U nas zapłacisz kartą
Skąd się biorą i jak leczyć swędzące bąble na stopach?
Bąble na skórze z płynem surowiczym
Obejmuje skórę i błony śluzowe. Powodowana jest pojawieniem się w układzie krążenia oraz w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka nieprawidłowych przeciwciał, skierowanych przeciwko białkom tzw. desmogleiny (Dsg 1 i Dsg3). Wyróżnia się kilka postaci pęcherzycy, z których najcięższą jest „zwykła”.
W jej przebiegu występują kolejno po sobie takie objawy, jak:
- nadżerka w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, z czasem coraz bardziej bolesna,
- ekspansja nadżerki na błony śluzowe krtani, spojówek, narządów płciowych, odbytu,
- wystąpienie dużych i bolesnych bąbli na ciele, wypełnionych surowicą, z tendencją do samoistnego pękania,
- powstawanie sączących nadżerek na skórze, w miejscu rozerwanych pęcherzy,
- narastające pieczenie i świąd,
Tego typu zmiany skórne rozlewają się na coraz większej powierzchni, mogą obejmować też twarz i owłosioną skórę głowy.
Sposoby leczenia pokrzywki
Terapia pokrzywki musi być prowadzona przez lekarza i należy unikać samoleczenia.
- Unikanie czynnika wyzwalającego (np. alergenu, czynnika fizycznego itp.), jeśli został zidentyfikowany. W razie pokrzywki pokarmowej konieczne może być zastosowanie diety eliminacyjnej (ustąpienie zmian skórnych następuje po 2–3 tyg.).
- Unikanie czynników nasilających lub wywołujących pokrzywkę: leki (kwas acetylosalicylowy, inne NSLPZ, opioidy), alkohol, stres psychiczny.
- Leczenie choroby podstawowej, jeśli pokrzywka ma charakter wtórny, czyli jest spowodowana inną chorobą.
Leczenie farmakologiczne
Podstawowymi lekami wykorzystywanymi w terapii pokrzywki są leki przeciwhistaminowe, które zmniejszają świąd skóry i powodują zanikanie bąbli pokrzywkowych. Leki przeciwhistaminowe skuteczne w leczeniu pokrzywki to: bilastyna, cetyryzyna, desloratadyna, feksofenadyna, lewocetyryzyna, loratadyna i rupatadyna.
U pacjentów z pokrzywką wywoływaną wysiłkiem fizycznym (z anafilaksją lub bez niej) lekarz może zalecić zapobiegawczo leki przeciwhistaminowe w celu zmniejszenia częstości występowania lub nasilenia objawów. Pacjentom, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna lub obrzęk naczynioruchowy krtani, lekarz może zalecić noszenie przy sobie ampułkostrzykawki z adrenaliną lub autowstrzykiwacza z adrenaliną do samodzielnego podania w razie konieczności.
Swędzące stopy – Jak leczyć?
W zależności od przyczyny dolegliwości, z problemem swędzących stóp czasami można się uporać domowymi metodami, ale niestety nie zawsze. Jeśli domowe sposoby nie pomagają, koniecznie zasięgnij porady lekarskiej, gdyż niekiedy swędzenie stóp może wynikać z choroby całkiem innej części ciała.
Zastanowienie się nad poniższymi okolicznościami może okazać się pomocne w rozpoznaniu przyczyny swędzących stóp:
- Czy przyjmujesz od niedawna leki, których wcześniej nie brałeś?
- Czy mogłeś się ostatnio narazić na jakieś czynniki drażniące, alergizujące?
- Czy cierpisz na cukrzycę?
- Czy któryś z członków Twojej bliskiej rodziny, bądź grona osób, z którymi niedawno się widziałeś, miewał w ostatnim czasie jakieś problemy ze skórą?
Stosowane miejscowo leki przeciw swędzeniu, emolienty, takie jak wazelina, czy niektóre kremy steroidowe, mogą pomóc zmniejszyć swędzenie powierzchni skóry. Jeśli podejrzewasz zwyczajną grzybicę stóp, zapytaj aptekarza o najbardziej pasującą do Twojego problemu maść.
Jeśli czynności takie jak unikanie produktów, które mogły na Ciebie zadziałać drażniąco, zadbanie o higienę stóp, częsta zmiana skarpet i noszenie dobrze wentylowanego obuwia, nie rozwiążą problemu w szybkim tempie, Twoje stopy powinien obejrzeć lekarz, który, w zależności od podejrzewanej przyczyny, może ewentualnie zlecić Ci badania diagnostyczne.
