U nas zapłacisz kartą
Uczulenie na pierze - Objawy, Przyczyny i Sposoby Leczenia
Alergia (uczulenie) na sierść - leczenie
Najskuteczniejszym sposobem na pozbycie się alergii jest unikanie kontaktu z alergenem. O ile w przypadku alergenów pokarmowych można czasem kompletnie wykluczyć je z diety, o tyle alergeny wziewne, jakimi są białka z sierści zwierzęcia, trudno wyeliminować ze swojego życia (znajdują się wszędzie wokół nas, nie tylko w domu, ale i na ulicy).
Dlatego konieczne jest leczenia alergii poprzez podawanie leków przeciwhistaminowych, rozszerzających oskrzela w przypadku osób cierpiących na duszności lub stosowania miejscowych leków – np. maści na pokrzywkę.
Leki przeciwhistaminowe to preparaty blokujące receptor histaminowy wywołujący reakcje alergiczne. Wśród nich znajdują się leki na bazie cetyryzyny, loratadyny i desloratadyny. Dzięki nim uciążliwe objawy, jak katar, kaszel czy łzawienie oczu mijają.
Trzeba jednak mieć świadomość, że leki te łagodzą objawy alergii, nie likwidując jednak jej przyczyny.
Leki przeciwhistaminowe II i III generacji nie powodują skutków ubocznych, takich jak kardiodepresyjność czy objawy ze strony układu nerwowego. Może jednak powodować senność lub nadmierne pobudzenie (np. u małych dzieci).
Osoby, które miały kiedyś wstrząs anafilaktyczny spowodowany alergią, powinny nosić przy sobie peny z dawką adrenaliny.
Sposobem walki z alergią jest też odczulanie – to tzw. immunoterapia swoista, polegająca na regularnym podawaniu podskórnie (w formie zastrzyków) coraz to większych dawek alergenu, które organizm uczy się tolerować.
Dzięki temu przestaje negatywnie reagować na kontakt z groźnymi dla niego substancjami. Odczulanie najlepsze efekty przynosi u małych dzieci (nie powinno się go jednak stosować u maluchów poniżej 5. roku życia).
CZYTAJ TEŻ: Odczulanie - najskuteczniejszy sposób leczenia ALERGIILeczenie rozpoczyna się, gdy osoba uczulona nie ma żadnych objawów alergicznych i przeprowadza w dwóch etapach: najpierw zastrzyk podawany jest co tydzień (ten etap trwa kilka miesięcy), a potem co 4-5 tygodni przez kilka kolejnych miesięcy.
Które zwierzęta uczulają?
- Alergia na kota - ogromna liczba kotów w otoczeniu sprawia, że alergeny z kociej sierści mogą znajdować się w powietrzu nawet w domach, w których nie ma tych zwierząt. Alergeny kocie znajdują się głównie w gruczołach łojowych - silniejsze są u samców, które mają ich więcej (badania pokazują, że kastracja zmniejsza wydzielanie wydzielanie łoju, a pośrednio zmniejsza ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych u właściciela). Najczęstsze objawy uczulenia na sierść kota to kaszel, duszności oraz katar.
- Alergia na psa - źródłem alergenów jest naskórek psa. To, czy są one silne, czy nie, zależy od rasy zwierzęcia (a więc wyglądu sierści - najgroźniejsze są psy, które linieją) oraz od jego płci. Najczęstsze objawy alergii na sierść psa to katar, zapalenie spojówek, pokrzywka. Czasami alergia może spowodować wystąpienie astmy oskrzelowej.
- Alergia na królika - alergeny występują w ślinie, naskórku i moczu królika. Najsilniej uczulają króliki długowłose, które częściej się wylizują, zostawiając na futrze resztki śliny z alergenami. Uczulenia objawia się katarem, łzawieniem oczu, kaszlem.
- Alergia na ptaki domowe - uczulenie wywołane jest reakcją organizmu na pierze. Najczęściej uczulają papużki, kanarki, ale również ptaki, z którymi nie mamy bezpośredniej styczności, np. gołębie czy kury przebywające w naszym otoczeniu. Objawy to katar, duszności, napady kichania.
