U nas zapłacisz kartą
Tradzik różowaty - Etapy i leczenie
Leczenie trądziku różowatego
Leczenie trądziku różowatego przeprowadza się miejscowo oraz ogólnie. Do leczenia miejscowego stosuje się preparaty z metronizolem, kwasem azelainowym oraz antybiotyki w roztworach i kremach. Kwas azelainowy redukuje zmiany zapalne – grudki i krosty. Preparaty z 10 proc. sulfacetamidem oraz 5 proc. siarką wzbogacone o nadtlenek benzoilu redukują występowanie zmian zapalnych grudkowo-krostkowych mogą być stosowane u osób dotkniętych postacią grudkowo-krostkową i ziarniniakową. Spośród stosowanych zewnętrznie antybiotyków szczególnie dobrze na stan skóry chorego wpływają makrolity oraz tetracyklina.
- suchością warg,
- suchością błon śluzowych,
- zmianami w jamie ustnej, nosie,
- zaburzeniami przemiany lipidów,
- wypadaniem włosów.
Co prawda efekty uboczne są dla pacjentów dużą uciążliwością jednak efekty leczenia rekompensują niedogodności. W leczeniu trądziku różowatego szczególnie odmiany przerostowej stosuje się laseroterapię i fototerapię. Leczenie operacyjne może być stosowane przy postaciach rhinophyma (uszkodzeniu tkanki nosa), w leczeniu operacyjnym stosuje się zwykle nóż elektryczny lub laser CO2.
Trądzik różowaty - higiena i pielęgnacja skóry
Skóra z trądzikiem różowatym jest bardzo wrażliwa, podatna na podrażnienia i wymaga specjalnej pielęgnacji, która pomaga odbudować uszkodzoną warstwę ochronną. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają. Do codziennej pielęgnacji i mycia twarzy zaleca się dermokosmetyki do skóry wrażliwej, zawierające substancje nawilżające i zmiękczające, takie które nie niszczą ochronnej warstwy lipidowej. W pielęgnacji skóry z trądzikiem różowatym należy unikać mydeł lub detergentów syntetycznych, ponieważ działają drażniąco i wysuszająco, niszcząc warstwę ochronną naskórka. Nie zaleca się również kosmetyków i leków miejscowych, które zawierają substancje drażniące oraz kosmetyków zawierających środki zapachowe, gdyż mogą podrażnić skórę.
Ważnym elementem wspomagającym leczenie trądziku różowatego jest odpowiednio skomponowana dieta. Należy w niej unikać produktów wysokoprzetworzonych oraz żywności typu fast-food. Z diety należy wyeliminować także cukier i produkty o dużej zawartości cukru oraz produkty charakteryzujące się wysokim indeksem glikemicznym.
- alkohol (w szczególności czerwone wino, ale zalecana jest także eliminacja mocnych alkoholi)
- nadmierne ilości kawy i herbaty
- pikantne oraz gorące potrawy.
Niektóre publikacje wskazują na konieczność ograniczania w diecie produktów bogatych w histaminę, są to przede wszystkim sery pleśniowe. Niewskazane jest spożywanie potraw zawierających siarczany, azotany oraz glutaminian sodu, czyli związki charakterystyczne dla przetworzonego mięsa oraz kuchni chińskiej.
Rokowanie i powikłania w trądziku różowatym
Pacjenci często zadają sobie pytanie – czy całkowite wyleczenie choroby jest możliwe? Osiągnięcie całkowitego wyleczenia jest trudne do osiągnięcia. Trzeba pamiętać, że jest to przewlekła, zapalna choroba skóry. Stosując odpowiednie leczenie preparatami miejscowymi, lekami ogólnymi, zabiegami chirurgicznymi można zminimalizować postęp choroby. Trądzik różowaty należy leczyć, ale obecnie na rynku nie ma preparatów, które na zawsze zwalczą chorobę. Celem terapii jest zmniejszenie istniejących objawów i zapobieganie pojawieniu się nowych zmian. Skóra w trądziku różowatym jest bardzo wrażliwa, wymaga specjalnej pielęgnacji i mycia twarzy.
- Spożywanie ciężkostrawnych potraw oraz alkoholu,
- Częste korzystanie z sauny, pływanie w chlorowanej wodzie,
- Stosowanie leków obniżających poziom cholesterolu,
- Przyjmowanie w dużych dawkach witamin: B12 i B6,
- Współwystępowanie zaburzeń endokrynologicznych, zaburzenia miesiączkowania, choroby tarczycy,
- Stosowanie zewnętrznych preparatów glikokortykosteroidowych na skórę twarzy,
- Występowanie opryszczki wargowej.
