U nas zapłacisz kartą
Obrazy rogowiaka kolczystokomórkowego
Keratoakantoma: przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie
Cała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną.
Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć.
Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter.
Rogowiak kolczystokomórkowy (syn: mięczak pseudocarcinomatosum, mięczak sebaceum guz słoneczne). - szybko rosnący nowotwór łagodny, który przykłada rozwoju Znaczenie infekcji wirusowych, chorób immunologicznych, przedłużonej ekspozycji na różne niekorzystne, korzystnie egzogenne czynniki (uraz, promieniowanie jonizujące, oleje mineralne, smoły , nasłonecznienie itp.).
[1], [2], [3],
Objawy rogowiaka kolczystokomórkowego
Typowe umiejscowienie guza na otwartych częściach ciała i kończynach, zwłaszcza na powierzchniach prostowników, głównie u osób starszych. Guz ma wygląd zaokrąglonego lub owalnego egzofitycznego węzła na szerokiej podstawie, czerwonawy, czasem z cyjanotycznym odcieniem koloru lub koloru normalnej skóry, średnicy 2-3 cm lub większej. Centralna część guza jest wypełniona masami napalonymi, strefą brzeżną w formie wysokiej rolki. Po fazie aktywnego wzrostu zwykle występuje faza stabilizacji, podczas której guz nie zmienia się, następnie po 6-9 miesiącach - faza spontanicznej regresji z zanikiem węzła guza i tworzeniem atroficznej blizny. W niektórych przypadkach faza stabilizacji nie występuje, a guz może osiągnąć gigantyczny rozmiar - do 10-20 cm średnicy - i przekształcić się w raka płaskokomórkowego. Opisano również rogowiaka kolczystokomórkowego o niezwykłej lokalizacji - subungual, na błonach śluzowych warg, policzkach, twardym podniebieniu, spojówce, nosie.
Z regresją rogowiaka kolczystokomórkowego, możliwe w stadiach I-II. Zrogowaciały korek zmniejsza się, struktura warstwy podstawowej jest znormalizowana, zanikają objawy hiperproliferacji naskórka, a duża liczba fibroblastów z końcowym tworzeniem blizn pojawia się w nacieku.
Wielokrotny rogowiak kolczystokomórkowy można zaobserwować zarówno w postaci kolejno pojawiających się guzków, jak i w widelcu jednocześnie występującym kilku ognisk. Dzięki opcji nerwu, elementy pojawiają się stopniowo w różnych obszarach skóry, ale szczególnie na twarzy i kończynach. Są one reprezentowane przez grudki i węzły z westernizacją w centrum. Wypełniony napalonymi masami, ustąpił przez kilka miesięcy z powstawaniem atroficznych blizn. W drugim wariancie jednocześnie pojawia się wiele dużych grudek grudkowych o średnicy 2-3 mm.
Leczenie raka kolczystokomórkowego
Leczenie większości przypadków raka kolczystokomórkowego polega na wycięciu zmiany z marginesem zdrowej skóry i pooperacyjnym badaniem histopatologicznym. Jest to tzw. biopsja wycinająca.
W przypadku powierzchownego raka skóry stosuje się leczenie miejscowe, polegające na nakładaniu kremu zawierającego imikwimod, na zmienioną chorobowo skórę. Dokładne szczegóły dotyczące stosowania preparatu przekazuje lekarz.
Jeżeli wymaga tego stan chorego, to operację uzupełnia się o plastykę lub przeszczep skóry w celu zamknięcia rany.
- krioterapia,
- laseroterapia,
- terapia fotodynamiczna.
W przypadku stwierdzenia przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych wskazane jest ich usunięcie oraz wykonanie uzupełniającej radioterapii regionalnego spływu chłonki.
Pacjenci, u których operacja nie była doszczętna i nie da się poszerzyć jej zakresu oraz ci, którzy byli operowani z powodu wznowy miejscowej, poddawani są najczęściej radioterapii.
- chirurgię,
- radioterapię,
- chemioterapię.
Po zakończeniu leczenia wskazane są regularne i kontrolne badania, wykonywane zgodnie z zaleceniami lekarza.