U nas zapłacisz kartą
Uczulenie na nikiel - Jak unikać problemów z alergią na metal w obrazach
FAQ
Najczęstsze pytania dotyczące alergii (uczulenia) na nikiel.
Czy można wyleczyć alergię na nikiel?
Alergii na nikiel nie da się całkowicie wyleczyć. Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania reakcjom alergicznym jest unikanie kontaktu z metalem oraz leczenie objawowe w przypadku zaobserwowania objawów uczulenia na nikiel.
Czy alergia na nikiel może prowadzić do reakcji alergicznych na inne metale?
Istnieje ryzyko wystąpienia alergii krzyżowych, czyli reakcji uczuleniowych na inne metale, takie jak kobalt czy chrom.
Czy alergia na nikiel jest dziedziczna?
Obserwowana jest pewna skłonność genetyczna do rozwoju alergii na nikiel. Jeśli jedno z rodziców ma alergię na nikiel, istnieje większe ryzyko, że u dziecka również wystąpią objawy uczulenia.
Uczulenie na nikiel a tatuaż – czy alergia na metal jest przeciwwskazaniem?
Wiele pigmentów używanych w tatuażach może zawierać nikiel lub być na niego wrażliwych. Dlatego osoby z alergią na nikiel powinny skonsultować się z dermatologiem lub tatuażystą, aby omówić potencjalne ryzyko reakcji uczuleniowych.
e -Konsultacja z Receptą Online AlergiaWypełnij formularz medyczny, aby
rozpocząć e-konsultację lekarską
bez wychodzenia z domu.
Uczulenie na nikiel – objawy alergii
Uczulenie na nikiel najczęściej wywołuje zmiany skórne, które rozwijają się w miejscu kontaktu z zawierającym metal przedmiotem. Alergia kontaktowa na nikiel może być także związana ze stosowaniem zanieczyszczonych tym metalem kosmetyków. Objawy skórne są bardzo charakterystyczne.
Skutkiem kontaktu z niklem jest zwykle alergia kontaktowa, jednak metal ten może również wywołać objawy typowe dla alergii pokarmowej i alergii wziewnej. Osoby z nadwrażliwością, które są narażone na częsty kontakt z tym pierwiastkiem, mogą odczuwać nasilone objawy ze strony układu pokarmowego oraz układu oddechowego, a także cierpieć na nawracające zapalenie spojówek.
Alergia kontaktowa objawia się zaczerwienieniem, świądem i pieczeniem skóry, na której pojawiają się wypełnione płynem surowiczym pęcherzyki. Po ich pęknięciu tworzą się niewielkie strupki. Rozdrapywanie zmian skórnych sprzyja zaostrzeniu się stanu zapalnego, a także może prowadzić do nadkażenia bakteryjnego i rozwoju infekcji grzybiczej. Objawem alergii na nikiel może być także przebiegające bez grudkowo-pęcherzykowej wysypki zaczerwienienie skóry, jej przesuszenie oraz łuszczenie się naskórka. Stan zapalny i zmiany skórne pojawiają się w miejscu, w którym doszło do kontaktu z alergenem.
Objawy uczulenia na nikiel, który dostaje się do organizmu wraz ze spożywanymi pokarmami oraz wodą, to m.in. ból brzucha, biegunka i wzdęcia. Na skutek uczulenia na nikiel dochodzi także do nieżytu nosa oraz rozwoju astmy o podłożu alergicznym.
Alergia na nikiel częściej diagnozowana jest u kobiet, co ma związek nie tylko z częstszym kontaktem z tym metalem, który znajduje się w biżuterii, ale także zmianami hormonalnymi w cyklu menstruacyjnym.
Alergia na nikiel – objawy skórne
Objawy alergii kontaktowej na nikiel, powszechnie występujący w otoczeniu człowieka, to przede wszystkim zmiany skórne. Metal ten wywołuje często alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, występujące w miejscu bezpośredniego kontaktu skóry i przedmiotów zawierających ten pierwiastek.
