Objawy uczulenia na pestycydy - Poznaj symptomy i sposoby radzenia sobie
Jak radzić sobie z uczuleniem?
Ignorowanie dolegliwości związanych z alergią znacząco obniża komfort życia. Szczególnie jeśli jest to uczulenie na twarzy, szyi czy dłoniach, a więc w widocznych miejscach, których nie sposób ukryć.
Ponadto ignorowanie objawów może doprowadzić do poważnych zaburzeń w organizmie. Nieleczona alergia na psa czy pyłki brzozy może doprowadzić bowiem do rozwoju astmy, nawracających infekcji dróg oddechowych i zapalenia zatok.
Być może zdarza ci się stosować wapń (zwany potocznie i błędnie – wapnem na alergię). Niestety minerał ten działa niczym placebo. Co ciekawe – w celu łagodzenia wysypki alergicznej stosuje się go w kilku zaledwie krajach centralnej i wschodniej Europy.
Nie jest to więc skuteczny sposób walki uczuleniem.
Leczenie alergii każdorazowo poprzedza szczegółowa diagnostyka. W tym celu wykonuje się najczęściej testy skórne oraz testy z surowicy. Pierwszy rodzaj badania służy wykrywaniu alergii IgE-zależnych. Badanie polega na aplikacji (po nakłuciu) odczynników zawierających alergeny na skórę na dłoniowej części przedramion, a niekiedy także na górną część pleców. Reakcja alergiczna w postaci zaczerwienienia lub pęcherza świadczy o nieprawidłowej reakcji organizmu.
Test z surowicy pozwala na oznaczenie przeciwciał anty-IgE. Analizę laboratoryjną przeprowadza się po pobraniu krwi.
Potwierdzenie alergii pozwala na podjęcie odpowiedniego leczenia. Pierwszym krokiem jest eliminacja alergenu z otoczenia. Np. w przypadku alergii na promieniowanie UV, co najczęściej objawia się wysypką od słońca, należy unikać ekspozycji na działanie promieni słonecznych.
W dalszej kolejności lekarz przepisuje środki przeciwhistaminowe i przeciwzapalne. Jeśli od lat borykasz się z alergią kontaktową lub wziewną, która utrudnia ci funkcjonowanie – rozważ terapię odczulającą. Polega ona na przyjmowaniu serii zastrzyków przez kilka lat. Odstępy pomiędzy iniekcjami wynoszą początkowo od jednego do dwóch tygodni, a wraz z czasem wykonywane są co kilka miesięcy aż do ustąpienia uczulenia.
Alergia skórna – leczenie. Jak przebiega?
Najwłaściwszym postępowaniem, które powinno poprzedzać leczenie objawowe alergii skórnej, jest szczegółowa diagnostyka. Poznanie problematycznych alergenów umożliwi ich późniejsze unikanie, dając nadzieję na wyeliminowanie przykrych dolegliwości. Poza badaniem przedmiotowym i wywiadem lekarz może skierować na badania:
- testy płatkowe naskórkowe wykrywające alergeny kontaktowe, pokarmowe i wziewne,
- próby prowokacyjne,
- oznaczanie swoistych przeciwciał IgE oraz ogólnej puli IgE.
W niektórych przypadkach możliwe jest poddanie się immunoterapii swoistej nazywanej powszechnie odczulaniem . Jest to bardzo czasochłonne leczenie trwające kilka lat, ale daje nadzieję na nabycie tolerancji immunologicznej na uczulający czynnik, co zapobiega wystąpieniu objawów alergii.
Leczenie objawowe polega na stosowaniu leków miejscowych w postaci maści, płynów i kremów oraz przeciwalergicznych leków doustnych. W leczeniu miejscowym najważniejszą rolę odgrywają kortykosteroidy . W ostrej fazie schorzenia stosuje się początkowo silniejsze leki, a w dalszej kolejności słabsze. Użycie konkretnej postaci leku zależne jest od rodzaju zmian. Na zmiany sączące stosuje się lekkie kremy, mleczka i aerozole. W leczeniu rogowaciejących, przesuszonych obszarów skóry zaleca się tłuste maści. Na owłosioną skórę głowy przeznaczone są leki w formie płynów. W terapii schorzeń alergicznych zaleca się wybór jak najniższej działającej dawki kortykosteroidów przez jak najkrótszy okres czasu. Długotrwałe leczenie tą grupą leków może prowadzić do uszkodzenia bariery naskórkowej, przebarwień, ścieńczenia skóry i rozstępów. Alternatywą dla sterydów jest nowsza grupa leków – inhibitory kalcyneuryny . To leki o działaniu immunosupresyjnym, do których należą takrolimus i pimekrolimus . Ponieważ nie wykazują one poważnych działań niepożądanych przy długotrwałym stosowaniu, mogą być nakładane na obszary szczególnie wrażliwe (twarz, okolice intymne), znalazły także zastosowanie w przewlekłym leczeniu atopowego zapalenia skóry. Czasem w przebiegu alergii skórnej dochodzi do wtórnego nadkażenia bakteryjnego lub grzybiczego, co powoduje konieczność wdrożenia antybiotykoterapii.

