U nas zapłacisz kartą
Rodzaje raka skóry - Poznaj różnorodność i zagrożenia
Rak kolczystokomórkowy (carcinoma spinocellulare)
Rak kolczystokomórkowy (carcinoma spinocellulare) jest nowotworem znacznie rzadziej występującym niż rak podstawnokomórkowy. Rak kolczystokomórkowy najczęściej pojawia się u osób w wieku średnim i starszym. Cechuje się szybkim wzrostem i dużą złośliwością, wykazując skłonność do naciekania podłoża (czyli wrastania komórek raka do tkanek położonych pod guzem) i szerzenia się drogą przerzutów. Punktem wyjścia mogą być stany przedrakowe, zwłaszcza rogowacenie słoneczne i róg skórny. Zmiany zlokalizowane są najczęściej na granicy błon śluzowych i skóry (czerwień wargowa – szczególnie wargi dolnej), w okolicach nosa, oczodołów, narządów płciowych. Rak może też lokalizować się na powiekach. Przeczytaj więcej: Rak kolczystokomórkowy powiek
Do objawów niepokojących należy zaliczyć: gwałtowny wzrost masy guza, stwardnienie, tworzenie się owrzodzeń oraz krwawienia. Przebieg raka kolczystokomórkowego jest zależny od umiejscowienia, rozległości i stopnia naciekania podłoża. Skłonność do przerzutów jest znacznie mniejsza w przypadku zmian wywodzących się z rogowacenia słonecznego, a zwiększa się w przypadku rozwoju nowotworu na podłożu owrzodzeń, blizn i przewlekłych stanów zapalnych.
Rak brodawkujący (carcinoma verrucosum)
Rodzajem raka kolczystokomórkowego jest rak brodawkujący (carcinoma verrucosum). To nowotwór występujący na narządach płciowych, w jamie ustnej i w obrębie stóp. W raku brodawkującym stwierdzono wirusy brodawczaka ludzkiego HPV 6 i HPV 11. W przypadku raka brodawkującego umiejscowionego w jamie ustnej istotnym czynnikiem ryzyka jest używanie tytoniu (żucie, wciąganie tabaki do nosa), natomiast w przypadku raka zlokalizowanego na powierzchni podeszwy stopy czynnikiem takim są urazy. Wzrost raka brodawkującego jest bardzo powolny, jego powierzchnia jest pokryta masami rogowymi. Na ogół nie daje przerzutów.
Objawy raka skóry
Newsletter Medovita - przydatne informacje, dostęp do nowych e-booków przed premierą.Podstawowym problemem, który powinien skłonić pacjenta do pomyślenia o tym, że może on mieć raka skóry, jest pojawienie się na jego skórze nowej, dotychczas nieobecnej tam zmiany. Wzbudzić uwagę powinny wszelkie twory, które wystąpiły i które – mimo upływu czasu – nie zanikają. Podobnie zaniepokoić powinny zmiany, które stale zwiększają swoje wymiary.
Na skórze wystąpić mogą zarówno łagodne, jak i złośliwe nowotwory. W przypadku tych drugich wyróżnia się objawy raka skóry, które mogą wskazywać na złośliwość danej zmiany skórnej. Wśród takowych wymieniane są:
- nieregularność brzegów zmiany,
- nierównomierne zabarwienie zmiany,
- szybkie powiększanie się zmiany skórnej,
- występowanie dolegliwości związanych ze zmianą skórną, takich jak ból, świąd czy krwawienie ze zmiany skórnej,
- asymetria zmiany skórnej,
- uwypuklenie tworu skórnego powyżej poziomu zdrowej skóry.
Ogólnie nowotwory złośliwe skóry doprowadzają do występowania objawów miejscowych. Występowanie przerzutów i związanych z nimi dolegliwości uzależnione jest ściśle od typu raka skóry. Jak już wspomniano, rak podstawnokomórkowy skóry ogólnie nie daje przerzutów, a jedynie stopniowo nacieka okoliczne tkanki. Rak kolczystokomórkowy skóry ma już zdecydowanie większą tendencję do dawania przerzutów, jednakże zazwyczaj pojawiają się one w znajdujących się niedaleko od ogniska nowotworowego strukturach układu limfatycznego. Najgorzej bywa w przypadku czerniaka – ten rak skóry nie dość, że może szybko dawać przerzuty, to jeszcze mogą one umiejscawiać się w rozmaitych narządach – przerzuty czerniaka obserwować można bowiem np. w wątrobie, płucach czy mózgu.
