U nas zapłacisz kartą
Obrazy rogowiaka kolczystokomórkowego
Rogowiak kolczystokomórkowy – leczenie
Rogowiak kolczystokomórkowy zazwyczaj nie wymaga leczenia. Aby mieć pewność diagnostyczno-terapeutyczną, konieczne jest wykonanie biopsji, czyli pobranie wycinka do oceny histologicznej. Z reguły po półrocznym wzroście zmiana samoistnie się cofa, pozostawiając niewielką bliznę. Samoistne ustępowanie może mieć związek z cyklem rozwojowym włosa lub z dojrzewaniem komórek w obrębie czopa rogowego. Jeśli jednak, czy to ze względów zdrowotnych, czy też estetycznych, podjęta zostaje decyzja o leczeniu rogowiaka kolczystokomórkowego, to zastosowanie znajdują różne metody zabiegowe. Możliwe jest m.in. chirurgiczne usunięcie zmiany, doogniskowe podawanie interferonu i 5-fluorouracylu, łyżeczkowanie lub wymrażanie ciekłym azotem, czyli krioterapia. W przypadku nasilonych zmian lekarz zaleca stosowanie doustnych retinoidów. W wyniku wycięcia zmiany na skórze pozostaje rana, a następnie blizna, którą można zminimalizować zabiegami laserowymi.
Rogowiak kolczystokomórkowy ma bardzo dobre rokowanie. Zmiana z reguły znika samoistnie – zaobserwowano, że od około 6 miesięcy do roku następuje wzrost guza, a następnie dochodzi do jego samoistnego ustępowania. Pozostałe przypadki można z powodzeniem usunąć. Rogowiak kolczystokomórkowy nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. Należy jednak wspomnieć, że zmiana ta ma tendencję do nawrotów. W razie nawrotu choroby bezwzględnie należy zgłosić się do lekarza.
Rogowiak kolczystokomórkowy skóry
Rogowiak kolczystokomórkowy skóry jest guzem wykazującym szybki wzrost i samoistne ustępowanie. Guz rozwija się z mieszka włosowego. W etiologii mogą mieć znaczenie substancje, takie jak dziegcie i oleje mineralne, nie bez znaczenia jest również promieniowanie słoneczne, gdyż choroba pojawia się na skórze okolic nieosłoniętych. Udowodniono tło genetyczne niektórych postaci rogowiaka kolczystokomórkowego skóry. Wydaje się, że w jego rozwoju może też mieć znaczenie podłoże immunologiczne w postaci niedoborów odporności.
Rogowiak kolczystokomórkowy jest typowy dla osób w starszym wieku. Wykwity skórne najczęściej umiejscawiają się na skórze odsłoniętej. Typową lokalizacją guza jest twarz, jednak mogą to być również inne okolice, na przykład grzbiety dłoni. Guzek jest zazwyczaj pojedynczy i nie przekracza średnicy kilku centymetrów. W niektórych przypadkach zdarza się, że wzrost guza jest na tyle szybki, iż zmiana skórna osiąga bardzo duże rozmiary, doprowadzając do deformacji zajętej okolicy.
Polecane
Dlaczego pojawia się osłabienie po antybiotyku i jak sobie z nim radzić? Czym jest zwapnienie kości? Przyczyny, objawy, leczenie- Rogowiak kolczystokomórkowy – co to za choroba
- Przyczyny powstania rogowiaka kolczystokomórkowego
- Objawy rogowiaka kolczystokomórkowego
- Rozpoznanie rogowiaka kolczystokomórkowego
- Rogowiak kolczystokomórkowy – leczenie
- Rokowanie rogowiaka kolczystokomórkowego
Rak kolczystokomórkowy – objawy i diagnostyka
Rak kolczystokomórkowy skóry rozwija się dość szybko jako płaskie owrzodzenie otoczone szerokim, wałowatym naciekiem. Owrzodzenie pokryte może być grubym strupem, pokrywającym czerwone ziarninujące dno. Objawem raka kolczystokomórkowego może być także wybujała, grzybiasta brodawkowata zmiana bez owrzodzenia.
Rozpoznanie kliniczne nowotworu skóry powinno zostać potwierdzone szczegółowym badaniem histopatologicznym wycinka tkanki nowotworowej.
Rak kolczystokomórkowy i rak podstawnokomórkowy to niebarwnikowe raki skóry – różnią się od czerniaka, który pochodzi z innego rodzaju komórek, melanocytów.
Rak kolczystokomórkowy skóry ma większy od raka podstawnokomórkowego potencjał do tworzenia przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych oraz przerzutów odległych. Wskazane jest przeprowadzenie diagnostyki obrazowej: USG regionalnych węzłów chłonnych, USG jamy brzusznej, RTG klatki piersiowej.
Rak kolczystokomórkowy jest guzem złośliwym głównie miejscowo, ale w przypadku tzw. lokalizacji nietypowych, takich jak kąt oka, wargi, prącie, wargi sromowe, potrafi dawać przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych.