Czy można nagle dostać alergii na owoce?
Jestem alergikiem, ale zawsze reagowałam nadwrażliwie tylko na truskawki – rozumiem, to w końcu najbardziej uczulający owoc sezonowy. Nie miałam pojęcia o marszu alergicznym, ani tym bardziej o powiązaniu między niektórymi pokarmami i pyłkami.
W ciągu następnych lat przekonałam się, że jeśli nie mija z wiekiem, zmienia postać i się rozszerza. To właśnie marsz alergiczny, gdy po alergii pokarmowej może ujawnić się ta wziewna, na pyłki roślin. Tak właśnie było u mnie. Choć „wyrosłam” ze skazy białkowej, w moim przypadku uczulenia na mleko i jaja, z biegiem czasu zaczęłam mieć dziwne reakcje na owoce.
Dopiero później dowiedziałam się, że mam uczulenie na pyłki, a reakcję wywołuje podobna budowa chemiczna alergenów, a dokładniej – ich związków białkowych. Ten rodzaj uczulenia jest znany jako alergia krzyżowa.
W przypadku czereśni występowanie objawów alergii najczęściej wiąże się z nadwrażliwością na pyłki brzozy, traw oraz ambrozji.
Gdy układ odpornościowy nie odróżnia alergenów, uznaje je za równie niebezpieczne i zwalcza za pomocą reakcji zapalnej. To wywołuje szereg objawów, najczęściej tzw. zespół miejscowej anafilaksji jamy ustnej (ang. oral allergy syndrome, OAS), zwany także zespołem Amlot-Lessofa.
Objawy tego zespołu nie tworzą zwykle szczególnie dramatycznej listy, ale słowa nie są w stanie oddać tego, co można czuć przy napadzie. Ja się dowiedziałam. Od tej pory wystrzegam się czereśni i sytuacja nigdy więcej się nie powtórzyła. Jeżeli też masz niepokojące objawy po zjedzeniu jednej do kilku czereśni, odstaw je na dobre.
Rodzaje uczuleń – na co możesz mieć alergię?
Alergolog: jak może pomóc Ci online?
Alergie pokarmowe
Alergie pokarmowe są nieprawidłową reakcją organizmu na spożywany pokarm. Najczęściej spotykane jest uczulenie na białka mleka krowiego. Ponadto alergię mogą wywołać zarówno składniki pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego:
- zboża (pszenica, jęczmień, żyto, ryż),
- owoce (jabłka, cytrusy, śliwki),
- orzechy,
- warzywa (pomidory, papryka, marchew, pietruszka, seler),
- mięso (wieprzowe, wołowe, drobiowe),
- mleko (krowie i kozie),
- ryby, skorupiaki i mięczaki,
- jaja.
Alergie wziewne
Alergie wziewne to efekt przenikania czynników drażniących do dróg oddechowych. Na ich rozwój wpływają przede wszystkim predyspozycje genetyczne. Jeśli więc jedno z rodziców boryka się z alergią na pyłki, jego dziecko z dużym prawdopodobieństwem odziedziczy tę dolegliwość. Podłożem tego rodzaju uczulenia może być także poziom zanieczyszczenia środowiska, palenie tytoniu (także bierne), infekcje wirusowe oraz stężenie alergenów w powietrzu.
Do najczęściej występujących alergii wziewnych zaliczamy:
- alergię na roztocza,
- alergię na sierść zwierząt,
- alergię na zarodniki grzybów i pleśni,
- alergię na pyłki roślin.
Alergie kontaktowe
Alergie kontaktowe to nadwrażliwość organizmu na hapteny (substancje o małej masie cząsteczkowej) lub proteiny (białka) w wyniku bezpośredniego ich kontaktu ze skórą. Rozwój stanu zapalnego ma miejsce wówczas, gdy receptor limfocytu zidentyfikuje alergen na komórkach antygenu.
Alergię kontaktową lekarze diagnozują u ok. 40% osób dorosłych i u 30% dzieci. Do najczęstszych należą: