U nas zapłacisz kartą
Objawy raka kolczystokomórkowego - Poznaj znaki i symptomy tej choroby
Rak skóry to nie tylko czerniak! Czym jest rak kolczystokomórkowy?
Bardzo często myśląc o nowotworze skóry myślimy o czerniaku, który odpowiada niewielkiemu procentowi zachorowań. Czerniak pomimo małej liczby zachorowań (około 4 tysięcy rocznie) odpowiada za większość zgonów wśród chorych na nowotwory skóry.
Więcej o czerniaku przeczytasz w artykule: Czerniak to nie tylko podstępna choroba skóry!
Jak się okazuje nowotwory skóry to nie tylko czerniak, a także rak kolczystokomórkowy, inaczej nazywany również rakiem płaskonabłonkowym. Ten rodzaj raka dotyka głębszych powłok skóry i pojawia się w warstwie kolczystej naskórka. W odróżnieniu od powszechnych nowotworów podstawnokomórkowych jest groźniejszy i częściej powoduje przerzuty. Występuje jednak znacznie rzadziej, przez co niewiele się o nim mówi.
Rak kolczystokomórkowy i rak podstawnokomórkowy na pierwszy rzut oka mogą wyglądać bardzo podobnie.
Większość nowotworów skóry rozwija się w okolicy głowy i szyi ze względu na największe narażenie na szkodliwe promieniowanie UV. Zmiany nowotworowe na ogół nie są trudne w rozpoznaniu. Najczęściej mogą wyglądać jak plamka, strup, zaczerwienienie lub niegojąca się rana.
Nowotwory skóry nie mają charakterystycznego, specyficznego wyglądu i rozwijają się po cichu. Z czasem każda zmiana nowotworowa może ewoluować, powiększać się lub pogrubiać, a także swędzieć i krwawić. W takim przypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza dermatologa lub chirurga onkologa!
Lekarz za pomocą dermoskopu bada zmiany skórne i w przypadku podejrzenia nowotworu wykonuje dalsze czynności diagnostyczne.
Każda zmiana skórna będąca zmianą onkologiczną musi zostać usunięta chirurgicznie z niewielkim marginesem zdrowej tkanki. Podstawową i najbardziej skuteczną formą leczenia jest leczenie chirurgiczne, jednak zastosowanie mają także inne metody: laseroterapia, krioterapia, elektrochemioterapia i terapia fotodynamiczna. W przypadku powierzchownych ognisk nowotworowych stosuje się również leczenie miejscowe specjalistycznymi kremami. Warto także pamiętać, że im wcześniej usunięty rak skóry, tym większa szansa na 100% wyleczenie. Z tego względu tak ważne jest regularne samobadanie naskórka, które zajmuje kilka minut, a może uratować zdrowie i życie.
Rak kolczystokomórkowy skóry – rozpoznanie
Biopsja skóry jest obowiązkowa u wszystkich pacjentów z podejrzeniem raka kolczystokomórkowego skóry. W tym celu lekarz pobiera wycinek zmieniony chorobowo, a metoda biopsji będzie zależała od wielkości i lokalizacji zmiany.
Histopatologicznie rak kolczystokomórkowy skóry charakteryzuje się nieregularnymi gniazdami, sznurami i płatami keratynocytów nowotworowych atakujących skórę właściwą.
Podział raka kolczystokomórkowego skóry obejmuje cztery typy histologiczne w zależności od stopnia atypii jądra komórkowego i rogowacenia (keratynizacji):
- rak kolczystokomórkowy skóry dobrze zróżnicowany
- rak kolczystokomórkowy skóry umiarkowanie zróżnicowany
- rak kolczystokomórkowy skóry słabo zróżnicowany
- rak kolczystokomórkowy skóry wysoce niezróżnicowany
Zdecydowana większość raków kolczystokomórkowych skóry dobrze leczy się chirurgicznie. Jednak istnieje podgrupa z określonymi cechami histologicznymi i klinicznymi, która wykazuje zwiększone ryzyko nawrotu miejscowego i przerzutów.
W takim przypadku po rozpoznaniu powinno ocenić się, czy rak nie spowodował przerzutów do okolicznych węzłów chłonnych i tkanek. W tym celu wykonuje się USG i/lub biopsę węzłów, a także RTG klatki piersiowej i USG jamy brzusznej.
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Rak skóry – rokowanie
Rokowanie uzależnione jest od umiejscowienia, grubości, wielkości oraz stopnia zróżnicowania nowotworu. W przypadku raka podstawnokomórkowego wyleczenie jest możliwe w ponad 95% przypadków. Większość miejscowych nawrotów choroby można usunąć bez większych problemów. Chociaż zwykle ten typ nowotworu prawie nigdy nie ulega uogólnieniu (nie daje przerzutów), to należy zwrócić uwagę na fakt, że istnieje możliwość, choć niezwykle rzadko, agresywnego przebiegu tej choroby nawet z przerzutami.
W przypadku raka kolczystokomórkowego rozwijającego się na podłożu rogowacenia świetlnego w obrębie skóry narażonej na promieniowanie słoneczne rokowanie jest dobre. Najwyższy stopień złośliwości występuje w przypadku rozwoju raka kolczystokomórkowego na podłożu blizn, przewlekłych stanów zapalnych, w miejscach drażnionych. Przy zajęciu okolicznych węzłów chłonnych 5-letnie przeżycie notuje się u 20–25% pacjentów. Gorzej rokują również zmiany występujące na czerwieni wargowej, na prąciu lub sromie, chociaż za najgorszą lokalizację uważa się błonę śluzową jamy ustnej.