U nas zapłacisz kartą
Jak Usunąć Torbiel Włosowatą - Przewodnik po Depilacji
Przyczyny powstawania [ edytuj | edytuj kod ]
Torbiel włosowa powstaje głównie u mężczyzn o ciemnej karnacji, którzy prowadzą siedzący tryb życia. Powstawaniu choroby sprzyja także nadmierna potliwość, zaniedbania higieniczne oraz powtarzające się urazy okolic kości ogonowej. Do czynników sprzyjających zalicza się także głęboką szparę pośladkową związaną z otyłością. Zdarza się również, że torbiel towarzyszy pewnym chorobom metabolicznym, chorobom przewlekłym czy cukrzycy. Pojawia się także u osób z obniżoną odpornością organizmu, wywołaną przez długotrwałe przyjmowanie leków immunosupresyjnych. Istnieją trzy teorie opisujące przyczyny powstawania torbieli pilonidalnej: [5]
- Teoria mówiąca o zdwajaniu się komórek w linii pośrodkowej ciała w trakcie życia płodowego w czasie tworzenia się listków, które formują dwie symetryczne połowy ciała. W wyniku tego dochodzi do sytuacji w której włosy rosną pod skórą w szparze pośladkowej. Jednak teoria ta nie tłumaczy przyczyn występowania torbieli pilonidalnych w innych okolicach ciała.
- Zakażenie i nieprawidłowy rozwój gruczołów zapachowych rozmieszczonych w skórze w okolicy krocza. Ich występowanie związane jest z funkcjami seksualnymi głównie u zwierząt.
- Najbardziej prawdopodobną i uznawaną w świecie medycznym teorią jest teoria, którą przedstawił Dr George E. Karydakis. Patomechanizm powstawania torbieli związany jest z wnikaniem włosów w głąb skóry i tworzeniem kanału. Sprzyjają temu ruchy pośladków do których dochodzi w czasie siadania i wstawania.
Leczenie [ edytuj | edytuj kod ]
Torbiel leczy się w zależności od stopnia zaawansowania choroby. We wczesnych stadiach leczenie obejmuje ciepłe okłady, usuwanie owłosienia z okolic kości ogonowej oraz terapię antybiotykową. Jeśli objawy są bardziej zaawansowane, zauważalne jest sączenie się ropy, opuchlizna torbieli oraz jej zaczerwienienie, należy zgłosić się do chirurga, który może zastosować jedną z dwóch metod mechanicznego usuwania pęcherza.
Pierwsza z nich polega na nacięciu przez chirurga torbieli i usunięciu z niej zalegającego płynu. Następnie wycina się ok. 0,5 cm zdrowej tkanki, a w następnej kolejności dokładnie oczyszcza skórę, aby uniknąć ponownego zakażenia. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Niestety, rany pooperacyjne goją się długo (ok. 2–3 miesiące), a u ponad 50% pacjentów występuje nawrót choroby.
Najskuteczniejszą metodą jest całkowite wycięcie zmienionej chorobą tkanki. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym lub podpajęczynówkowym, a po jego zakończeniu wymagany jest kilkudniowy pobyt w szpitalu (ok. 1–3 dni). Istnieje wiele metod operacji. Dawniej wycinano torbiel z pozostawieniem rany niezeszytej w celu jej samoistnego wygojenia. Skutkowało to długim okresem gojenia (kilka miesięcy). Współcześnie stosuje się metody całkowitego wycięcia torbieli z pierwotnym zeszyciem rany. Skraca to znacznie czas gojenia do kilku tygodni. Ponadto w celu usunięcia przyczyny powstawania torbieli stosuje się operacje mające na celu przemieszczenie szpary pośladkowej poza linię pośrodkową ciała np. wycięcie sposobem Bascoma II, Karadakisa lub z plastyką skóry metodą Limberga oraz sposobem „V-Y”, „Z” [7] . Rana nie pozostaje otwarta (zostaje zszyta dwoma rodzajami szwów: wchłanialnymi oraz niewchłanialnymi), jak w poprzednim przypadku, przez co goi się o wiele szybciej. Szwy usuwa się po ok. 10 dniach po operacji. Jeśli zachodzi potrzeba stosuje się terapię antybiotykową.
