U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia Rak Nosa - Piękno i Przyroda w Doskonałej Harmonii
Diagnostyka raka podstawnokomórkowego skóry
Lekarz może postawić rozpoznanie już na podstawie wstępnego badania, oceniając gołym okiem wygląd zmiany. Niektórzy lekarze, a w szczególności dermatolodzy, dysponują tzw. dermatoskopem. Jest to urządzenie pozwalające na ocenę zmian powierzchniowych jak za pomocą szkła powiększającego czy lupy. Ostateczne rozpoznanie można wysunąć na podstawie badania histopatologicznego, czyli badania pod mikroskopem wyciętej zmiany. Jeśli lokalizacja i wielkość zmiany na to pozwalają, wycina się do badania całą zmianę. Jeśli zmiana jest duża, można wyciąć fragment, czyli pobrać wycinek zmienionej skóry.
Leczenie polega przede wszystkim na wycięciu zmiany z marginesem zdrowej tkanki. Margines ten wynosi zazwyczaj około 2 mm. Jeśli chory nie zgadza się na wycięcie zmiany, można zastosować miejscową radioterapię, jednak jest to mniej pożądana metoda i zdecydowanie lekarz stara się przekonać pacjenta do leczenia chirurgicznego. Jeśli zmiana jest bardzo duża lub zajmuje struktury lub obszar uniemożliwiające zabieg chirurgiczny, zalecana jest radioterapia. Czasami możliwe jest też zastosowanie maści zawierających np. 5-fluorouracyl (chemioterapeutyk). Nie są to jednak metody przewyższające skuteczność leczenia operacyjnego.
Rak skóry - rak kolczystokomórkowy
Rak kolczystokomórkowy (ang. Squamous Cell Carcinoma – SCC) jest drugim najczęściej występującym nowotworem skóry. Ponad 80 proc. przypadków SCC dotyczy części ciała eksponowanych na światło słoneczne, najczęściej jest to głowa (okolica oczodołów, nosowo-wargowa, wargi, nos, policzki, uszy), szyja, grzbiety rąk. Wyróżnia się postać przedinwazyjną i inwazyjną raka kolczystokomórkowego. Postać przedinwazyjna (z której może się rozwinąć rak skóry) - choroba Bowena - to rumieniowe tarczki o ostro zaznaczonych granicach, o aksamitnej lub złuszczającej się powierzchni - erytroplazja Queyrata - widoczna jest jako czerwona gładka plama na żołędzi prącia u nieobrzezanych mężczyzn - erytroplakia - to wszelkiego rodzaju czerwone zmiany zlokalizowane na błonach śluzowych Postać inwazyjna (rak skóry) ma charakter brodawkujący lub wrzodziejący. Skóra wokół jest nacieczona, stwardniała, często obecne są wałowato wywinięte brzegi.
Rak brodawkujący - jest to nowotwór występujący na narządach płciowych, w jamie ustnej i w obrębie stóp. Wzrost raka brodawkującego jest bardzo powolny, jego powierzchnia jest pokryta masami rogowymi. Jego przyczyną może być m.in. wirusy brodawczaka ludzkiego HPV 6 i HPV 11.
Nowotwór jamy nosowej i zatok
W diagnostyce onkologicznej podstawowe znaczenia ma badania palpacyjne, oglądanie i wziernikowanie nosa. Podstawą rozpoznania raka nosa jest biopsja z badaniem histopatologicznym. W diagnostyce nowotworów nosa istotne znaczenie ma badanie tomografem komputerowym – szczególnie należy zwrócić uwagę na występujące ubytki kostne w sytuacji, gdy pacjent nie przebył urazu lub operacji tej okolicy ciała
U chorych na raka zatok obocznych nosa pierwotnym leczeniem jest zawsze zabieg operacyjny guza (chirurgiczny). Zakres resekcji ustalany jest indywidualnie, zależnie od rozległości naciekania. Często konieczne są rozległe resekcje twarzowo-czaszkowe z mikrochirurgiczną rekonstrukcją ubytków. Zabieg chirurgiczny u pacjentów z rakiem zatok obocznych nosa praktycznie zawsze powinien być uzupełniony radioterapią ze względu na trudności w mikroskopowej ocenie czy usunięte zostały wszystkie elementy guza oraz ze względu na znaczne zaawansowanie miejscowe choroby.
Objętość napromieniania jest najczęściej ograniczona do loży po usuniętym ognisku pierwotnym. Nie ma dowodów, aby zastosowanie w ramach leczenia uzupełniającego chemioterapii wiązało się z poprawą wyników leczenia. W przypadkach niekwalifikujących się do leczenia operacyjnego możliwe jest zastosowanie radioterapii łagodzącej objawy towarzyszące chorobie.
Rak nosa – rokowania
Przez wzgląd na to, że rak zatok i nosa jest często wykrywany zbyt późno, rokowania nie są zbyt korzystne. Szanse na całkowite wyleczenie nowotworu szacuje się na około 40%, natomiast wskaźnik pięcioletniego przeżycia, w zależności od stadium choroby, lokalizacji zmian i histologii guza, wynosi od 20 do 40%.
Rak nosa i zatok przynosowych jest rzadko występującym nowotworem. Najczęściej jednak przybiera postać złośliwą. Rokowania nie poprawia także fakt, że nowotwór nosa zwykle jest wykrywany stosunkowo późno. Z tego powodu w razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Gdzie się zgłosić na konsultację w przypadku podejrzanych objawów w obrębie nosa i zatok przynosowych? Konsultacje chirurgiczne w rejonie głowy i szyi przeprowadza chirurg onkolog z dużym doświadczeniem lek. med. Jacek Lenartowicz w Onkolmed Lecznicy Onkologicznej na Ursynowie.
Jest wiele ośrodków zdrowia gdzie można pójść na konsultację do chirurga onkologa. Najważniejsze by przyjmował tam bardzo dobry specjalista. Jednym z takich miejsc jest Onkolmed Lecznica Onkologiczna w Warszawie, gdzie w Poradni Nowotworów Głowy i Szyi przyjmuje pacjentów bardzo dobry chirurg szczękowo-twarzowy.
Rak nosa – objawy. Jak rozpoznać nowotwór nosa?
Objawy raka nosa są mało specyficzne, dlatego początkowo mogą być mylone z innymi schorzeniami lub infekcjami. Wśród objawów, które mogą sugerować nowotwór nosa i zatok, wymienia się:
- nasilające się trudności w oddychaniu przez nos, zwłaszcza po jednej stronie,
- niedrożność w jednym przewodzie nosowym,
- wyciek płynnej treści ropnej z nosa, niekiedy z krwią,
- nawracające krwawienia z jednego przewodu nosowego,
- zgrubienie bądź wybrzuszenie widoczne w okolicy policzka lub nosa,
- ruszanie się zdrowych zębów górnych, zwykle po jednej stronie,
- zgrubienie podniebienia twardego,
- na późniejszym etapie choroby – wytrzeszcz gałki ocznej, łzawienie, silne bóle zdrowych zębów.
