U nas zapłacisz kartą
Rodzaje raka skóry - Poznaj różnorodność i zagrożenia
Raki skóry - objawy
Rozpoznanie raka kolczystokomórkowego można ustalić na podstawie obecności rozwijającego się powoli pojedynczego guza lub owrzodzenia o nacieczonej podstawie i wyniosłych brzegach. Może też być wykwitem przypominającym bliznę. Owrzodzenie i krwawienie zmiany to objawy późne, które występują w zmianach nowotworowych o znacznym zaawansowaniu. Objawem świadczącym o zaawansowaniu choroby mogą być również stwierdzone przerzuty w węzłach chłonnych regionalnych (w okolicy pachowej – przy zmianach na kończynach górnych, w okolicy pachwinowej – przy zmianach na kończynach dolnych, w węzłach chłonnych szyjnych – przy zmianach w obrębie głowy i szyi).
W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy się zgłosić do lekarza rodzinnego, dermatologa w miejscu zamieszkania lub do Regionalnego Centrum Onkologicznego w mieście wojewódzkim.
Rak skóry – jak wygląda? Poznaj jego rodzaje, przyczyny powstawania i objawy
Rak skóry to jeden z wielu nowotworów złośliwych. Zaliczany jest do grupy najczęściej diagnozowanych chorób nowotworowych, których leczenie bywa bardzo trudne. Z roku na rok wzrasta odsetek diagnozowanych przypadków raka skóry, co ma związek m.in. z nieprzestrzeganiem zasad ochrony skóry przed działaniem promieniowania słonecznego. Do najbardziej agresywnych nowotworów złośliwych skóry zaliczamy czerniaka skóry. Nowotwór ten może rozwinąć się także pod paznokciem i na błonach śluzowych. Czerniak skóry nacieka inne tkanki i bardzo często powoduje odległe przerzuty m.in. do kości i mózgu.
Nie każdy nowotwór skóry jest nowotworem złośliwym. Wyróżniamy także łagodne nowotwory skóry, które nie stanowią większego zagrożenia dla zdrowia i życia, jednak większość tego typu zmian, np. znamiona barwnikowe, wymaga usunięcia lub stałej obserwacji.
Leczenie raka skóry
Podstawową metodą leczenia raka skóry są zabiegi chirurgiczne. W przypadku nowotworów skóry bardzo ważne jest dokładne usunięcie całej zmiany nowotworowej wraz z tzw. marginesem. Jako margines traktuje się w tym przypadku zdrową tkankę, która jest usuwana wraz z tkanką nowotworową po to, aby zmniejszyć ryzyko, że u pacjenta pozostaną jakieś komórki nowotworu skóry i że dojdzie przez to do nawrotu choroby. Margines ustala się np. poprzez przeprowadzenie badań mikroskopowych kolejnych usuwanych pacjentowi tkanek – histopatolog jest w stanie ocenić, czy w dostarczanych mu materiałach są wciąż obecne patologiczne komórki. Jeżeli lekarz takowych nie zaobserwuje, wówczas zastosowany margines zdrowych tkanek można uznać za wystarczający.
Chirurgiczna resekcja raka skóry stanowi podstawową metodę jego leczenia, jednakże zdecydowanie nie jedyną. W leczeniu nowotworów skóry wykorzystuje się również i inne terapie, takie jak:
- krioterapia,
- zabiegi laserowe,
- terapia fotodynamiczna,
- leczenie farmakologiczne (np. z wykorzystaniem preparatów interferonu alfa-2 i interferonu beta czy imikwimodu),
- radioterapia.
Nierzadko bardziej zaawansowanego postępowania terapeutycznego wymagają pacjenci, którzy zachorowali na czerniaka . U takich chorych – jeżeli jest taka możliwość – również przeprowadzane są zabiegi chirurgiczne, jednakże czasami, ze względu na zaawansowanie zmiany nowotworowej, operacyjna resekcja może być przeciwwskazana. W takich sytuacjach nieocenione mogą okazać się inne, dotychczas niewymienione metody leczenia onkologicznego, takie jak chemioterapia czy terapia celowana (bazująca na tym, że pacjentom podawane są leki, które neutralizują mutacje genowe, które to doprowadziły do wystąpienia nowotworu).
Zapamiętaj: Odpowiednio wcześnie wykryty rak skóry daje szansę 100% wyleczenia!
Rak skóry – rokowanie
Rokowanie uzależnione jest od umiejscowienia, grubości, wielkości oraz stopnia zróżnicowania nowotworu. W przypadku raka podstawnokomórkowego wyleczenie jest możliwe w ponad 95% przypadków. Większość miejscowych nawrotów choroby można usunąć bez większych problemów. Chociaż zwykle ten typ nowotworu prawie nigdy nie ulega uogólnieniu (nie daje przerzutów), to należy zwrócić uwagę na fakt, że istnieje możliwość, choć niezwykle rzadko, agresywnego przebiegu tej choroby nawet z przerzutami.
W przypadku raka kolczystokomórkowego rozwijającego się na podłożu rogowacenia świetlnego w obrębie skóry narażonej na promieniowanie słoneczne rokowanie jest dobre. Najwyższy stopień złośliwości występuje w przypadku rozwoju raka kolczystokomórkowego na podłożu blizn, przewlekłych stanów zapalnych, w miejscach drażnionych. Przy zajęciu okolicznych węzłów chłonnych 5-letnie przeżycie notuje się u 20–25% pacjentów. Gorzej rokują również zmiany występujące na czerwieni wargowej, na prąciu lub sromie, chociaż za najgorszą lokalizację uważa się błonę śluzową jamy ustnej.
