U nas zapłacisz kartą
Symptomy uczulenia na formaldehyd
Uczulenie na rękach – objawy
Bez względu na czynnik sprawczy alergia na dłoniach ma zawsze podobny przebieg. Uczulenie na rękach ma przeważnie postać drobnych, czerwonych wyprysków, które zlewają się w większe plamy. Niekiedy mogą się pojawić pęcherze wykazujące tendencję do sączenia. Zmianom skórnym towarzyszy zazwyczaj silne swędzenie, pieczenie dłoni i ból. Skóra na rękach staje się wysuszona i pomarszczona. Uczuleniu nierzadko towarzyszy obrzęk. Swędząca wysypka wyzwala u chorych konieczność drapania, które nie łagodzi świądu. Zdarza się, że dodatkowo podrażnia skórę, prowadząc do powstania otarć, uszkodzeń lub piekących owrzodzeń. Stanowią one wrota wnikania do organizmu szkodliwych czynników chorobotwórczych, które zaostrzają stan zapalny. W późniejszym czasie skóra na dłoniach staje się grubsza, zmienia się jej koloryt – jest ciemniejsza, z możliwymi bliznami, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy. Dla niektórych chorych objawy te stanowią przyczynę dużego dyskomfortu psychicznego.
Przy ustalaniu sposobu terapii konieczne jest przeprowadzenie testów skórnych, które określą, jaki czynnik odpowiada za reakcję alergiczną. Standardowy test zawiera 20 alergenów: niektóre metale, składniki gumy, żywice, leki do stosowania zewnętrznego, konserwanty i substancje zapachowe. Dopiero dokładna identyfikacja alergenu stanowi podstawę do opracowania leczenia. Osoby z alergią na rękach powinny stosować leki antyhistaminowe (cetyryzyna, hydroksyzyna, feksofenadyna, loratadyna). W niektórych przypadkach niezbędne jest podanie leków immunosupresyjnych, które obniżają aktywność układu odpornościowego, a w ostateczności glikokortykosteroidów. Przy zakażeniach wtórnych konieczna jest antybiotykoterapia. Należy ograniczyć ekspozycję na czynnik wyzwalający uczulenie. Warto chronić zmiany skórne specjalistyczną odzieżą. Zastosowanie ma tutaj dermasilk, czyli bielizna i odzież lecznicza z modyfikowanej przędzy jedwabnej.
Jak leczyć alergię na tatuaż?
W diagnozowaniu problemu najważniejsze jest, by zwrócić się do naszego tatuatora i nie diagnozować się samemu. Objawy mogą występować w wielu przypadkach, nie koniecznie przy uczuleniu, ale także przy infekcji, przesuszeniu czy odparzeniu. Leczenie alergii na tatuaż zależy od stopnia reakcji alergicznej. W przypadku wystąpienia łagodnych objawów takich jak swędzenie, maści z aloesem lub witaminą E mogą przynieść ulgę. W przypadku wystąpienia poważniejszych objawów, takich jak krostki, kaszka na tatuażu, gorączka, stan zapalny, obrzęk, a także infekcja, dermatolog może przepisać receptę na antybiotyki lub maści przeciwzapalne.
Uczulenie na tusz do tatuażu jest częstym problemem, który może wystąpić u osób, które mają tatuaż. Objawy alergii na tatuaż mogą obejmować swędzenie, wysypkę, krostki, kaszkę na tatuażu, stan zapalny, obrzęk, gorączkę i infekcje. Reakcja alergiczna może być spowodowana przez różne pierwiastki chemiczne i metale, które są często używane jako pigmenty lub barwniki. Leczenie alergii na tatuaż zależy od stopnia reakcji alergicznej, a w niektórych przypadkach może wymagać interwencji dermatologa.
Ważne jest, aby przed wykonaniem tatuażu przeprowadzić badania alergiczne, aby uniknąć reakcji alergicznej. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów alergii, należy skonsultować się z lekarzem lub dermatologiem, aby otrzymać odpowiednie leczenie i uniknąć poważnych konsekwencji, takich jak infekcje wirusowe lub bakteryjne.
Przeczytaj również:
Co to jest formaldehyd?
Formaldehyd, alternatywnie nazywany też aldehydem mrówkowym, to organiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym CH2O. Jest to bezbarwny gaz o charakterystycznym, duszącym, ostrym zapachu. Temperatura topnienia formaldehydu wynosi −92°C, a wrzenia −19,1°C. Łatwo rozpuszcza się w wodzie, alkoholach, eterach i innych rozpuszczalnikach polarnych. Najczęściej spotykaną w handlu postacią formaldehydu jest jego 30–50% roztwór w wodzie, który znany jest pod nazwą formalina. Jest to bezbarwna ciecz o drażniącym ostrym zapachu i smaku.
Aldehyd mrówkowy otrzymuje się na skalę przemysłową przez utlenianie i dehydrogenację, czyli odwodornianie na katalizatorze tlenkowym lub srebrowym metanolu. Roczna produkcja formaldehydu na całym świecie wynosi około 21 mln ton.
Ludzie, zwierzęta i rośliny wytwarzają śladowe ilości formaldehydu w procesie przemiany metabolicznej. Związek ten w niewielkich ilościach występuje w produktach spożywczych, takich jak: rzodkiewka, ryby, jabłka, ziemniaki, cebula i kapusta. Przykładowo jedno jabłko może zawierać 0,4–1,5 mg formaldehydu.