U nas zapłacisz kartą
Trądzik różowaty - Objawy, Przyczyny i Skuteczne Metody Leczenia Ocznego
Rokowanie i powikłania w trądziku różowatym
Pacjenci często zadają sobie pytanie – czy całkowite wyleczenie choroby jest możliwe? Osiągnięcie całkowitego wyleczenia jest trudne do osiągnięcia. Trzeba pamiętać, że jest to przewlekła, zapalna choroba skóry. Stosując odpowiednie leczenie preparatami miejscowymi, lekami ogólnymi, zabiegami chirurgicznymi można zminimalizować postęp choroby. Trądzik różowaty należy leczyć, ale obecnie na rynku nie ma preparatów, które na zawsze zwalczą chorobę. Celem terapii jest zmniejszenie istniejących objawów i zapobieganie pojawieniu się nowych zmian. Skóra w trądziku różowatym jest bardzo wrażliwa, wymaga specjalnej pielęgnacji i mycia twarzy.
- Spożywanie ciężkostrawnych potraw oraz alkoholu,
- Częste korzystanie z sauny, pływanie w chlorowanej wodzie,
- Stosowanie leków obniżających poziom cholesterolu,
- Przyjmowanie w dużych dawkach witamin: B12 i B6,
- Współwystępowanie zaburzeń endokrynologicznych, zaburzenia miesiączkowania, choroby tarczycy,
- Stosowanie zewnętrznych preparatów glikokortykosteroidowych na skórę twarzy,
- Występowanie opryszczki wargowej.
Dowiedziono, że w powstawaniu zmian największą rolę mają zjawiska immunologiczne, zaburzenia naczynioruchowe – trądzik różowaty określa się, jako nerwicę małych naczyń skórnych. Przyczyną trądziku różowatego mogą być również zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nieżyt żołądka, niedokwasota).
Zakażenie bakterią Helicobakter pylori nasila wykwity skórne. Czynnikami predysponującymi do wystąpienia tej jednostki chorobowej jest promieniowanie ultrafioletowe, promieniowanie z ekranów monitorów, wysoka temperatura, intensywny wysiłek fizyczny, niewłaściwa pielęgnacja (kosmetyki zawierające alkohol, mentol, aceton).
Trądzik różowaty: diagnostyka i leczenie
Doświadczony specjalista nie będzie miał problemu z rozpoznaniem choroby na podstawie oględzin zmian skórnych. Lekarz zapyta także o historię choroby pacjenta i członków jego rodziny. Sposób leczenia i zastosowane preparaty zależne są od pacjenta i dobierane indywidualnie. Leczenie choroby polega głównie na unikaniu pewnych zachowań i używek. Lekarze zalecają unikać alkoholu, słońca, kawy, papierosów, czekolady, stresu, gwałtownych zmian temperatury, gorących kąpieli i intensywnych ćwiczeń fizycznych. Leczenie miejscowe obejmuje antybiotyki: erytromycyna, klindamycyna, metronidazol.
Stosuje się też leczenie ogólne polegające na podaniu antybiotyków np. retinoidów. Choroby nie da się całkiem wyleczyć, a celem leczenia jest powstrzymanie jej rozwoju. Dość rzadko wykorzystywane jest leczenie chirurgiczne, które polega na usunięciu zmian skórnych za pomocą noża chirurgicznego lub lasera. Na co dzień należy stosować kosmetyki przeznaczone do skóry naczyniowej, a zaleca się unikać silnych kosmetyków zawierających dużo substancji chemicznych. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza i w razie wątpliwości udać się na wizytę kontrolną. Leczenie wymaga systematyczności i przestrzegania wszystkich zaleceń.
Trądzik różowaty – podstawowe informacje o schorzeniu
Trądzik różowaty jest zapalną chorobą skóry twarzy. Związane z nim zmiany skórne rzadko pojawiają się w obrębie owłosionej skóry głowy, a także na szyi i dekolcie. Nie należy mylić trądziku różowatego z trądzikiem pospolitym, który występuje przede wszystkim u młodzieży.
Pierwszym objawem trądziku różowatego jest rumień przelotny, który z czasem przeobraża się w rumień stały. Trądzik różowaty pojawia się pomiędzy 20. a 30. rokiem życia. Rumień zlokalizowany jest na czole, policzkach oraz w okolicy brody. Trądzik różowaty to zapalna choroba skóry twarzy, która częściej diagnozowana jest u kobiet. Trzeba jednak wiedzieć, że trądzik różowaty występuje również u mężczyzn. Badania dowiodły, że u mężczyzn często ma on cięższy przebieg.
Czynniki ryzyka, które sprzyjają rozwojowi trądziku różowatego, to przede wszystkim zaburzenia endokrynologiczne m.in. w okresie ciąży oraz menopauzy, a także choroby tarczycy. Istotny wpływ na zwiększenie się ryzyka rozwoju trądziku różowatego mają także zaburzenia emocjonalne oraz nadpobudliwość psychoruchowa.
Trądzik różowaty częściej rozwija się u osób o jasnej karnacji. Wyróżniamy kilka typów trądziku różowatego. Zmiany charakterystyczne dla trądziku różowatego mają podłoże neurologiczne i są związane zaburzeniami w obrębie naczyń krwionośnych (zaburzenia naczynioworuchowe). W przebiegu choroby na skórze pojawiają się drobne, poszerzone naczynia krwionośne. Typowe dla trądziku różowatego jest uczucie pieczenia i palenia skóry twarzy, które może utrudniać normalne funkcjonowanie.
Wyodrębniono czynniki, które nasilają objawy trądziku różowatego. To m.in. spożywanie ciężkostrawnych potraw, ostre przyprawy, kawa, alkohol, palenie papierosów oraz przewlekły stres.