U nas zapłacisz kartą
Objawy uczulenia na borówki - jak rozpoznać alergię na te owoce
Bibliografia
- E. Gawrońska-Ukleja, A. Różalska, Alergia na kiwi, „ Alergia Astma Immunologia ” 2012, nr 17(4), s. 157–161.
- A. Wawrzeńczyk, Z. Bartuzi, Zespoły kliniczne alergii krzyżowej, „ Alergia Astma Immunologia ” 2018, nr 23(2), s. 64–66.
Oceń artykuł
Co wywołuje uczulenie na kiwi?
Kiwi należy do grupy najbardziej uczulających produktów. W zależności od kraju i badanej populacji plasuje się na trzecim lub piątym miejscu pod względem liczby osób reagujących w sposób niepożądany po zjedzeniu owocu. Znacznie częściej reakcje alergiczne występują u dzieci. Nie oznacza to jednak, że nie należy im podawać owocu w ramach postępowania profilaktycznego. Warto jednak po pierwszym spożyciu dokładnie obserwować malucha, by w razie wystąpienia nieprawidłowości – szybko zareagować.
W kiwi występuje kilkanaście alergenów (białek). To, które z nich będą zawarte w owocu, zależy od jego odmiany. W przypadku najbardziej popularnego zielonego kiwi uczulać może aż dziesięć białek: Act d 1 – Act d 10. Jeśli natomiast sięgniesz po odmianę zieloną Hayward, ryzykujesz nawet anafilaksją.
Nie tylko odmiana owocu decyduje o tym, jak bardzo będzie on uczulający. Znaczenie ma również okres zbioru. Owoce kiwi zebrane we wrześniu są znacznie bezpieczniejsze niż ich odpowiedniki listopadowe.
Zwalczanie chorób borówki amerykańskiej
Choroby borówki amerykańskiej - jak im zapobiegać?
Aby nie dopuścić do wystąpienia choroby, należy pamiętać o wielu ważnych zasadach:
- Sadź materiał do własnej uprawy tylko z kwalifikowanych szkółek.
- Wysadzaj borówki w odpowiedniej rozstawie, zapewniając krzewom wentylację – najlepiej co 2 m w rzędzie, przy jednoczesnym zachowaniu 2,5 m odstępów między następnymi rzędami.
- Kupuj odmiany mniej podatne na choroby borówki amerykańskiej.
- Dbaj o prawidłową pielęgnację i nawożenie borówki amerykańskiej – zaniedbane oraz osłabione rośliny szybciej „wyłapują” choroby.
Nawożenie borówki amerykańskiej i środki chemiczne
Niestety, ale na rynku istnieje bardzo mało specjalistycznych środków ochrony dla borówki amerykańskiej – zatem warto jest przestrzegać wymienionych wyżej zasad jako profilaktyki. Gdy już jednak choroba „zagnieździ się” w borówce, należy niezwłocznie usunąć i spalić zarażone pędy czy liście – zwłaszcza, gdy będzie to choroba grzybowa. Możesz również przycinać pędy, jednak zawsze aż do zdrowej tkanki! Sprawdź także ten artykuł z przepisami na przetwory z borówki amerykańskiej.
Ochrona chemiczna ogranicza się do opryskiwania krzewów w okresie ich kwitnienia – należy jednak dostosować takie zabiegi do warunków klimatycznych przy zachowaniu okresu karencji , to znaczy od oprysku do zbioru plonów. Odpowiednie preparaty mogą zabezpieczyć borówkę i zahamować rozwój grzyba. Polecane z nich to:
- Signum 33 WG – zwalczy mączniaka oraz szarą pleśń. Cena to ok. 40 zł / 50 g.
- Switch 62,5 WG – pomoże, gdy pojawia się brązowienie liści bądź pleśń. Cena to ok. 10 zł / 4 g.
- Polyversum WP – ochroni borówkę amerykańską przed grzybami, szarą pleśnią bądź antraknozą. Cena to ok. 24 zł / 2 g.