Dowiedziono, że w powstawaniu zmian największą rolę mają zjawiska immunologiczne, zaburzenia naczynioruchowe – trądzik różowaty określa się, jako nerwicę małych naczyń skórnych. Przyczyną trądziku różowatego mogą być również zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nieżyt żołądka, niedokwasota).
Zakażenie bakterią Helicobakter pylori nasila wykwity skórne. Czynnikami predysponującymi do wystąpienia tej jednostki chorobowej jest promieniowanie ultrafioletowe, promieniowanie z ekranów monitorów, wysoka temperatura, intensywny wysiłek fizyczny, niewłaściwa pielęgnacja (kosmetyki zawierające alkohol, mentol, aceton).
Objawy trądziku różowatego
Trądzik różowaty to schorzenie, które manifestuje się charakterystycznymi zmianami na określonych partiach twarzy. Objawy mogą mieć charakter zróżnicowany,ale umożliwiają odróżnienie przypadłości od innych schorzeń skórnych.
W przebiegu trądziku różowatego skóra może reagować na różne czynniki zewnętrzne, takie jak kosmetyki, słońce czy zmiany temperatur.
Ze względu na niejednorodne objawy, wyróżnia się 4 główne postacie przypadłości:
- trądzik różowaty rumieniowy z widocznymi naczyniami krwionośnymi – najczęstsza postać choroby. Zmiany naczynioruchowe powodują stałe zaczerwienienie twarzy w obrębie policzków, nosa, czoła i brody. Na skórze widoczne są poszerzone drobne naczynia krwionośne,
- trądzik różowaty grudkowo-krostkowy – objawia się trwałym rumieniem oraz przejściowym pojawianiem się grudek i krostek. Zmianom towarzyszy często uczucie pieczenia i palenia skóry,
- trądzik różowaty przerostowo-guzowaty – postać z dominacją zmian przerostowych, którym często towarzyszy obrzęk twarzy i pogrubienie skóry (zwykle w okolicy nosa, ale również czoła, brody i policzków). Czasami dochodzi do zapalenia mieszków włosowych w obrębie zmian przerostowych,
- trądzik różowaty obejmujący oczy – postać z dominacją zmian w obrębie oczu. Zwykle towarzyszy jej zapalenie spojówek, a rumień pojawia się na powiekach i wokół oczu. W niektórych przypadkach rozwija się zapalenie gruczołów Meiboma, prowadzące do problemów z wydzielaniem łez i nawilżaniem oka.
Rzadką odmianą przypadłości jest ziarniniakowy trądzik różowaty, którego cechą charakterystyczną jest pojawienie się twardych grudek lub guzków w kolorze żółtym, brązowym lub czerwonym, które mają skłonność do bliznowacenia. Zmiany mogą pojawić się na niezmienionej i całkowicie zdrowej skórze.
Trądzik różowaty – początki
Pierwsze objawy choroby mogą być mylone z innymi schorzeniami skóry, takimi jak rumień czy trądzik pospolity. Początkowe objawy obejmują zwykle przejściowe (przelotne) zaczerwienienie na twarzy, które może wystąpić po spożyciu ciężkostrawnych potraw, alkoholu, ekspozycji na promieniowanie słoneczne lub w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego. Dodatkowo pacjenci mogą zauważyć rozszerzone naczynia krwionośne (zwłaszcza na policzkach) oraz doświadczać pieczenia skóry przy codziennej pielęgnacji.
Co to jest trądzik różowaty?
Po raz pierwszy trądzik różowaty został opisany przez francuskiego chirurga Guya de Chauhae w XIV wieku. Pozostawił on dokładny opis objawów choroby i nazwał ją couperose, co oznacza w tłumaczeniu „czerwona kropelka”. Do czasów współczesnych nazwa ta pozostała w języku potocznym i medycznym we Francji. Według różnych statystyk na trądzik różowaty choruje od 0,5 do 10 pro. populacji. Najczęściej pierwsze objawy występują po 30 roku życia. Chorują głównie kobiety, stanowią aż 75 proc. chorych z rozpoznaniem trądziku różowatego, jednak to u mężczyzn zwykle przebieg choroby jest najcięższy.
Kto choruje na trądzik różowaty?
Na trądzik różowaty chorują osoby o celtyckim typie urody, prezentujące I i II fototyp skóry. Obserwuje się też rodzinne występowanie choroby, często chorzy to osoby nerwowe i nadpobudliwe. Z badań wynika, że postać rumieniowo-grudkowo-krostkowa u kobiet pojawia się na tle zaburzeń hormonalnych. Wzmożona zapadalność występuje również w okresie ciąży, pokwitania, owulacji i menstruacji. Ryzyko zachorowania na trądzik różowaty jest większe u osób ze zdiagnozowanym łojotokowym zapaleniem skóry oraz u tych, które przeszły trądzik młodzieńczy.