- Alergia na świnkę morską - zwierzak ten ma bardzo silne alergeny - 2 na 3 właścicieli świnki cierpi na uczulenie na jej sierść. Objawia się to nieżytem nosa, łzawieniem oczy, zapaleniem spojówek, niekiedy obrzękiem gardła i uczuciem drapania w jamie ustnej.
- Alergia na chomika - podobnie, jak u królika, za alergię odpowiedzialne są białka znajdujące się w ślinie, łoju oraz moczu. Uczulenie na sierść chomika może objawiać się katarem, wysypką, zapaleniem spojówek.
Na widelcu, czyli alergia na mięso
Alergia na mięso uważana jest za problem stosunkowo rzadko spotykany, choć dokładne szacunki dotyczące tej nadwrażliwości nie są znane. Przykładowo - częstość występowania alergii na wołowinę, szacuje się na ok. 0,3%. Uważa się, że uczulenie na mięso dotyczy przede wszystkim dzieci, rzadziej osób dorosłych. Choć takie generalizowanie nie wydaje się być właściwe, gdyż niektóre postaci alergii na mięso są zdecydowanie domeną osób dorosłych.
Możliwe jest uczulenie na każdy rodzaj mięsa, w tym wołowinę, wieprzowinę, jagnięcinę czy drób. Chociaż zdarza się również alergia na wiele innych, bardziej egzotycznych gatunków, jak np. mięso kangura, wieloryba, foki czy krokodyla.
Około 15 lat temu okazało się, że alergia na mięso wcale nie musi być spowodowana uczuleniem na białka mięsa. Rozpoznano wówczas nową, początkowo zaskakującą, postać opóźnionej anafilaksji na mięso czerwone. Jest ona związana z uczuleniem na wielocukier, tzw. α-Gal, obecny w ślinie kleszcza. Ten szczególny przypadek uczulenia określa się mianem „zespołu α-Gal”.
Wśród objawów alergii na mięso trzeba wymienić:
- wymioty,
- biegunkę,
- ból brzucha,
- wzdęcia, atopowe
- zapalenie skóry,
- pokrzywkę i/lub inne zmiany skórne
- ataki astmy.
Ciężkie reakcje ogólnoustrojowe (anafilaksja) zdarzają się bardzo rzadko. Uczulenie na mięso może być również przyczyną alergii zawodowej u osób pracujących w przemyśle mięsnym.
Objawy alergii na mięso zdecydowanie częściej występują po spożyciu go w postaci surowej lub niedogotowanego (niedopieczonego), niż poddanego długotrwałej obróbce termicznej. Jest to związane z tym, iż najważniejsze alergeny mięsa (albuminy surowicy) są wrażliwe na wysokie temperatury oraz trawienie.
Uczulenie na pyłki - diagnostyka
Jeśli jednak do "przeziębienia" dochodzi co roku w momencie pylenia roślin, warto zadać sobie pytanie, czy objawy nie wskazują na alergię wziewną. W przypadku uczulenia żaden z domowych sposobów na przeziębienie na pewno nie pomoże. Zbędne jest także przyjmowanie antybiotyków lub kwasu acetylosalicylowego.
Aby zdiagnozować alergię na pyłki, należy wykonać testy alergiczne. Można zaliczyć do nich testy skórne oraz alergiczne testy z krwi.
Obecnie w walce z gorączką sienną stosuje się kilka systemów szczepionek. Są to: roztwory wodne (zastrzyki wykonuje się co dwa dni), szczepionki absorbowane na bazie wodorotlenku glinu (jeden zastrzyk tygodniowo) oraz szczepionki na tyrozynie (jeden zastrzyk na dwa tygodnie). Wybór systemu szczepienia jest uzależniony od decyzji lekarza. Oprócz szczepionek w formie zastrzyków dostępne są szczepienia doustne oraz w formie inhalacji. Niestety, nie istnieje możliwość uodpornienia alergików na każdy rodzaj alergenu. Osoby zmagające się z uczuleniem na pyłki drzew, zbóż i chwastów muszą skorzystać z innych form leczenia.