Zobacz również
Uczulenie na rękach – objawy
Bez względu na czynnik sprawczy alergia na dłoniach ma zawsze podobny przebieg. Uczulenie na rękach ma przeważnie postać drobnych, czerwonych wyprysków, które zlewają się w większe plamy. Niekiedy mogą się pojawić pęcherze wykazujące tendencję do sączenia. Zmianom skórnym towarzyszy zazwyczaj silne swędzenie, pieczenie dłoni i ból. Skóra na rękach staje się wysuszona i pomarszczona. Uczuleniu nierzadko towarzyszy obrzęk. Swędząca wysypka wyzwala u chorych konieczność drapania, które nie łagodzi świądu. Zdarza się, że dodatkowo podrażnia skórę, prowadząc do powstania otarć, uszkodzeń lub piekących owrzodzeń. Stanowią one wrota wnikania do organizmu szkodliwych czynników chorobotwórczych, które zaostrzają stan zapalny. W późniejszym czasie skóra na dłoniach staje się grubsza, zmienia się jej koloryt – jest ciemniejsza, z możliwymi bliznami, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy. Dla niektórych chorych objawy te stanowią przyczynę dużego dyskomfortu psychicznego.
Przy ustalaniu sposobu terapii konieczne jest przeprowadzenie testów skórnych, które określą, jaki czynnik odpowiada za reakcję alergiczną. Standardowy test zawiera 20 alergenów: niektóre metale, składniki gumy, żywice, leki do stosowania zewnętrznego, konserwanty i substancje zapachowe. Dopiero dokładna identyfikacja alergenu stanowi podstawę do opracowania leczenia. Osoby z alergią na rękach powinny stosować leki antyhistaminowe (cetyryzyna, hydroksyzyna, feksofenadyna, loratadyna). W niektórych przypadkach niezbędne jest podanie leków immunosupresyjnych, które obniżają aktywność układu odpornościowego, a w ostateczności glikokortykosteroidów. Przy zakażeniach wtórnych konieczna jest antybiotykoterapia. Należy ograniczyć ekspozycję na czynnik wyzwalający uczulenie. Warto chronić zmiany skórne specjalistyczną odzieżą. Zastosowanie ma tutaj dermasilk, czyli bielizna i odzież lecznicza z modyfikowanej przędzy jedwabnej.
Co wywołuje alergię na dłoniach?
Alergia na dłoniach może być wywołana przez szereg czynników. W większości przypadków objawy uczulenia nasilają się w momencie bezpośredniego kontaktu skóry z alergenem. Wówczas mówi się o alergii kontaktowej na dłoniach. Występuje ona częściej u kobiet niż u mężczyzn, a zachorowalność wzrasta z wiekiem u obu płci. Wyprysk kontaktowy może być wywołany przez kosmetyki, proszek do prania i inne środki czystości, gumę, środki zapachowe, leki do stosowania miejscowego, metale jak nikiel, chrom i kobalt (obecne zwłaszcza w biżuterii, okularach i suwakach), środki odkażające, benzynę, olej napędowy i formaldehyd (zawarty w odzieży i lakierach do paznokci).
Pierwszy kontakt z alergenem nie wywołuje objawów skórnych. Najpierw musi wytworzyć się stan nadwrażliwości na daną substancję. Przy ponownym zetknięciu z alergenem uruchamia się reakcja uczulonego układu odpornościowego i dochodzi do wyprysku alergicznego. Zmiany rozwijają się zwykle w ciągu 24–48 godzin po ekspozycji na czynnik uczulający. Początkowo obejmują jedynie obszar bezpośrednio eksponowanej skóry, ale później wykazują tendencję do rozprzestrzeniania się.
Zdarza się, że czynnik wyzwalający alergię występuje w środowisku pracy chorego. Grupami zawodowymi w największym stopniu narażonymi na uczulenie na skórze są: fryzjerzy, personel sprzątający, pracownicy ochrony zdrowia, kucharze oraz pracownicy sektora budowlanego i obróbki metali.
