U nas zapłacisz kartą
Wypalona skóra na twarzy - Przyczyny, Skutki i Skuteczne Sposoby Leczenia
Efekt stosowania retinoidów - łuszczenie cery
Łuszcząca skóra na twarzy może być też powodem stosowania kosmetyków z retinoidami, czyli pochodnymi witaminy A i będzie to całkowicie naturalny objaw, bo taki jest właśnie cel stosowania takich leków. Retinoidy mają za zadanie przyspieszać złuszczanie naskórka i oczyszczać twarz, a przy tym na stałe normalizować działanie gruczołów łojowych. Łuszcząca się skóra na twarzy po stosowaniu pochodnych witaminy A jest charakterystyczna w większości przypadków stosowania takich preparatów i nie trzeba się wtedy niczego obawiać, a jedynie pamiętać o nawilżaniu i stosowaniu filtrów UV w celu uniknięcia przebarwień.
- Kiedy skóra na twarzy zaczyna się łuszczyć, ważne jest, aby podjąć kroki w celu rozwiązania sytuacji. Pierwszym krokiem jest ustalenie, co spowodowało złuszczanie. Potencjalne przyczyny mogą obejmować oparzenia słoneczne, suchość skóry lub reakcję alergiczną. Po zidentyfikowaniu przyczyny złuszczania się skóry należy ją odpowiednio leczyć.
- Jeśli skóra łuszczy się z powodu oparzeń słonecznych, poszukaj produktów zawierających aloes, który pomoże ukoić i wyleczyć skórę. Pamiętaj również o odpowiednim nawodnieniu i ochronie skóry przed dalszą ekspozycją na słońce poprzez stosowanie kremów z filtrem SPF co najmniej 30.
- Jeśli doświadczasz reakcji spowodowanej alergenem lub substancją drażniącą, ważne jest, aby zidentyfikować, co może być jej przyczyną i podjąć kroki w celu uniknięcia kontaktu z tą substancją w przyszłości. Ponadto można stosować kremy lub żele przeciwzapalne, takie jak krem z hydrokortyzonem 1%, w celu zmniejszenia zaczerwienienia i swędzenia.
- Ważne jest również, aby pamiętać, że jeśli twarz staje się nadmiernie podrażniona lub zapalna, należy od razu zwrócić się do lekarza, ponieważ może to być oznaką infekcji lub innego poważnego stanu.
Dlaczego naskórek na twarzy się łuszczy?
Powodów może być kilka. Więcej o nich dowiesz się poniżej.
Okres dojrzewania może być jedną z przyczyn łuszczenia się skóry. Mamy wtedy do czynienia z zaburzeniami rogowacenia spowodowanymi działaniem hormonów. Jeżeli doskwiera nam sucha łuszcząca się skóra na brodzie, policzkach i czole, to może być to symptomem nieprawidłowej diety, natomiast jeśli łuszczenie skóry na twarzy u mężczyzn lub kobiet wiąże się z jednoczesnym przetłuszczaniem się skóry, to za taką sytuację mogą odpowiadać problemy endokrynologiczne, na przykład nadmiar testosteronu u mężczyzn i nadmiar androstendionu u kobiet.
Problemy takie występują szczególnie w okresie dojrzewania, ale mogą dotykać też dorosłych ludzi. Bardzo sucha łuszcząca się skóra twarzy również może być objawem przetłuszczania się skóry, co jest z jednej strony paradoksalne, ale w rzeczywistości często związane z używaniem agresywnych kosmetyków dosłownie obdzierających skórę z jej płaszcza hydrolipidowego. Łuszcząca się skóra na policzkach i w innych partiach twarzy może doprowadzać do zapychania ujść gruczołów łojowych i tym samym do powstawania stanów zapalnych, czyli popularnego trądziku.
Pielęgnacja przesuszonej skóry twarzy
Jeśli Twoja skóra łuszczy się z powodu suchości, powinnaś stosować środki nawilżające, które zawierają kwas hialuronowy lub ceramidy, aby pomóc zamknąć wilgoć i naprawić barierę ochronną skóry. Powinnaś również unikać ostrych mydeł i środków czyszczących, ponieważ mogą one dodatkowo pozbawić skórę naturalnych olejków i pogorszyć jej stan.
Nadmierne złuszczanie się naskórka nie musi być objawem żadnego z wymienionych schorzeń. Łuszczyca, grzybica skóry i atopowe zapalenie skóry mogą powodować złuszczanie się skóry, ale nie zawsze jest to objaw tych schorzeń. Jedynym sposobem, aby dowiedzieć się, czy nadmierne łuszczenie jest spowodowane jednym z tych schorzeń, jest wizyta u lekarza w celu przeprowadzenia badania i postawienia diagnozy.
Na co i jak skóra choruje?
Zacznijmy od tego, że choroby skóry to jedna z największych i najbardziej różnorodnych grup schorzeń dotykających człowieka. Wskazuje na to już sama definicja. Bo rzeczywiście: choroby skóry (inaczej: dermatozy) to przede wszystkim schorzenia obejmujące skórę. Ale choroby skóry mogą dotyczyć tak powierzchni naskórka, jak i skóry właściwej oraz tkanki podskórnej, ale też tzw. przydatków, czyli gruczołów potowych, gruczołów łojowych, mieszków włosowych i paznokci. (1) Co więcej, w przebiegu dermatoz proces chorobowy może również obejmować naczynia krwionośne, naczynia chłonne i zakończenia nerwów.
Aby wszystkie dermatozy usystematyzować porozdzielano je zatem na podgrupy pod względem takich parametrów jak:
- etiologia, czyli przyczyna schorzenia – i tu wyróżnia się m.in. dermatozy bakteryjne, grzybicze, wirusowe, pasożytnicze, alergiczne, genetyczne, autoimmunologiczne etc.,
- lokalizacja zmian chorobowych – chodzi tu o choroby m.in. gruczołów łojowych, gruczołów potowych, włosów i paznokci, błon śluzowych itp.,
- typ zmian skórnych, czyli np. choroby rumieniowe, grudkowe, pęcherzowe, łuszczyca itp.,
- charakterystyczny obraz mikroskopowy, czyli np. nowotwory złośliwe i ziarniniaki,
- okres życia człowieka – choroby skóry typowe dla okresu noworodkowego i niemowlęcego oraz starczego,
- objaw dodatkowy w przebiegu choroby wirusowej wieku dziecięcego – np. zmiany skórne przy odrze, ospie wietrznej i różyczce. (2)
Diagnostyka chorób skóry opiera się na prawidłowej ocenie i różnicowaniu głównego objawu dermatoz, czyli zmian skórnych. Nazywa się te zmiany wykwitami i dzieli się je na: pierwotne i wtórne (3), a także tzw. stany narzucone skóry, czyli takie wykwity, których nie da się zaliczyć ani do wykwitów pierwotnych, ani do wtórnych. (4)
Z badań epidemiologicznych wynika, że co trzeci dorosły Polak aktualnie choruje bądź chorował w przeszłości na chorobę skóry. (5)
