U nas zapłacisz kartą
Przyczyny i Rozwiązania - Kiedy Skóra Odpada z Twarzy
Choroby łojotokowe: postępowanie i pielęgnacja skóry
Łojotoku i będących jego konsekwencją chorób łojotokowych nie można całkowicie wyeliminować, ale można poprzez zastosowanie odpowiedniego leczenia zmniejszyć ich nasilenie.
Aby leczenie było skuteczniejsze powinniśmy odpowiednio zareagować już wtedy, gdy wystąpią pierwsze objawy choroby. Zaleca się wtedy:
- modyfikację diety – na taką z dużą ilością witamin, białka, soli mineralnych, z ograniczoną ilością tłuszczów, cukrów, ostrych przypraw i używek,
- zmianę stylu życia – unikanie sytuacji stresowych. (21)
Jeśli powyższe starania nie przyniosą efektu powinniśmy skonsultować się z lekarzem dermatologiem. Odpowiedni sposób żywienia jest także elementem leczenia chorób łojotokowych, więc najpewniej lekarz zaleci, aby kontynuować zmienioną dietę. Może także wprowadzić do terapii witaminy, leki doustne, a także preparaty przeciwgrzybicze. (22) Preparaty te to różnego rodzaju kremy i szampony lecznicze dedykowane specjalnie pielęgnacji łojotokowej przy trądziku, lub leczeniu łupieżu na różnych stopniach jego zaawansowania.
Na co i jak skóra choruje?
Zacznijmy od tego, że choroby skóry to jedna z największych i najbardziej różnorodnych grup schorzeń dotykających człowieka. Wskazuje na to już sama definicja. Bo rzeczywiście: choroby skóry (inaczej: dermatozy) to przede wszystkim schorzenia obejmujące skórę. Ale choroby skóry mogą dotyczyć tak powierzchni naskórka, jak i skóry właściwej oraz tkanki podskórnej, ale też tzw. przydatków, czyli gruczołów potowych, gruczołów łojowych, mieszków włosowych i paznokci. (1) Co więcej, w przebiegu dermatoz proces chorobowy może również obejmować naczynia krwionośne, naczynia chłonne i zakończenia nerwów.
Aby wszystkie dermatozy usystematyzować porozdzielano je zatem na podgrupy pod względem takich parametrów jak:
- etiologia, czyli przyczyna schorzenia – i tu wyróżnia się m.in. dermatozy bakteryjne, grzybicze, wirusowe, pasożytnicze, alergiczne, genetyczne, autoimmunologiczne etc.,
- lokalizacja zmian chorobowych – chodzi tu o choroby m.in. gruczołów łojowych, gruczołów potowych, włosów i paznokci, błon śluzowych itp.,
- typ zmian skórnych, czyli np. choroby rumieniowe, grudkowe, pęcherzowe, łuszczyca itp.,
- charakterystyczny obraz mikroskopowy, czyli np. nowotwory złośliwe i ziarniniaki,
- okres życia człowieka – choroby skóry typowe dla okresu noworodkowego i niemowlęcego oraz starczego,
- objaw dodatkowy w przebiegu choroby wirusowej wieku dziecięcego – np. zmiany skórne przy odrze, ospie wietrznej i różyczce. (2)
Diagnostyka chorób skóry opiera się na prawidłowej ocenie i różnicowaniu głównego objawu dermatoz, czyli zmian skórnych. Nazywa się te zmiany wykwitami i dzieli się je na: pierwotne i wtórne (3), a także tzw. stany narzucone skóry, czyli takie wykwity, których nie da się zaliczyć ani do wykwitów pierwotnych, ani do wtórnych. (4)
Z badań epidemiologicznych wynika, że co trzeci dorosły Polak aktualnie choruje bądź chorował w przeszłości na chorobę skóry. (5)
Czerwona skóra na twarzy - przyczyny
Aby poradzić sobie z zaczerwienioną twarzą, należy wdrożyć odpowiednie leczenie lub właściwą pielęgnację. Najpierw trzeba jednak poznać powód wystąpienia przebarwień. Pomocna może okazać się konsultacja z lekarzem dermatologiem. Poniżej opisujemy najpopularniejsze przyczyny czerwonej skóry.
Rozszerzone naczynia krwionośne
Zaczerwienienie twarzy może wynikać z poszerzenia naczyń krwionośnych w związku z nagłym przyspieszeniem mikrokrążenia. Dzieje się tak między innymi pod wpływem stresu, silnych emocji, zimnego powietrza czy wysokiej temperatury. Rozszerzenie naczynek powoduje również spożywanie ostrych przypraw, kawy i alkoholu.
Cera naczynkowa
Niektórzy posiadają wrażliwą, płytko unaczynioną skórę twarzy. Mowa wówczas o cerze naczynkowej. U takich osób naczynia krwionośne mają szczególną tendencję do rozszerzania się i pękania, w efekcie czego powstają zaczerwienienia. Czasem ustępują one samoistnie, a innym razem przekształcają się w trwały rumień.
