U nas zapłacisz kartą
Uczulenie na pierze - Objawy, Przyczyny i Sposoby Leczenia
Alergia (uczulenie) na sierść - leczenie
Najskuteczniejszym sposobem na pozbycie się alergii jest unikanie kontaktu z alergenem. O ile w przypadku alergenów pokarmowych można czasem kompletnie wykluczyć je z diety, o tyle alergeny wziewne, jakimi są białka z sierści zwierzęcia, trudno wyeliminować ze swojego życia (znajdują się wszędzie wokół nas, nie tylko w domu, ale i na ulicy).
Dlatego konieczne jest leczenia alergii poprzez podawanie leków przeciwhistaminowych, rozszerzających oskrzela w przypadku osób cierpiących na duszności lub stosowania miejscowych leków – np. maści na pokrzywkę.
Leki przeciwhistaminowe to preparaty blokujące receptor histaminowy wywołujący reakcje alergiczne. Wśród nich znajdują się leki na bazie cetyryzyny, loratadyny i desloratadyny. Dzięki nim uciążliwe objawy, jak katar, kaszel czy łzawienie oczu mijają.
Trzeba jednak mieć świadomość, że leki te łagodzą objawy alergii, nie likwidując jednak jej przyczyny.
Leki przeciwhistaminowe II i III generacji nie powodują skutków ubocznych, takich jak kardiodepresyjność czy objawy ze strony układu nerwowego. Może jednak powodować senność lub nadmierne pobudzenie (np. u małych dzieci).
Osoby, które miały kiedyś wstrząs anafilaktyczny spowodowany alergią, powinny nosić przy sobie peny z dawką adrenaliny.
Sposobem walki z alergią jest też odczulanie – to tzw. immunoterapia swoista, polegająca na regularnym podawaniu podskórnie (w formie zastrzyków) coraz to większych dawek alergenu, które organizm uczy się tolerować.
Dzięki temu przestaje negatywnie reagować na kontakt z groźnymi dla niego substancjami. Odczulanie najlepsze efekty przynosi u małych dzieci (nie powinno się go jednak stosować u maluchów poniżej 5. roku życia).
CZYTAJ TEŻ: Odczulanie - najskuteczniejszy sposób leczenia ALERGIILeczenie rozpoczyna się, gdy osoba uczulona nie ma żadnych objawów alergicznych i przeprowadza w dwóch etapach: najpierw zastrzyk podawany jest co tydzień (ten etap trwa kilka miesięcy), a potem co 4-5 tygodni przez kilka kolejnych miesięcy.
Alergia na mięso a zespół „wieprzowina-kot”
Zespół „wieprzowina-kot” (ang. „pork-cat syndrome”) to sytuacja, w której pierwotne uczulenie na albuminę surowicy kota (Fel d 2) wywołuje wtórnie nietolerancję wieprzowiny. Sytuacja ta wynika z podobieństwa budowy kociego Fel d 2 oraz albuminy surowicy świńskiej (Sus s 1, Sus d 1). Sporadycznie w tej sytuacji zdarza się również nadwrażliwość na albuminę mięsa wołowego (Bos d 6). Niepożądane objawy, takie jak: pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, bóle brzucha, nudności czy wstrząs anafilaktyczny, pojawiają się bezpośrednio po spożyciu wieprzowiny, szczególnie mięsa surowego, suszonego lub wędzonego. Zespół ten dotyczy głównie dorosłych oraz nastolatków i raczej nie występuje u dzieci. Dzieje się tak głównie ze względu na to, iż nie spożywają one mięsa, które nie było wcześniej poddane długotrwałej obróbce termicznej. Uczulenie na Fel d 2 może być również przyczyną alergii zawodowej u osób pracujących w przemyśle mięsnym, szczególnie w miejscach powstawania pyłu kostnego.
Zespół α-Gal jest niezwykle interesującym zjawiskiem, w którym pierwotne uczulenie na znajdujący się w ślinie kleszcza wielocukier, tzw. α-Gal rozwija się uczulenie na mięso czerwone. Słusznie należy spytać co wspólnego ma kleszcz z dużymi ssakami. Choć wydaje się to dziwne, to wielocukry podobne do α-Gal związane są również z białkami mięs czerwonych oraz budują antygeny grupowe krwi. Właśnie to zaskakujące podobieństwo powoduje, że przeciwciała wytworzonych przeciwko antygenowi α-Gal (po ukąszeniu przez kleszcza) są zdolne do reagowania z wielocukrowymi fragmentami antygenów mięsa czerwonego. Nie każde ukąszenie przez kleszcza prowadzi do wytworzenia przeciwciał w klasie IgE dla antygenu α-Gal, które odpowiedzialne są za wystąpienie tego zespołu. Szacuje się, że rozwija się on u ok. 1 do 5% osób ukłutych przez kleszcza. Warto zapamiętać, że objawy zespołu α-Gal mogą wystąpić zarówno natychmiast po spożyciu mięsa czerwonego jak i dopiero po pewnym czasie od konsumpcji. Mogą obejmować zarówno reakcję anafilaktyczną, jak i występujące po kilku godzinach od posiłku objawy niestrawności, czy też różnego rodzaju zmiany skórne. Czas pojawienia się objawów może skrócić się pod wpływem różnych czynników wzmacniających reakcję alergiczną (tzw. kofaktorów), m.in. znacznej aktywności fizycznej, stresu czy spożycia alkoholu.
Alergia (uczulenie) na sierść - diagnostyka
Każdy właściciel zwierzaka, u którego pojawiają się objawy świadczące o alergii powinien zgłosić się jak najszybciej do lekarza. Choroba wymaga rozpoznania jej przyczyny w celu unikania kontaktu z alergenem, a także leczenia.
Aby potwierdzić przyczynę alergii (zwykle sami podejrzewamy uczulenie na sierść zwierząt, ponieważ niepokojące objawy pojawiają się zawsze po kontakcie z czworonogiem), lekarz zleci testy alergiczne. Pomogą one zdiagnozować przyczynę uczulenia oraz dobrać leki.
Najczęstszym sposobem na wykrycie szkodliwego alergenu jest wykonanie skórnych testów alergicznych. U dorosłych i starszych dzieci przeprowadza się testy punktowe: na przedramieniu nakłuwa się delikatnie skórę w kilku miejscach i wprowadza tam po kropli różnych alergenów, aby przedostały się do krwi.
Po kilkunastu minutach obserwuje się, czy powstał odczyn i jaki ma charakter: swędzenie, zaczerwienie oznacza, że dany alergen uczula pacjenta.
U małych dzieci wykonuje się testy alergiczne z krwi, oceniające stężenie swoistych przeciwciał przeciwko określonym alergenom. Testy nie zawsze są wiarygodne – jeśli są przeprowadzone w czasie, gdy dziecko nie stykało się akurat z alergenem, dają wynik ujemny.