U nas zapłacisz kartą
Przyczyny powstawania czerniaka - Naukowy wgląd w genezę nowotworu skóry
Leczenie czerniaka złośliwego
Metodą z wyboru jest chirurgiczne wycięcie zmiany z określonym marginesem tkanki zdrowej. Po potwierdzeniu badaniem histologicznym rozpoznania czerniaka lekarz podejmuje decyzję o biopsji tzw. węzła wartowniczego. Jest to najbliższy węzeł chłonny stanowiący granicę, czy też filtr, dla chłonki płynącej z okolic zmiany czerniakowej. Każdy przypadek należy rozważyć indywidualnie, wobec tego nie ma jednego konkretnego schematu leczenia. Do rozważenia jest chemioterapia, a także immunoterapia wspomagająca. Dobór leczenia jest uzależniony od potrzeb, stanu ogólnego i klinicznego chorego. Immunoterapia polega na stymulacji odpowiedzi immunologicznej, aby komórki odpornościowe atakowały komórki nowotworowe czerniaka.
Po usunięciu zmiany niezbędne jest stałe monitorowanie chorych. Usunięcie zmiany nie oznacza zupełnego wyleczenia. Nawet po kilku latach od usunięcia zmiany czerniakowej osoba nią dotknięta powinna być poddawana rutynowej obserwacji nie tylko skóry, ale również węzłów chłonnych i wątroby.
Leczenie czerniaka paznokcia polega najczęściej na amputacji paliczka lub całego palca.
Objawy czerniaka – jak wygląda czerniak
Fot. 1. Przykłady obrazu klinicznego czerniaka
- kształt asymetryczny, nieregularny
- nierówny rozkład barwy (ciemniejsze i jaśniejsze obszary w obrębie jednego znamienia)
- nierówne brzegi
- zmiany w grubości i powierzchni zmiany
- wielkość >6 mm
- swędzenie.
W postaci wczesnej czerniaka skóry zmiany są płaskie, niesymetryczne, o nieregularnych i poszarpanych granicach ze zdrową skórą, wielobarwne. W postaci zaawansowanej często są wypuklone ponad poziom skóry (można wyczuć dotykiem zgrubienie), w części przypadków mogą być owrzodziałe, a z ich powierzchni może sączyć się krwisto-surowiczy płyn (czynniki niekorzystnego rokowania).
Pierwszym objawem czerniaka może być powiększenie węzłów chłonnych w okolicy, w której rozwinął się nowotwór (np. w przypadku czerniaka odbytu lub czerniaka podpaznokciowego).
Objawy czerniaka
Warto obserwować swoje ciało – szybkie znalezienie objawów, może popchnąć nas do odwiedzenia lekarza i odpowiedniego wyleczenia. Czerniak może jednak przyjmować różne postacie i warto mieć to na uwadze. Do najczęstszych objawów czerniaka zalicza się:
1. Asymetria: Asymetryczny kształt zmiany
2. Brzegi znamienia: Nieregularny brzeg zmiany
3. Czerwony: Niejednolite zabarwienie
4. Duży rozmiar: Średnica powyżej 5 mm
5. Ewolucja: Uniesienie oraz nierówna powierzchnia
Wymieniona wyżej reguła to ABCDE, ale można również zastosować system Glasgow, w którym bierze się pod uwagę takie objawy jak:
1. Średnica powyżej 7 mm
2. Zmiana kształtu
3. Powiększenie znamienia
4. Sączenie
5. Krwawienie lub strup w obrębie znamienia
6. Obecność stanu zapalnego
7. Zmiana koloru
8. Świąd
9. Przeczulica
Co najmniej 3 cechy stwierdzone u siebie mogą być jasnym sygnałem o wystąpieniu czerniaka.
Jakie są sposoby leczenia czerniaka?
Podstawą skutecznego leczenia czerniaka jest wczesne rozpoznanie i radykalne usunięcie zmiany z odpowiednim marginesem bezpieczeństwa.