Niewłaściwa pielęgnacja
Za czerwoną skórą na twarzy może stać również niewłaściwa pielęgnacja. Wszelkie stosowane kosmetyki należy dobrać do potrzeb własnej cery, upewniając się, że nie zawierają potencjalnie drażniących substancji. Po zakupie nowego kosmetyku powinniśmy przetestować go na niewielkim fragmencie skóry, aby upewnić się, że nie dojdzie do reakcji alergicznej.
Wahania hormonalne
Znaczący wpływ na wygląd skóry mają również hormony. Zaczerwieniona twarz może wystąpić u kobiet w ciąży czy w okresie menopauzy. Do osłabienia elastyczności naczyń w związku z wahaniami hormonalnymi dochodzi także w okresie dojrzewania. U części nastolatków pojawiają się więc podrażnienia i przebarwienia cery.
Podłoże genetyczne
Występowanie zaczerwienień na twarzy może wynikać także z uwarunkowań genetycznych. U niektórych naczynia krwionośne są bowiem z natury szczególnie widoczne i aktywne. Te osoby powinny unikać czynników zewnętrznych, potęgujących skłonność do zaczerwienienia.
Trądzik: czym jest i jak się go leczy?
Trądzik jako choroba występuje w wielu odmianach, jednak najczęściej pod postacią trądziku pospolitego i trądziku różowatego.
Trądzik pospolity ( z łac. Acne vulgaris) dotyczy ok. 80 proc. populacji, a dotyka najczęściej młodzież w okresie dojrzewania płciowego, czyli ok. 11-17 roku życia. Najczęstszą przyczyną trądziku pospolitego są bowiem zmiany hormonalne zachodzące w organizmie w tym okresie życia. Przy czym chłopcy częściej przechodzą tę chorobą w cięższej postaci, niż dziewczęta. (12)
Trądzik pospolity definiowany jest jako przewlekła gruczołów łojowych i ujść mieszków włosowych. Głównymi objawami tej choroby są: łojotok, tworzenie się zaskórników, krostek i grudek, a także pozostające po zmianach skórnych blizny. (13)
Trądzik różowaty jest z kolei przewlekłą i nieuleczalną chorobą, dotykającą ok. 10. proc. populacji, przeważnie w przedziale wiekowym 30-60 lat. (14)
Podłoże tej choroby nie jest do końca znane. Podejrzewa się, że u jej źródeł mogą leżeć czynniki autoimmunologiczne oraz tzw. zaburzenia naczynioworuchowe, a także zakażenia bytującymi na skórze pajęczakami. Jest także wiele czynników, które mogą stymulować występowanie objawów choroby. Należą do nich m.in.:
- wilgoć, wiatr, promieniowanie słoneczne,
- stres i silne emocje,
- zmiany hormonalne,
- palenie papierosów i picie alkoholu. (15)
W przebiegu trądziku różowatego na twarzy pojawiają się nieestetyczne wykwity rumieniowe, a także grudkowate i krostkowe. Dodatkowe możliwe objawy to: obrzęk powiek i przekrwienie spojówek, a także subiektywne odczucia pacjentów np. pieczenie, kłucie, świąd. (16)
Schodzenie skóry u niemowlaka, a termin porodu
Poporodowe łuszczenie się skóry jest charakterystyczne dla noworodków urodzonych po terminie. Ich skóra łuszczy się zawsze, i dłużej niż u dzieci urodzonych o czasie, ponieważ nie była w wystarczającym stopniu chroniona mazią płodową. Maź ta tworzy się w 3. trymestrze ciąży i stopniowo zanika. Maluchy urodzone w 32., 33. tygodniu ciąży mają nią szczelnie pokryte całe ciało, dzieci urodzone w planowanym terminie porodu – tylko jej resztki. Przeczytaj również: Kąpiel dziecka ze skórą wrażliwą lub AZS 26 pytań o pielęgnację niemowlaka, które zadaje każda mama
W przypadku, gdy skóra noworodka mocno się łuszczy, oprócz regularnego smarowania ciała kremem zawierającym emolienty, alantoinę lub d-pantenol warto robić dziecku kąpiele lecznicze w wodzie z dodatkiem emulsji emoliencyjnych, którymi, w odróżnieniu od oliwki, można również umyć skórę. Ich działanie jest też silniejsze i dłuższe. Zawarte w nich emolienty, np. olej z awokado, olej canola czy trójglicerydy, podczas mycia wnikają w skórę, uzupełniając niedobory lipidów i skutecznie natłuszczają. Taka kąpiel powinna trwać nie dłużej niż 10 minut, bo inaczej nie pomoże skórze, lecz dodatkowo ją wysuszy, co tylko nasili łuszczenie się. Jeśli po osuszeniu problem nadal występuje, łuszczące się miejsca można dodatkowo nasmarować maścią natłuszczającą. Maści zawierają zwykle podobne składniki co kremy (np. alantoinę i witaminę E, która skutecznie wygładza skórę), ale w dużo większym stężeniu. Działają też dłużej od nich, bo zostawiają na skórze cienki, ale dobrze wyczuwalny tłustawy film, z którego substancje aktywne uwalniane są stopniowo, nawet przez kilka godzin. Dzięki takiej pielęgnacji skóra niemowlaka powinna przestać się łuszczyć.