Torbiel włosowa objawy
Najczęstszym zauważalnym objawem torbieli włosowej jest guz w okolicy kości ogonowej, wypełniony ropnym płynem i włosami. W zależności od stadium zaawansowania choroby, torbiel włosowa może powodować różne, specyficzne objawy. W fazie ostrej, kiedy torbieli towarzyszy uogólniony stan zapalny, nasilają się dolegliwości bólowe zajętego miejsca oraz mogą pojawić się gorączka i dreszcze. W fazie przewlekłej choroba może przebiegać przez wiele lat bezobjawowo, okresowo wytwarzając ropną lub ropna-krwistą wydzielinę o nieprzyjemnym zapachu. Z uwagi na ciasną szparę międzypośladkową ropnie często drążą w kierunku dogłowowym i zazwyczaj przechodzą na pośladek otwierając się poza szparą międzypośladkową.
Rozwojowi choroby sprzyjają:
- ciasna i głęboka szpara międzypośladkowa,
- nadmierna potliwość,
- skłonność do zapaleń mieszków włosowych,
- częste mikrourazy (otarcia) okolic kości ogonowej,
- brak higieny,
- siedzący tryb życia.
FAQ, czyli najczęstsze pytania o wycięcie torbieli włosowej
Czy torbiel włosowa jest groźna?
Choroba nie jest groźna dla życia, jednak częste infekcje powodują znaczne obniżenie jakości życia, zwłaszcza w przypadkach gdy przebiega z otwartymi ranami w szparze międzypośladkowej. Pojawienie się komórek nowotworowych w przebiegu choroby torbieli pilonidalnej było opisywane w literaturze, jednak przypadki takie należą do rzadkości i są traktowane jako kazuistyka.
Torbiel włosowa – jak leczyć?
Leczenie operacyjne z zastosowaniem spłycenia szpary międzypośladkowej jest uznawane za najbardziej efektywne w walce z torbielą pilonidalną. Domowe sposoby (np. ziołowe okłady czy kąpiele nasiadowe) są praktycznie nieskuteczne. Leczenie zachowawcze można stosować tylko w przypadku łagodnego przebiegu choroby, ale i tak nie zawsze przynosi efekty.
Torbiel włosowa – jaki lekarz?
Najlepiej zwrócić się do chirurga lub proktologa, specjalisty od chorób odbytu i jelita grubego. Warto poszukać placówki, która ma duże doświadczenie i specjalizuje się w tego typu zabiegach.
Co to jest torbiel włosowa?
Torbiel włosowa to choroba zapalna skóry i tkanki podskórnej. Najczęściej rozwija się między pośladkami (w tzw. szparze międzypośladkowej) lub tuż nad nimi – na wysokości kości ogonowej (guzicznej) albo krzyżowej. Często używa się też pojęć: zatoka włosowa, przetoka włosowa, zatoka pilonidalna, choroba pilonidalna, przetoka pilonidalna, torbiel nadguziczna, torbiel krzyżowa czy torbiel kości ogonowej. Cechą charakterystyczną torbieli są włosy znajdujące się w jej wnętrzu – nie jest to jednak cecha stała.
Rozwojowi choroby – co może trwać wiele lat – sprzyja głęboka i ciasna szpara między pośladkami. Pot zbierający się na zaciśniętym i pozbawionym cyrkulacji powietrza dnie szpary międzypośladkowej, prowadzi do rozmiękczenia i uszkodzenia skóry. W głębokiej szparze międzypośladkowej możemy dodatkowo znaleźć złuszczony naskórek, bakterie i luźno leżące włosy, które obecnie uznawane są za najbardziej prawdopodobną przyczynę powstania torbieli włosowej. Wbrew popularnemu poglądowi torbiel pilonidalna nie jest chorobą włosów wrastających do skóry, ponieważ znajdujące się w jamie torbieli włosy są krótkimi, luźno leżącymi odcinkami pozbawionymi cebulek. Są to najczęściej włosy obcięte u fryzjera – sztywne i mające ostre końce – które podczas chodzenia wcierają się w pory skórne i przedostają do tkanki podskórnej. Podczas trwania choroby często dochodzi do wtórnej infekcji powierzchownych ran, a następnie penetracji bakterii do tkanki podskórnej i utworzenia się jamy ropnia połączonego z powierzchnia skóry przez przetoki.
W badaniu ultrasonograficznym typowym obrazem torbieli włosowej jest jama, w której znajdują się luźno leżące włosy otoczone surowiczym płynem i tkanką ziarninowatą. Włosy znajdujące się w torbieli pilonidalnej działają drażniąco na tkankę podskórną i uniemożliwiają zagojenie się jamie ropnia. Przewlekle drażniona tkanka otacza się bliznowatą torebką wyczuwalną przez skórę.