Zarówno ryzyko, jak i czas pojawienia się przerzutów czerniaka uzależnione są od grubości guza pierwotnego. Im szybciej wykryty i usunięty jest czerniak, tym większe są szanse na wyleczenie.
W przypadku potwierdzenia czerniaka w badaniu histopatologicznym po usunięciu zmiany następnym etapem postępowania jest biopsja tzw. węzła wartowniczego (jednego z okolicznych węzłów chłonnych wybranego z uwzględnieniem lokalizacji guza pierwotnego).
Odpowiednie i doszczętne leczenie operacyjne w przypadku czerniaka o zaawansowaniu miejscowym jest wystarczające i wymaga tylko obserwacji zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.
- Immunoterapię i leczenie ukierunkowane molekularnie – to nowoczesne i najskuteczniejsze metody leczenia. Stosuje się leki, takie jak ipilimumab niwolumab (sam lub łącznie z ipilimumabem) i pembrolizumabem, wemurafenib, dabrafenib, trametynib, kobimetynib, enkorafenib, binimetynib.
- Wycięcie przerzutów odległych czerniaka lekarz rozważa w uzasadnionych przypadkach po analizie sytuacji pacjenta (m.in jeśli przerzuty dotyczą tylko jednego narządu i są nieliczne, pojawiły się po roku od leczenia czerniaka).
- Chemioterapia z użyciem jednego leku cytotoksycznego (np. dakarbazyny). Obecnie, po wprowadzeniu immunoterapii i leków ukierunkowanych molekularnie, to leczenie stosuje się rzadziej,
- Izolowana kończynowa chemioterapia perfuzyjna w hipertermii polega na podawaniu dużych dawek leku cytostatycznego do tętnicy kończyny odizolowanej od krążenia ogólnoustrojowego. Metoda ta jest stosowana u pacjentów, u których czerniak był zlokalizowany na kończynie i doszło do wznowy.
Co robić w razie wystąpienia objawów?
W razie wystąpienia niepokojących zmian należy się zgłosić do dermatologa lub onkologa.
Fot. 2. Dermatoskop (dermoskop)
Fot. 3. Dermatoskop ze światłem spolaryzowanym
Dermatoskop (dermoskop) stanowi obecnie podstawowe narzędzie pracy dermatologa we wczesnej diagnostyce czerniaka. W wybranych ośrodkach specjalizujących się w rozpoznaniu czerniaka wykorzystuje się do tego celu wideodermatoskopy. Badanie dermatoskopowe pozwala na wykluczenie takich zmian niemelanocytowych, jak brodawki łojotokowe, barwnikowy rak podstawnokomórkowy oraz zmiany pochodzenia naczyniowego.
Szczegółowy wywiad lekarski zebrany od pacjenta pod kątem czynników ryzyka czerniaka jest doskonałym uzupełnieniem badania dermatoskopowego.
Dermatoskopia cyfrowa odgrywa istotną rolę w monitorowaniu pacjentów z licznymi znamionami, w zespole znamion dysplastycznych oraz osobników z rodzinnym wywiadem w kierunku czerniaka, która daje możliwość oceny znamion w czasie pod względem wielkości, brzegów, rozkładu barwnika i symetrii lub asymetrii.
Wśród nowych metod diagnostycznych znamion wyróżnia się laserową skanującą mikroskopię konfokalną, która zapewnia mikroskopową rozdzielczość i pozwala na prawie histologiczną ocenę zmian skórnych in vivo, ponadto ocenia kształt komórek barwnikowych, układ gniazd komórek znamionowych oraz morfologię brodawek skórnych. Jest to bezkrwawa, prawie histologiczna metoda diagnostyczna znamion dysplastycznych, czerniaków i ich nietypowych odmian, takich jak czerniak bezbarwnikowy, które klinicznie przybierają bardzo podstępny wygląd.