Swędzenie stóp to niestety nie zawsze błahostka! Jak się okazuje, w niektórych specyficznych przypadkach, aby uporać się z tym objawem, lekarz może zalecić przyjmowanie leków z grupy SSRI, gabapentyny, a nawet trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.
Diagnostyka pokrzywki
Diagnostyka pokrzywki jest skomplikowana i czasochłonna, a i tak w przypadku pokrzywki przewlekłej jej przyczynę udaje się ustalić jedynie u około 20% chorych. Niektórzy badacze uważają, że rozpoznanie ostrej pokrzywki nie wymaga przeprowadzenia badań.
Wstępna diagnostyka pokrzywki przewlekłej obejmuje oznaczenie skierowanie pacjenta na badania krwi – oznaczenie OB lub CRP (badania te oceniają ogólnie obecność stanu zapalnego w organizmie), morfologii z rozmazem, prób wątrobowych, badania moczu, niekiedy oceny czynności tarczycy. Testy skórne lub kontaktowe z alergenami czy też badanie poziomu IgE we krwi wykonuje się u chorych z pokrzywką ostrą czy przewlekłą, którzy mieli w przeszłości pokrzywkę po kontakcie z jakimś alergenem.
Niekiedy lekarz na podstawie wywiadu i obecności innych objawów decyduje się na rzadsze badania: eozynofilię krwi oraz testy w kierunku tzw. chorób autoimmunologicznych, tarczycy, wirusowych zakażeń wątroby i innych schorzeń. U niektórych chorych wykonuje się tzw. test skórny z własną surowicą chorego. Wcześniej pobiera się od chorego jego własną krew, oddziela krwinki od reszty krwi, dzięki czemu pozostaje tzw. surowica – płyn, który nakłada się na nakłutą skórę przedramienia, podobnie jak przy testach skórnych z alergenami. Pojawienie się bąbla oznacza, że we krwi chorego obecne są przeciwciała – mają one znaczenie w powstawaniu pokrzywki. W ośrodkach specjalistycznych niekiedy wykonuje się próby prowokacyjne z pokarmem lub lekiem (a także z czynnikami powodującymi pokrzywki fizykalne).
Niekiedy konieczne jest wykonanie biopsji skóry – czyli wycięcie kilkumilimetrowego jej wycinka i zbadanie pod mikroskopem.
Swędzenie stóp w nocy
Często wielu z nas zastanawia się, dlaczego swędzenie jest silniejsze w nocy niż w dzień?
Wydaje się logiczne, że jeśli masz chorobę, taką jak grzybica, infekcja występuje 24 godziny na dobę. Nie ustępuje w ciągu dnia. Jednak swędzenie zawsze wydaje się najbardziej dokuczliwe w godzinach nocnych, zwłaszcza gdy próbujesz zasnąć. Przyczyna takiego stanu rzeczy jest dosyć prosta.
Twoje nerwy działają jak przewody elektryczne wysyłające sygnały do mózgu. Jest to część bardzo interesującego zjawiska, które dotyczy wielu chorób stóp, a często również innych części ciała. Ma to związek z funkcjonowaniem naszego układu nerwowego. Nasze nerwy są jak maleńkie przewody elektryczne, które wysyłają sygnały do naszego mózgu i z niego:
- Sygnały wysyłane z mózgu mówią naszemu ciału, co robić, na przykład wstać lub mrugnąć oczami.
- Sygnały wysyłane do mózgu powiedzieć nam, jakie uczucie odczuwa ciało, w tym gorąco, zimno, ból lub swędzenie.
Skupmy się na sygnałach przesyłanych z naszego ciała do mózgu. Nasz układ nerwowy jest bardzo złożony i ma różne rozmiary włókien nerwowych (jak różne średnice przewodów elektrycznych), z których każde niesie określony rodzaj wrażeń. Układ nerwowy to złożona sieć nerwów, które przekazują sygnały przez ciało. Na przykład włókna nerwowe, które pozwalają nam wyczuć wibrację, są zupełnie innymi włóknami od tych, które pozwalają nam wyczuć ostry ból. Niektóre typy włókien nerwowych mają wyższy priorytet od mózgu. Innymi słowy, jeśli w tym samym czasie pojawiają się dwa doznania, nasz mózg często zauważy jedno, ale nie drugie, lub przynajmniej jedno więcej niż drugie.
Mózg ma zdolność filtrowania przychodzących sygnałów czuciowych i przypisuje priorytet każdemu sygnałowi. Co to wszystko oznacza? Dlaczego intensywne swędzenie stóp częściej pojawia się w nocy? Odpowiedź brzmi – stopy faktycznie swędzą tak samo w ciągu dnia, ale po prostu nie zauważamy ich swędzenia.
