U nas zapłacisz kartą
Owrzodzenia nowotworowe - Zdjęcia, Objawy i Sposoby Leczenia
W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie owrzodzeń żylnych?
W trakcie wizyty lekarskiej należy poinformować o wszystkich chorobach przewlekłych, takich jak cukrzyca, miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe (np. hipercholesterolemia). Ważne jest także to, ile czasu upłynęło od pojawienia się zmiany oraz charakter dolegliwości: ból, drętwienia, uczucie ciężkości nóg, kurcze łydek, uczucie „ciasnej skóry”. Po zapoznaniu się z historią medyczną pacjenta, lekarz bada dokładnie kończyny oraz zmianę w celu ustalenia wstępnego rozpoznania. Badając pacjenta lekarz stwierdza obecność objawów świadczących o stopniu zaawansowania niewydolności żylnej, takich jak obrzęk, widoczne żylaki, poszerzone naczynka, przebarwienie skóry, stwardnienie skóry. Bada także obecność tętna na kolejnych odcinkach tętnic kończyn dolnych. Jego brak świadczy o chorobie niedokrwiennej kończyn dolnych – chorobie tętnic. Ocenia się także czucie oraz siłę i napięcie mięśni nóg i to, jak pacjent się porusza, gdyż zaburzenia neurologiczne (m.in. polineuropatia w przebiegu cukrzycy) to kolejna grupa chorób, które mogą leżeć u podłoża owrzodzeń kończyn dolnych.
Lekarz w czasie badania ocenia czy owrzodzenie jest w fazie aktywnej, czy w fazie gojenia oraz czy istnieją wymienione objawy zakażenia bakteryjnego. Ponadto sprawdza, czy są obecne martwicze tkanki i czy rana wymaga oczyszczenia. Doświadczony specjalista na podstawie badania lekarskiego potrafi ocenić jaka jest przyczyna owrzodzenia – czy jest nią choroba żył, tętnic, czy cukrzyca. Ponieważ w wielu przypadkach choroby te mogą współistnieć, często wykonuje się badania dodatkowe w celu ustalenia rozpoznania.
U pacjentów z już rozpoznaną przewlekłą niewydolnością żylną, pozostających z tego powodu pod kontrolą lekarza, z reguły nie ma potrzeby wykonywania dodatkowych badań. W razie wystąpienia objawów infekcji bakteryjnej wykonuje się badania laboratoryjne krwi oceniające parametry stanu zapalnego. Niezbędne jest pobranie wymazu z rany w celu wykonania posiewu. Przy podejrzeniu uogólnionego zakażenia krwi wykonuje się także posiew krwi, a diagnostyka i leczenie odbywają się w warunkach szpitalnych.
Jakie są metody leczenia owrzodzeń żylnych?
Podstawą leczenia owrzodzeń żylnych jest przywrócenie prawidłowego odpływu krwi z kończyn dolnych. W tym celu stosuje się różne środki i zabiegi, pozwalające na zmniejszenie zastoju żylnego, a co za tym idzie obrzęku, i przyspieszenie gojenia rany. Dodatkowo ważną rolę spełniają miejscowe preparaty odkażające ranę, przyspieszające gojenie i opatrunki. Do najczęściej stosowanych metod leczenia wyróżniamy zalicza się: unoszenie nóg, ćwiczenia fizyczne oraz terapię uciskową.
Unoszenie nóg
Przebywanie w pozycji z nogami uniesionymi powyżej poziomu serca, czyli najlepiej pozycji leżącej z nogami opartymi u góry to najprostsza, a zarazem bardzo skuteczna metoda przyspieszająca gojenie i zapobiegająca powstaniu kolejnych ran. Przynajmniej 3–4 razy dziennie powinno się przyjmować taką pozycję na pół godziny, aby zapewnić efekt terapeutyczny i profilaktyczny. Ważne, aby nogi były powyżej serca, zwykłe podpieranie wyprostowanych nóg w pozycji siedzącej nie jest aż tak skuteczne.
Ćwiczenia fizyczne
Regularne ćwiczenia łydek (zobacz film), a przez to mobilizownie mięśni nóg, wspomaga wytłoczenie zalegającej w nich krwi. Podstawowa aktywność fizyczna wskazana w celu przyspieszenia gojenia owrzodzeń oraz zapobiegająca powstawaniu nowych ran to codzienne spacery. W przypadku starszych osób z dolegliwościami bólowymi może to być sporym wyzwaniem. Badania wykazały, że pacjenci z zaawansowaną przewlekłą niewydolnością żylną i owrzodzeniami często ograniczają aktywność fizyczną do mniej niż 10 minut marszu w tygodniu. Niestety zaniechanie codziennych spacerów dodatkowo nasila niewydolność żylną.
Inne przydatne ćwiczenia, to wspinanie się na palce i opadanie na całe stopy, albo przynajmniej ruszanie stopami – maksymalne prostowanie, a następnie przyginanie podczas siedzenia z uniesionymi nogami. Warto wykonywać kilka serii po 10–20 powtórzeń takich ćwiczeń dziennie.
Co robić, aby uniknąć zachorowania na owrzodzenia żylne?
- stosowaniu pończoch/podkolanówek uciskowych,
- redukcji masy ciała u osób z nadwagą,
- zaprzestaniu palenia papierosów,
- regularnej aktywności fizycznej, przynajmniej 30 minut marszu codziennie,
- unikaniu długiego przebywania w pozycji stojącej lub siedzącej, a jeśli to nieuniknione, stosowanie ćwiczeń polegających na poruszaniu stopami i napinaniu oraz rozluźnianiu mięśni łydek,
- dbaniu o skórę nóg – zapewnienie odpowiedniej higieny oraz nawilżenia,
- dobrej kontroli chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca.
Zobacz także
Ćwiczenia fizyczne w przewlekłej niewydolności żylnej Jednym z czynników sprzyjających rozwojowi niewydolności żylnej jest brak ruchu i siedzący tryb życia. Wykazano, że elementem opóźniającym rozwój żylaków i przynoszącym poprawę u osób we wszystkich, nawet najbardziej zaawansowanych stadiach niewydolności żylnej są między innymi regularne ćwiczenia.
Jak prawidłowo stosować wyroby uciskowe? W profilaktyce żylaków oraz po przebytej zakrzepicy, o ile nie ma przeciwwskazań, zaleca się stosowanie podkolanówek lub pończoch uciskowych.
Terapia uciskowa Leczenie uciskowe (kompresja) polega na zastosowaniu zewnętrznego nacisku w celu uzyskania poprawy objawów klinicznych choroby. Ucisk jest osiągany poprzez zastosowanie pończoch uciskowych lub odpowiednich bandaży.