Symptomem wyprysku kontaktowego jest grudkowo-pęcherzykowa wysypka z towarzyszącym świądem. Najczęściej obejmuje ona dłonie, nadgarstki (np. od zegarka), szyję, palce lub uszy (np. od noszenia sztucznej biżuterii), a także okolice pępka (np. od paska czy guzika). Skóra w okolicach kontaktu z alergenem jest zwykle zaczerwieniona.
Alergia kontaktowa może nasilać się pod wpływem potu. Nie zawsze też wystąpienie reakcji alergicznej ogranicza się do miejsca bezpośredniego kontaktu z alergenem i może obejmować dużą powierzchnię skóry.
Nadmierny rozwój reakcji alergicznej niekiedy prowadzi do nadkażeń bakteryjnych.
Alergia na nikiel – objawy
Najczęściej alergia na nikiel objawia się jako kontaktowe zapalenie skóry [1]. W miejscu dotyku z przedmiotem zawierającym ten metal pojawiają się wypryski, które swędzą i pieką. Skóra w tej okolicy jest zaczerwieniona, mogą pojawić się łuszczące grudki, pęcherzyki i krostki. Wyprysk może się nasilać przez kontakt z potem [5].
Czasem wyprysk na dłoniach powstaje przez długotrwałą ekspozycję skóry dłoni na nikiel zawarty w detergentach lub przedmiotach (np. monetach). Znane są także przypadki pojawienia się pęcherzykowatego wyprysku [1], reakcji pokrzywkowej lub uogólnionego zapalenia skóry [5] po spożyciu pokarmu zawierającego wysokie stężenie tego metalu.
W przypadku uogólnionej reakcji nadwrażliwości może pojawić się nieżyt nosa, zapalenie spojówek, pokrzywka lub atak astmy oskrzelowej. Rzadko może uwidaczniać się tzw. syndrom pawiana, który objawia się wysypką na pośladkach i w obszarach większych fałdów skórnych [1].
Pojawienie się wyprysku kontaktowego jest reakcją alergiczną typu późnego [3] i pojawia się dopiero po kilkudziesięciu godzinach po kontakcie z niklem [4].
Uczulenie na nikiel może być powodem odrzucenia protez, implantów stomatologicznych i płytek ortopedycznych przez organizm [5].
Uczulenie na nikiel jak leczyć?
Jak radzić sobie z uczuleniem na nikiel? Podstawą leczenia jest unikanie alergenu odpowiedzialnego za pojawianie się zmian skórnych. Nie inaczej jest w przypadku niklu, jednak to zadanie nie należy do najłatwiejszych – ze względu na zawartość tego metalu w wielu pokarmach.
W leczeniu objawów uczulenia na nikiel zastosowanie znajdują zarówno preparaty miejscowe w postaci maści i kremów, jak i preparaty doustne (potocznie mówiąc: tabletki na uczulenie na nikiel). Nie istnieje jednak magiczny lek na uczulenie na nikiel i nie wyeliminujemy objawów bez unikania ekspozycji na ten metal.
Uczulenie na nikiel – czym smarować?
Nieodłącznym elementem skutecznej terapii wyprysku alergicznego jest prawidłowa pielęgnacja skóry dotkniętej objawami. W tym miejscu z pomocą przychodzą emolienty, czyli specjalne dermokosmetyki, wspierające skórę w procesie regeneracji. Przy uczuleniu na nikiel dobrze sprawdzą się emolienty plus, czyli takie produkty, które oprócz klasycznych składników nawilżających zawierają substancje dodatkowe, na przykład o działaniu przeciwzapalnym, regulującym mikrobiom czy też o działaniu przeciwświądowym.
Jedną z takich substancji jest ektoina, która działa korzystnie właśnie dzięki swojemu potencjałowi przeciwzapalnemu oraz tworzeniu na powierzchni skóry swego rodzaju płaszcza, chroniącego przed czynnikami środowiska zewnętrznego. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że emolienty uszczelniają barierę naskórkową, dzięki czemu mniej alergenów, jak i mniej patogenów przenika w głąb skóry – co również ma duże przełożenie na obraz kliniczny.