Rak brodawkujący skóry
Na raka brodawkującego skóry chorują osoby zarażone wirusem brodawczaka ludzkiego – typami 6 lub 11. Zmiany nowotworowe na skórze tworzą się na stopach, w obszarze narządów płciowych i w jamie ustnej. Zwykle rak skóry tego rodzaju jest pokryty masami rogowymi – może mieć różne kształty. Rak brodawkujący zwykle nie daje przerzutów.
Czerniak występuje u osób zbyt często i długo przebywających na słońcu albo w solarium. Szczególnie narażeni na tego rodzaju raka skóry są ci, którzy mają jasną karnację, jasną tęczówkę i skłonność do oparzeń słonecznych. W grupie ryzyka są też osoby z dużą ilością znamion.
Objawy tego rodzaju raka skóry to m.in. swędzenie, zaczerwienienie i krwawienie zmiany skórnej. O charakterze złośliwym mogą świadczyć też powiększenie zmiany skórnej, zmiana jej kształtu i koloru oraz owrzodzenie. Rak zaczyna rosnąć horyzontalnie lub wertykalnie, jego brzegi stają się niesymetryczne, nierówne i postrzępione. Zmienia się też kolor – im więcej barw ma zmiana skórna, tym bardziej prawdopodobne, że ma charakter nowotworu złośliwego.
Raki skóry – rozpoznanie
Rozpoznanie raka skóry ustala się na podstawie oglądania zmiany skórnej, także pod dermatoskoptem oraz badania histopatologicznego wyciętej zmiany lub rzadziej – fragmentu zmiany pobranego do badania. Lekarz zbada też węzły chłonne w okolicy, w której znajduje się nowotwór.
- terapię fotodynamiczną – metodę nieinwazyjną, pozwalającą na niszczenie tkanki nowotworowej, bez zbędnych uszkodzeń tkanki zdrowej, polega na wykorzystaniu reakcji fototoksycznej, do której dochodzi w wyniku zastosowania substancji fotouczulającej i światła o odpowiedniej dla danej substancji długości fali, jest użyteczna w przypadku stanów przedrakowych (zwłaszcza rogowacenia słonecznego), w pewnych odmianach raka podstawnokomórkowego i wczesnych raka kolczystokomórkowego. Zaletami terapii fotodynamicznej są: selektywność, oszczędzenie zdrowej otaczającej skóry, zadowalające wyniki kosmetyczne, wielokrotność stosowania, zastosowanie w każdym wieku, niezależnie od obciążeń ogólnych pacjenta i w dowolnej okolicy ciała
- 5% maść 5-fluorouracylową lub imikwimod – w przypadku drobnych i powierzchownych ognisk
- radioterapię (obecnie rzadko stosowaną), jest to najlepsza metoda leczenia u osób, które nie mogą być poddane zabiegowi chirurgicznemu lub kriochirurgicznemu ze względu na stan ogólny bądź warunki miejscowe, oraz u osób niewyrażających zgody na leczenie tymi metodami
- chemoradioterapiaę, czyli podawanie leków uwrażliwiających na działanie radioterapii, a następnie radioterapię
- laser CO2
- interferon α-2 oraz rekombinowany interferon β we wstrzyknięciach doogniskowych w przypadku leczenia raków podstawnokomórkowych, metoda ta jednak jest żmudna, droga i długookresowa,
- leki systemowe, czyli działające na cały organizm.
Rak skóry – rokowanie
Rokowanie uzależnione jest od umiejscowienia, grubości, wielkości oraz stopnia zróżnicowania nowotworu. W przypadku raka podstawnokomórkowego wyleczenie jest możliwe w ponad 95% przypadków. Większość miejscowych nawrotów choroby można usunąć bez większych problemów. Chociaż zwykle ten typ nowotworu prawie nigdy nie ulega uogólnieniu (nie daje przerzutów), to należy zwrócić uwagę na fakt, że istnieje możliwość, choć niezwykle rzadko, agresywnego przebiegu tej choroby nawet z przerzutami.
W przypadku raka kolczystokomórkowego rozwijającego się na podłożu rogowacenia świetlnego w obrębie skóry narażonej na promieniowanie słoneczne rokowanie jest dobre. Najwyższy stopień złośliwości występuje w przypadku rozwoju raka kolczystokomórkowego na podłożu blizn, przewlekłych stanów zapalnych, w miejscach drażnionych. Przy zajęciu okolicznych węzłów chłonnych 5-letnie przeżycie notuje się u 20–25% pacjentów. Gorzej rokują również zmiany występujące na czerwieni wargowej, na prąciu lub sromie, chociaż za najgorszą lokalizację uważa się błonę śluzową jamy ustnej.
