraz ze zdjęciami.
Oceny rany należy dokonać podczas pierwszej wizyty pacjenta w gabinecie. Podstawowym narzędziem, które należy wykorzystać do tego celu, jest tzw. trójkąt rany.
Następnie ranę należy ocenić w skali, która odpowiada etiologii rany:
- skala NPUAP – odleżyny
- klasyfikacja Fontaine’a – owrzodzenia niedokrwienne
- skala CEAP – owrzodzenia żylne
- skala SINBAD – owrzodzenia w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej (opieka domowa)
- skala PEDIS – owrzodzenia w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej (opieka ambulatoryjna i lecznictwo zamknięte)
- skale NERDS i STONEES – rany zakażone
W sporządzeniu charakterystyki rany pomaga kolorowa skala oceny rany.
Poniżej pokazujemy, jak zastosować te narzędzia w praktyce na przykładzie ran nowotworowych.